ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Το μετεκλογικό κοντράστ: αλλού με νταούλια κι αλλού με φέρετρα


 ...άλλου τύπου τσολιάδες: οι ταγματασφαλίτες ή γερμανοτσολιάδες! Στρατιωτικές ομάδες που δημιουργήθηκαν με σκοπό την υποστήριξη των γερμανικών δυνάμεων κατοχής και πρότυπα ή και φυσικοί γεννήτορες αρκετών από τους πρωταγωνιστές (σε διάφορες βαθμίδες της ιεραρχίας στα πόστα της εξουσίας και της διαχείρισης των πραγμάτων) της σύγχρονης πολιτικής σκηνής, που κυριάρχησε και "αφόδευσε" στον τόπο από το τέλος του Εμφυλίου ως τις μετεκλογικές μας ημέρες.


Τα παρακάτω δυο "μετεκλογικά βίντεο" μας στάλθηκαν με mail και τα δημοσιεύουμε γιατί μας έκαναν και γελάσαμε με την καλοστημένη κι αιχμηρή σατυρική τους διάθεση. Σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν τα σφιγμένα χείλη, τα σοβαροφανή απ'έξω και δύσμορφα και σκουληκιασμένα από μέσα προσωπεία  και τα "προσεχτικά σχόλια" για να μην ερεθιστούν τα αντικείμενά τους, πιστεύουμε ότι το χιούμορ επιτελεί διπλό και πολύ σημαντικό ρόλο. Από τη μια επαναστατικά ανατρεπτικό καταστάσεων και φορέων τους όπως προσδιορίστηκαν ακριβώς πριν και από την άλλη θεραπευτικό!

Πρωταγωνιστής και στα δύο βίντεο είναι ο γνωστός "τσολιάς" της"Ελληνοφρένειας". Τα καμώματα και το στυλ του οποίου δεν μας αρέσουν πάντα, δεν είμαστε και τακτικοί θεατές της εκπομπής, αλλά θα ήμασταν άδικοι αν δεν ομολογούσαμε ότι κατά τη γνώμη μας εδώ "δίνει τα ρέστα του"!
Στο πρώτο βίντεο επισκέπτεται σαν νεκροθάφτης με φέρετρο τα γραφείο της ΝΔ για "να παραλάβει το πτώμα" κι έρχεται αντιμέτωπος με το σαστισμένο σεκιουριτά της εισόδου και στο δεύτερο σκάει μύτη με νταούλια στα γραφεία της νικήτριας "αριστεράς" όπου η υποδοχή που του γίνεται είναι σαφώς πιο φιλική, αλλά αυτός δεν παραλείπει να πετάξει κάποιες "μπηχτές"...

Άραγε, γιατί δεν έκανε μια βόλτα κι από τα γραφεία του τρίτου κόμματος σύμφωνα με τα ποσοστά που του χάρισαν οι "συνειδητοποιημένοι ψηφοφόροι"; Μήπως εκεί έκρινε ότι η υποδοχή θα ήταν πολύ "τραχιά", μια και το έξυπνο χιούμορ δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι εδρεύει και ανθίζει σε αυτά τα στέκια...Ίσως και να του τη χάριζαν όμως βλέποντάς τον με την "εθνική φορεσιά" της φουστανέλλας, που παρεμπιμπτόντως έχει αλβανικές ρίζες, για να κάνουμε κι ένα μίνι μάθημα Ιστορίας (με τους πολυάριθμους αλβανικούς εποικισμούς στον ελλαδικό χώρο (διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Από τον Σπάτα και τον Τατόη, στο Χαλάνδρι και τη Λούτσα...), η φουστανέλλα καθιερώθηκε σαν ενδυμασία των ελληνόφωνων χριστιανικών πληθυσμών)
Όσο για τα γραφεία του ξεχαρβαλωμένου-αφού όμως πρόλαβε τις τελευταίες δεκαετίες κι έφερε σε πέρας και με το παραπάνω την αποστολή του (Μ)ΠΑ(T)ΣΟΚ, θα'ταν χάσιμο χρόνου να πάει... Καθώς το "άρωμά" του πλανιέται στα γραφεία της "νικήτριας αριστεράς" σαν αερικό, κάτι σαν μια ακαθόριστη οσμή συνειρμών με τη δεκαετία ας πούμε του'80.
Αν πάλι αποφασίσει να κάνει και μια βολτίτσα από τα γραφεία των ΑΝΕΛ (κάποιος φίλος τους αποκαλούσε, παίζοντας με τη συντόμευση αυτή, "ανελαστικούς" αλλά μετά τις πρόσφατες εκλογές ίσως πρέπει να χρησιμοποιεί το αντίθετο επίθετο), τότε καλό είναι να κουβαλήσει μαζί του κι ένα δεκανίκι ή πατερίτσα.

ανιχνευτής


Αναρτήθηκε αρχικά ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου