Αν εσύ ανθρωπάκο ο ένας μεσ’ στο εκατομμύριο ανελάμβανες έστω και μια
σταγόνα απ’ την ευθύνη που σου ανήκει, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός
και οι μεγάλοι φίλοι σου δεν θα πέθαιναν εξ αιτίας της μικρότητας σου.
Επειδή δεν αναλαμβάνεις καμιά ευθύνη το σπίτι σου στέκεται στην άμμο. Το
ταβάνι καταρρέει πάνω σου, το πάτωμα πέφτει από κάτω σου αλλά εσύ
φωνάζεις "ζήτω ο μεγάλος Ηγέτης", ο σωλήνας του νερού σπάζει, το παιδί
σου πνίγεται, συνεχίζεις όμως να είσαι οπαδός «της πειθαρχίας και της
τάξης» που διδάσκεις στο παιδί σου με ξυλιές. Η γυναίκα σου κείτεται στο
κρεβάτι με πνευμονία κι εσύ θεωρείς τα γερά θεμέλια προϊόν της
«εκκλησιαστικής φαντασίας». Ρωτάς τι να κάνω;Χτίσε το σπίτι σου στην πέτρα, Πέτρα είναι η ίδια σου η φύση που σκοτώνεις μέσα σου. Άλλαξε τις ψευδαισθήσεις σου με λίγη αλήθεια, Ξεφορτώσου τους πολιτικούς, τους διπλωμάτες, τους παπάδες.
Ξέχνα το γείτονα σου και άκουσε την φωνή μέσα σου, ο γείτονας σου επίσης θα σου είναι ευγνώμων. Πες σε όλο τον κόσμο πως πια θα δουλεύεις για την ζωή και όχι για τον θάνατο. Αντί να τρέχεις στις εκκλησίες και στις διαδηλώσεις φτιάξε ένα νόμο για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και των αγαθών. Ένας τέτοιος νόμος θα είναι κομμάτι της πέτρας κάτω από το σπίτι σου…
Πήγαινε στην βιβλιοθήκη αντί να πας στον πυγμαχικό αγώνα (αντί να πας στο γήπεδο). Ταξίδεψε σε ξένες χώρες αντί να πας στο Μαϊάμι, και το πιο σημαντικό ΣΚΕΨΟΥ ΣΩΣΤΑ, άκου την εσωτερική φωνή σου που σε ωθεί να κάνεις το σωστό. Κρατάς τη ζωή σου στα χέρια σου, μην την εμπιστεύεσαι σε κανέναν άλλο, και λιγότερο απ’ όλους στους ηγέτες που επέλεξες.
Γίνε Ο Εαυτός Σου!!!
Αλλά εσύ τι κάνεις; Θεωρείς την ευγνωμοσύνη, «συναισθηματισμό’ και ‘μικροαστική συνήθεια’. Την εκτίμηση για τα επιτεύγματα, «δουλικό γλείψιμο’. Δεν βλέπεις ότι ΕΣΥ «γλύφεις» εκεί που θα έπρεπε να είσαι αυθάδης και ότι είσαι αγνώμονας εκεί που θα έπρεπε να είσαι ευγνώμονας. Κλέβεις από τον ευεργέτη και δίνεις στο ληστή.
Συγχέεις το δικαίωμα της «ελευθερίας του λόγου’ με την ανεύθυνη κριτική και λασπολογία. Θέλεις να κριτικάρεις μα δεν θέλεις να κριτικάρεσαι και για αυτό το λόγο καταστρέφεσαι. Θέλεις να επιτίθεσαι αλλά χωρίς να εκθέτεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο. Γι αυτό πάντα πυροβολείς ύπουλα από ενέδρα. Μόνος σου κατέστρεψες την ελευθερία σου και συνεχίζεις να την καταστρέφεις.
Πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο δεν χρειάζονταν διαβατήρια για τα διεθνή ταξίδια. Πήγαινες όπου ήθελες. Ο πόλεμος για «ειρήνη και ελευθερία» έφερε τα διαβατήρια κι αυτά κόλλησαν
πάνω σου σαν τις ψείρες. Δεν μπορείς να με κρεμάσεις ανθρωπάκο χωρίς να περάσεις την θηλειά πρώτα από τον λαιμό σου….
Βίλχελμ Ράιχ.
Τι κάνεις για όλα αυτά;
Είσαι Ο Εαυτός σου;
Είσαι Ο Εαυτός σου;
Το διαβάσαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου