ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Στη Συρία δεν θα γίνει πόλεμος αλλά... παιδικό πάρτι, σωστά;


 

του Μάκη Πολλάτου


Την ώρα που ανοίγουν την πόρτα του φρενοκομείου με την προαναγγελθείσα επίθεση εναντίον του Άσαντ στη Συρία, Αμερικανοί και Βρετανοί παίζουν αριστοτεχνικά το μόνο παιγνίδι που ξέρουν καλά: Τον πόλεμο της επικοινωνίας.


Λένε ότι τα χτυπήματα θα διαρκέσουν δυο - τρεις μέρες και ότι στόχος τους είναι η τιμωρία του προέδρου της Συρίας Άσαντ επειδή χρησιμοποίησε χημικά εναντίον αμάχων.

Προσέξτε: Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν ότι δεν έχουν στόχο να ανατρέψουν τον Άσαντ, αλλά απλώς θέλουν να τον τιμωρήσουν επειδή χρησιμοποίησε χημικά σκοτώνοντας ανυπεράσπιστα παιδιά. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με αυτό;

Πώς έχουν τη βεβαιότητα οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί ότι τα χημικά έπεσαν από τον Άσαντ;

Σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό «Foreign Policy», τις ώρες που ακολούθησαν την τρομακτική επίθεση με χημικά όπλα ανατολικά της Δαμασκού, αξιωματούχος του συριακού υπουργείου Αμυνας είχε τηλεφωνικές συνομιλίες σε κατάσταση πανικού με τον διοικητή της μονάδας των χημικών όπλων, ζητώντας εξηγήσεις για την επίθεση με νευροπαραλυτικό αέριο που σκότωσε περισσότερους των 1.000 ανθρώπους.

Η Ουάσιγκτον προέβη στη διαρροή ότι τις συνομιλίες υπέκλεψαν οι αμερικανικές υπηρεσίες Πληροφοριών. Αυτή είναι η νομιμοποιητική βάση για την προετοιμασία των χειρουργικών χτυπημάτων με πυραύλους Τόμαχοκ από αμερικανικά πολεμικά και «έξυπνες» βόμβες από βομβαρδιστικά που θα στοχεύσουν τον Άσαντ. Κι όπως όλοι ξέρουμε, αν μη τι άλλο οι Αμερικανοί έχουν τον τρόπο να υποκλέπτουν επικοινωνίες.

Μπαίνω στον πειρασμό να πω ότι -αν θυμάμαι καλά- και στην υπόθεση του Ιράκ οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί είχαν ασφαλείς πληροφορίες ότι ο Σαντάμ Χουσεϊν θα χρησιμοποιήσει χημικά, πληροφορίες που μετά διαψεύστηκαν πανηγυρικά καθιστώντας τα ονόματα των Μπους και Μπλερ συνώνυμα του πολιτικού απατεώνα.


Ο εμφύλιος στη Συρία διαρκεί περισσότερο από δύο χρόνια. Εναντίον του Άσαντ μάχονται Σύροι αντικαθεστωτικοί αλλά και μισθοφόροι, εθελοντές, ακόμη και μαχητές της αλ Κάιντα όπως έχουν μεταδώσει διεθνή μέσα ενημέρωσης επικαλούμενα και πάλι πληροφορίες από Ουασιγκτον και Λονδίνο. Δεν αντιλαμβάνονται ότι χτυπώντας τον Άσαντ οι Δυτικοί θα ενισχύσουν τους τρομοκράτες της αλ Κάιντα;

Τι λόγο είχε ο Άσαντ να χρησιμοποιήσει χημικά την συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Επειτα από πολλές διακυμάνσεις οι δυνάμεις του προέδρου της Συρίας κέρδιζαν τον πόλεμο περιορίζοντας αντάρτες και αντικαθεστωτικούς. Είχε συμφέρον ο άνθρωπος που σήμερα οι Δυτικοί λένε δικτάτορα, όμως πριν λίγα χρόνια αποκαλούσαν πρότυπο ηγέτη -μπορεί να το βεβαιώσει ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών που είχε συμφάγει με τον Άσαντ ουκ ολίγες φορές- να ρίξει χημικά γνωρίζοντας ότι με αυτη την αφορμή έχουν ξεκινήσει τόσοι και τόσοι πόλεμοι;

Για ποια απόφαση της διεθνούς κοινότητας μιλάμε όταν οι βομβαρδισμοί του καθεστώτος της Συρίας θα ξεκινήσουν από ένα συνασπισμό «προθύμων» και όχι από τον Οργανισμό Ηνωμένεν Εθνών αφού η Ρωσία και η Κίνα δεν δίνουν τη συναίνεσή τους για να ξεκινήσει ένας νέος πόλεμος;

Κοιτάξτε την σκηνοθεσία του προαναγγελθέντος χτυπήματος: Επίθεση με χημικά, βεβαιότητα ότι η επίθεση έγινε από τον Άσαντ, σκληρές εικόνες παιδιών χτυπημένων από νευροπαραλυτικό αέριο που κόβουν το αίμα, ενεργοποίηση των σταυροφόρων, προετοιμασία επίθεσης, επείγουσα επιστροφή Βρετανών βουλευτών για να ληφθεί επίσημη απόφαση, διαβεβαιώσεις ότι η επίθεση θα κρατήσει λίγα 24ωρα και θα έχει στόχο την τιμωρία του χασάπη που έριξε χημικά...

Αναρωτιέμαι απλώς: Γιατί ορισμένοι Δυτικοί εξόπλιζαν τόσο καιρό τους Σύρους αντικαθεστωτικούς; Είναι οι αντάρτες που φαίνονταν σε βίντεο που οι ίδιοι τραβούσαν να αποκεφαλίζουν παπάδες, να εκτελούν μικρά παιδιά και να σκοτώνουν εν ψυχρώ τους αντιπάλους τους. Αυτές οι εικόνες όμως μάλλον θεωρήθηκαν συμβατές με ένα εμφύλιο...

Κι αν αντί για την επιδιωκόμενη τιμωρία του Άσαντ αποσταθεροποιηθεί περαιτέρω ολόκληρη η περιοχή της Μέσης Ανατολής; Η διεθνής κοινότητα είναι βέβαιη ότι θέλει τη Συρία να ελέγχεται από ακραίους ισλαμιστές ή από την αλ Κάιντα;

Ποιος έχει συμφέρον να ξεκινήσει ένας νέος πόλεμος που ορισμένοι ισχυρίζονται ότι θα διαρκέσει δυο-τρεις μέρες; Μήπως οι πανίσχυρες στρατιωτικές βιομηχανίες που έχουν χάσει εκατομμύρια δολάρια από τη στιγμή που τελείωσε ο πόλεμος σε Αφγανιστάν και Ιράκ; Θα είχαν ηθικό κώλυμα ή άλλους δισταγμούς τα πανίσχυρα λόμπι των όπλων και οι στρατιωτικές βιομηχανίες να πιέσουν για μια «μικρή» εκστρατεία εναντίον του χασάπη Άσαντ που σκοτώνει γυναικόπαιδα ρίχνοντάς τους νευροπαραλυτικό αέριο;

Οι ηγέτες της παγκόσμιας κοινότητας, συμπαθάτε με αλλά, μοιάζουν με πολιτικούς νάνους. Έχουν κάνει ελάχιστα για να σταματήσουν την εμφύλια αιματοχυσία που εξελίσσεται επί δύο χρόνια στη Συρία και με την πρώτη αφορμή ετοιμάζονται να ξεκινήσουν ένα πόλεμο τον οποίο παρουσιάζουν περίπου σαν... παιδικό πάρτι!

Λες και δεν καταλαβαίνουν ότι θα δημιουργήσουν περισσότερους πρόσφυγες, θα σπρώξουν κι άλλους ανθρώπους στη μετανάστευση και θα αποσταθεροποιήσουν για πολλά χρόνια μια περιοχή που μοιάζει με πυριτιδαποθήκη.


Πηγή: Πρώτο Θέμα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου