{ ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που πρέπει να διαβαστεί με τη δέουσα προσοχή...}
Αυτή είναι η ιστορία του Dr. Harold Foster, ένας γεωγραφικός γιατρός που ανέλυσε γεωγραφικά που αναπτύσσονται οι ασθένειες ή όχι και μελέτησε τους λόγους γιατί. Ο Dr. Foster παρακολούθησε το University College London όπου κέρδισε το PhD στην Γεωλογία και την Γεωγραφία. Αμέσως προσελήφθη ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Victoria για 41 χρόνια. Ήταν παγκοσμίως γνωστός λέκτορας και συγγραφέας στον προγραμματισμός αντιμετώπισης των καταστροφών όπου τα βιβλία του στους φυσικούς τύπους καταστροφών (πλημύρες σεισμοί κλπ) τυπώθηκαν και κυκλοφορούν παγκόσμια.
Αλλά τότε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η γυναίκα του Foster διαγνώσθηκε με προχωρημένο καρκίνο του μαστού. Ο κόσμος του γύρισε ανάποδα. Η γυναίκα του άρχισε την συμβατική θεραπεία, αλλά δεν σημειώθηκε βελτίωση. Στην πραγματικότητα χειροτέρευσε. Ο Foster δεν ήταν ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα της χημειοθεραπείας και των ακτινοβολιών και αρνήθηκε να στέκεται και να παρακολουθεί την γυναίκα του να χειροτερεύει. Αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ότι είχε μάθει για τον προγραμματισμό αντιμετώπισης των καταστροφών και να κοιτάξει τον καρκίνο σαν ένα άλλος είδος «καταστροφής» και αν μπορούσε να κάνει κάτι.
Ξεκίνησε μια μαζική μελέτη παρόλο που ο χρόνος έτρεχε εναντίον του.
Ξεκίνησε να μελετά τα μοτίβα κατανομής του καρκίνου παγκοσμίως, και δεν πέρασε καιρός για να καταλάβει ότι ο καρκίνος δεν χτυπά τυχαία. Βρήκε σημαντικές διαφοροποιήσεις στα γεωγραφικά μοτίβα των θανάτων από καρκίνο. Τα μοτίβα θνησιμότητας φαινόταν να υποδηλώνουν ότι οι αιτίες του καρκίνου ήταν υπερβολικά περίπλοκες. Αν και παρόλη την πολυπλοκότητα, οι κατανομές περιείχαν καθαρότατα πολλά στοιχεία.
Σε μια προσπάθεια να εξηγήσει την μη αναμενόμενη διανομή της θνησιμότητας από καρκίνο, ο Dr. Foster ανέπτυξε μια βάση δεδομένων στον υπολογιστή του που περιείχε πληροφορίες για 219 διαφορετικές φυσικές και ανθρώπινες περιβαλλοντικές ουσίες μαζί με 66 διαφορετικούς τύπους καρκίνου. Όντας καθηγητής χωρίς εξωτερική υποστήριξη και χρηματοδότηση μόνο από την δική του τσέπη, βασίστηκε κυρίως σε πληροφορίες που μπορούσε να αντλήσει από κυβερνητικές πηγές των ΗΠΑ, καθόσον ήταν διαθέσιμες δωρεάν.
Όταν έβαλε όλα τα στοιχεία, έτρεξε μι ανάλυση στατιστικού συσχετισμού, και από αυτή την ανάλυση, ανακάλυψε κάτι αληθινά εκπληκτικό.
Ο Foster ανακάλυψε 5 μεταβλητές συνδεδεμένων με είτε την χαμηλή είτε την υψηλή συχνότητα εμφάνισης της θνησιμότητας του καρκίνου.
Σελήνιο: Περιοχές με υψηλά επίπεδα σεληνίου στο χώμα τους είχαν εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα καρκίνου.
Σκληρό πόσιμο νερό: Περιοχές με σκληρό πόσιμο νερό (π.χ. με πολύ ασβέστιο και μαγνήσιο για παράδειγμα) επίσης είχαν χαμηλά επίπεδα καρκίνου.
Ηλιοφάνεια: Περιοχές με πολύ ηλιοφάνεια είχαν χαμηλά επίπεδα θνησιμότητας, εκτός από την υπερβολική έκθεση που αυξάνει τα επίπεδα καρκίνου του δέρματος. Έτσι από μια πλευρά ενώ φαίνεται να προστατεύει τους ανθρώπους από κάθε τύπο καρκίνου, ενώ η υπερβολική έκθεση αυξάνει τον καρκίνο δέρματος.
Υδράργυρος: Περιοχές με υψηλά επίπεδα υδραργύρου στο έδαφος έχουν υψηλά επίπεδα θνησιμότητας καρκίνου.
Αλάτι στους δρόμους: Περιοχές με χρήση μεγάλης ποσότητος αλατιού δρόμου (για τα χιόνια) έχουν υψηλότερη θνησιμότητα καρκίνου. Αργότερα ανακάλυψε ότι κάτω από τις «λάθος» καταστάσεις, το αλάτι των δρόμων γίνεται πολύ επικίνδυνο. Λόγω ενός χημικού που προστίθεται στο αλάτι για να αποτρέψει για την συσσώρευση πάνω στα φορτηγά, εάν αφού απλωθεί μετά το αλάτι βραχεί, και ο ήλιος το χτυπήσει τότε εκλύει μια τοξική μορφή κυανιδίου. Μια μορφή γνωστή στο ότι προκαλεί καρκίνο.
Απομόνωσε αυτές τις 5 μεταβλητές και κατάλαβε ότι επειδή κάτι συσχετίζεται πολύ με κάτι άλλο, δεν σημαίνει ότι το «προκαλεί».
Έτσι, υπέθεσε ότι αν μπορούσε να βρει μια περιοχή του κόσμου με υψηλή συγκέντρωση σε σελήνιο, σκληρό πόσιμο νερό, πολύ ηλιοφάνεια, χαμηλά επίπεδα σεληνίου και καθόλου αλάτι στους δρόμους, θα έπρεπε να έχουν πολύ μικρό ποσοστό καρκίνου. Ο Dr. Foster με το να είναι ειδικός στην γεωγραφία, την γεωλογία και την γεωμορφολογία, ήξερε που ακριβώς να κοιτάξει.
Την απάντηση κρατούσε μια μικρή χώρα στην υπο-Σαχάρια Δυτική Αφρική την Σενεγάλη.
Ήξερε ότι η Σενεγάλη είχε την δεύτερη υψηλότερη συγκέντρωση σεληνίου στον κόσμο, δεύτερη μόνο από την Βολιβία. Επίσης ήξερε ότι έχει ένα από τα πιο σκληρά πόσιμα νερά στον κόσμο εφόσον βρίσκεται σε ένα ξεραμένο βραχίονα της θάλασσας. Επίσης βρίσκεται στον ισημερινό, έτσι έχει πολύ ηλιοφάνεια.
Έχουν πολύ λίγο υδράργυρο στα εδάφη τους και επειδή βρίσκεται στον ισημερινό δεν έχει καθόλου αλάτι στον δρόμο.
Μαντέψετε τι συμβαίνει εκεί;
Η Σενεγάλη έχει ένα από τα χαμηλότερα επίπεδα καρκίνου στον κόσμο για κάθε τύπου καρκίνο.
Έγραψε ένα βιβλίο για αυτήν του την ανακάλυψη, με τίτλο: Reducing Cancer Mortality: A Geographical Perspective.
Δυστυχώς, η σύζυγος του υπέκυψε στην αρρώστια της ενώ συνέχιζε την εξαντλητική του έρευνα, αλλά οι προσπάθειες του να μοιραστεί τα ευρήματα του συνεχίζονται.
Ο Dr. Foster κατόπιν άρχισε να διδάσκει ιατρική γεωγραφία στο πανεπιστήμιο της Victoria. Έβαζε μια λίστα ασθενειών στον μαυροπίνακα και ρωτούσε τους φοιτητές του να ψηφίσουν για ποιες ασθένειες θα ήθελαν να τους κάνει διδασκαλία κατά την διάρκεια του εξαμήνου.
Οι φοιτητές του αγαπούσαν το δημοκρατικό στυλ του και το πώς έκανε σχετική με τους φοιτητές.
Το 1999, ένα από τους φοιτητές του ρώτησε γιατί το HIV/AIDS δεν ήταν στην λίστα. Ο Foster εξήγησε ότι του άρεσε να εστιάζει σε χρόνιες εκφυλιστικές αρρώστιες σε αντίθεση με τις μολυσματικές ασθένειες.
Αλλά επέμειναν και σαν πραγματικός gentleman που ήταν, ενέδωσε και έκανε μια σειρά διαλέξεων στις επικρατούσες θεωρίες στο τι προκαλεί το HIV/AIDS.
Μετά τις διαλέξεις, ο Dr. Foster ρώτησε τους φοιτητές του εάν ήταν ικανοποιημένοι, και όλοι δήλωσαν ότι ήταν. Τότε τους είπε κάτι που εξέπληξε όλους.
Ο Dr. Foster δεν συμφωνούσε με καμία από τις επικρατούσες θεωρίες για το HIV/AIDS. Οι φοιτητές του απάντησαν ότι αν τόσο έξυπνος έπρεπε να βρει τι προκαλεί το HIV/AIDS.
Λίγο αργότερα ο Dr. Foster έκανε μια διάλεξη ως καλεσμένος του Πανεπιστημίου της Ottawa και επειδή το Πανεπιστήμιο προσπαθούσε να μειώσει τα έξοδα του, τον ανάγκασαν να μείνει το Σάββατο ώστε να στοιχίσει λιγότερο το εισιτήριο επιστροφής του.
Επειδή είναι αδηφάγος αναγνώστης, στριφογύριζε σε ένα φοιτητικό σαλόνι και βρήκε μια πανεπιστημιακή εφημερίδα ονομαζόμενη «The African Drum.»
Κάθισε κάτω, την άνοιξε και ακριβώς μπροστά του υπήρχε μια λεζάντα που έγραφε: Γιατί οι Σενεγαλέζοι δεν αρρωσταίνουν από το HIV/AIDS; Σε αυτό το άρθρο, ο συγγραφέας ρωτούσε κάτι πολύ ενδιαφέρον …
Γιατί οι Σενεγαλέζοι έχουν την χαμηλότερη μόλυνση από HIV στην Αφρική ενώ είναι η πρωτεύουσα της πορνείας της Δυτικής Αφρικής;
Η πολυγαμία είναι νόμιμη στην Σενεγάλη, πολλοί άντρες έχουν αρκετές γυναίκες. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με την κοινή αντίληψη της εποχής φαινόντουσαν να τα κάνουν όλα λάθος, και όμως δεν τους πιάνει το AIDS.
Αυτό έδωσε το έναυσμα στον Dr. Foster μια και είχε κάνει έρευνα δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα στην Σενεγάλη και την θνησιμότητα από καρκίνο.
Ήξερε στιγμιαίως την σύνδεση μεταξύ των δύο. Ήξερε ότι το σελήνιο έπαιζε ρόλο κλειδί στα ανοσοποιητικά των ανθρώπων, και έπαιζε ένα κύριο ρόλο στο DNA του HIV.
Μετά από όλα αυτά και χρόνια δοκιμής αυτής της ιδέας και βλέποντας αποτελέσματα επί τόπου στην Αφρική, καθώς και σε άλλε ς χώρες, έγινε προφανές για τον τυχαίο παρατηρητή ότι αυτό χρειαζόταν σοβαρή προσοχή. Έτσι έγραψε ένα άλλο βιβλίο, αυτό ήταν το πρώτο της σειράς «What Really Causes» , με τίτλο «Τι Πραγματικά Προκαλεί το Aids».
Μετά από αυτό ο Dr. Foster κατάλαβε ότι μπορούσε να έχει την ίδια προσέγγιση και με άλλες ασθένειες, και άρχισε να τρέχει την ίδια στατιστική ανάλυση χρησιμοποιώντας τις ίδιες 219 περιβαλλοντολογικές μεταβλητές, και να συλλέγει και να αναλύει όλα τα στοιχεία.
Κατόπιν δημοσίευσε για διάφορες ασθένειες, η δεύτερη ήταν το Αλτσχάιμερ. Ο Dr. Foster είχε κάνει σπουδαίες ανακαλύψεις για την ασθένεια του Alzheimer που πίστευε ότι θα βοηθούσαν να μειώσουν πόνο απροσμέτρητα.
Στο τέλος του 2000, ο Foster ρωτήθηκε το πώς με το να ειδικεύεται στην ιατρική γεωγραφία τον βοηθούσε την έρευνα για την ασθένεια του Alzheimer. Απάντησε:
«Η γεωγραφική ιατρική είναι κλάδος της γεωγραφίας που μελετά την σπουδαιότητα της τοποθεσίας στην ιατρική. Οι ιατρικοί γεωγράφοι αναζητούν τις απαντήσεις από το περιβάλλον, μάλλον παρά από την αρρώστια. Για το Alzheimer για παράδειγμα πρώτα τράβηξε την προσοχή μου ότι ήταν πιο κοινό σε περιοχές με πολύ όξινες βροχές, και το νερό που πίνουν οι άνθρωποι περιέχει πολύ αλουμίνιο».
«Το αλουμίνιο είναι γνωστό σαν νευροτοξίνη πάνω από 100 χρόνια. Έχει δειχτεί ότι στην Νορβηγία, την Αγγλία το Wales και τον Καναδά οι άνθρωποι που πίνουν νερό με πολύ διαλυμένο αλουμίνιο είναι πιθανότερο να πάθουν Alzheimer.
Αντίστοιχα συμβαίνουν με την Σχιζοφρένεια και την Σκλήρυνση κατά Πλάκας
Το αλουμίνιο είναι μόνο μια από τις συνδέσεις που ο Foster ερεύνησε μεταξύ του περιβάλλοντος και της ασθένειας. Υπάρχουν πολλά άλλα που πρέπει να εκτεθούν στο κοινό.
Όσοι ενδιαφέρονται να γνωρίζουν για να μην τους κοροϊδεύουν, ας μελετήσουν: http://www.hdfoster.com/ και εδώ http://www.hdfoster.com/publications
Το διαβάσαμε στο terra papers
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου