Επιθυμούμε να πλήξουμε το Σύστημα και τους διεκπεραιωτές του εκεί που τους πονάει περισσότερο; Οπότε ας πλήξουμε ολόκληρο το αξιακό και πνευματικό του οικοδόμημα. Που εκκολάπτει συγκεκριμένες κι απόλυτα προβλέψιμες νοοτροπίες, πεποιθήσεις, συμπεριφορές, συνήθειες. Τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό, κοινωνικό, εθνικό επίπεδο. Οι πιο μεγάλες ανατροπές -κι ας μην έχουν έρθει ακόμα!- παίρνουν σάρκα κι οστά και ανδρώνονται από μεμονωμένα άτομα που σχηματίζουν "κρίσιμες μειοψηφίες". Που με τη σειρά τους -και τη διασπορά των ιδεών που συμβαδίζουν με ανάλογη δράση- επηρεάζουν ολόκληρο το συλλογικό ασυνείδητο. Λειτουργώντας με μορφογενετικές πια διαδικασίες..
Μορφογενετικά Πεδία - μια νέα επιστήμη της ζωής
Ας ισορροπούμε ανάμεσα στην "ενόραση" και την προαίσθηση και στον ορθολογισμό και το σκεπτικισμό απέναντι σε όσα συμβαίνουν κι επεξεργαζόμαστε τη χροιά τους, αλλά κι όσα αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε εύκολα. Ίσως γιατί αδυνατούμε αυτά να τ'αντιληφθούμε άμεσα, λόγω της υπόγειας φύσης τους, αλλά τα αισθητήριά μας "πιάνουν", έστω και "ξώφαλτσα", τις δονήσεις και τ'αποτελέσματά τους. Χωρίς να εξωκείλουμε ούτε στη θεοποίηση της λογικής, που συχνά κρύβει "άλλες λογικές" απ'αυτές που θεωρούμε -ή μας έμαθαν να θεωρούμε- ως δεδομένες και παγιωμένες, ούτε σ'έναν α-νόητο μυστικισμό, που και πάλι συχνά αποκτάει mainstream "περιτύλιγμα" και περιεχόμενο..
Ας υπερασπιζόμαστε με σθένος τη δημοκρατία στη μορφή που αυτή υπηρετεί τις ανάγκες και την αυτονομία του ατόμου και την αυτονομία, αυτοδιάθεση κι ανάδειξη των δημιουργικών ικανοτήτων της κοινότητας. Χωρίς να ξεπέφτουμε στην εθελούσια δουλεία μέσω της αποδοχής του άλλοθι της εκλογικής σημαδεμένης τράπουλας, που δόλια επιβάλλει τις αποφάσεις κάποιων άλλων σε βάρος της ίδιας της κοινότητας-κοινωνίας. Ας απέχουμε αποφασισμένα, θαρρετά και συνειδητά απ'αυτό το διάτρητο άλλοθι κι ας εμπιστευτούμε τη μεταμορφωτική δυναμική της συλλογικής όσμωσης και της αυτοδιαχείρισης χωρίς πληρεξούσιους φανφαρόνους, χωρίς ιεραρχικούς καταμερισμούς και ποιμνιωμένα άβουλα μέλη..Κάποιες ιδέες προς επεξεργασία (ατομικότητα σε συνέργεια με τη συλλογικότητα)...
Έστω και σε τοπικά επίπεδα, σε χώρους γειτονιάς, συλλογικών αυτόνομων θυλάκων μέσα σε πόλεις που ανοίγουν σαν βεντάλια προς την ευρύτερη κοινωνία. Με δύναμή τους τα υπαρξιακά αισθητήρια μιας τελείως ανεξάρτητης ανθρώπινης ύπαρξης δίχως ιεραρχικά στερεότυπα, μυστικότητα και βαρύγδουπα καταστατικά. Με νέες μορφές και αλληλέγγυες δραστηριότητες και καταναλωτικά και παραγωγικά δίκτυα κοινωνικής κι ανταλλακτικής οργάνωσης της οικονομίας, που ζυμώνονται και ξεφυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια μιας καθάριας βροχής. Και δημιουργούν εστίες "κακών τετελεμένων", τα οποία και ροκανίζουν σιγά σιγά την εκτρωματική σάρκα της χρηματοοικονομικής αρρώστιας..
Ας πετάξουμε στη χωματερή των βλαβερών και αζήτητων την τηλεπανούκλα κι ας ταξιδέψουμε ως τα πέρατα του κόσμου και παρασυρμένοι απ'τις άλλοτε λιγωτικά βαθιές κι άλλοτε λιγωτικά απλές δίνες των ιδεών, ξεφυλλίζοντας τις σελίδες τόσων και τόσων υπέροχων βιβλίων, μιλώντας γι'αυτά με τις παρέες, μεθώντας κι από κρασί κι από ποίηση, κάνοντας χωρίς ενοχές έρωτα κι επιλέγοντας τόσο τη φιλική όσο και την ερωτική συντροφιά δίχως λογιστικούς υπολογισμούς: κοινωνικό status, πορτοφόλι, καριέρα, αναμονή ανταλλαγμάτων πάσης φύσης..
Ας συνθέσουμε, με τη δύναμη της έμπνευσης και παρ'όλα τα στραβά του κόσμου εκείνη τη μοναδική δύναμη του χαμόγελου που τόσο ευεργετεί την καρδιά, τις δικές μας φρέσκιες μουσικές.. Ας ανακαλύψουμε από την αρχή την "όρασή μας"Πόσο τυφλός μπορεί να είσαι;
Η μόνη "χείρα βοηθείας" για τον καθένα και για μια αλλιώτικη και γεμάτη γενναίες κι όμορφες υποσχέσεις ζωή, είναι η αφύπνιση εντός της ποιητικής δύναμης της ζωής..Μιας ζωής που δεν νοείται χωρίς δημιουργική χαρά. Χωρίς τη -δύσκολη να περιγραφεί με λόγια- πλήρωση της αυτοεπίγνωσης. Χωρίς την ανεξαρτησία της αντίληψης..Και τη γνώση της αποδοχής του τιμήματος που είναι πολύ πιθανό να κληθείς να πληρώσεις, εσύ και οι συνοδοιπόροι σου, για την όλο και μεγαλύτερη απαγκίστρωση από την απονεκρωτική στασιμότητα και τις πολυπρόσωπες και συχνά "επίχρυσες" συμβάσεις αυτής της φαρσοκωμωδίας. Που βαφτίζεται "κανονικότητα" ή "σκληρή ζωή" ή "έτσι είναι ο κόσμος" ή "τάξη κι ασφάλεια", δηλ. φορμόλη και νεκροταφείο, ή "παράδεισος και κόλαση", για την ακρίβεια μια κολασμένη έρημος με πολύ μικρές VIP oάσεις για τους "θεΐσκους της ερήμου, ή όπως αλλιώς πείθουν οι "νονοί" τα βαφτιστήρια τους να αποκαλούν την"κολυμπήθρα"-χωνευτήρι τους.
Καλό είναι να μην αρεσκόμαστε ούτε στις λογής ταμπέλες κατηγοριοποίησης -δεν είμαστε προϊόντα με διαβαθμίσεις ποιότητας- ούτε στην κατανάλωση των πολιτιστικών και ιδεολογικών δηλητηρίων των "εμπόρων". Το "μαγαζί" αυτό είναι δικό μας!
Ο Ένοικος...
Επίσης: Υπάρχει κάτι ΩΡΑΙΟ ΕΚΕΙ ΕΞΩ και ξεκινά ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου