Ο νεοπλατωνικός Πορφύριος κατά των Χριστιανών (και της α-νοησίας τους)

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Νεοπλατωνικός Κατά Χριστιανών

Όλα όσα έγραφε, παρασυρμένος από την τρέλα του, ο Πορφύριος

κα­τά της ευσεβούς θρησκείας των Χριστιανών,

σε οποιουδήποτε τα χέρια και αν βρίσκονται, να δοθούν στην πυρά.

Δεν επιθυμούμε να φθάνουν στα αυτιά των ανθρώπων συγγράμματα

που προκαλούν την οργή του Θεού και εγκληματούν σε βάρος των ψυχών.

[Θεσπίζομεν πάντα, όσα Πορφύριος υπό της εαυτού μανίας έλαυνόμέ­νος

κατά της ευσεβούς των Χριστιανών θρησκείας συνέγραψε,

παρ 'οίωδήποτε ευρισκόμενα πυρί παραδίδοσθαι.

πάντα γαρ τα κινούντα τον Θεόν εις όργήν συγγράμματα

και τάς ψυχάς άδικούντα ουδέ εις άκοάς ανθρώπων έλθείν βουλόμεθα.]

ΤΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΕΚΔΟΘΗΚΕ το 448′ η εφαρμογή του ξεπέρασε το γράμμα αν όχι και το πνεύμα του, ρίχτηκαν στην πυρά όχι μόνο όλα τα αντίγραφα του περιβόητου δεκαπεντάτομου έργου Κατά Χριστιανών, μα και όλα τα έργα των ίδιων των χρι­στιανών απολογητών που παρέθεταν αποσπάσματα του ώστε να το αντικρούσουν..

Χάθηκαν όλα πλην ενός: το 1867, βρέθηκε στην Αθήνα το -γνω­στό από το Μεσαίωνα ακόμα και κατόπιν εξαφανισμένο- έργο ‘Άποκριτικός προς ‘Έλληνας’ του χριστιανού κατηχητή -ίσως και επισκόπου Μαγνησίας- Μακαρίου Μάγνητος.

Ο Άποκριτικός, γραμμένος σε διαλογική μορφή, παρέθετε την αντιχριστιανική ε­πιχειρηματολογία ενός Έλληνα εθνικού φιλοσόφου που σήμερα θεωρείται επιστημονικά βεβαιωμένο ότι είναι ο νεοπλατωνικός Πορφύριος (βλ. εισαγωγή J. Hoffmann και αναλυτικότερα στον Επίλογο). Ο Αποκριτικός χάθηκε στην Βενετία, στα μέσα του 16ου αι. προτού ξαναβρεθεί στην Αθήνα, 3 αιώνες αργότερα.

Μέσα στο πλήθος των μελετών και την διεθνή βιβλιογραφία α­ναφορικά με το χαμένο έργο του Πορφύριου, ξεχωρίζει το βιβλίο του καθηγητή Joseph Hoffmann (Westminster College, Oxford) Porphyry’ s Against the Christians; the Literary Remains όχι μόνο είναι το πιο πρόσφατο, αλλά προέρχεται από ένα νηφάλιο ερευνη­τή, ειδικευμένο στις βιβλικές μελέτες. Θεωρήσαμε τα κείμενά του που συνοδεύουν την αγγλική του μετάφραση, (εισαγωγικό ση­μείωμα και επίλογος) ως τα πλέον κατάλληλα για την παρούσα έκδοση.

Εδώ και 16 αιώνες, το έργο του Πορφύριου «Κατά Χριστιανών» εί­ναι εξαφανισμένο.

Μύθοι και εβραϊκό κράτος

Ο Miko Peled είναι γιος παρασημοφορημένου Ισραηλινού στρατηγού, ο οποίος μετά από επίθεση αυτοκτονίας στο Ισραήλ που στοίχισε την ζωή της ανιψιάς του, τάχθηκε στον αγώνα υπέρ της Παλαιστίνης έγινε ακτιβιστής ειρήνης και έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο "Ο γιός του στρατηγού, το ταξίδι ενός Ισραηλινού στην Παλαιστίνη".

Η επιστροφή των Ζαπατίστας!

Καθώς το ημερολόγιο των Μάγια τελειώνει, ένας νέος κύκλος αγώνων αρχίζει με χιλιάδες Ζαπατίστας να διαδηλώνουν ειρηνικά και σιωπηλά καταλαμβάνοντας τις πλατείες της πόλης κατα μήκος της Τσιάπας.

Οι Ζαπατίστας επιστρέφουν! Ρέουν σαν το νερό του ποταμού που χτυπάει το σπαθί. Και ενώ ορισμένοι προσδοκούν τις γιορτές των Χριστουγέννων, και κάποιοι άλλοι το τέλος του ημερολογίου των Μάγιας, και άλλοι ακόμα το νέο ανακοινωθέν από το Γενικό Comandancia του EZLN που είχε ανακοινωθεί τον περασμένο Νοέμβριο, οι κύριες πόλεις της Τσιάπας ξύπνησαν πριν μερικές μέρες με τις αναμνήσεις του 1994 .
Οπαδοί της Νέας Εποχής σε όλο τον κόσμο μπορεί να μιλούν και να μεταδίδουν το ενδεχόμενο ότι ετοιμάζεται το τέλος του κόσμου, αλλά φαίνεται ότι κάποιοι Μάγιας είχαν μια πολύ διαφορετική άποψη επί του θέματος. Προτίμησαν να μας στείλουν ένα άλλο μήνυμα: αυτό που ετοιμάζουν και οικοδομούν μέσα στη σιωπή για δύο δεκαετίες τώρα.
Από τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης του Δεκέμβρη του 2012, χιλιάδες Ζαπατίστας από τις Βάσεις Στήριξης του EZLN - με τα πρόσωπά τους καλυμμένα με το θρυλικό pasamontañas των Ζαπατίστας και τα μαντίλια paliacates γύρω από το λαιμό τους - άρχισαν να προελαύνουν σιωπηλά , σε τέλειο σχηματισμό, μπαίνοντας στις πόλεις San Cristóbal de las Casas, Ocosingo, Las Margaritas, Comitan, και Altamirano, καταλαμβάνοντας τις κεντρικές πλατείες τους.
Αυτές ήταν οι ίδιες πλατείες, στις ίδιες πόλεις, τις οποίες είχαν καταλάβει κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Ζαπατίστας την 1η Ιανουαρίου 1994.

Πυροβολήστε τον χρόνο

(Επενδυτής, 28/12/2012)

Τη μυρωδιά της χειμωνιάτικης επαρχίας τη θυμάμαι παιδιόθεν διακριτική. Τούτη τη φορά μού φάνηκε υπερβολική, αποπνικτική. Σχεδόν προσβλητική. Ποια είναι αυτή η μυρωδιά, θα αναρωτηθείτε. Μια αναλογία ξύλου που καίγεται στο τζάκι ή στην ξυλόσομπα «καπνίζει» διακριτικά τον παγωμένο αέρα και μπερδεύεται γλυκά με τα αρώματα του νοτισμένου χώματος, του βρεγμένου ξύλου και της υγρής χειμωνιάτικης χλόης. Τούτη τη φορά μού φάνηκε να εισβάλει στα ρουθούνια μου η βαριά μυρωδιά ενός μικρού δάσους που καίγεται κάπου κοντά. Πάνω από τα χωριά και τις κωμοπόλεις μπορείς να διακρίνεις ένα ροζ-μοβ νέφος καπνού κι αιθάλης, όπου εξαφανίζονται οι τολύπες καπνού, τα λεπτά, λευκά ίχνη που αφήνει στον αέρα η φωτιά όταν ξαναενώνει τις οικογένειες γύρω από την εστία.

Το παρατήρησα και στην Αθήνα – και τη μυρωδιά και το νέφος. Το τζάκι, που ξαναεισέβαλε στα μικροαστικά όνειρα του διαμερίσματος «πολυτελούς κατασκευής» με πρόθεση κυρίως διακοσμητική και με διάθεση υπογράμμισης ενός νέου κοινωνικού status, ξαφνικά απέκτησε αξία χρήσης, υποκαθιστώντας το καλοριφέρ. Στην επαρχία, αντιστρόφως, το πρόσφορο υποκατάστατο της ακριβής κεντρικής θέρμανσης στη μνημονιακή εποχή φαίνεται να έχει γίνει η ξυλόσομπα. Αυτή διορθώνει τώρα τη βιασύνη πολλών να εξαφανίσουν από τις παραφορτωμένες ανακαινίσεις των πατρικών σπιτιών το τζάκι, που θύμιζε εποχές στέρησης, μιζέριας και βρομιάς για τις νοικοκυρές.

Αιθαλομίχλη στην Αθήνα

Καθώς η ανάσα δυσκολεύει και η έφοδος του βλέματος μας στον ουρανό θολώνει. Η μυρωδιά του καμένου φέρνει στον καθένα μας την απορία: "τι ειναι αυτο ρε;"  Η απαντηση απλή.Η αιθαλομίχλη πνιγει τον ουρανό, μαζί και εμάς.


Αιτία η απότομη μετάβαση από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο σε ανεξέλεγκτης προέλευσης καύσιμα υλικά για τα τζάκια και τις ξυλόσομπες. Από την στιγμή που το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο κατέστη απρόσιτο λογω αυξημένης τιμής(φορολόγησης), όπως και η θέρμανση μέσω ηλεκτρικού όλα γίνονται καταλληλα καύσιμα για την θερμανση ενός σπιτιού. Οποιοδήποτε καύσιμο υλικό που μπορεί κάποιος να βρει σαρώνοτας τους δρόμους, ακόμα και αν αυτα περιέχουν επικίνδυνες τοξικές ουσίες όπως χρώματα, πλαστικά που όταν καίγονται παράγουν επικίνδυνους ρύπους, μικροσωματίδια, διοξίνες και άλλες άμεσα καρκινογόνες ενώσεις, καίγεται στις εστίες.

Αποτέλεσμα; η δημιουργία αιθαλομίχλης η οποία πια είναι εύκολα ορατή. Ενώ για παράδειγμα τα επίπεδα του μονοξειδίου του άνθρακα και τα αιωρούμενα σωματίδια, τουλάχιστον διπλασιάστηκαν και σε ορισμένες περιοχές τριπλασιάστηκαν.


Γενικότερα στον Ελλαδικο χώρο το φαινόμενο βαίνει επιδεινούμενο, όποτε υπάρχει άπνοια και οι μετεωρολογικές συνθήκες ευνοούν τη συσσώρευση των ρύπων. Πιο συγκεκριμένα για την Αθήνα των 5 εκατομυρίων εγκλωβισμένη από τέσσερα βουνά αποτελεί δολοφονικό χτύπημα.
Από τα αιωρούμενα σωματίδια, σύμφωνα με έρευνες, χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο περίπου 300.000 άνθρωποι ενώ στην χώρα μας ευθύνονται για τον θάνατο 1.300 ανθρώπων κάθε χρόνο, αλλά και για τη δημιουργία χρόνιων προβλημάτων υγείας σε άλλους 7.000 πολίτες. 


Συμπερασματικά, αυτοί που άφησαν ως μόνη διέξοδο την θέρμανση μέσω καύσης υλικών σε τζάκια και ξυλόσομπες ευθύνονται για την δημιουργία ενός δολοφονικού νέφους που πνίγει την πόλη. Η κατάσταση στην Αθήνα δεν είναι βιώσιμη...ή αυτοί ή εμείς.



*Το φαινόμενο δεν αφορά φυσικά κατοίκους Εκάλης κτλ κτλ



**Η θέρμανση μέσω ξύλου θα έχει φυσικά και άλλα θύματα ...(π.χ. Λόγω εξάπλωσης φωτιάς )

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ ΤΡΟΠΟΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ!!! 
Πηγή: Indymedia Athens

Διαβάστε κι αυτό:
To φθηνό τζάκι επιβαρύνει το νέφος

" Χιονισμένα" χριστούγεννα!

To χιούμορ είναι διέξοδος και συχνά βάλσαμο στη ζωή των ανθρώπων..

Ακόμη κι αν συχνά φαντάζει ιδιόρυθμο, "παραληρηματικά ασεβές" ή "βλάσφημο" στα μάτια κάποιων εγκλωβισμένων σε θρησκευτικούς ή κοινωνικο-πολιτικούς ολοκληρωτισμούς, εντούτοις η ρήση του Νίτσε έρχεται ως εύστοχη απάντηση (και με πολλές προεκτάσεις): " δεν υπάρχουν ηθικά φαινόμενα, αλλά μόνο ηθική ερμηνεία των φαινομένων". Κι από θεοσεβούμενους ηθικούς και ηθικοπλάστες έχει γεμίσει ο ντουνιάς και γι'αυτό οι κοινωνίες ευημερούν..!

ΥΓ: και για να μη μου προσάψει κανείς αστυνόμος Μπέκας ή δικηγόρος "Αδέκαστος Μπάρας", μετά το βίντεο που ακολουθεί, κατηγορίες για προτροπή των μνημονιόπληκτων χριστιανών προς μαζική εορταστική κατανάλωση τοξικών ουσιών (ακόμα και αν είναι να βιώσουν θρησκευτικού τύπου έκσταση), να δηλώσω (χωρίς να χρειάζομαι καμιά βίβλο για όρκο επικύρωσης) ότι είμαι τελείως αντίθετος προς όλα τα εξαρτησιογόνα ναρκωτικά: τοξικές ουσίες, θρησκείες, -ισμούς, δόγματα παντός καιρού κτλ. (Εντάξει! Ομολογώ ότι έχω μια-ελεγχόμενη θέλω να πιστεύω-αδυναμία στην κρητική ρακή. Στην υγεία σας λοιπόν και καλές γιορτές, όπως τις εννοεί και αξιοποιεί ο καθένας..!)

Το μεγάλο ξεπούλημα.- Der Grosse Ausverkauf (2007)

Υπόθεση: Ένας οδηγός τρένου στη Βρετανία, μια μητέρα στις Φιλιππίνες, ένας ακτιβιστής στη Νότιο Αφρική και οι κάτοικοι μιας μικρής πόλης στη Βολιβία, έρχονται αντιμέτωποι με το φαινόμενο της ιδιωτικοποίησης στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ είναι μια πολιτική ταινία. Ο σκηνοθέτης Florian Opitz ταξιδεύει στη Νότια Αμερική, την Ασία, την Αφρική, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρακολουθεί και καταγράφει ιστορίες ανθρώπων που η ζωή τους άλλαξε δραματικά με την επιβολή ιδιωτικοποιήσεων. Μέσα από τις δικές τους ιστορίες, το αφηρημένο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης γίνεται συγκεκριμένο. Γίνεται σαφής η εικόνα της κατάστασης μετά την ιδιωτικοποίηση βασικών αγαθών, όπως η παροχή νερού, η ηλεκτρική ενέργεια, οι δημόσιες μεταφορές, και η δημόσια υγειονομική περίθαλψη.
Τα γεγονότα που παρακολουθούμε άλλοτε παίρνουν τραγικές διαστάσεις, άλλοτε προκαλούν γέλιο, αλλά πάντα λειτουργούν ενθαρρυντικά για όσους έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά τις αρνητικές επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων. Επιπτώσεις των αποφάσεων που υπαγορεύονται από τους απρόσωπους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Παγκόσμια Τράπεζα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), για τους οποίους οι άνθρωποι δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα περισσότερο από αριθμούς...

Σημείωμα του σκηνοθέτη Φλόριαν Όπιτζ:

"Στις μέρες μας γίνεται μεγάλη συζήτηση γύρω από την παγκοσμιοποίηση και τις ιδιωτικοποιήσεις. Έχουμε όμως καταλάβει πραγματικά ποιες αλλαγές θα συμβούν στη ζωή μας, τις κοινωνίες που ζούμε και μεγαλώνουν τα παιδιά μας;

Οι περισσότεροι που προσπάθησαν να εξηγήσουν αυτές τις αλλαγές, το έκαναν με αφηρημένο τρόπο: από τη προοπτική της ισχυρής Δύσης ή από την προοπτική των εμπειρογνωμόνων και των αναλυτών της παγκοσμιοποίησης".

" Αφήστε το χρήμα στην τσέπη του κοσμάκη "

 του Γιώργου Καισάριου

Πηγή: Capital

" Αφήστε το χρήμα στην τσέπη του κοσμάκη: Ένας από τους τρόπους να μπει ρευστότητα στα χέρια της αγοράς και του μέσου πολίτη, είναι να μην του αφαιρεθεί η όποια ρευστότητα έχει σήμερα στα χέρια του εξαρχής. Είναι καλύτερα να αφεθεί αυτή η ρευστότητα στη θέση της (στην αγορά ή στους πολίτες), παρά να την πάρει η κυβέρνηση και μετά να αποφασίσει που θα την δώσει ή τι θα την κάνει.
Πέραν του ότι η αγορά ξέρει πολύ καλύτερα πως να διαχειριστεί αυτή τη ρευστότητα, ελάχιστοι πλέον έχουν εμπιστοσύνη στην όποια ελληνική κυβέρνηση να αποφασίσει πως θα την διαχειριστεί.

Ίσως ο καλύτερος τρόπος για να δοθεί μια τονωτική ένεση ρευστότητας στην οικονομία, είναι να μειωθούν κατακόρυφα οι φόροι των καυσίμων. Επειδή το κόστος των καυσίμων επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, μειώνοντας το συνολικό κόστος των καυσίμων, αυτομάτως θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας.

Υπέρογκοι φόροι που δεν μπορεί να εισπραχτούν δεν έχει νόημα να επιβληθούν. Δεν θέλω να σας υπενθυμίσω πόσες φορές σας έχω πει ότι καθώς αυξάνονται οι φόροι, η φορολογία που θα εισπραχθεί εκ μέρους του κράτους θα είναι φθίνουσα.

Τα δώρα του αϊ-Βασίλη και η ανάγκη για μια νέα προοπτική...

Σ'έναν κόσμο καθόλου αγγελικά πλασμένο, όπου οι τόσο λίγοι  απομυζούν με απίστευτο κυνισμό τους τόσους πολλούς και αρπάζουν απροκάλυπτα πλέον τον πλούτο των λαών (καθώς τα ψίχουλα των δικαιωμάτων που είχαν κερδίσει με μεγάλους αγώνες οι εργαζόμενοι-και μόνο στις χώρες της "πολιτισμένης" Δύσης- παίρνονται με βιαιότατο τρόπο πίσω) και η ανισότητα φαντάζει πια εξωπραγματική, τότε: το περίφημο πνεύμα των χριστουγέννων μοιάζει με σαδιστικό αστείο, με κακοστημένη παρηγοριά στον ασθενή την ώρα του επιθανάτιου ρόγχου, λίγο πριν καταστεί κλινικά νεκρός...

  
 Και ο ευτραφής "άγιος" με το look κρασοκανάτα ταβερνιάρη και γενειάδα που θυμίζει μαλλί της γριάς για βουλιμικά παιδάκια, αυτός που αποτελεί κατασκεύασμα της Coca Cola για εμπορικούς-κερδοσκοπικούς σκοπούς, μεταφέρει ένα σάκο με τρομαχτικά δώρα για μικρούς και μεγάλους: πείνα, ανεργία, δολοφονική φτώχια, πολέμους και ένα σωρό καινούριες ασθένειες που θερίζουν "αναπτυγμένες" και μη χώρες, απειλές για μαζική παγκόσμια σύρραξη, δείκτες χρηματιστηρίων που θυμίζουν το τρενάκι του τρόμου, λαοκτόνα μνημόνια που σώζουν χώρες χωρίς όμως τους κατοίκους τους και άλλα θαυμαστά στο πνεύμα πάντα της...αγάπης και της συναδέλφωσης!

 Ναι! Η λογική και η ευθυκρισία φαίνεται να'χει εξοριστεί από τις ανθρώπινες κοινωνίες. Και στη θέση τους να έχουν εγκατασταθεί η μισαλλοδοξία, ο θρησκευτικός φανατισμός, το δίκαιο των θηρευτών της ζούγκλας, η παράνοια και η απόλυτη έλλειψη συμπόνοιας.

Υπάρχει ελπίδα, λοιπόν; Και ναι και όχι!

Όχι αν συνεχιστεί αυτή η εξαμβλωτική κατάσταση, που αποτελεί όνειδος για το ανθρώπινο είδος!
Ναι, αν οι άνθρωποι (τουλάχιστον μια κρίσιμη μάζα τους που θα επηρεάσει με διαδικασίες ντόμινο και τους υπόλοιπους, διαμορφώνοντας ένα νέο συλλογικό ασυνείδητο) αναλάβουν Δράση! Κι αφού ο καθένας, πρώτα απ'όλα, απαλλαγεί από την τυραννία του Φόβου, τη μιζέρια της στενοκεφαλιάς και την κατάρα της μικροψυχίας και αποφασίσει να πάρει τη ζωή στα χέρια του, χαράσσοντας μια νέα προοπτική με οδηγό ένα καινούριο καθάριο νόημα. Και στην πορεία αυτή θα ανακαλύψει (μια από τις μεγαλύτερες χαρές για τα ανθρώπινα όντα) πολλούς συνοδοιπόρους-συνδιαμορφωτές μιας πραγματικότητας άξιας για ΕΛΕΥΘΕΡΑ ανθρώπινα πλάσματα!

  ανιχνευτής

Κατά τα άλλα, ανταποκρίσεις σαν την παρακάτω απ'την Αργεντινή θα γίνονται όλο και πιο συνηθισμένες ως "φυσική ροή πραγμάτων" (εκεί δηλ. που εξωθεί για δικούς της ολοκληρωτικούς στόχους η Νέα Παγκόσμια Τάξη):

Ταραχές στην Αργεντινή-Επεισόδια και νεκροί σε λεηλασίες σουπερμάρκετ

(Πηγή: Ιndymedia Athens)

Εκτροχιάστε τις ιδιωτικοποιήσεις

Ένα ντοκιμαντέρ απο την ομοσπονδία σιδηροδρομικών για το ξεπούλημα του ΟΣΕ.  Οι ιδιωτικοποιήσεις όχι μόνο δεν επιφέρουν κέρδος στο κράτος και δεν ''ελαφρύνουν'' οικονομικά τους πολίτες του,όπως διατείνονται οι ιθύνοντες, αλλά δημιουργουν  επιπλέον βάρη και  προβλήματα. Κι αυτό γιατί τους  ιδιώτες ( και αυτό ισχύει σε όλους τους τομείς) το μόνο που τους απασχολεί είναι το εύκολο (και ευκαιριακό) κέρδος με τις λιγότερες απώλειες. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει  η ιδιότυπη ''συνεργασία'' του κράτους με τους ιδιώτες, που φανερώνει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο το λόγο για τον οποίο γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις. Όλα αυτά συμπυκνώνονται σε μία φράση απο το ντοκιμαντέρ:
Ιδιωτικοποιούμε τα οφέλη και κοινωνικοποιούμε τις ζημίες. 


(Ντοκιμαντέρ της Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών. Παραγωγή Infowar)

http://vimeo.com/55974241#

21/12/2012: μια συντέλεια, μια σύντομη ανασκόπηση και μια προσδοκία-ευχή

Τι έγινε βρε νοματαίοι;
έφτασε λένε κάποια συντέλεια;

Μα αυτή έχει, κατά κάποιο τρόπο, αλώσει τον κόσμο
τόσες φορές!
Με πολλές μορφές
λεηλατώντας τα άτομα και τους λαούς διαμέσου των αιώνων...
 (Αμήν!)

Ξεχνιούνται έτσι αβασάνιστα, ας πούμε,
1000 χρόνια θεοφοβούμενου σκοταδιούμε τρελαμένα κυνήγια μαγισσών και λυσσαλέα κυνήγια στοχασμών,
ανείπωτα βασανιστήρια, σάρκες να ψήνονται στην πυρά της αγάπης,
αλάθητα δόγματα που ξέρναγαν την υποταγή στο φόβο,
η χολή της δεισιδαιμονίας, η ψυχασθένεια των σωτήρων
που αρέσκονταν σε γενοκτονίες με σταυρούς στα χέρια.
Που ό,τι προσδιόριζε τη φιλοσοφική και φυσική έννοια "άνθρωπος"
είχε κατακρημνιστεί σε μια άβυσσο μαζικής παράκρουσης!

Κι αυτό είχαν το θράσος να αποκαλείται ευσεβής ζωή..!

Και μετά ήρθαν οι αστοί και οι φιλόσοφοι και επιστήμονές τους
που ύψωσαν τα δικά τους σκληρά αξιώματα και δόγματα
απέναντι στο μαγαζί των ρασοφόρων θηρίων.
Αφού πρώτα οι γκιλοτίνες, για δίκαιους και άδικους, διέπρεψαν
και τα πεδία των μαχών βάφονταν κόκκινα.
Για να επικρατήσει η μαμά βιομηχανική "επανάσταση"
του υδροκέφαλου μωρού που θα βαφτιζόταν σύντομα πρόοδος!
Με τη Φύση να αποκόπτεται από τους ανθρώπους
που συνωστίζονταν σαν έμμισθοι δούλοι σε δύσοσμα εργοστάσια
και σαν έγκλειστοι τρόφιμοι σε μολυσματικές τερατουπόλεις.
Με πολέμους-κολαστήρια λαών
για να θησαυρίζουν οι νέοι μεγαλοφεουδάρχες και οικονομικοί ολιγάρχες
που σπονσάρανε το ίδιο νικητές και ηττημένους.

Με τις μηχανές όλο και πιο πολύπλοκες να εξοβελίζουν τους εργάτες,
με τροχοπέδη απαρχαιωμένες και ασύμφορες πηγές ενέργειας
κι όλες τις θαυμαστές εναλλακτικές λύσεις να μένουν θαμμένες και κρυφές.
Με θεραπείες θαυματουργές, γνωστές από χιλιάδες χρόνια σοφίας κι επαφής με τη Φύση
να εξοβελίζονται στο όνομα του κέρδους από τον ανθρώπινο πόνο,
προς όφελος ενός ολόκληρου ιατροφαρμακευτικού εξαμβλώματος.
Με πελάτες ανθρώπους άρρωστους, χημειόπληκτους κι ανασφαλείς.
Με πλαστικά,μεταλλαγμένα εκτρώματα, τοξικά, θανάσιμα δηλητήρια
προς βρώση και πόση για ακόμα πιο αποδομημένες μάζες.
Που μαρκάρονται σαν σφαχτάρια από ακόμα πιο φρικαλέους νεοτσελιγκάδες.
Που τα παραμάγαζά τους ονομάζονται πια κράτη
και το πλανητικό τους λούνα παρκ "Νέα Τάξη Πραγμάτων".
Με δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στα ρημαγμένα πλήθη.

Κι αν η λογική κατάντησε η τρέλα των πολλών
και με το Φόβο- πρωτομάστορα να κατέχει τα ανθρώπινα όντα,
η βούληση να καταρρέει ατροφική και η μνήμη  χάρτινο κουρέλι

θέλετε τώρα να σκιαχτούμε κι απ΄τη νέα απειλούμενη συντέλεια
που βομβαρδίζετε μ'αυτή ένα ολάκερο συλλογικό ασυνείδητο;
Και να τα κονομάνε μια χαρά ως τώρα
οι εκδότες σας, οι παραγωγοί, τα μέντιουμ και οι αστρολόγοι σας και οι τηλεπερσόνες,
του φόβου οι προγραμματιστές και οι χειριστές της μαζικής βλακείας...

 Ε! Όχι δα!

Παρ'όλο το σεβασμό προς τους σπουδαίους παλιούς πολιτισμούς
που μίλησαν για τέλος χρόνου ή μιας μεγάλης περιόδου χρονικής
και για επιστροφή των όποιων εκπολιτιστών ουράνιων θεών τους
κι ΟΧΙ για τέλη κόσμων και πλανήτες ανατιναγμένους ή φλαμπέ
και παρά τις ηλιακές προβλέψεις της δικής σας N.A.S.A. (Nener A Straight Answer)

σας φωνάζω με όλο μου το μπουχτισμένο Είναι
από τα πολιτιστικά σας επιτεύγματα

" Καλώς μας ήρθες κυρά Συντέλεια,
αλλά συγγνώμη! Δεν θα πάρουμε!
 Αντίθετα, ας ετοιμάζουν βαλίτσες
για άλλους πλανήτες-θύματα ή διαστάσεις βολικές
οι δημιουργοί της μέχρι τώρα πραγματικότητάς μας.
Γιατί, επιτέλους, αυτή ανήκει μόνο σ'εμάς
για να την πλάσουμε όπως μας ταιριάζει.
Και η συντέλεια μόνο σ'αυτούς! "

(Υ.Γ. : αλλά ακόμα κι αν ήταν να χαθούμε, ας το κάναμε με το κεφάλι ψηλά, χορεύοντας και τραγουδώντας ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΣΚΟΠΟΥΣ! Κι όχι μυξοκλαίγοντας, θρηνώντας και παρακαλώντας θεούς και δαιμόνους, σερνάμενοι στο χώμα σαν χαμερπή σκουλίκια που γυρεύουν μια κολότρυπα να χωθούν, μπας και σώσουν τη μιζέρια τους κι ας χαθούν τα υπόλοιπα σκουλίκια, μήπως και ξαναρχίσει μετά μια νέα σκουλικοκατάσταση απ'την αρχή...)

ανιχνευτής

Οι μεταμορφώσεις του Μωυσή

          

του Κωνσταντίνου Τσουκαλά

 

O τεχνοκρατικός νεοφιλελεύθερος λόγος δεν είναι μόνο αντιδραστικός και ανιστορικός, αλλά και θεολογικός. Στο εξής άλλοι Θεοί, κυρίως δε νέοι, «άγνωστοι Θεοί», δεν συγχωρείται πλέον ούτε να υπάρχουν ούτε να κάνουν την εμφάνισή τους. Οι αυτόκλητοι Μωυσήδες αρκούνται λοιπόν στο να κηρύσσουν τον ήδη γνωστό και ιδεολογικά αποστεωμένο λόγο του Κυρίου, επικαλούμενοι απλώς ένα προκωδικοποιημένο θέλημα που κανείς δεν δικαιούται να συζητήσει, να αμφισβητήσει ή ακόμα και να ερμηνεύσει. Στο όνομα του μοναδικού Θεού, οι προφήτες δεν έχουν παρά να αποκαλύπτουν και να εντέλλονται. «Ξεχάστε εκείνα που ξέρατε, ανασκουμπωθείτε, εργαστείτε σκληρά, μη διεκδικείτε τίποτε, σοβαρευτείτε, πειθαρχήστε, υποταχθείτε, αποκηρύξτε εκείνα στα οποία είχατε πιστέψει και, κυρίως, μετανοήστε για αυτό που έχετε κάποτε υπάρξει». Όπως θα μπορούσε να έχει πει ο Πιραντέλλο, είστε και πρέπει να είστε εκείνοι που σας λέμε πως είστε, επειδή έτσι μας αρέσει. Ακόμα και ως αόρατος, ίσως μάλιστα επειδή ακριβώς είναι αόρατος, ο Θεός ομιλεί τη μόνη «α-λήθεια».

Η οικουμενική διαταραχή της θρησκείας και οι επιπτώσεις της στον ανθρώπινο ψυχισμό

Aποσπάσματα από το άρθρο του Κλεάνθη Γρίβα: "Θρησκεία – Σύμπτωμα Οικουμενικής Διανοητικής Διαταραχής;"

(το πλήρες άρθρο ΕΔΩ , περιοδικό ΖΕΝΙΘ)

Η Ψυχοπαθολογία της Φανατικής Πίστης: Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ον που μπορεί να πει «εγώ» (δηλαδή είναι το μοναδική όν που έχει επίγνωση του εαυτού του και συνείδηση του γεγονότος ότι αποτελεί μια μοναδική και ανεπανάληπτη οντότητα). Παράλληλα είναι και το μοναδικό ζώο που ξέρει ότι θα πεθάνει.

Όντας λοιπόν σε υπαρξιακή αδυναμία να αποδεχθεί την αναπότρεπτη βιολογική αναγκαιότητα του θανάτου της μοναδικής και ανεπανάληπτης οντότητάς του, είναι επιρρεπής στην αποδοχή οποιονδήποτε ιδεολογικών κατασκευασμάτων που προσφέρουν τη δυνατότητα της επέκτασης της ύπαρξής του σε κάποιο ασαφές «επέκεινα».

Κι εδώ παρεμβαίνει η μεταφυσική και η θρησκεία, εν είδει ανακουφιστικού ψυχοφάρμακου, που όπως όλα τα ψυχοφάρμακα έχουν άπειρες παρενέργειες και, κατά κανόνα, αποδεικνύονται χειρότερα από την αρρώστια.

Η θρησκεία είναι ένα συλλογικό ψυχοφάρμακο που εφευρέθηκε για να υποβαθμιστεί η αγωνία του θανάτου που ταλανίζει τον άνθρωπο, ο οποίος, λόγω της νευροφυσιολογικής του δομής, είναι καταδικασμένος να υφίσταται τις συνέπειες της αντίφασης ανάμεσα στο ότι είναι το μόνο ον που έχει συνείδηση του θανάτου του και την ασυνείδητη αδυναμία του να αποδεχτεί το πεπερασμένο της ύπαρξής του.

Σ’ αυτό το πλαίσιο διαμορφώνεται τόσο η πίστη όσο και ο ρόλος που επιφυλάσσει κάθε εκκλησία στους πιστούς της που έχει ως βάση του την τυφλή υποταγή στο «αλάνθαστο» της ηγετικής ομάδας που κατέχει κάθε φορά τη θρησκευτική εξουσία: Η εκκλησία διαχειρίζεται την πίστη και προσφέρει τη θρησκεία ως ψυχοφάρμακο με αντάλλαγμα την τυφλή υπακοή του πιστού.

Από τον έρωτα στην Αγάπη

Κάποιος γνωστός, που εκτιμούσα πολύ, μου είχε αναφέρει κάποτε - κρίνοντας προφανώς κι απ'την προσωπική του εμπειρία- πως πάρα πολλές φορές όταν ερωτευόμαστε κάποιον/α, ερωτευόμαστε αυτό που θα θέλαμε εμείς να είναι, σύμφωνα με τα ιδανικά που μας συγκινούν και τους πόθους που μας εμπνέουν κι όχι αυτό που είναι ο άλλος πραγματικά.
 Χμ! Δεν είχε και άδικο...

Όμως σε αυτή τη συλλογή εμπειριών που ονομάζουμε ζωή και η οποία ακολουθεί συχνότατα περίεργους δρόμους μέσα στους οποίους νομίζουμε ότι ξεβραστήκαμε τυχαία και πελαγοδρομούμε, εντούτοις, ΠΑΝΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ (ή το αντίθετο)  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Είτε λέγεται " άλλος άνθρωπος", είτε οπτική και τρόπος ζωής, αναλαμβάνοντας και το ανάλογο τίμημα. Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε έντιμοι και ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό μας, πάνω απ'όλα (εφόσον βέβαια έχουμε μια σαφή ιδέα για το ποιος είναι αυτός ο εαυτός μας), οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τη σημασία και βαρύτητα των παρακάτω λόγων:

" Όλοι οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν ακολουθούμε λάθος δρόμους, ξέρουμε βαθιά μέσα μας, κάθε στιγμή, ποιο είναι το σωστό". NICK CAVE
" Έχεις τη μπογιά, έχεις και τα πινέλα. Ζωγράφισε λοιπόν τον παράδεισο και μπες μέσα. Αν επιλέξεις την κόλαση, δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό σου".  ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

" Το τρομακτικό με τον έρωτα είναι ότι δεν σου ανήκει. Αλλά του ανήκεις ολοκληρωτικά!"

Δεν θυμάμαι πού το διάβασα ή άκουσα το τελευταίο, αλλά νιώθω την ανάγκη να φωνάξω (με όλη μου την πίστη στην ακεραιότητα και το σθένος που διακρίνει τους ευθυτενείς και ξεχωριστούς ανθρώπους που υπήρξαν ή υπάρχουν σε τούτο τον κόσμο) ότι ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ! Οι άνθρωποι δεν είναι ιδιοκτησία κανενός αφέντη, είτε κράτους, είτε κοτζαμπάση, είτε δουλέμπορα, είτε εραστή, είτε συζύγου, είτε γονέα, είτε φόβου, είτε εμμονής, είτε ιδεολογίας...

 Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να ερωτευτούν και να φάνε τα μούτρα τους, να κάνουν τα λάθη τους και να διδαχτούν απ'αυτά αν έχουν στοιχειώδη έστω ευφυία, να πέσουν κάτω για να μάθουν να σηκώνονται, να συνεχίζουν τις προσπάθειες και μετά την αποτυχία (αυτός είναι ο ορισμός του επιτυχημένου), να παρατηρούν τι συμβαίνει γύρω τους και μέσα στους ίδιους και να αποφεύγουν τις ταυτίσεις που τους παγιδεύουν σε εξωπραγματικά είδωλα τα οποία δεν έχουν σχέση με τον εσωτερικό τους κόσμο. Κι όλα αυτά χρειάζονται γιατί είναι απαραίτητα στην πορεία του ανθρώπου προς την εξέλιξή του κι όχι το αντίθετο. Η στασιμότητα και η οπισθοδρόμηση σημαίνουν ΘΑΝΑΤΟ πνευματικό (και φυσικό, πολλές φορές) κι ο έρωτας μπορεί, δυστυχώς, να συμβάλλει κι αυτός προς αυτή την κατεύθυνση.
Αντίθετα με την Αγάπη που αποτελεί την κινητήρια δύναμη των πραγμάτων, το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τους πραγματικούς ανθρώπους από τους ευπρόβλεπτους μηχανικούς σκλάβους λογής αφεντάδων. Η Αγάπη που δεν συμβιβάζεται με εκπτώσεις και υπολογισμούς και αποτελεί θανάσιμη απειλή για κάθε μισάνθρωπο σύστημα και τις στρατιές των υποταχτικών του (και κάποιος μπορεί να υπηρετεί το σύστημα είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, λόγω της διανοητικής και ψυχικής διάβρωσης που έχει υποστεί).

 Όλα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να φοβούνται και να αποφεύγουν τον έρωτα, για να μην πέσουν (χα!) στις...δαγκάνες του συστήματος...ή για να μη πληγωθούν και πονέσουν. Ο πόνος είναι απαραίτητος στη ζωή του ανθρώπου γιατί είναι μάθηση και λύτρωση! Και χωρίς αυτόν η ζωή του, ίσως, δεν θα είχε κανένα νόημα! Άλλωστε πώς θα υπήρχε η ελπίδα αν δεν υπήρχε και η απελπισία, η χαρά αν δεν υπήρχε η λύπη και ο...πραγματικός έρωτας που ακόμα και όταν ξεθυμαίνει με το χρόνο διατηρεί άσβεστη τη γλυκιά και ζωογόνο θαλπωρή της αγάπης, αν δεν υπήρχαν και οι αποτυχημένες ερωτικές σχέσεις;

 Αρκεί να δέχεται κάποιος ότι αυτό που του συνέβη δεν προήλθε από κάποιους εξωτερικούς παράγοντες (σαν, ας πούμε, τη χείρα βοηθείας ή καταστροφής των Ολύμπιων εξωγήινων θεών που θα σώσουν την Ελλάδα και θα καταστρέψουν τους εχθρούς της!), αλλά ήταν προϊόν συγκεκριμένων δράσεων που έλκυσαν ανάλογες αντιδράσεις. Και του δίδαξαν κάποια πράγματα που οφείλει να λάβει σοβαρά αν θέλει να συνεχίσει τη ζωή του μακριά από τη μιζέρια, τη μετριότητα ή την...κατάθλιψη.



Κι επειδή δεν θέλω να κλείσω το άρθρο αυτό και το μάτι στους ερωτικά παθόντες με κλισέ που έχουν να κάνουν με ζουμερά καινούρια πορτοκάλια και πορτοκαλιές, θα το κάνω με το δικό μου ποιητικό-ας πούμε-τρόπο:

Από τον έρωτα στην Αγάπη

Πρέπει να πιαστείς απ’τις θηλιές του έρωτα

Να προβάλλεις το είδωλό σου σε παράταιρα πρόσωπα

Να σπαταληθείς σε αταίριαστα καμώματα

Να μπουχτίσεις απ’του εγωισμού τα μπουκώματα

Να συντριβείς από τα σκάγια της απελπισίας

Να γιάνεις τις πληγές με βάλσαμο σοφίας

Να μη μπερδεύεις ανθρώπους μ’επενδύσεις κι ομόλογα

Να διαλέγεις τα λόγια αντί για μισόλογα

Την ελευθερία  παντοτινά να τιμάς

Ακόμα κι αν σε οδηγεί σε μονοπάτια μοναξιάς

για να μετεμψυχωθείς σε βέλος Αγάπης!

του ανιχνευτή

Αγάπη και Έρωτας, Εξέγερση κι Επανάσταση

 ένα εξαιρετικό δοκίμιο...

Ζ. Δ. Αϊναλής

Αγάπη και Έρωτας, Εξέγερση κι Επανάσταση [1]

O gentlemen, the time of life is short!
To spend that shortness basely were too long,
If life did ride upon a dial’s point,
Still ending at th’ arrival of an hour.
An if we live, we live to tread on kings;
If die, brave death, when princes die with us!
Now, for our consciences, the arms are fair,
When the intent of bearing them is just.

Shakespeare, Henry IV, Act V, Scene II

Συχνά πυκνά μαρξιστές και μαρξίζοντες στοχαστές γκρινιάζουν για την διχοτομία «αγάπη – έρωτας» στην ελληνική γλώσσα (καθόσον στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές γλώσσες δεν υπάρχει παρά μόνο ένας όρος για να δηλώσει και τα δύο σημαινόμενα love, amour, amore, liebe), θεωρώντας την ένα οχληρό κατάλοιπο ενός ελληνοκεντρικού χριστιανογενούς ιδεαλισμού. Εντούτοις, τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους ουδέποτε τους άκουσα να παραπονιούνται ή να εξίστανται για την χαρακτηριστικά ελληνική ταυτολογία «εξέγερση – επανάσταση» (που επιτρέπει την μετάφραση ενός θεμελιώδους βιβλίου της ελευθεριακής σκέψης του 20^ου αι. όπως το L’homme révolté ως Ο επαναστατημένος άνθρωπος). Δεν θέλω να πω φυσικά πως οι δύο όροι είναι ταυτόσημοι ή συνώνυμοι, το κάθε άλλο, αλλά πως η χρήση τους από την ελληνική αριστερά τους κατάντησε σχεδόν συνώνυμους, ευνουχίζοντας τον όρο εξέγερση για να τον ταυτίσει, καιροσκοπικά, με τον όρο επανάσταση. Διότι, βέβαια, σε όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές γλώσσες οι όροι «εξέγερση – επανάσταση» εξακολουθούν πάντα να χρησιμοποιούνται με ένα σαφώς διακριτό περιεχόμενο (révolte – révolution, revolt [αλλά και riot και rebellion] – revolution, aufstand – revolution, rivolta [αλλά και rissa] – rivoluzione). Σας φαντάζει μήπως παράλογος, ή ακόμα και άσχετος, ο παραπάνω παραλληλισμός; Αν ναι, επιτρέψτε μου ορισμένα σχόλια.

CATASTROIKA για τη ΔΕΗ

Αυτοτελές 15λεπτο τμήμα του ντοκυμαντέρ "CATASTROIKA" για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και παρόμοιες σκανδαλώδεις ιδιωτικοποιήσεις. Δείτε το ακόμη κι αν... έχετε ήδη δει την "CATASTROIKA" γιατί πολλά που φέρνει στο φως πέρασαν απαρατήρητα (κοντά στο τέλος του αρχικού ντοκυμαντέρ, πουμπορείτε να δείτε στην πηγή: http://www.catastroika.com )

" WAKE UP CALL! "

Τα γκράφιτι στους τοίχους της Αθήνας δεν είναι τυχαίες ζωγραφιές. Απεικονίζουν την πραγματικότητα και κάνουν αντιπροπαγάνδα στα αστικά ΜΜΕ , προκαλώντας τη σκέψη και την αφύπνιση, ίσως, σε όσους τα παρατηρούν και μπορούν ακόμα να τα κατανοούν. Ένα μικρό ντοκιμαντέρ με μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτή την τέχνη (γιατί τέχνη δε μπορεί να είναι τιποτά άλλο απο αυτό που διεγείρει το μυαλό και το συναίσθημα),
τις απόψεις τους για την πολιτικοοικονομικοκοινωνική κατάσταση και τις τεχνικές που χρησιμoποποιούν.

http://vimeo.com/55286729

Ο κόσμος μας...

ένα ποίημα του ανιχνευτή...

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ

Παλιές αυτοκρατορίες πομποδών τζακιών

που μεταμφιέστηκαν σε δημοκρατίες ανασφαλών αστών.

Τυραννικές κυβερνήσεις-σκιές,

μαφιόζικες σέχτες και κράτη χέρι χέρι,

άψυχα ανδρείκελα με χακί και μπλε στολές

και κάνες φονικές

που ξερνούν ελεύθερες αγορές και παράσιτα

και φορούν γαλόνια κι αστεράκια και παράσημα.

Από τη μια!

Αθεράπευτοι επιτυχημένοι ψυχοπαθείς

και φιλάνθρωποι οικολόγοι πλουτοκράτες,

αυτοδημιούργητοι ρουφιάνοι καριερίστες

κι επαγγελματίες λαοπλάνοι καναλάρχες.

Από την άλλη!

Πιο κει

νυν ξεπουλημένοι πρώην επαναστάτες

ή απλώς αυτοχρισμένοι στασιαστές

Η εργασία, ο καταναλωτισμός και οι νεόπτωχοι

«ΟΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ»


 Ένα από τα πιο συναρπαστικά φαινόμενα στην εποχή μας είναι, η φτώχεια εν μέσω της αφθονίας. Η ύπαρξη της φτώχειας σε κοινωνίες αφθονίας αποτελεί ένα κατεξοχήν ηθικό παραλογισμό, μια διαστρέβλωση της ηθικής φύσης του ανθρώπου. Καμία κοινωνία δε μπορεί να είναι ηθικά συνεπής με τον εαυτό της, πόσο μάλλον να είναι ελεύθερη ή αυτόνομη, εάν δεν εξαλείψει τη φτώχεια. Η ηθική της εργασίας ήταν το όπλο των «φωτισμένων νοών» στη μάχη κατά της
ελευθερίας, της αυτονομίας και της δημιουργικότητας του εργάτη-τεχνίτη.

 Έτσι ο παραδοσιακός άνθρωπος έπρεπε να απολέσει την ελευθερία του, την αυτονομία του, τις δεξιότητές του και την περηφάνια του. Η παράδοση έπρεπε να παταχθεί γιατί σήμαινε ότι οι άνθρωποι ήταν ικανοποιημένοι με αυτά που είχαν και απείχαν από το «περισσότερο», προτιμούσαν να ψαρεύουν το πρωί και να φιλοσοφούν το βράδυ αντί να εργάζονται πυρετωδώς για να αυξήσουν τον κοινωνικό πλούτο.
 Η χειραφέτηση της εργασίας από τους επικεντρωμένους στην αγορά υπολογισμούς απαιτεί την αντικατάσταση της ηθικής και της εργασίας από την ηθική της δεξιοτεχνίας. Μια κοινωνία, η οποία χάρη στην τρομακτική ισχύ που έχουν συσσωρεύσει αιώνες εργασίας, μπορεί κάλλιστα να παράγει οτιδήποτε αναγκαίο χωρίς τη συμμετοχή ενός μεγάλου και αυξανόμενου αριθμού μελών της. Στην καταναλωτική κοινωνία η μαζική παραγωγή δεν απαιτεί πλέον μαζική εργασία κι έτσι οι φτωχοί, που κάποτε συνιστούσαν τον εφεδρικό στρατό εργασίας αναπλάστηκαν ως ατελείς καταναλωτές.

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Πλησιάζουμε στα μέσα του Δεκέμβρη και η καλοστημένη φαρσοκωμωδία έχει αρχίσει ήδη να στήνεται και να παίρνει για άλλη μια φορά σάρκα και οστά, πιο κακόγουστη και προσποιητή απο ποτέ.

Όλοι πρέπει να είναι χαρούμενοι, να στολίσουν τα σπίτια τους με λαμπιόνια, αστεράκια, σκουφάκια, έλατα, κόκκινες κάλτσες και ενίοτε καραβάκια, σε μία σύνθεση αμερικανογερμανοελληνικής «παράδοσης» με απότερο σκοπό βέβαια να γιορτάσουμε το χαρμόσυνο γεγονός της γέννησης του Χριστού. Εδώ πρέπει να τονιστεί η μοναδικότητα αυτής της περίστασης που αποτελεί ένα χαρμόσυνο γεγονός, πράγμα που στη χριστιανική θρησκεία δε συναντάται συχνά, με μία ίσως δύο ακόμα εξαιρέσεις.  
Μία γιορτή-αφορμή να οργιάσει ο καταναλωτισμός και μία ευκαιρία να αποδείξουμε στην οικογένεια και στους φίλους πόσο τους αγαπάμε με ένα καλό δώρο (ένα χάδι και μια αγκαλιά πολλές φορές αρκούν). Μια αφορμή να ξεχυθούμε στα μαγαζιά και να ανταλλάξουμε τα χρήματα μας με λίγη προσωρινή ικανοποίηση. Οι περισσότεροι θα μου έλεγαν, μεγάλωσες και γι΄ αυτό τα λες όλα αυτά, οι γιορτές είναι για τα παιδιά. Οι γιορτές είναι για όλους! Μικρούς , μεγάλους, όλοι διψάνε για χαρά!

Αλλά αφού είναι για τα παιδιά καθώς λέτε, φέτος ο Άγιος Βασίλης θα φέρει δώρα σ ε ό λ α τα παιδιά... ή όχι;

  Και επιτέλους, ας τελειώσει αυτο το αστείο με το παππούλη με τα άσπρα γένια που μπαίνει στις καμινάδες και φέρνει δώρα, με τις μπότες και το σάκο!

Πείτε έστω μια φορά στα παιδιά σας την αλήθεια, μην τα παραμυθιάζετε άλλο. Είναι καλό να ξέρουν οτι τα δώρα τους τα παίρνετε εσείς , για να μη νιώσουν αργότερα απογοήτευση και θυμό για το αθώο ψέμα σας.

Αλλά για πείτε μου... Ο Άγιος Βασίλης θα φέρει δώρα σε όλα τα παιδιά;
Οπως καθε χρόνο (κάνοντας το νοητό απολογισμό του) και βάση των νέων οικονομικών συνθηκών , κάποια παιδιά θα πάρουν λιγότερα δώρα και κάποια καθόλου , με τα τελευταία να αυξάνονται γεωμετρικά παγκοσμίως.

Και αν αυτές είναι οι μέρες της αγάπης και κάποιοι σπεύσουν να μαζέψουν χρήματα και ρούχα και φαγητό, δε μπορώ να μην αναρωτηθώ:
Οι υπόλοιπες μέρες του χρόνου είναι του μίσους;

Κάθε χρόνο διοργανώνονται μαραθώνιοι , τηλεμαραθώνιοι, ραδιοφωνομαραθώνιοι κτλ,ζητώντας για άλλη μια φορά ( και εκμεταλλευόμενοι την ευαισθησία πολλών ανθρώπων) να δώσει ο καθένας απο το υστέρημα του «για να κάνουν Χριστούγεννα κι αυτοί».
Αυτή η αφελής νοοτροπία και ταυτόχρονα ευτελής φιλανθρωπία , δεν αποτελεί αξιοπρεπή αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών των ανθρώπων, υποκαθιστά ίσως βραχυχρόνια τις ανάγκες τους, χωρίς όμως να τους στηρίζει πραγματικά και μακροχόνια.

Η λογική αυτη βασίζεται και στη ηδονή του ελεήμονα , δίνοντάς του το κύρος και την ιδέα οτι (ακόμα) βρίσκεται σε αυτή την πλεονεκτική θέση και μπορεί να ελεεί.

Η αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια , η υποστήριξη και αυτοοργάνωση , είναι οτι ακριβώς χρειαζόμαστε, σε μία εποχή που βαλλόμαστε όλοι και κάποιοι περισσότερο. 

Κι επειδή τα Χριστούγεννα έρχονται και παρέρχονται , αυτό που θα διατηρηθεί διαχρονικά είναι το πνεύμα.

Όχι των Χριστουγέννων..

νάμα

Νίτσε - τα ελεύθερα πνεύματα δεν χρειάζονται προσκολλήσεις...

μια μικρή εισαγωγή του ανιχνευτή:

Φρειδερίκος Νίτσε!

Αναμφισβήτητα, ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους όλων των εποχών. Αιρετικός για το πνεύμα της εποχής του (μέσα προς τέλη του 19ου αιώνα), μια εποχή μεγάλων πολιτικών αναταραχών, κοινωνικών ανακατατάξεων και πνευματικών αναζητήσεων.

Ο "ευγενέστερος των θνητών" όπως τον έχει αποκαλέσει και ο σπουδαίος-και παρεξηγημένος λόγω του τρόπου επιλογής θανάτου, αλλά αυτό δεν είναι εδώ το θέμα μας, καθηγητής και φιλόσοφος Δ.Λιαντίνης (το βιβλίο του οποίου "Γκέμμα" είναι πραγματικά μνημειώδες).

Πολυγραφότατος και συχνά αινιγματικός. Ο στοχασμός του είναι συγκλονιστικά ανατρεπτικός, καινοτόμος, διεισδυτικός ως το μεδούλι των πραγμάτων. Μέχρι και ελιτιστή τον έχουν αποκαλέσει, κρίνοντάς τον κοντόφθαλμα, απελπιστικά επιφανειακά και κάτω από το περιοριστικό πέπλο της ιδεολογικής στράτευσης.

Όπως και στην εποχή του, παραμένει και σήμερα ενοχλητικός για όλους εκείνους που χτίζουν επιστημονικές καριέρες και θεμελιώνουν φιλοσοφικές σχολές ή πολιτικά μαντριά, πατώντας πάνω στη μετριότητα και τη μικρότητα, τα πιο χυδαία ένστικτα και τους πιο ευτελείς πόθους. Εμπνευστής για όσους επιθυμούν διακαώς να ξεφύγουν απ'την τυραννία της μικροψυχίας και της μιζέριας και ν'ανοίξουν πανιά για τα πιο συναρπαστικά μέρη του πνεύματος και τα πιο δύσβατα μονοπάτια της ψυχής. Πέρα από συναινετικές πραγματικότητες που χαρακτηρίζουν τα κοπάδια, συμβάσεις κάθε είδους και "σκόντο" ακόμα και σ'αυτό που θα πρεπε να είναι η πιο ιερή αποστολή κάθε ανθρώπινου όντος: το πνεύμα...

Βιβλία του όπως τα "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα" και "Πέρα από το καλό και το κακό" με έχουν επηρεάσει προσωπικά όσο λίγα.
 Από το δεύτερο που ανέφερα παραθέτω κάποια πολύ χαρακτηριστικά αποσπάσματα, επίκαιρα τόσο όσο θα υπάρχει (και θα παλινδρομεί ανάμεσα σε τόνους μπάζων) το ανθρώπινο είδος:

"...Πρέπει να θέσει υπό έλεγχο κανείς τον εαυτό του για να διαπιστώσει αν είναι προορισμένος για ανεξαρτησία και διοίκηση. Και πρέπει να το κάνει αυτό την κατάλληλη στιγμή. Δεν πρέπει να αποφύγει κανείς τους ελέγχους του, αν και ίσως είναι το πιο επικίνδυνο παιχνίδι που μπορεί να παίξει κανείς και τελικά είναι έλεγχοι που γίνονται μπροστά σε μας ως μάρτυρες και σε κανέναν άλλο δικαστή.
 Να μην προσκολλώμαστε σε ένα πρόσωπο:

Ο Τσαρλς Μπουκόβσκι και οι ακαδημαϊκοί...

Ωδή στον Τσαρλς Μπουκόφσκι
(Αυτοί που έκλασε ο Θεός στη μούρη)

Από την Έλια Ζερβού

"Πρώτα δοκιμάζουν να σε τσακίσουν με την ανυπόφορη φτώχεια

κι ύστερα δοκιμάζουν να σε τσακίσουν με τη μάταιη φήμη.
Κι αν δεν σπάσεις με κανένα από τα δύο, υπάρχουν οι φυσιολογικές μέθοδοι
όπως οι κοινές ασθένειες που ακολουθούνται από έναν ανεπιθύμητο θάνατο.
Οι περισσότεροι από μας ωστόσο, σπάμε πολύ πριν απ' αυτό όπως ήταν κανονισμένο εξάλλου,
από σεισμό, κατακλυσμό, πείνα, οργή, αυτοκτονία, απελπισία
ή απλά από σοβαρό έγκαυμα στη μύτη την ώρα που ανάβεις το τσιγάρο σου".

Σαν σήμερα (σημείωση: το άρθρο αυτό είχε ανεβεί στις 10 Μαρτίου 2012), πριν 18 χρόνια, πέθανε ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, ο δημιουργός του παραπάνω ποιήματος, που έχει τον τίτλο «Πώς είναι η κατάσταση».
Ο λογοτέχνης του βρώμικου ρεαλισμού, αυτός που δεν αναγνώρισαν οι Ακαδημαϊκοί*.

Ακαδημαϊκοί. Τι σημαίνει άραγε η λέξη; Ποιους χαρακτηρίζει; Μήπως τους λαχουροντυμένους σγουρομάλληδες με το σφιχτό το στόμα σαν φιογκάκι,που ακουμπούν τον κώλο τους σε αφράτα μαξιλάρια; Τις ροδαλές κυρίες με τα περίσσια δαχτυλίδια που ανάβουν θυμιάματα στον Σαίξπηρ;

Πιθανότατα. Ο Μπουκόφσκι έλεγε ότι ο Σαίξπηρ είναι υπερτιμημένος, αλλά οι άνθρωποι δεν θέλουν να το ακούν.
Μια τέτοια δήλωση όχι μόνο ξεχωρίζει τους Ακαδημαϊκούς από την «ήρα», αλλά και τους Ακαδημαΐζοντες μαζί.

Ποιοι είναι οι Ακαδημαΐζοντες; Ποιους ορίζει αυτή η λέξη;

Μα φυσικά, τους διανοούμενους. Αυτούς που έπιασε στο στόμα του επίσης ο Μπουκόφσκι, όταν δήλωσε "Διανοούμενος είναι ο άνθρωπος που λέει ένα απλό πράγμα με δύσκολο τρόπο".

Τώρα καταλάβαμε όλοι για ποιους μιλάμε.

Μιλάμε για τους ανθρώπους που δεν συναναστρέφονται άλλο σινάφι απ΄ το σινάφι τους, από το φόβο μην ξοκείλουν σε κατώτερες σκέψεις και απομακρυνθούν απ΄την εξύψωση.

Αίγυπτος: Ο λαϊκός ξεσηκωμός γίνεται χείμαρρος!

"Ξημερώματα Σαββάτου, όταν γράφεται αυτό το σημείωμα, η κρατικά ελεγχόμενη Αλ-Αχράμ ανακοίνωσε στην αραβική της ιστοσελίδα ότι ο πρόεδρος της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι σκέφτεται να εκδώσει διάταγμα με το οποίο τα μέλη και στελέχη του στρατού θα αναλάβουν έκτακτες εξουσίες μέχρι να πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα για την αποδοχή του σχεδίου Συντάγματος και να διενεργηθούν εκλογές για την νέα βουλή. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 1 του διατάγματος αυτού, ο στρατός σε συνεργασία με την αστυνομία θα είναι υπεύθυνος για την προστασία και ασφάλεια καίριων εγκαταστάσεων της χώρας, μέχρι να λάβει χώρα το νέο σύνταγμα και να πραγματοποιηθούν οι βουλευτικές εκλογές. Επιπλέον, ο στρατός θα ενεργεί για τα παραπάνω κατόπιν αιτήματος του προέδρου.

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του διατάγματος οι αξιωματούχοι του στρατού που θα αναλάβουν τα καθήκοντα αυτά θα έχουν δικαστικές εξουσίες και θα μπορούν να ασκούν την εξουσία τους σε όποιο βαθμό κρίνουν αναγκαίο για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους. Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 3 του διατάγματος, ο στρατός θα μεταφέρει τις πιθανές ποινικές υποθέσεις που θα προκύψουν στους αρμόδιους εισαγγελείς και όχι στα στρατοδικεία. Λίγες ώρες νωρίτερα, ο αντιπρόεδρος της Αιγύπτου Μαχμούντ Μέκκι ανακοίνωνε ότι ο Μόρσι θα αποφάσιζε να αναβάλει την ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, αρκεί να υπάρξουν διαβεβαιώσεις από την αντιπολίτευση ότι δεν θα κινηθεί νομικά προκειμένου να το ακυρώσει εντελώς, επειδή σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις το δημοψήφισμα πρέπει να πραγματοποιηθεί το αργότερο δεκαπέντε μέρες μετά την προκήρυξη του, γεγονός που συνέβη το Σάββατο 1 Δεκέμβρη.

Ο Μόρσι μέσα στην ίδια βραδιά, σε χρονική απόσταση ελάχιστων ωρών, χρησιμοποιεί και το «μαστίγιο» και το «καρότο».

Αλέξης το 2008, χιλιάδες νεκροί και μελλοθάνατοι το 2012 προς 13

Πέρασαν κιόλας 4 χρόνια που ο πιτσιρικάς Αλέξης δολοφονήθηκε με τον πιο αναίτιο τρόπο από το οπλισμένο χέρι του "προστάτη των πολιτών". Ο οποίος εξέφραζε απόλυτα έναν ολόκληρο κρατικό μηχανισμό "υπέρ των πολιτών"(και εξακολουθεί να εκφράζει μέσω της νοσηρής νοοτροπίας που διαπερνά οριζόντια και κάθετα την ελληνική αστυνομία και όχι μόνο).

Ποτέ δεν δόθηκε κάποια σαφή εξήγηση για εκείνη τη βραδιά στα Εξάρχεια. Ούτε από κρατικούς φορείς, ούτε από δημοσιογραφικούς, ούτε από ψυχιατρικούς. Και γιατί άλλωστε να δοθεί; Ούτε θα έφερνε πίσω το παιδί, ούτε βέβαια θα εμπόδιζε τους φλέγοντες χειμάρρους της οργής να πλημμυρίσουν τα αστικά κέντρα και κυρίως την Αθήνα. Αλλά έτσι κι αλλιώς ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΕΞΗΓΗΣΗ ΝΑ ΔΟΘΕΙ, ή, για να το θέσω πιο απλά: τέτοια κτηνώδη και παράλογα περιστατικά ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ μέσα στα κελιά των αστικών δημοκρατιών. Όπως συνέβη πριν 20 περίπου χρόνια, το 1985, με τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά, συνομήλικου του Γρηγορόπουλου, πάλι από το οπλισμένο χέρι αστυνομικού. Εποχή τότε της "σοσιαλιστικής αλλαγής" του επαγγελματία δημαγωγού Α.Παπανδρέου. Τότε που είχε ξεκινήσει η καταστροφή της βιομηχανικής και αγροτικής υποδομής της χώρας και να προετοιμάζεται μεθοδικά η σημερινή αηδιαστική πραγματικότητα...

  Χτες, μεσημέρι Πέμπτης, έτυχε ν'ακούσω σε  ραδιοφωνικό σταθμό της αντιπολίτευσης μια δημοσιογράφο να λέει ότι ευτυχώς που ο τότε αρμόδιος υπουργός Π.Παυλόπουλος χειρίστηκε, εκείνο το δεκέμβρη του 2008, το θέμα με μετριοπάθεια κι έτσι δε θρηνήσαμε θύματα.
 Κι ένιωσα αμέσως μια περίεργα άγρια ανάγκη να αναρωτηθώ:
εντάξει μεν, αλλά, από την άλλη...και λοιπόν;

Δύναμη!

H ανθρώπινη δύναμη είναι αστείρευτη!

Οι άνθρωποι είναι ικανοί τόσο για τα μεγαλύτερα πράγματα,

όσο και για τα μικρότερα...

Όμως όταν η θέληση πορεύεται χέρι χέρι με τη λαχτάρα για δημιουργικότητα

και το σθένος καταποντίζει την αυτολύπηση και τη στασιμότητα,

τότε το μεγαλείο αποκτάει τη μαγεία των θαυμάτων!

Μη το βάζετε ποτέ κάτω!

Τίποτα και κανείς δεν είναι συνηθισμένος σ'αυτόν τον κόσμο,

ακόμα κι αν η κατάστασή του θεωρείται με μια πρώτη ματιά μειονεκτική...

Τα πάντα συμβαίνουν κάθε στιγμή γύρω μας

"όταν εμείς είμαστε οι καλλιτέχνες που κρατούν τα πινέλα!"

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=8J21miKCLqQ


http://www.youtube.com/watch?v=yv459UXD0QU&feature=player_embedded

To παράπονο του Δαρβίνου

μια σχεδόν ποιητική σάτιρα του ανιχνευτή

"Τα σημαντικότερα βήματα του  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ είναι διαδικασίες οι οποίες σχεδόν συντρίβουν τις κοινωνίες μέσα στις οποίες συμβαίνουν " WHITEHEAD

" Ό,τι θεωρείται δόγμα είναι εκ των προτέρων λάθος!
 Έτσι, ακόμα δολοφονούν την ανάπτυξη του πνεύματος και λεηλατούν ψυχές και ζωές με ρακένδυτες προτροπές τύπου "πίστευε και μη ερεύνα", για να ικανοποιήσουν το σκοταδισμό.Ακόμα ψάχνουν να βρουν τον ενδιάμεσο κρίκο ανάμεσα στον πίθηκο και τον άνθρωπο,για να ικανοποιήσουν το δαρβινισμό. Ακόμα προσπαθούν να βρουν ένα μοντέλο σύνδεσης ανάμεσα στις διαδικασίες του μικρόκοσμου μ'αυτές του μακρόκοσμου, για να ικανοποιήσουν τις Γενικές (Α)Σχετικότητες, που ποτέ δεν αποδείχτηκαν και πειραματικά. Κι ακόμα η συμβατική επιστήμη και ειδικά η ιατρική, επιμένει να διαχωρίζει το σώμα από το πνεύμα, για να ικανοποιήσει ένα ολόκληρο κερδοσκοπικό καρτέλ"  ανιχνευτής

   "Το παράπονο του Δαρβίνου"

 Με επισκέφτηκε απρόσκλητος στον ύπνο μου εκείνος
ο παππούλης όλων των ειδών Δαρβίνος.
Ερχόταν είπε
από τα καζάνια του πυρός του εξώτερου
με πιθήκου σώμα και κεφάλι ανθρώπινο.

Ξένος ιδιωτικός στρατός θα αλωνίζει τη χώρα από το 2013;

" ...H κοινωνική πόλωση μετά την εξαθλίωση των μνημονίων είναι δεδομένη και γι'αυτό η τρικομματική συγκυβέρνηση ετοιμάζεται για τη λήψη μέτρων ARM (Anti Riot Measures), δηλαδή την καταστολή εξεγέρσεων. Μάλιστα, έχουν υπογράψει συμβόλαιο με τη μεγαλύτερη εταιρεία που οργανώνει διεθνώς ιδιωτικούς στρατούς , για την παροχή υπηρεσιών ασφαλείας στη χώρα μας από το 2013!..."

ΠΗΓΗ: περιοδικό Hellenic Nexus τεύχος Δεκεμβρίου

 Όσο κι αν φαντάζει ακραίο το παραπάνω, εντούτοις στο προτεκτοράτο δανειστών και διεθνών και εγχώριων μεγάλων συμφερόντων (τα οποία δεύτερα δε θίχτηκαν ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ, σε τομείς που δραστηριοποιούνται, από τα αποικιοκρατικά μνημόνια) η νέα πραγματικότητα που εγκαινιάζει η παραπάνω είδηση έχει την απόλυτη μνημονιακή λογική της!

 Ναι! Πλέον ξένος μισθοφορικός ιδιωτικός στρατός, με βαρύ οπλισμό και περιπολίες σε αστικές-ημιαστικές περιοχές, θα δραστηριοποιηθεί στη χώρα, όπως προκύπτει από την υπογεγραμμένη συμφωνία των "σωτήρων του λαού". Αποστολή της; η τήρηση, όπως διαφημίζει η ίδια η εταιρεία, της τάξης (δηλ. της αποικιοκρατικής σκλαβιάς) και της ασφάλειας (δηλ. των εγχώριων λαμόγιων και των ντόπιων και ξένων αρπακτικών που ετοιμάζονται για το μεγάλο φαγοπότι).

 Αυτό όμως που δε γράφει το περιοδικό είναι ότι πρόκειται για τη διαβόητη (και σεσημασμένη για σφαγές αμάχων στη Βαγδάτη, όπου τα έμμισθα στελέχη της απέδειξαν περίτρανα το ποιόν τους) εταιρεία Blackwater. Που, πράγματι, ο εξοπλισμός της περιλαμβάνει θωρακισμένα οχήματα όπως αυτά της Κ4, τα οποία θα φέρουν βαρύ οπλισμό και θα συνοδεύονται από μοτοσικλετιστές. 

Tα καμάρια της Blackwater

Εντυπώσεις ενός εξωγήινου!

εισαγωγικό σχόλιο ανιχνευτή:

ο συγγραφέας του παρακάτω πολύ ενδιαφέροντος άρθρου προβαίνει σε σημαντικές διαπιστώσεις για την κατάντια (κακά τα ψέματα, αυτός είναι ο σωστός χαρακτηρισμός!) του ανθρώπινου είδους, από την πλευρά του αποστασιοποιημένου (και προηγμένου νοητικά και τεχνολογικά) "εξωγήινου παρατηρητή". Όμως αν θέλω να επωμιστώ το ρόλο του δικηγόρου υπεράσπισης των ανθρώπινων μαζών, θα έλεγα στο "γαλαξιακό δικαστήριο" τα εξής:

 "Δεν είμαστε βέβαια άμοιροι ευθυνών εμείς οι άνθρωποι για όλο αυτό τον αφύσικο και ανορθόδοξο τρόπο σκέψης και ζωής! Εντούτοις πρέπει να αναγνωριστούν κάποια ελαφρυντικά γι'αυτήν την αποκαρδιωτική κατάσταση:
 από γεννησιμιού μας εκπαιδεύουν μέσα στις οικογένειες (που έτσι τα βρήκαν κι αυτές) και στις παρέες και στα γήινα σχολεία και μέσα από κάτι ομιλούντα κουτιά που ξερνούν φρίκη, ανοησία, προπαγάνδα και διαστρέβλωση της πραγματικότητας, σε λάθος τρόπους σκέψεις, σε ένα ψυχοκτόνο ανταγωνισμό για τη συσσώρευση που προβάλλεται ως απώτατος σκοπός ζωής (κι ας μη το παραδέχονται πολλοί), σε μια επονείδιστη δουλοπρέπεια και έλλειψη αμφισβήτησης απέναντι σε κάθε λογής "αυθεντίες", σε μια ενοχική στάση απέναντι στις αιώνιες χαρές της ζωής μέσω κάτι δογματικών και θεϊκών (υποτίθεται) κανόνων που απορρέουν από κάτι κατασκευάσματα με τίτλο θρησκείες, σε μια έλλειψη πίστης στις πραγματικές μας δυνατότητες, σε μια διαρκή παρανοϊκή εχθρότητα με τους ομοίους μας ως είδος, σε έναν ευτελισμό των πραγματικών(και όχι των βολικών για τους "από πάνω μας")αρετών, σε μια διαρκή απέχθεια απέναντι στη διαφορετικότητα του άλλου, σε τεχνολογίες ξεπερασμένες και ιδιαιτέρως επιβλαβείς για την υγεία μας και το περιβάλλον που μας φιλοξενεί και κυρίως στο μεγαλύτερο όπλο καταστολής μας: ΤΟ ΦΟΒΟ!

 Οπότε, καλοί μου διαγαλαξιακοί δικαστές, οφείλετε να ερευνήσετε πολύ προσεχτικά και χωρίς προκαταλήψεις για το ποιοι στο Βεελζεβούλ, στο Δία ή στη Μαύρη Τρύπα του γαλαξιακού κέντρου(ή μήπως κι αυτή είναι ένας από τους αμέτρητους μύθους που μας πουλάνε "οι από πάνω μας;") είναι αυτοί που από τα αρχαία χρόνια ως τώρα μας εκπαιδεύουν σε όλα τα παραπάνω και μας μεταχειρίζονται ως πρόβατα-ιδιοκτησίες τους, που προσφέρονται για περίεργα παιχνίδια, κουρά και σφαγή! Αυτοί που αλλάζουν ως προς τις μορφές (ονομασίες καθεστωτικών προσδιορισμών-τίτλοι τιμής-διαμορφωτές ανούσιων & παράλογων ιδεολογιών-κάτοχοι συσσωρευμένων αγαθών-κλειδοφύλακες άγνωστων για τις μάζες γνώσεων κτλ.) αλλά ως προς την ουσία παραμένουν ΙΔΙΟΙ!

 Αυτοί λοπόν οι μονίμως "από πάνω μας" μας διαιρούν με 1002 τρόπους για να βασιλεύουν σε βάρος μας, μας απομυζούν ενεργειακά, πνευματικά, υλικά και όσοι από εμάς ορθώνουμε ανάστημα, βλέποντας χωρίς ψευδαισθήσεις και παρωπίδες την Άβυσσο που μας έριξαν και τη δυσοσμία πίσω απ'τις μάσκες και τις αλήθειες πίσω από τη σωρεία ψεμάτων και τολμάμε να επιχειρήσουμε να ειδοποιήσουμε τους συνανθρώπους μας ή να τους φέρουμε σε επαφή με όλα όσα μας έμαθαν να θεωρούμε άτοπα ή απαγορευμένα, τότε οι αφεντάδες μας ενεργοποιούν τους δοκιμασμένους από πολύ παλιά μηχανισμούς τους:  χλευασμός ανελέητος, κινητοποίηση των άλλων προβάτων κατά των  "μαύρων προβάτων"(όπως συνηθίζεται συχνά να αποκαλούν τους παραπάνω αποκλίνοντες από τους ρυθμούς της "στάνης") και αν δεν πιάσουν αυτά προβαίνουν σε εξόντωση όχι μόνο φυσική, αλλά και των ιχνών που αφήνουμε πίσω μας για τις επερχόμενες γενιές (που πρέπει να διαιωνίζουν την...προβατοποίηση, ακόμα κι αν φαινομενικά επαναστατούν για λίγο περισσότερο χορτάρι μέσα στη στάνη, η οποία αν και αλλάζει συχνά ονομασία, στην ουσία παραμένει ίδια στη λογική της).

 Άρα, σεβαστοί διαγαλαξιακοί παρατηρητές, μην είστε υπερβολικά αυστηροί στις κρίσεις σας για εμάς, παρά τις σημαντικές ευθύνες μας για την υποδούλωσή μας και την εθελοτυφλία μας. Άλλωστε οι τσοπάνηδές μας, τα αφεντικά μας, οι δερβέναγές μας, οι προγραμματιστές μας, οι  έχοντες τόσο μεγάλη ιδέα για την πάρτη τους που διαχωρίζουν ως ανώτερο είδος τους εαυτούληδές τους από την "ανθρώπινη πλέμπα", στην πραγματικότητα ΤΡΕΜΟΥΝ ΜΗ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ καμιά αποφράδα γι'αυτούς μέρα και καταλάβουμε ότι ΕΙΜΑΣΤΕ, Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ, ΘΑΥΜΑΣΤΑ & ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΝΤΑ, οπότε θα τους πάρει καμιά τεράστια ηλιακή καταιγίδα και θα τους στείλει ως το νεφέλωμα του Ωρίωνα...

Αντί λοιπόν να κουνάτε για εμάς το κεφάλι με απογοήτευση, θέλετε να βάλετε ένα χεράκι βοηθείας ή μήπως η πολιτική σας είναι να μην ανακατευόσαστε με τα άπλυτα άλλων πλανητών; Κι αν όχι, δεν πειράζει...Πού ξέρετε; μπορεί και να σας εκπλήξουμε (τώρα σε πόσες γαλαξιακές μονάδες χρόνου; δεν το γνωρίζω εγώ ο μικρός και ασήμαντος γήινος).

   
ανιχνευτής


Εντυπώσεις Ενός Εξωγήινου

 του Δημήτρη Χοροσκέλη

Αν υποθέσουμε ότι οι εξωγήινοι υπάρχουν όντως και μας παρατηρούν, ως εξελιγμένο είδος που είναι, σίγουρα θα έχουν μείνει έκπληκτοι από όλα αυτά τα ανεξήγητα που βλέπουν στον πλανήτη Γη, και ίσως γι’ αυτό αναβάλλουν συνεχώς την επαφή μαζί μας! Σίγουρα η ανθρωπότητα θα τους φαίνεται σαν ένας θορυβώδης και ταραγμένος παιδικός σταθμός όπου, μαζί με την ανεύθυνη παιδικότητα συνυπάρχουν η ανεξήγητη τρέλα και η φονικότητα. Ας μπούμε για λίγο στη δική τους οπτική γωνία: