ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

"Yes men!" ή "Fuck off?"


Kάποιες απαραίτητες  διευκρινίσεις (ή συμπλήρωση) στην ανάρτησή μας με τίτλο Αν η ρήξη με την επέλαση του πλέον λαομίσητου ολοκληρωτισμού περνάει και από δημοψήφισμα, τότε είναι ευπρόσδεκτο....

Κατ'αρχήν αυτά που δηλώνουν οι του Σύριζα περί του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, ότι τάχα μου δεν έχει να κάνει με την παραμονή ("ΝΑΙ") ή μη ("ΟΧΙ") της χώρας στην Ευρωζώνη και το (αιμοχαρές)κοινό νόμισμα, αλλά με την αποδοχή ("ΥΕS master") ή όχι ("ΝΟ, monsters") των δολοφονικών πολιτικών "λιτότητας"(ο εκλεπτυσμένoς όρος για να ονοματίσει πολιτικά ορθώς τις κοινωνικές γενοκτονίες), είναι "άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε"!
Θυμίζουν λίγο τις, μετά τις εκλογές του'12, προεκλογικές (ενόψει νέων εκλογών) παπαρίτσες (δεν μου'ρχεται δυστυχώς άλλη λέξη, οπότε ζητώ συγγνώμη σε όσους απεχθάνονται υποκοριστικά και μεγενθυντικά βωμολοχιών) περί "μεταρρυθμιστικού ρόλου"! Που θα έπαιζε το κόμμα μέσα στα ύδατα των αιμορουφήχτρων, ανελέητων και ικανών ΓΙΑ ΟΛΑ (ο όρος "ΜΑΦΙΑ" ή "ΚΟΖΑ ΝΟΣΤΡΑ", τα λέει εδώ όλα) μεγαλοκαρχαριών μιας ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ-"Οι ιδρυτές και χρηματοδότες της ΕΕ ήταν Ναζί" (Ω! Τι έκπληξις!) και ΒΑΘΙΑ ΣΥΝΩΜΟΤΙΚΗΣ σε βάρος των λαών και της αυτοδιάθεσής τους Ε.Ε. Ο όρος "αντιδραστική" πιστεύουμε ότι είναι πολύ λίγος εδώ.
Θεωρώ ότι ο Αλέξης Τσίπρας ΔΕΝ ΔΙΑΚΑΤΕΧΕΤΑΙ ούτε στο ελάχιστο από τέτοιες αυταπάτες ή φαντασιοπληξίες, αντίθετα ίσως από κάποια στελέχη της παράταξής του όχι όμως από τα του στενού του κύκλου.

Οπότε γνωρίζει μάλλον ότι τα πωρωμένα "γιουροθηρία" της ξεδιάντροπης τοκογλυφίας και ευρωφασισμού, ευρουδάκι τσακιστό δεν δίνουν για την "διάσωση" ή "εξυγίανση" της χώρας, αλλιώς γιατί να ενθαρρύνουν το συνεχή δανεισμό μιας ήδη υπερδανεισμένης και έτοιμης να "κλατάρει" χώρας; (κάτι που συνιστά μαφιόζικες και κάθε άλλο παρά "επιχειρηματικά ορθές" πρακτικές!) Δεν είναι διατεθιμένοι όπως φαίνεται οι "(συν)εταίροι" να αποσύρουν την ενάντια σε κάθε οικονομική και ορθή λογική πρότασή τους-"Η καμπύλη του Laffer και η Ελλάδα!" ή ακόμη και αν το κάνουν, απλά θα αλλάξουν κάποια επιμέρους σημεία που ουδεμία διαφορά θα κάνουν ως προς την ουσία. Αυτή του τελειωτικού χτυπήματος σε βάρος της στοιχειώδους οικονομικής ευημερίας και ισορροπίας του ήδη παραπαίοντος (σε σημείο κοντά στο μη αναστρέψιμο όριο) κοινωνικού ιστού του τόπου.
Οπότε, περί τίνος πρόκειται με το "Yes men!" ή "Νο!(ή "fuck off!" πιο σωστά) του επερχόμενου δημοψηφίσματος; Χμ! Προφανώς πρόκειται για όρθωση αναστήματος και άρνηση από τα κάτω των άμεσα θιγόμενων και αιμορραγούντων λαϊκών στρωμάτων απέναντι σε μια ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ πίσω από την άσκησή της. Που δεν αναγνωρίζει τις αστοχίες και τα σφάλματά της, δεν παραδέχεται τα αδιέξοδά της και σαν ψυχοπαθητικός τραπεζικός όμιλος βαδίζει ολοταχώς προς την αυτοκαταστροφή του και απόλυτη χρεοκοπία του, αφού όμως πάρει πρώτα μαζί του στην άβυσσο και όσους περισσότερους μπορεί από τους "πελάτες" του που είχαν "επενδύσει" σε αυτόν και την επίπλαστη ασφάλεια που τους πρόσφερε. Γιατί οι ευρωπαϊκοί λαοί, και ειδικά τα "αποπαίδια του Νότου", έχουν μάτια πια ανοιχτά και βλέπουν και έχουν την ωριμότητα να θέτουν ερωτήματα-κλειδιά όπως "Cui Bono", δηλαδή "ποιος ωφελείται" από όσα παράλογα και αδίστακτα λαμβάνουν χώρο στην Ευρώπη της "Καγκελαρίας" και των μεγαλοεντολοδοτών της, με χρήσιμο εργαλείο τα μη εκλεγμένα σαπάκια των Βρυξελλών. Και πλέον, εφόσον βλέπουν και καταλαβαίνουν αυτοί που πλήγονται άμεσα ή έρχεται η σειρά τους, κουράστηκαν να ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΠΡΟΣΚΟΠΤΗ ΔΙΑΧΥΣΗ ΦΟΒΟΥ και ΝΑ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝΟΥΣ ΜΠΑΖΩΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ και... ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΠΙΑ!

Οπότε, εφόσον γίνει το δημοψήφισμα και η κυβέρνηση αποσπάσει από αυτό εκείνο που θέλει, δεν θα πρέπει με άστοχες ενέργειες να το ευτελίσει, να το "κάψει" έως και διαστρεβλώσει στα χέρια της. Το επόμενο λογικά βήμα θα είναι να επανέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον "αέρα" της ακόμη πιο "νωπής εντολής" του ακόμα υποτίθεται "κυρίαρχου λαού", που πλέον όμως θέτει σε άμεση αμφισβήτηση τους "καλούς σκοπούς" και τις πραγματικές επιδιώξεις της "Ένωσης". Η οποία αν τον γράψει (όπως και θα το κάνει από τη φύση της λογικά) στα κερδοσκοπικά της ευρω@@, θα αποδείξει (ή επιδείξει) πέρα από κάθε δισταγμό, δικαιολογία ή αμφιβολία, και στον πιο ευρωφοβιτσιάρη υπήκοο, το σκουληκιασμένο της πολύ επικίνδυνο πρόσωπο πίσω από ένα σταθερά αντιδημοκρατικό και σοβαροφανές γραφειοκρατικό προσωπείο.
Αλλά ακόμη και αν ψιλοκλάσουν οι "εταίροι" μπροστά στο ενδεχόμενο μιας με δικούς της πλέον όρους ελληνικής "εξόδου", με δυσβάσταχτο οικονομικό και πολιτικό κόστος στους δικούς τους προϋπολογισμούς και συνοχής του ευρω-οικοδομήματος και προσφέρουν στους "απείθαρχους ραγιάδες" νέα πακέτα (πάντα σκληρά και επώδυνα για τα συνήθη θύματα)με "προσφορά καλής θέλησης" για τους ιθαγενείς τίποτε γυαλιστερών "μπιχλιμπιδιών", αλλά άνεϋ αξίας πραγματικής και αφαίρεσης βασικών αντιλαϊκών και κοινωνικά αποδομητικών παραμέτρων στην ουσία του ζητήματος, οι Έλληνες διαπραγματευτές ΔΕΝ πρέπει να τσιμπήσουν. Με το οποιοδήποτε "χρύσωμα" του ναρκωτικού και γεμάτου δολοφονικές παρενέργειες αυτού "χαπιού". Αλλά με όπλο τους τη στήριξη ετούτη τη δύσκολη στιγμή ενός ευρέoς κι ενωτικού  λαϊκού μετώπου, που όμως δεν διαθέτει ευπιστία ούτε αρέσκεται στα "στραβά μάτια", να ζητήσει και να πάρει το καλύτερο δυνατό. Για τους ανθρώπους (που έκαναν σαφώς άστοχες επιλογές και υιοθέτησαν στρεβλά πρότυπα ζωής, με σπόνσορες ωστόσο και διοχετευτές την φαυλοκρατική εξουσία της νεότερης ελληνικής ιστορίας και τους ιδεολογικούς της μηχανισμούς) και ειδικά για τα παιδιά τους και τα παιδιά που είναι να έρθουν.


Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει έξοδο από μια Ευρώπη που αντικατέστησε την Υψηλή Πύλη της τουρκοκρατίας και το κοινό της απορρυθμιστικό "τρικ" ή νόμισμα!

ανιχνευτής



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου