Η ΛΕΥΚΗ ΚΟΡΔΕΛΑ ("DAS WEISSE BAND / THE WHITE RIBBON")
του Μίκαελ Χάνεκε
trailer: http://youtu.be/BZgMZPU68Jw
Απόσπασμα της πολύ καλής κριτικής του Γιάννη Ραουζαίου εδώ: "Μια ιστορία συγκαλυμμένης βίας, που παρουσιάζεται με την μορφή της αφήγησης μιας μακρινής ανάμνηση από τον κάποτε νεαρό δάσκαλο ενός χωριού, μετατρέπεται από τον μεγάλο σκηνοθέτη, σε μια εκπληκτικά βαθιά και αφαιρετική αλληγορία πάνω στην γενιά που θα εκθρέψει λίγο αργότερα των φασισμό. Μέσα από την ωμή εικόνα με την οποία οι εσωτερικά διαρρηγμένες σχέσεις του συλλογικού νου ενός φαινομενικά πρότυπου αγροτικού οικισμού στις αρχές του αιώνα στην Γερμανική Κεντρική Ευρώπη , μας δίνουν να καταλάβουμε πως ο ίδιος θέλει να αντιληφθούμε το γραφικό παρελθόν, ως μια διαρκή πραγματωμένη βία! Βία απέναντι στις παρορμήσεις, βία απέναντι στις γυναίκες, συλλογική βία από την πλευρά των ανώτερων τάξεων προς τις κατώτερες έστω και καλυμμένης από παραδοσιακές γιορτές του θερισμού με άφθονη μπύρα να ρέει και φαγητό..." ("Δεν θα πεινάσετε σήμερα αφού δουλέψατε τόσο σκληρά !" λέει σε κάποια στιγμή στη γιορτή του θερισμού ο αρχι-πατριάρχης Βαρόνος).
..Μεγαλοφυές και αφαιρετικό!."
Όσο για εμένα, έχω να επισημάνω τα εξής:
...ο Φόβος για τη διαφορετικότητα, οι προκαταλήψεις, η κοντόφθαλμη μικροαστική αντίληψη για τη ζωή και τις "αξίες της", η καταπίεση της σεξουαλικότητας και των ίδιων των ενστίκτων, ο "αποστειρωμένος σαδισμός" που προβάλλεται και διδάσκεται ως αρετή. Και το ξύπνημα της ωμής βίας μέσα στις παιδικές καρδιές ως φυσική απόρροια μιας σιχαμερής υποκρισίας που διαρρέει οριζόντια και κάθετα το είναι και το γίγνεσθαι μιας "φιλήσυχης κι ευυπόληπτης κοινωνίας". Η οποία και βρίθει από ένοχα μυστικά και απωθημένα και οικογενειακά δράματα (κι από ανθρώπους "υπεράνω υποψίας") για τα οποία κανείς δεν θέλει να γνωρίζει το παραμικρό. Το σερνάμενο σκουλήκι μέσα στο μυαλό ολόκληρων κοινωνιών κι από την παιδική κιόλας ηλικία.
Όλα αυτά τα σύνθετα γνωρίσματα, οι τάσεις και ροπές που εξελίσσονται σε "συλλογικές ψυχικές καταλήψεις" (να το θέσω έτσι) και ανάλογες δράσεις. Που κυοφορούν, τροφοδοτούν, θρέφουν και στο τέλος ξερνοβολούν το τέρας του φασισμού. Το οποίο καταπίνει και μεταλάσσει ολάκερες κοινωνίες και λαούς.
Όπως συνέβη και στη Γερμανία μετά το πέρας και την ήττα του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου. Σε συνάρτηση, βέβαια και με τις πολύ δύσκολες οικονομικές συνθήκες και ιδιαίτερες κοινωνικοπολιτικές συγκυρίες.
(Όπως πολύ δύσκολες συνθήκες βιώνει και η χώρα που κάποτε "γέννησε τη δημοκρατία" και βρέθηκε σήμερα σε αυτή τη δεινή κι απαξιωτική θέση και κατάσταση, χωρίς πάντως να έχει ηττηθεί στα πεδία κάποιας στρατιωτικής σύγκρουσης. Και μέσα σε ένα τέτοιο διεθνές"τοπίο" και με τέτοιες δομές και μεθοδεύσεις)
Μια πραγματικά μεγαλοφυής ταινία, που αν δεν την έχετε δει αξίζει οπωσδήποτε να την ανακαλύψετε!
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου