ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2019

Για χάρη της "αποκατάστασης" βάρα με κι ας πονάω λεβέντη μου!


Γεύση από Ελλάδα-Ελλήνων αστυνομικών-μεγαλοεργολάβων και κρατικοδίαιτων παρασίτων και διαχρονικών λωποδυτών.

 Ειδικά από το 1'29'' του παρακάτω βίντεο, από τη χθεσινή ημέρα (όπου έγινε και η καθιερωμένη πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου σε ένα πρωτοφανές αστυνομοκρατούμενο κέντρο της Αθήνας), ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με τον διακριτικό
τρόπο που οι "προστάτες της έννομης τάξης" μεταχειρίζονται μια νεαρή κοπέλα σέρνοντάς την στην άσφαλτο και γενικά για το πώς εκφοβίζουν και με τι μένος αντιμετωπίζουν ακόμα και άτυχους περαστικούς που δεν "εμπλέκονται σε επεισόδια και ταραχές"...Τσαμπουκάς έννομος, μαγκιά βαριά κι ασήκωτη, ησυχία-τάξις-ασφάλεια, φοβέρα και μούγκα μέσα στην κοινωνική αταξία της εργασιακής εξαθλίωσης και του πολιτικού εμπαιγμού από κάθε "πολιτικό κονάκι" και κατεβασμένα κεφάλια των υπηκόων: τα πρότυπα της γενικότερης "ορθότητας" μέσα στη ζοφερή κοινωνική παράκρουση...Η δημοκρατία σέβεται την προσωπικότητα των πολιτών και δεν την τσαλαπατά με βαναυσότητα, έτσι δεν μας δίδασκαν στα σχολεία τους;


Χρησιμότατες παραπομπές:

"Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας" και  " Γιατί χτυπούν με λύσσα τα Εξάρχεια; αλλά και:  Σπίτι μου σπιτάκι τους...



Φυσικά και το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και δεν περιορίζεται μόνο στο Ελλαδιστάν.
"...μπάτσος, και ειδικά μέλος της "riot police"  όπως αποκαλούνται αυτές οι "εκλεκτές" μονάδες, δεν γίνεσαι έτσι απλά!...Όχι! Πρέπει να έχεις αυτό το παρασιτικό σαράκι να σου ροκανίζει εκείνες τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν τους υγιείς ψυχικά και άρα και διανοητικά ανθρώπους, αυτό το γεμάτο νοσηρά απωθημένα και βαριά αντικοινωνικά σύνδρομα εσωτερικό "πάθος", βαθιά εδραιωμένο μέσα στη διαταραγμένη ψυχοσύνθεσή σου, σε όλους τους πόρους σου. Αν και είναι υπό συζήτηση το αν διαθέτεις καν κι αυτό που ακόμη προσπαθούν οι φανατικά ορθολογιστές και ολοκληρωτικά συστημικοί (...ψυχή τε και σώματι) επιστήμονες να κατανοήσουν και να κλειδώσουν μέσα σε περιοριστικά λεκτικά σχήματα ως... ψυχή" - απόσπασμα από το ...δεν γίνεσαι έτσι απλά... που έχει σχέση με τα κατακλυσμιαία γεγονότα των προηγούμενων μηνών στη Γαλλία.
Σχετικά με την άσκηση του βαρβαρικού "επαγγέλματος" (όπως το θεωρούσαν οι ελεύθεροι πολίτες στην Αθήνα των Κλασσικών χρόνων και είχε ανατεθεί στους δούλους, οι οποίοι είχαν σαφώς περισσότερες ελευθερίες σε σχέση με τους ομοιοπαθείς τους σε άλλες αρχαίες ελληνικές πόλεις-κράτη):  έχουμε την άποψη πως υπηρετεί με ζήλο, πιστά κι αμετάκλητα, τους εκμεταλλευτές, λωποδύτες και σεσημασμένους απατεώνες της ελίτ και τους στυγνούς χειραγωγούς των λαών και σε καμία περίπτωση τους λαούς. Παραθέτουμε λοιπόν και όσον αφορά κάποιες άλλες χώρες του "ανεπτυγμένου κόσμου" (σκεφτείτε τι συμβαίνει στο λεγόμενο "τρίτο κόσμο") και αυτές τις αναρτήσεις:   Spanish riot cops are violent criminals..." Snapchat Filters For Your Police Brutality Videos"It's a cop's world!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου