ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ "ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ": " Ο ψεύτικος πόλεμος του Ομπάμα ενάντια στο ισλαμικό κράτος (ISIS), το οποίο προστατεύεται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της "


Ακολουθεί μεταφρασμένο σχεδόν ολόκληρο από εμάς το άρθρο του καθηγητή Michel Chossudovsky στο Global Research με τίτλο "Obama’s “Fake War” against the Islamic State (ISIS). The Islamic State is Protected by the US and its Allies"- Ο ψεύτικος πόλεμος του Ομπάμα ενάντια στο ισλαμικό κράτος (ISIS), το οποίο προστατεύεται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της":


"...πάνω από 16.000 βομβαρδισμοί από αέρος διεξήχθησαν από τον Αύγουστο του 2014 έως τα μέσα Γενάρη του'15. Το 60% έγινε από αμερικανικά F16 με υψηλές δυνατότητες να πλήξουν τους στόχους τους (σύμφωνα και με την έγκυρη στρατιωτική επιθεώρηση Defence News).
Αυτές οι αεροπορικές επιδρομές παρουσιάστηκαν από τα ΜΜΕ σαν μέρος του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας", παρά ως μια ακόμα πράξη (στην πραγματικότητα) του ολοκληρωτικού πολέμου κατά του Ιράκ και της Συρίας.
Αυτή η μεγάλης έκτασης αεροπορική επιχείρηση που άφησε πίσω της αμέτρητα θύματα, ποτέ δεν προβλήθηκε με τον πραγματικό της χαρακτήρα από τα mainstream media. Κατά τον Max Boot, σύμβουλο εθνικής ασφάλειας στο CFR(=Συμβούλιο Εθνικών Σχέσεων), "η στρατηγική του Ομπάμα στο Ιράκ και τη Συρία είναι αναποτελεσματική διότι η αεροπορική εκστρατεία ενάντια στον ISIS ήταν "εντυπωσιακά συγκρατημένη".

[...]Ας δούμε τι είδους αεροσκάφη έχουν εμπλακεί στις επιχειρήσεις. Το F-16 Fighting Falcon, το F-15 Strike Eagle, το A-10 Warthog, για να μην αναφέρουμε και το Lockheed Martin’s F-22, που είναι stealth και τακτικόμαχητικό αεροσκάφος(!) Πώς γίνεται η αμερικανική αεροπορία (με τέτοιας τεχνολογίας όπλα) να μην είναι ικανή να σαρώσει το ισλαμικό κράτος του ISIS; Το οποίο διαθέτει μικρά συμβατικά όπλα και "ανώτερης τεχνολογίας"(σαφές ειρωνικό ύφος) ημιφορτηγά Toyota.
Από την αρχή, αυτές οι αεροεπιδρομές ΔΕΝ ΣΤΟΧΕΥΑΝ ΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ISIS. Tα στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι δεν ήταν αυτό ο στόχος. Ακριβώς το αντίθετο ισχύει.
Προβληματιστείτε με την εικόνα με το κονβόι των ημιφορτηγών να εισέρχεται από τη Συρία στο Ιράκ, διανύοντας 200 χλμ. απόσταση σε ανοιχτή έρημο η οποία χωρίζει τις δυο χώρες. Αυτό το κονβόι μπήκε στο Ιράκ τον Ιούνιο του 2014. Καταλαβαίνει κάποιος, χωρίς ιδιαίτερες στρατιωτικές γνώσεις, ότι αν επιθυμούσαν στ'αλήθεια να το εξουδετερώσουν, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να σαρώσουν αυτά τα ημιφορτηγά Toyota καθώς διέσχιζαν την έρημο από τη Συρία στο Ιράκ, τον Ιούνιο του 2014. [...]

 Όπως φαίνεται στους χάρτες, η συρο-αραβική έρημος είναι μια ανοιχτή έκταση και με τα τελευταίας γενιάς αεροσκάφη η επιχείρηση εξόντωσης της δύναμης του ISIS (η οποία και κατέλαβε το βόρειο τμήμα του Ιράκ), από στρατιωτική άποψη, θα ήταν ”a piece of cake”, δηλαδή μια γρήγορη χειρουργική επιχείρηση. Που σε λίγες ώρες θα ολοκληρωνόταν με απόλυτη επιτυχία.
Αντίθετα, γίναμε μάρτυρες μιας παρατεινόμενης επιχείρησης 6 μηνών με αμείλικτες επιθέσεις από αέρος και βομβαρδισμούς και ο τρομοκράτης-εχθρός παραμένει προφανώς ανέγγιχτος. Ως μέτρο σύγκρισης, θυμηθείτε τους ανελέητους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Σερβία το 1999 που διήρκησαν περίπου 3 μήνες, μέχρι να πετύχουν το σκοπό τους.
Και έχουμε οδηγηθεί να πιστεύουμε ότι το ISIS δεν μπορεί να νικηθεί από έναν πανίσχυρο στρατιωτικό συνασπισμό 19 χωρών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ (!)
(σχόλιο δικό μας: πετάει ο ελέφαντας και τα ψάρια αναπνέουν στη στεριά σε αυτό τον "ιερό αγώνα" κατά της "τρομοκρατίας" απο τις "δυνάμεις" της... (χε χε!) "ελευθερίας"!)
 Η εντολή καταπολέμησης της τρομοκρατίας είναι γέννημα φαντασίας. Οι ΗΠΑ είναι ο νούμερο1 "κρατικός σπόνσορας της τρομοκρατίας".

Το ισλαμικό κράτος όχι μόνο προστατεύεται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, αλλά ι στρατιώτες του εκπαιδεύονται και χρηματοδοτούνταιαπό ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, με την υποστήριξη του Ισραήλ και των συμμάχων των ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο. "

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου