H επίμονη συνωμοσιολογία ΔΕΝ αποδεικνύεται πάντα αφελής συνωμοσιολαγνεία...

 Τα μάτια σας, το λοιπόν, ανοιχτά και τα αυτιά σας κλειστά σε βαρύγδουπες δηλώσεις περί δημοκρατικότητας, οικολογικής συνείδησης, πατριωτισμού, λαϊκών αγώνων ή καταδίκης του αυταρχισμού και φασισμού κλπ κλπ. ΤΙΠΟΤΑ ΣΧΕΔΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ! Ακόμα και "το υπεράνω υποψίας"...

π.χ. αυτοί που για πολύ καιρό "αλληλοπυροβολούνταν" δημόσια και παρίσταιναν τους ιδεολογικούς αντιπάλους, έρχεται κάποια αποφράδα μέρα που ίσως αποδειχτούν (σε όλους όσους αρνούνταν να δουν τα ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ σημάδια από την αρχή και αρκετοί θα εξακολουθήσουν να αρνούνται ως γνήσιοι μακάριοι αμνοί) τα καλύτερα συνεταιράκια και ομοϊδεάτες, αδιαφορώντας και πλήρως για τα προσχήματα πλέον. Και με τα ίδια μεγάλα αφεντικά να τους γαλουχούν και κατευθύνουν σε κάθε βηματάκι. Όσο, λοιπόν, για τους οπαδούς ή τα πλήθη  που κάποτε πίστευαν σε αυτούς; Ας πρόσεχαν! Κι ας ελπίσουμε ότι παίρνουν(;) το μάθημά τους...
                                                                                     

 

Ο φόβος μιας αυθόρμητης εξέγερσης...

Τα παρακάτω αποτελούν ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από άρθρο του ΥΠΝΟΒΑΤΗ με τίτλο: ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ "ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ" (η πιο μακρά εμπλοκή του νεοελληνικού κράτους) 

(Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ )

Η γλώσσα της αυθόρμητης, φανερής και γενικευμένης βίας είναι η μόνη γλώσσα που δεν μπορεί να οικειοποιηθεί και να αλλοιώσει η εξουσία. Π.χ. όταν η βία των εξεγερμένων στοχεύει αυθόρμητα, φανερά και γενικευμένα σε ναούς της τοκογλυφίας, της διαφθοράς, ή της χαζοχαρούμενης εικονικής ψευδοευημερίας -τράπεζες, υπουργεία της «μίζας», πολυκαταστήματα κ.λπ. (ακόμα και εκκλησίες –δηλ. παγκαροφυλάκια, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- «μπογιάτισαν» οι «αθεόφοβοι» μαθητές τον Δεκέμβριο του 2008) τότε οι απαρχαιωμένες προβοκάτσιες των κουκουλοασφαλιτών, που σπάνε άσχετα μικρομάγαζα και μετά σκηνοθετούν τη λεηλασία τους φωνάζοντας εξαθλιωμένους μετανάστες για να πλιατσικολογήσουν, δεν επαρκούν για να σπιλώσουν επικοινωνιακά την - ευρέως αποδεκτή πλέον- βία των εξεγερμένων. Είναι ευκολονόητο, ότι μια οργισμένη διαδήλωση μερικών χιλιάδων, που θα σπάσουν φανερά και στοχευμένα, απλώς την γυάλινη πρόσοψη π.χ. μιας τοκογλυφικής εταιρείας (=τράπεζας) και που θα φωνάξουν μερικά άγρια συνθήματα, καταφέρνει πολύ περισσότερα πράγματα από μια προβοκάτσια εκπαιδευμένων βομβιστών, που θα ανατινάξει ανούσια το εσωτερικό τού υποκαταστήματος της εν λόγω εταιρείας. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι ο εντυπωσιασμός μέσω της βίας, αλλά μιά βία, που θα λειτουργήσει ως αυθόρμητο, φανερό και γενικευμένο απειλητικό μήνυμα προς την εξουσία, ότι «έρχονται κρεμάλες». Επίσης η αναδιανομή του «εθνικού προϊόντος», το οποίο υπεξαιρείται π.χ. από το καρτέλ των σούπερ μάρκετς (προϊόν, το οποίο αποκαλείται υποκριτικά από τους οικονομολόγους «εθνικό» μόνο όταν παράγεται, ενώ όταν έρχεται η ώρα της διανομής του, μετατρέπεται ως δια μαγείας σε… εμπόρευμα) καταφέρνει να παραδειγματίσει καταλυτικά, σε αντίθεση με μια προβοκατόρικη λεηλασία ενός μικρομάγαζου.
Βέβαια, η μοιρολατρεία και η παθητικότητα των κάθε είδους νοικοκυραίων θα «καταδικάσει» γενικώς και αορίστως την βία «από όπου κι άν προέρχεται», ως δήθεν αδιέξοδη («καταδίκη» μόνο στα λόγια, αφού δεν μπορούν να επιβάλλουν καμία ποινή).

Θα παρακάμψουν υποκριτικά το πρόβλημα: ότι η πρωταρχική, η γενεσιουργός βία, είναι παντού και πάντα η εξουσιαστική. Εκτελώντας τον προγραμματισμό, που τούς έχουν εμβάλλει, θα κατευθύνουν την οργή τους εναντίον του εύκολου στόχου, δηλαδή της βίας των εκάστοτε εξεγερμένων (δηλ. συνήθως εναντίον των νέων). Και θα τούς υποδείξουν επιτιμητικά τούς «ειρηνικούς» (και απολύτως ελεγχόμενους και δρομολογημένους από το Σύστημα) τρόπους αντίδρασης, όπως π.χ. η …ψήφος και ο (κατόπιν εορτής…) κοινωνικός διάλογος (τον οποίο η ίδια η εξουσία είχε a priori απορρίψει, οδηγώντας έτσι τα πράγματα στη σύγκρουση, την οποία είχε ως ενδεχόμενο υποτιμήσει).

Ας υπενθυμίσουμε όμως, ότι οι διάφοροι ειρηνικοί τρόποι αντίδρασης στην ασυδοσία των εξουσιών (όπως π.χ. η ψήφος) παρά την μαζικότητά τους δεν έχουν οδηγήσει ποτέ πουθενά: καμμία σημαντική κοινωνική αλλαγή δεν επιτεύχθηκε ποτέ με εκλογές (εκτός αν θεωρήσουμε κοινωνική αλλαγή την προπολεμική άνοδο του φασισμού σε Γερμανία και Ιταλία, η οποία επιτεύχθηκε όντως με εκλογές…). Ενώ η αμυντική βία των κάθε είδους εξεγερμένων μπορεί να γίνει αποτελεσματικότατη αν συμμετάσχουν σε αυτή όλοι οι ιδιώτες (idiots), που ελαφρά τη καρδία, την απορρίπτουν:

Το πρόβλημα με τις μαθητικές ταραχές του περασμένου Δεκεμβρίου (σημείωση: εννοεί του 2008) δεν ήταν η αμυντική βία μερικών δεκάδων χιλιάδων νέων, που τούς έχει επιφυλαχθεί μια άνευ προηγουμένου εκπαιδευτική, επαγγελματική, κοινωνική απαξίωση (και σαν να μην έφταναν αυτά, τούς δολοφονεί εν ψυχρώ η Αστυνομία), αλλά το ότι η αμυντική αυτή βία τους δεν υιοθετήθηκε και δεν καθολικεύθηκε από τούς, περί άλλων πραγμάτων τυρβάζοντες, γονείς τους.

Πόλεις στις ΗΠΑ χρεωκοπούν...και λεηλατούν τα ασφαλιστικά ταμεία των εργατών για να διασωθούν!

ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, όσο και πολύ ανησυχητικό για τις ανάλογες παγκόσμιες εξελίξεις...(που αφορούν άμεσα, βεβαίως, το ελληνικό αποικιοκρατούμενο προτεκτοράτο)

Παρατηρώντας την αντίδραση πολλών γύρω μου, που με κοιτούν απορημένοι όταν τους λέω για την παρακμή των ΗΠΑ, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι στην περίπτωση της Αμερικής ισχύει...το "σύνδρομο του Ελ Σιντ" (για όσους δεν γνωρίζουν την ιστορία, θα πω ότι ο Ελ Σιντ ήταν μεγάλος πολεμιστής, και έσπερνε τον φόβο στους εχθρούς του, που τρόμαζαν και μόνο στη θέα του. Όταν λοιπόν πέθανε, τον έβαλαν με την πανοπλία του πάνω στον άλογο, ώστε να βγει στη μάχη και να τρομάξει τους εχθρούς, αν και στην πραγματικότητα ήταν πλέον νεκρός και άρα ακίνδυνος).

Βέβαια, θα μου πείτε ότι η Αμερική δεν είναι εντελώς νεκρή, και άρα η σύγκριση με το μύθο του Ελ Σιντ είναι λάθος. Έχετε δίκιο, η Αμερική όντως δεν είναι νεκρή. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει το βάθος της κρίσης, και το πόσο παρακμασμένη είναι.

Οι περισσότεροι δηλαδή ακόμα σκέφτονται την Αμερική με βάση τα δεδομένα του παρελθόντος, όταν ήταν ακόμα όντως παντοδύναμη. Σίγουρα φταίει και η έλλειψη σοβαρής ενημέρωσης και ανάλυσης από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, κτλ, που εμποδίζει τους ανθρώπους να κατανοήσουν τι γίνεται, αλλά έστω και έτσι, η πίστη των ανθρώπων ότι η Αμερική θα συνεχίσει να κυριαρχεί για πολλά χρόνια χρόνια θυμίζει λιγάκι από...Ελ Σιντ.

Αυτή η πραγματικότητα δεν ισχύει πλέον - όσο για την "ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας", πού την βλέπετε ρε παιδιά, όταν πχ ο αριθμός των Αμερικάνων που ζουν με κουπόνια σίτισης διαρκώς σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο;

Σε αυτό το άρθρο, θα δούμε τις νεότερες εξελίξεις σε "τοπικό επίπεδο", με τις πόλεις των ΗΠΑ να συνεχίζουν να κηρύσσουν πτωχεύσεις, και να προσπαθούν να λεηλατήσουν σε κάποιες περιπτώσεις την τελευταία μεγάλη "δεξαμενή ρευστότητας" που έχουν, δηλαδή τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων ώστε να διασωθούν.

Είχαμε ξεκινήσει να βλέπουμε το θέμα πριν μερικά χρόνια, αλλά προφανώς συνεχίζεται, και παράλληλα θυμίζουμε ότι και οι δήμοι στη Ελλάδα είναι σε άθλια οικονομική κατάσταση, όπως επίσης είχαμε δει (πχ εδώ και εδώ).

Τα τελευταία νέα από την Αμερική είναι ακόμα πιο "εντυπωσιακά", με μεγάλους δήμους να κηρύσσουν πτώχευση:

Καταρχήν, η πόλη του Ντιτρόιτ χρεωκόπησε, κάτι αναμενόμενο βέβαια, μιας και εδώ και καιρό έχουν κλείσει σχολεία, ακόμα και τα φανάρια των δρόμων σε κάποιες περιπτώσεις, κτλ. Ένα τεράστιο κομμάτι των κατοίκων της πόλης έχει μετακομίσει, ενώ απ' όσους έχουν μείνει, οι μισοί δεν πληρώνουν καν φόρους (διότι δεν έχουν λεφτά για να πληρώσουν). Θα λέγαμε ότι η περίπτωση του Ντιτρόιτ είναι η πιο αντιπροσωπευτική περίπτωση της παρακμής της Αμερικής, διότι ήταν κάποτε μια φοβερά βιομηχανοποιημένη πόλη, λόγω των πολλών Αμερικανικών αυτοκινητοβιομηχανιών που υπήρχαν εκεί και κυριαρχούσαν σε παγκόσμια κλίμακα. Σήμερα βέβαια η αμερικανική βιομηχανία είναι [και αυτή] σε παρακμή, και το Ντιτρόιτ έχει πλέον μισοερηπωθεί εξαιτίας αυτής της κατάστασης:

" Το φάντασμα του ανθρώπινου χρόνου " + " Το φάντασμα της ανθρώπινης αυταπάτης " (περί "Ύλης")

Το σύμπαν που αγάπησα - (τίτλος επεισοδίου) "Το φάντασμα του ανθρώπινου χρόνου" + " Το φάντασμα της ανθρώπινης αυταπάτης " ("η "Ύλη", κάτι που ίπταται και δεν μπορούμε να ορίσουμε" - δημιουργία και αυταπάτη του υλισμού!)

Η σειρά εξετάζει τη νέα ιστορική περίοδο που διανύουμε με τις γρήγορες και δραματικές αλλαγές τόσο στο επίπεδο των κοινωνικών δομών όσο και στο επίπεδο των όρων, μέσω των οποίων η επιστήμη αντιλαμβανόταν μέχρι σήμερα την έννοια του φυσικού κόσμου και σε επέκταση του συμπαντικού χώρου που μας περιβάλλει.

Η θεματογραφία της σειράς βασίζεται στα βιβλία «Το σύμπαν που αγάπησα» και «Κοσμολογία της Νόησης» των Μ. Δανέζη και Στ. Θεοδοσίου, καθηγητών Αστροφυσικής του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ανάσταση; ΕΠανάσταση θες να πεις!

Zωντανά πασχαλινά "σουβενίρ" (το βάψιμο αποτελεί μαρτύριο για τα κοτοπουλάκια)

Τα μόνιμα θύματα (εκατόμβες) των εορταστικών ημερών. Όποιος δεν έχει τη δυνατότητα να τα γευτεί σημαίνει ότι αποτελεί κι αυτός πλέον θύμα της ανθρώπινης βαρβαρότητας (οικονομικά επιβαλλόμενης )

Πάσχα! Στα εβραϊκά σημαίνει "πέρασμα"( Paseh, To εβραϊκό Πάσχα σημαίνει το πέρασμα των Εβραίων από την Eρυθρά Θάλασσα στη Γη της Επαγγελίας (Έξοδος), δηλαδή την απελευθέρωση των Εβραίων από τα δεσμά της Αιγύπτου).

Επιτρέψτε μου να θίξω την αξιοπιστία μιας "ιστορικής προσωπικότητας" με θεϊκές καταβολές, που αναστήθηκε θαυματουργώς, 3 μέρες μετά το μαρτυρικό θάνατό του, όπως πολύ πριν (τι έτοιμο υλικό για τη "θρησκεία της αγάπης" διά μέσω της κοφτερής λεπίδος!) "θεοί" όπως ο Διόνυσος, ο Μίθρας, ο Όσιρις και η "λίστα της αντιγραφής" δεν έχει τέλος. Για τη θρησκεία που νομιμοποίησε τη δουλεία ελέω θεού και τη σωτηρία όχι του ενοχοποιημένου ανθρώπου (για ένα κατασκευασμένο "προπατορικό αμάρτημα" για το οποίο μονίμως πρέπει να πληρώνει!), αλλά τη διαφύλαξη και σωτηρία του συσσωρευμένου πλούτου και της εκάστοτε Εξουσίας! Πάντως, η ιστορική προσωπικότητα του Γιεσούα από τη Ναζαρέτ δεν επιβεβαιώνεται πουθενά . Άλλωστε, δεν υπάρχει καμιά καταγραφή από τους "ψείρες" και σχολαστικότατους Ρωμαίους στα αρχεία τους, για μια προσωπικότητα που υποτίθεται ότι συντάραξε την ευαίσθητη ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας. Στηριζόμαστε, λοιπόν, στα 4 mainstream (υπάρχουν και πολλά απόκρυφα ως γνωστόν, όπου εκεί έχουμε άλλες αιρετικές εκδοχές) ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης (τα πρωτότυπα δεν έχουν διασωθεί, ενώ αρχαιότερο θεωρείται ένα αντίγραφο του 2ου αι. μ.Χ., που βρέθηκε στην Αίγυπτο) που βρίθουν από μεταξύ τους αντιφάσεις ( ενημερωθείτε και για την αποκηρυγμένη περίφημη έρευνα του Θωμά Μάρα, τη δεκαετία του '80, ένα από τα πλέον κυνηγημένα και απαγορευμένα βιβλία της χριστιανικής εποχής μας!) και, ουσιαστικά, ακυρώνουν το όλο story!

Ας μεταφέρουμε, λοιπόν, το νόημα της ανάστασης στις, γεμάτες αγάπη και χριστιανική αλληλεγγύη και συμπόνια, ημέρες μας! Τα μόνα πάθη που βλέπω εγώ (κι ας με αφορίσουν και άρα κλείσουν τη δίοδο στον ελιτίστικο παράδεισό τους!) είναι αυτά των απλών ανθρώπων! Από τον κάποτε επονομαζόμενο "Νέο Κόσμο" (όπου οι χριστιανοί κονκισταδόρες κατέσφαξαν και κατέκλεψαν τον πλούτο των ιθαγενών πληθυσμών, με τους απαραίτητους συνεργούς-ιερείς και τους σταυρούς στα χέρια) ως τις χριστιανικές και μουσουλμανικές σφηκοφωλιές της Αφρικής, της Ευρώπης και της Ασίας. Όπου λαοί γενοκτονούνται-πλουτοπαραγωγικοί πόροι αρπάζονται-κοινωνίες ρημάζονται για χρέη που κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει πραγματικά-πανίσχυρες αγορές (oι οποίες "δεν έχουν τον Θεό τους", αυτά τα νοητικά εξαρτησιογόνα είναι για τις μάζες των θυμάτων τους!) και ψυχοπαθείς τοκογλύφοι συσσωρεύουν κέρδη πάνω σε ατέλειωτη δυστυχία και πόνο-πολιτικοί δολοφόνοι κι απατεώνες ανταλάσσουν ευχές ελπίδας και την ίδια στιγμή ακυρώνουν κάθε προοπτική ελπίδας για τους ανθρώπους..!

Και ρωτάω, βάσει ανελέητα ορθής λογικής (κάτι αποκυρηγμένο στις "θεάρεστες μέρες μας"): αν αυτή είναι η κοινωνία Αγάπης και θεϊκής πρόνοιας, που ευαγγελίζονται οι παραμυθάδες, τότε συμβαίνουν δύο τινά:

α) Πρόκειται για ιστορικά (ατέλειωτο το ποτάμι αίματος κι ασύλληπτης φρίκης μέσα στους μεταχριστιανικούς αιώνες) επαναλαμβανόμενο επονείδιστο ψέμα. Όλα παραπέμπουν (αν το δούμε το θέμα από τη σκοπιά της χολυγουντιανής θρησκόληπτης κινηματογραφικής επιτυχίας) στη βασιλεία του...Αντίχριστου! Που το διασκεδάζει, μάλιστα, πολύ με όσους πιστεύουν ακόμα στην ήττα του από τις "θεϊκές δυνάμεις"
β) Ο Θεός έχει περίεργες τάσεις, μια και υποβάλλει σε μια ατέρμονα επώδυνη διαδικασία τους πιστούς του! Που αναμένοντας μαζοχιστικά τη μεταθανάτια ανταμοιβή, οφείλουν να υπομένουν στωϊκά τη γήινη βία (σε βάρος τους), διαστροφή, δουλεία και κατάφωρη κοροϊδία (και πάλι σε βάρος τους!). Και η όποια ύπαρξη του "καλού" επιτρέπει στο "κακό" να ευδοκιμεί και να ασελγεί μονίμως σε βάρος του "καλού"...

Έτσι, το απαραίτητο μήνυμα ετούτων των ημερών, των τόσο άδικων-καταστροφικών-μαρτυρικών-σύντομα μη αναστρέψιμων για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων και των οικογενειών τους σε αυτή την κατεχόμενη (από ουκ ολίγους δυνάστες) χώρα, θεωρώ πως είναι μόνο ένα:

Ανάσταση= Επ-ανάσταση!

Απέναντι στην εσωτερική μιζέρια, στην εθελοτυφλία, στην κάθε μορφή (σκόπιμα εμφυτευμένου) φανατισμού, στην έλλειψη αυθεντικής συλλογικής συνείδησης, στην αδικία, στην εκμετάλλευση από τους ολίγους, στη νοοτροπία των κερδοσκοπικών αγορών, στη νοοτροπία του "δανεικώς ζειν", στη νοοτροπία της κατανάλωσης ως εσωτερικής ικανοποίησης, στην ψευδοδημοκρατία που υποθάλπει μια πολύ ύπουλη μορφή ολοκληρωτισμού, στα ψέματα που έχουν μετατραπεί σε πνευματικό, πολιτικο-κοινωνικό και διαπροσωπικό casus beli, στους μπαμπούλες με ράσα-στολές-κοστούμια, στην ιδέα του πόσο ανίσχυρος και ευάλωτος είναι ο καθένας μας απέναντι στο σύγχρονο παντεπόπτη οφθαλμό (με ή χωρίς θεϊκή νομιμοποίηση!)...

Αυτά και...
Καλό Πάσχα (= Πέρασμα σε μια νέα οπτική αντίληψης και ζωής)

ανιχνευτής

Δείγμα από τη φωτογραφική έκθεση της Κερατέας, την άνοιξη του 2011 στο Οβριόκαστρο.

Η αντίσταση των κατοίκων της Χαλκιδικής στην εταιρεία "ξεριζώστε - παραχώστε" συνεχίζεται...

Οι κάτοικοι αντιστέκονται στην Καναδική εταιρεία και στην ψευδό-ανάπτυξη τύπου "ξεριζώστε - παραχώστε" που μας φέρνει και που ξεσκεπάστηκε , για μια ακόμη φορά, λίγες μόλις μέρες πριν στα βουνά της Χαλκιδικής.

Οι Σκουριές και το ρέμα Καρατζά είναι μόνο η αρχή σε ένα εκτεταμένο γεωγραφικά μεταλλευτικό σχέδιο που σκοπεύει να μετατρέψει όχι μόνο την πανέμορφη Χαλκιδική μας αλλά μεγάλο μέρος της Βόρειας Ελλάδας σε μια μεταμοντέρνα Πτολεμαΐδα ή Λαύριο τεραστίων διαστάσεων.
Σειρά έχουν πάρει το Κιλκίς και η Θράκη...

Οι επιπτώσεις από ένα τέτοιο απευκταίο σενάριο θα είναι ανεπανόρθωτες και πέραν κάθε φαντασίας. Πέραν όλων των άλλων υπάρχουν μια σειρά από ανεξάρτητες επιστημονικές μελέτες που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Οι επιπτώσεις (που κρύβονται κάτω απο το χαλί) απο την μέχρι τώρα λειτουργία των μεταλλείων Κασσάνδρας και των ψευδο-επενδυτών της TVX Gold Hellas και τα σχεδόν 9 χρόνια της "δεν ξέρω δεν είδα - φταίνε οι προηγούμενοι" παρουσία-απουσία της Ελληνικός (Καναδικός ) χρυσός θα αποτελέσουν σύντομα παρωνυχίδα στην επερχόμενη λαίλαπα υπό τον μανδύα της επένδυσης.

Οι ίδιοι οι υπέρμαχοι των ψευδό-επενδύσεων το ξέρουν και γι'αυτό πάγωσαν προσωρινά το σχέδιο εξόρυξης στην Θράκη.Προσπαθούν πρώτα να κάμψουν την αντίσταση των κατοίκων στην Χαλκιδική και μετά να επικεντρωθούν με όλες τους τις δυνάμεις στο Κιλκίς και την Θράκη.

Η αϋπνία οδηγεί στο Ξύπνημα

Ο κουρνιαχτός της μέρας καταλαγιάζει, το τρελαμένο ανούσιο κυνήγι του άρτου του επιούσιου σταματάει, έστω και για λίγο, για να πάρεις κάποιες ανάσες μέσα στο ατιμωτικό σκλαβοπάζαρο. Η νύχτα σε τυλίγει. Και, ίσως τότε, μια ακατανίκητη ανάγκη σε τραβάει προς τα μέσα. Αν σου 'χει μείνει ικμάδα ζωής, αποθέματα σθένους και μια έντονη διαύγεια ότι όλα πρέπει να καταστραφούν εκ θεμελίων...για να υπάρξει ζωή! Και μια μεγάλη στιγμή για να κάνεις τη σούμα, καθώς μέσα σου ησυχάζεις και οι σπασμωδικές γυροβολιές της μέρας καταλαγιάζουν. Και μια επίμονη αϋπνία σε πολιορκεί, σαν κάτι πολύ σημαντικό να θέλει να σου φωνάξει:

Για ν'απαριθμήσεις όλες τις τραυματικές παράλογες αποδοχές.
Για ν'αποκηρύξεις όλα τα ψέματα που ειπώθηκαν αντί για αλήθειες.
Για να φτύσεις στον καθρέφτη ένα πρόσωπο που δεν είναι πια οικείο.
Για να κλάψεις με όσα πίστευες ότι δεν άγγιζαν ή αφορούσαν εσένα.
Για να παρατήσεις την πνιγηρή φθορά των κύκλων που ως τώρα σε περιέκλειαν.

Για να κλείσεις με πάταγο την πόρτα

σε ευέλικτα μοτίβα συμπεριφορών, σε συμβούλους πληρωμένης ευτυχίας,
σε ελιγμούς ψυχοπαθητικής ευφορίας, σε μαθήματα αυταπάτης και ανοησιών,
σε πορείες καθημερινής αυτοκτονίας, σε συμβιβασμούς δουλικότητας,
σε πακέτα εξόντωσης που βαφτίζονται σωτηρία,
σε αποτελέσματα διεστραμμένων αιτιών.

Έχεις κοιμηθεί πολύ; Δεν νομίζεις κι εσύ;
Ο καιρός του ξυπνήματος σε ρίχνει κατευθείαν στα βαθιά!
Ή θα κολυμπήσεις ή θα πνιγείς.΄Η θα βγεις νικητής σε μια νέα ελπιδοφόρα στεριά, για μια νέα καθάρια αρχή, ή τα κύματα και οι καρχαρίες των σαρκοβόρων αγορών θα σε καταπιούν!

Δεν υπάρχει μέση λύση...

ανιχνευτής

Ξέροντας να ζεις και να πεθαίνεις

"To have really lived, you must have almost died. To those who have fought for it, freedom has a flavor the protected will never know." ~ Unknown

' Για να έχεις ζήσει πραγματικά πρέπει να έχεις σχεδόν πεθάνει. Για εκείνους που αγωνίζονται γι'αυτό, η ελευθερία έχει μια γεύση που οι "προστατευμένοι" δεν θα μάθουν ποτέ '  - Άγνωστος

{ Το πρώτο βίντεο, με την υποβλητική κιθάρα του Νηλ Γιανγκ, είναι από την υπέροχη ταινία του Τζιμ Τζάρμους "Ο νεκρός" ("Dead Man"). To δεύτερο τραγούδι, των Rage Against The Machine, είναι αφιερωμένο στον Εμιλιάνο Ζαπάτα που αποτέλεσε έμπνευση για τον περίφημο subcomandante Marcos και το μεξικάνικο κίνημα των Νεο-Ζαπατίστας }

Δανεισμός και προδοσία

Αυτά που σήμερα απολαμβάνουμε ή σπαταλάμε ασυλόγιστα ή καταστρέφουμε ή επιτρέπουμε να καταστραφούν...

 τα δανειζόμαστε από τις επόμενες γενιές!

Ας μη γινόμαστε οι προδότες τους!

ανιχνευτής

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ...

Αρθρογράφος: Υπερκινητικός Δάσκαλος

Να πιστεύουν πως τα ξέρεις όλα και κατέχεις τη γνώση του κόσμου.

Να σε ρωτάνε "Μα πώς τα ξέρετε όλα αυτά, κύριε;"

Να σου λένε πως ξέρεις τόσο καλά τους υπολογιστές που ούτε ο...Μπιλ Γκέιτς δεν συγκρίνεται μαζί σου.

Να σου κάνουν κριτική για τα γένια και πως είσαι ομορφότερος όταν τα κόβεις.

Να σου προτείνουν τον σκελετό γυαλιών που σου ταιριάζει περισσότερο. 

Φυσικά να είσαι ο πιο δυνατός, όταν σηκώνεις ένα θρανίο (ίσως μετά τον μπαμπά τους).

Να στρέφονται σ' εσένα όταν ένας συμμαθητής τους τους αδικεί και να είναι σίγουρα πως αποδίδεις θεϊκή δικαιοσύνη.

Να έχεις να λύσεις...

το μεγαλύτερο πρόβλημά τους: Ποιος κυνηγά στο διάλειμμα...

Να θέλουν να γίνουν δάσκαλοι και δασκάλες και να καταλαβαίνεις πως οφείλεται σ΄εσένα και μετά από λίγα χρόνια θα το έχουν ξεχάσει...

Να σηκώνεις λίγο τη φωνή σου κι αμέσως να μετανιώνεις γιατί τα απέναντι ματάκια βούρκωσαν...

Να τα κάνεις να γελούν και να ξεχνάς όλους τους λογαριασμούς που σε περιμένουν έξω από την πόρτα...

Να σε ρωτάνε "Θα μας πάρετε και του χρόνου;" κι ας έχουν περάσει μόλις 2 μήνες που τα πήρες. 

Να σου λένε "Η μαμά λέει πως είμαστε τυχεροί που μας πήρατε!"

Να σε φωνάζουν "μαμά", "μπαμπά" κι εσύ να γελάς γιατί ξέρεις πως δεν είναι από συνήθεια αλλά μάλλον από αγάπη.

Να τους λες κάθε πρωί "Bonjour" και να σου απαντάνε το ίδιο χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει ακριβώς αλλά "Αφού το λέει ο κύριος..."

Να μπαίνεις μετά από κάθε διάλειμμα και να σε χαιρετούν ξανά και ξανά σαν να σε βλέπουν πρώτη φορά.

Να παραφυλάνε κάθε πρωί πίσω από την πόρτα, εσύ να κάνεις πως δεν ξέρεις τίποτα και να πετάγονται μπροστά σου για να σε τρομάξουν.

Να σ' αγκαλιάζουν κάθε μεσημέρι με τη σειρά κι ας είναι φορτωμένα με τσάντες τόνων που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς τις σηκώνουν.

Να έρχονται μετά από χρόνια και να σου μιλούν με εκτίμηση και σεβασμό.

Να βλέπεις κάθε πρωί τον ορισμό του αγνού, του άδολου, του ανιδιοτελούς γιατί ακόμη η κοινωνία δεν πρόλαβε να τα εκπαιδεύσει.

Κι έχω κι άλλα ατελείωτα...


Το διάβασα ΕΔΩ και μ'έκανε να νιώσω όμορφα για την απλότητα και αμεσότητα του λόγου του, όσον αφορά τις σχέσεις δασκάλου (εκπαιδευτικού και ανθρώπου μαζί, με αγάπη στην ψυχή του για τα παιδιά)- μαθητών...

Τα μυστήρια του εγκεφάλου

Τα μυστήρια του εγκεφάλου: Ο Νόαμ Τσόμσκι και ο Ουμπέρτο Έκο ερευνούν τα αινίγματα του ανθρώπινου νου και τη σχέση του με τις εγκεφαλικές λειτουργίες. Η προβληματική και ακόμη αινιγματική σχέση ανάμεσα σε νου και σώμα ή ανάμεσα σε νου και εγκέφαλο ήταν το θέμα που επέλεξε το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Vita-Salute San Raffaele του Μιλάνο για μια συζήτηση ανάμεσα σε επιστήμονες και φιλοσόφους, που οργανώθηκε με τη συνεργασία της εφημερίδας «La Repubblica». Μεταξύ άλλων, συμμετείχαν και μίλησαν ο Αμερικανός γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι και ο Ιταλός σημειολόγος Ουμπέρτο Έκο.

Nόαμ Tσόμσκι: Η σχέση ανάμεσα σε νου και εγκέφαλο ή αν προτιμάτε ανάμεσα σε νου και σώμα ήρθε στο προσκήνιο στις αρχές της επιστημονικής επανάστασης, βρίσκοντας στον Καρτέσιο τον πιο φωτεινό ερμηνευτή της. Σύμφωνα με τον Καρτέσιο, ο κόσμος μπορούσε να περιγραφεί με μηχανιστικούς όρους, ως αλληλεπίδραση σωμάτων και κίνησης.

Αλλά από αυτή τη θεώρηση διέφευγε ένα ουσιαστικό στοιχείο: η ανθρώπινη δημιουργικότητα και ιδιαίτερα η δημιουργικότητα της γλώσσας. Διαφορετικά από τις μηχανές και από τα ζώα, οι ανθρώπινες υπάρξεις μπορούν μόνο να προσκληθούν, να υποκινηθούν να πραγματοποιήσουν μιαν ορισμένη δράση, αλλά δεν μπορούν στην κυριολεξία να εξαναγκαστούν.

Μήνυμα από την Κύπρο

Αφίσα που κολλιέται σε γειτονιές της πόλης.



Πηγή: Σκαπούλα

Στα τάρταρα των μαζικών κατασχέσεων

Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία του ολοκληρωμένου ολέθρου. Στα τελευταία «συμβόλαια θανάτου»: Στις κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, καταθέσεων, ακινήτων, της ατομικής ιδιοκτησίας…
Τα κυβερνητικά ανδρείκελα, εκτελώντας πειθήνια τις εντολές του ευρω-φασισμού και των διεθνών χρηματιστηριακών αρπακτικών, στράγγιξαν τις φλέβες της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού από κάθε «ροή αίματος», από κάθε «ρευστότητα» χρήματος…

ΤΩΡΑ ανοίγουν το δρόμο των «χαριστικών βολών»: Των κατασχέσεων μισθών και συντάξεων, της «ρευστοποίησης» των ακινήτων και της ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ (δηλαδή της μεγάλης ιστορικής κλοπής) αυτής της «ρευστοποίησης»...

Και μάλιστα βιάζονται, διότι οι διεθνείς «νταβάδες» του 4ου Ράιχ, διαβλέποντας την επικείμενη κοινωνική θύελλα, προσπαθούν να ρουφήξουν, το ταχύτερο δυνατόν, και τα τελευταία υπολείμματα αίματος που μας έχουν απομείνει.

Το πολυνομοσχέδιο που θα ψηφιστεί αύριο στη Βουλή, με τις διαδικασίες του κατεπείγοντος, εκτός από τα νέα δολοφονικά μέτρα, ανοίγει και το δρόμο των κατασχέσεων.

Το δρόμο αυτόν τον ανοίγουν τα μέτρα για τις Ληξιπρόθεσμες «οφειλές».



Τα μέτρα αυτά ορίζουν τούτο:

Εσωτερικός ήλιος!

Την πρώτη φορά που με έψαξες ήσουν ένα μικρό παιδί ακόμα που λαχταρούσε να παίζει με τα άλλα παιδιά. Έστω κι αν το αδικούσαν κατάφωρα ή το χλεύαζαν άνεϋ αιτίας προφανούς. Κι εγώ σου μίλησα και σου απάντησα να μη τα συνερίζεσαι, ούτε ν'αφήνεσαι να το παίρνεις βαριά. Μια και έτσι λειτουργούν τα παιδιά που ανυπομονούν να εισχωρήσουν στα απαίδευτα χωράφια της χαλασμένης σποράς. Και να συνεχίσουν την πτώση των ενηλίκων. Και σε συμβούλεψα να μην τους μιμηθείς ούτε στο ελάχιστο!

Την επόμενη φορά που με γύρεψες επίμονα, ήσουνα στην εφηβεία. Σε ροκάνιζε μια βουβή λύπη και σε παίδευε μια αγανάκτηση έτοιμη να ξεσπάσει ενάντια σε δίκαιους κι άδικους.
Γιατί μια ομήγυρη συνομηλίκων κι ενηλίκων σε έπνιγε από παντού, καθώς με κάθε τρόπο πείσμωναν να καταρρίψουν τον προσωπικό ιπτάμενο δίσκο σου κάτω στη μίζερή τους γη. Σου εξήγησα τότε για τα διάσπαρτα κελιά με τις δύστυχες-κι ας μη το ξέρουν τις περισσότερες φορές- έγκλειστες ανθρώπινες απομιμήσεις. Που από πολύ πρώιμα εκπαιδεύονται στη στείρα οκνηρία, τη φθονερή εχθρικότητα, το μίσος ενάντια στην όποια διαφορετικότητα ή παρέκκλιση από τη συναινετική τους παλινωδία και σε μια υπερφίαλη τιποτολογία για να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Σου είπα ότι αυτά όλα οφείλουν να σε κάνουν πιο δυνατό. Γιατί εσύ κερδίζεις ό,τι κι αν συμβεί, ακόμα κι αν χάσεις! Κανένας δεν θα'χει καταφέρει να σου πάρει αυτό που είσαι!

Από τότε δεν πάψαμε να συνδιαλλαγόμαστε τακτικά. Μα πλέον γνώριζες καλά, πως ακόμα κι αν μ'αποκαλούσες ανώτερο μισό και μ'αναγνώριζες ως δάσκαλο κι εμψυχωτή, ως φάρο κι απάνεμο μαζί λιμάνι, εντούτοις είχα ακόμη κι εγώ να μάθω να σου πω πολλά ακόμη. Μαθαίνοντας με σένα μαζί κι από σένα.

Σε συμβούλεψα πάντως να μη πάψεις ποτέ να διατηρείς αναμμένη μέσα σου τη φωτιά, ώστε να φουντώνει σιγά σιγά ώσπου να λαμπαδιάσει! Μέσα στην εσωτερική αλχημική σου κάμινο. Γιατί η εσωτερική ελευθερία είναι ο απαραίτητος οδοδείκτης για την ανακάλυψη της προσωπικής σου Φιλοσοφικής Λίθου. Κι αθανασία, πάνω απ'όλα, είναι αυτά τα ίχνη που αφήνεις πίσω όταν φεύγεις, ακόμη και σαν ψιχία, που θα τα βρουν όσοι φλέγονται από τον εσωτερικό ήλιο. Αυτόν που σκορπίζει όλα τα σκοτάδια, έσωθεν κι έξωθεν.

Γι'αυτό, ετούτο που θέλω τώρα να σου πω είναι άσκοπα να μην παραμιλάς, γιατί ό,τι είναι ν'ακουστεί ακούγεται! Και τις δυσκολίες, ακόμα και τις παγίδες, που σου φράζουνε το δρόμο να τις τιμάς! Ούτε να τις υποτιμάς ούτε να τις υπερτιμάς. Όσο πιο πρωτότυπες και υψηλές τόσο πιο πολύ θα σε υψώσουν!

Και το μόνο άξιο ντροπής είναι αν ποτέ ξεπληρώσεις το δώρο και θαύμα της ζωής με κακομοιριά. Γιατί τότε θα έχεις πάψει να είσαι εσύ. Και να συνδιαλλέγεσαι με μένα.

Που είμαι εσύ.

Ο Ένοικος...

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ (και των γενετικά τροποποιημένων ποικιλιών-διατροφικών βομβών!):

Ψηφίστηκε ο νόμος S510 στην Αμερική που απαγορεύει την οικιακή κηπουρική.

 (ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΑΜΕΣΑ ΟΛΟΥΣ!!!)

Οι πολυεθνικές, με τις ευλογίες της κυβέρνησης των ΗΠΑ, περνούν νόμο απαγόρευσης και ωθούν στην πείνα μικρο καλλιεργητές και ιδιώτες, απαγορεύοντας τη διατήρηση και φύτευση σπόρων σε λαχανόκηπους στα σπίτια.
Αν κρίνουμε από τη στροφή που έκαναν χιλιάδες νοικοκυριά και εδώ στην Ελλάδα, που λόγω της κρίσης άρχισαν να φυτεύουν είδη πρώτης ανάγκης και λαχανικά ώστε να μπορούν να επιβιώσουν, κατανοούμε και το μέγεθος της απανθρωπιάς των πολυεθνικών που προκειμένου να ελέγξουν την ανθρωπότητα μέσω του ελέγχου της τροφής, προωθούν τέτοιες απαγορευτικές νομοθεσίες. Ο νόμος S510 είναι μόνο ένα μέρος από την προώθηση του λεγόμενου κώδικα   αλιμεντάριους. (δύο ξεχωριστά βίντεο)

Υπερψηφίστηκε ο αμφιλεγόμενος νόμος S510 για τα τρόφιμα στις ΗΠΑ

Ύστερα από καθυστέρηση ενός έτους η γερουσία ψήφισε σήμερα το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο «S 510» για την προστασία του καταναλωτικού κοινού και που αφορά στη βιομηχανία τροφίμων στις ΗΠΑ. Το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε με ψήφους 73 ψήφους έναντι 25 και συγκέντρωσε τις θετικές ψήφους τόσο των δημοκρατικών όσο και των ρεπουμπλικάνων.

Γερμανία. Χώρα χτισμένη πάνω στο αίμα των ανθρώπων

Η γαλλική εφημερίδα La Croix, στον πρωτοσέλιδο τίτλο της, αναρωτιέται: «Η Γερμανία είναι στ’ αλήθεια χώρα- μοντέλο;» Στις εσωτερικές σελίδες της, η εφημερίδα φιλοξενεί εκτενές άρθρο για τα χρέη της Γερμανίας προς τις χώρες που ζημίωσε κατά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους.

Στο άρθρο αναπτύσσονται οι θέσεις του Γερμανού ιστορικού και καθηγητή στο London School of Economics, Albert Ritschl. Σύμφωνα με τον καθηγητή, «το γερμανικό οικονομικό θαύμα μετά τον Πόλεμο, οφείλεται στη μη αποπληρωμή των χρεών της χώρας του μετά από δύο Παγκοσμίους πολέμους».

«Η ειρωνεία της ιστορίας είναι, ότι από μια αντιστροφή των δεδομένων, η Γερμανία ξαναβρίσκεται απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους της, στην κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι τελευταίοι, μετά το πέρας του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: μια χώρα-πιστωτής, που θα πρέπει να επιλέξει κατά πόσο θα απαιτήσει να την ξεπληρώσουν ή όχι» εξηγεί ο καθηγητής,

Ενάντια στο ρεύμα κι αποφεύγοντας τα σκουπίδια

Όλες οι εγωτικές και οι ομαδικές περιφρουρήσεις παγιωμένων "αληθειών" αποτελούν μια αλυσίδα επαναλαμβανόμενων δεινών. Και απόρροια δυστυχίας και μαρτυρίων.

Όλες οι λυσσαλέες συγκρούσεις θεωριών, με παράλληλη κατασκευή θέσφατων αρχών και θεωρήσεων περί κανονικότητας, επαναστατικής ορθότητας, πρωτοκόλλων σκέψης και βίου, ιδεολογικών ή επιστημονικών ευαγγελίων. Μοιάζουν πολύ συχνά με κακόγουστες ιστορικές φάρσες, καθώς στο βωμό τους σπαταλούνται ατέλειωτες ανθρώπινες ζωές κι ακυρώνονται ή προσπερνούνται (σκόπιμα) ευκαιρίες που θα μπορούσαν να υψώσουν τον άνθρωπο σε νέα πεδία γνώσης και κατανόησης του εαυτού και του κόσμου. Και δεσμεύουν την ανθρώπινη ενέργεια σε σημεία στραγγίσματός της.

Λόγοι, ιδέες, δράσεις που αγνοήθηκαν ή καταστάλθηκαν και οι οποίες συχνά μετέφεραν στη ροή τους γενναία και πρωτότυπα κι "αιρετικά" (άρα επαναστατικά) πακέτα αληθειών.

Κι ακόμα πιο συχνά οι κόσμοι της διανόησης, της πολιτικής, των επιστημών, ακόμα και οι χώροι των κινημάτων για την όποια ζητούμενη αλλαγή, δίνουν την εντύπωση τυφλών που λογομαχούν για το ποιος βλέπει καλύτερα. Ή, σε μια πιο βελτιωμένη περίπτωση, μοιάζουν με μονόφθαλμους που διεκδικούν την ικανότητα αρτιότερης όρασης, ο καθένας για τον εαυτό του(= αδιάλλακτες ομάδες, σέχτες, φατρίες, δογματικές παγιώσεις, συντεχνίες, μαντριά παραγωγής πνευματικής φυλάκισης).
 Κι όλοι ερίζουν, περισσότερο, για το περίφημο αύριο. Το οποίο θα ξημερώσει φέρνοντας τις νέες εξελίξεις ή διατηρώντας τα ήδη υπάρχοντα, που αυτοί επιθυμούν.

Αλλά...

Φυσάει..

Φυσάει αέρας αλλαγής
πονάει η αλήθεια
Αν ερωτεύτηκες ποτέ
κι αγάπησες τη νύχτα
ξεχάστηκες και χάθηκες από τις παρεμβολές 
της βολικής συνήθειας
Αν γκρέμισες της λογικής τα παραμύθια,
Αν άφησες τη σκέψη σου να φτερουγίσει 
στα όνειρά σου
Γεύτηκες μια στάλα ηδονής
κι έκλαψες στην κορύφωσή της...

...τότε  έχεις  πάρει μυρωδιά τι μπορεί να σημαίνει ζωή!



νάμα

Το ανάχωμα της παιδικής αξιοπρέπειας

 

 από selana


Ένα παιδί, είναι γεμάτο αγνότητα και ειλικρίνεια, όσο μεγαλώνει και ανακαλύπτει τον κόσμο εκπλήσσεται συνεχώς. Η παιδική αγνότητα του, βιάζεται σιγά-σιγά.

Μικρός θεωρούσε πολύ εύκολο να ζούνε όλοι οι άνθρωποι ειρηνικά, μετά διαπιστώνει ότι κάτι τέτοιο θεωρείται ηλίθιο στον κόσμο των μεγάλων, αφού δεν γίνεται διαφορετικά να κρατηθεί το σύστημα, να πουληθούν οι εξοπλισμοί, να συντηρηθούν οι στρατοί και να τρομοκρατούνται οι αδύναμοι.

Μικρός θεωρούσε πολύ όμορφο να γράφει σε τετράδια unicef, για να βοηθάει τα άλλα παιδάκια στην Αφρική να επιβιώνουν, μετά διαπιστώνει ότι κάτι τέτοιο είναι τουλάχιστον στάχτη στα μάτια του κόσμου, αφού στον κόσμο των μεγάλων, η λεηλασία του πλούτου του τρίτου κόσμου, είναι ζωτικής σημασίας για το σύστημα, ώστε να λειτουργεί χωρίς οικονομικούς κραδασμούς και ελλείματα.

Μικρός θεωρούσε αδιανόητο να σκοτώνονται ζωάκια, για να γίνουν γούνες και παπούτσια, μετά διαπιστώνει ότι κάτι τέτοιο στον κόσμο των μεγάλων είναι αφελές και ρομαντικό, μιας και ο άνθρωπος έχει κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιεί την φύση όπως αυτός θέλει. Να αποψιλώνει τα δάση, να χτίζει μεταλλεία, να ξεπετσιάζει ζώα ζωντανά για να φτιάξει πρώτης ποιότητας ρούχα και καλλυντικά, για να καλύψει την ματαιοδοξία του και να βελτιώσει τους δείκτες ανάπτυξης αλλά και για να ρίξει την ανεργία…

Όταν συγχέουμε την εμπειρία με την ιδέα, χάνουμε το νόημα της ιστορίας

από amesoslogoskaidrasi2

Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ιταλία ξαναφέρνουν στο προσκήνιο την παρακμή της ιδέας της ενωμένης Ευρώπης και την αίγλη που αποκτούν εν καιρώ κρίσης οι λαϊκίστικες και ακροδεξιές αντιλήψεις και νοοτροπίες. Η ενωμένη Ευρώπη απαξιώνεται στα μάτια των ευρωπαίων πολιτών, όπως εξάλλου και το πολιτικό σύστημα μαζί με τους φυσικούς φορείς του, τους πολιτικούς. Ενώ όμως καταδικάζονται από τους πολίτες οι γραφειοκράτες των ευρωπαϊκών οργανισμών και κυβερνήσεων και φυσικά και οι οικονομικές πολιτικές τους, εντούτοις καταδικάζονται ταυτόχρονα (και μάλιστα δαιμονοποιούνται) τόσο η ιδέα της Ευρώπης όσο και αυτή της δημοκρατίας.

Η οικονομική κρίση και τα μέτρα λιτότητας φαίνεται να οξύνουν τα συντηρητικά ανακλαστικά των ανθρώπων, τις ξενοφοβικές και ρατσιστικές τάσεις που ευνοούν την ανάπτυξη του ολοκληρωτισμού. Είναι όμως έτσι ή συμβαίνει κάτι πιο σύνθετο και βαθύτερο; Η ανεργία και η κάθετη πτώση του βιοτικού επιπέδου είναι οι αιτίες για την άνοδο του φασισμού-ναζισμού ή το ζήτημα είναι η κατάρρευση του οράματος και του νοήματος του «homo economicus»;

 Η προσδοκία και η πίστη στη συνεχή άνοδο της ποιότητας ζωής (που ταυτίζεται ουσιαστικά με την ποσότητα και το κατ-έχειν), στο ιδεολόγημα της προόδου, της ευημερίας, της πολυτέλειας, των ανέσεων και του καταναλωτισμού, χωρίς μέτρο και νόημα, χωρίς έλλογο κριτήριο, ο θεός του φετίχ-χρήματος και του κέρδους. Όλα αυτά μαζί και το καθένα χωριστά οδήγησαν στον υπερφίαλο και άμυαλο-ανώριμο άνθρωπο που έγινε το παράσιτο του περιβάλλοντος και της νέας γενιάς, των παιδιών του. Γιατί οι άνθρωποι δανειζόμαστε ό,τι απολαμβάνουμε από τις επόμενες γενιές, και έτσι υποθηκεύουμε το μέλλον του πολιτισμού και των παιδιών μας.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ: ΤΗΝ 1η ΜΑΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ – ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ για ένα νέο Σικάγο της εποχής μας!

Θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα 

Βαρεθήκαμε πια να δουλεύουμε άσκοπα, 

να σκεφτόμαστε μόνο την επιβίωση 

χωρίς λίγη ώρα για να ονειρευτούμε.

Κι ενώνουμε τις δυνάμεις μας και φωνάζουμε[...]

οχτώ ώρες δουλειά 

οχτώ ώρες ανάπαυση 

οχτώ ώρες για ζωή και όνειρα.

Το τραγούδι των οχτώ ωρών, 

που τραγουδούσαν οι εργάτες του Σικάγο το 1886

127 χρόνια μετά την εξέγερση του Σικάγο και την καθιέρωση του οχτάωρου τα όνειρα για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, για μια ζωή χωρίς εξαθλίωση και εκμετάλλευση μοιάζουν να έχουν στοιχειώσει.

127 χρόνια μετά, κυβέρνηση και τρόικα, σε μια εκστρατεία λεηλασίας και τρόμου δίχως τέλος, προσπαθούν να μας πείσουν πως για να ξεπεραστεί η κρίση...

• είναι μονόδρομος ο εργασιακός μεσαίωνας που μας προτείνουν, οι μισθοί πείνας των 300 ευρώ, οι 700.000 απλήρωτοι, οι ατομικές συμβάσεις, η εκ περιτροπής εργασία, η διάλυση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η εργοδοτική τρομοκρατία, οι απολύσεις, ο κοινωνικός κανιβαλισμός. 
• είναι μονόδρομος το 1,5 εκατ. άνεργοι, τα 3 εκατ. κάτω από το όριο της φτώχειας, τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, τα χιλιάδες νοικοκυριά με το κομμένο ρεύμα, τα χιλιάδες απλωμένα χέρια που ζητιανεύουν ένα πιάτο φαϊ.
• είναι μονόδρομος η καταστολή, η βία, ο φασισμός, το δόγμα του «νόμου και της τάξης» απέναντι σε όποιον αγωνίζεται, σε όποιον απεργεί, σε όποιον αντιστέκεται...

127 χρόνια μετά η κυβέρνηση έσπευσε να κάνει το χατίρι των εμπόρων και να μεταφέρει τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς για να «τονωθεί η αγορά». 

ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΩΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ

Γιατί εμείς, όλοι οι άνθρωποι της δουλειάς, γνωρίζουμε ότι δεν είναι ο χρόνος που μας λείπει, αλλά τα χρήματα για να ψωνίσουμε και να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς. Γιατί για εμάς η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία ούτε ημέρα κατανάλωσης αλλά μέρα μνήμης και αγώνα για καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής για την εργαζόμενη πλειοψηφία.

Σήμερα που προσπαθούν να μας τα πάρουν όλα πίσω, και πρώτα από όλα το δικαίωμα να απεργούμε και να αγωνιζόμαστε, εμείς πρέπει να ορθώσουμε «άλλο πύργο ατίθασο απέναντί τους». Γιατί τα δικαιώματά μας δεν μας τα χάρισαν, τα κατακτήσαμε με αγώνες. Και σε αυτό το δρόμο συνεχίζουμε. Εμείς, που είμαστε η πλειοψηφία, μπορούμε να οργανώσουμε τους αγώνες μας, χωρίς ανάθεση και αναμονή, με όπλα την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια. 

Γιατί δικός μας μονόδρομος για να μη ζήσουμε σαν δούλοι, δεν είναι να μοιράσουμε τη φτώχεια μας, αλλά να διεκδικήσουμε τον πλούτο που μας έχουν κλέψει.

Δικός μας μονόδρομος είναι να ανατρέψουμε την κόλαση των μνημονίων και να επιβάλουμε με τους αγώνες μας μια πολιτική που αντί να ορκίζεται στα συμφέροντα των ισχυρών του πλούτου, των διεθνών τοκογλύφων, της ΕΕ και του ΔΝΤ να βάζει μπροστά τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του κόσμου της δουλειάς.

Μπορούμε να κερδίσουμε αυτά που μας ανήκουν μόνο αν τα διεκδικήσουμε

 οργανωμένα και συλλογικά!

ΤΗΝ 1η ΜΑΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ – ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 

για ένα νέο Σικάγο της εποχής μας!

 

http://ergatikilesxiperisteriou.blogspot.gr/

 

Γιατί κλείνουν το Κέντρο Υγείας Περιστερίου;

από Αριστερή Κίνηση Περιστερίου

Η καταστροφική πολιτική της χούντας κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ στην περίθαλψη και γενικότερα, δεν σημαίνει μόνο περικοπές κοινωνικών δαπανών. Αυτή είναι μόνο η μια πλευρά του νομίσματος. Ταυτόχρονα σημαίνει και εξυπηρέτηση συγκεκριμένων ιδιοτελών επιχειρηματικών και ατομικών ιδιωτικών συμφερόντων με την ενθυλάκωση “ζεστού” κρατικού και ασφαλιστικού χρήματος.

Στην πρωτοβάθμια περίθαλψη ήδη υλοποιείται η κατεδάφιση των δημόσιων δομών, με ταυτόχρονη σκανδαλώδη ενίσχυση “ημέτερων” κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών του ιδιωτικού τομέα. Για παράδειγμα, ήδη από 1-1-12 έκλεισαν όλες σχεδόν οι εργαστηριακές μονάδες του ΙΚΑ, με αποτέλεσμα ΚΟΣΜΟΣΥΡΡΟΗ στην “Βιοϊατρική” και άλλες διαγνωστικές αλυσίδες όπου πλέον εκτελούνται όλες οι αιματολογικές, βιοχημικές κλπ εξετάσεις των ασφαλισμένων. Το μεγαλύτερο μέρος από τις λεγόμενες “ληξιπρόθεσμες οφειλές” προς ιδιώτες δημιουργείται διαρκώς από τέτοιες συμβάσεις με τους “χρυσοδάκτυλους” εργολάβους του ιδιωτικού τομέα.

Αυτοί οι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν ήδη πετύχει τα τελευταία χρόνια την νομοθετική – θεσμική αντιποίηση του ιατρικού επαγγέλματος. Με νόμο επί Λοβέρδου (ο οποίος τότε δημόσια είχε ομολογήσει “τι να κάνω, ο Σπανός της Βιοϊατρικής έψησε την τρόϊκα και μας το επέβαλε” !!!) έχει δοθεί το δικαίωμα στον οποιονδήποτε ιδιώτη επιχειρηματία να ανοίγει ιατρεία ή πολυιατρεία με γιατρούς “ευκαιρίας”, υποβαθμισμένους και κακοπληρωμένους.

Επίσης, με άλλη διάταξη, έχει δοθεί η δυνατότητα στα “πολυϊατρεία” αυτά να συμβάλλονται με τον ΕΟΠΥΥ. Από την άλλη, η σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου υγείας έχει διακηρύξει πως προτίθεται να “αναδιαρθρώσει” τον τομέα πρωτοβάθμιας περίθαλψης στην κατεύθυνση “αποδιάρθρωσης” της … “κακής συνήθειας” του ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ (γιατροί κλάδου ΕΣΥ και μόνιμοι νοσηλευτές), αλλά και της κατάργησης πολλών μονάδων. Με αξιοποίηση και της μνημονιακής πολιτικής στη δημόσια διοίκηση, δρομολογείται ήδη π.χ. η κατάργηση πολλών υγειονομικών μονάδων του ΕΟΠΥΥ (πρώην ΙΚΑ) όπως στην περιοχή μας (Ν. Ζωή, Ανθούπολη κλπ).

Σε τούτη τη διάσταση τα πράγματα έχουν σκουρύνει πολύ!

του ανιχνευτή

Δεν ξέρω αν σε μια παράλληλη διάσταση τα πράγματα στη Γη είναι διαφορετικά, πιο ανθρώπινα, πιο πνευματικά και λιγότερα υλιστικά και εξαρτημένα από ένα ΤΕΛΕΙΩΣ ανούσιο τέρας. Που διαφεντεύει τις ζωές όλων των έμβιων πλασμάτων και απειλεί την ίδια τη βιωσιμότητα του πλανήτη. Και λέγεται ΚΕΡΔΟΣ! Του οποίου οι μηχανισμοί αέναης συσσώρευσης  προσδιορίζουν την ίδια την πορεία ολόκληρου του κόσμου. Αυτού του κόσμου που θυσιάζεται στο βωμό του αυτοσκοπού πλέον της Ύπαρξης, ο οποίος λέγεται οικονομία! Και, σε τούτη τη διάσταση, έχει μετατραπεί σε γεννήτρια παραγωγής εφιαλτών, που κατά κύματα στοιχειώνουν τα τελευταία ανθρώπινα ψυχικά αποθέματα. Κουρελιάζοντάς τα προς όφελος...των παγκόσμιων ψυχοπαθών! Ή εξουσιαστών. Ή ελίτ. Ή μεγαλοτραπεζιτών, μεγαλοβιομηχάνων, μεγαλομανών, μεγαλοαπατεώνων, μεγαλοεγκληματιών. Tους προσδιορίζουμε με σύνθετες λέξεις οι οποίες ως α΄συνθετικό έχουν συνήθως το επίθετο "μεγάλος". Κάτι ακόμη που δείχνει τη σαστισμάρα μας απέναντι σε αυτούς και τους μηχανισμούς που έχουν στη διάθεσή τους, ίσως κι ένα κρυφό δέος το οποίο έχουμε γι'αυτή τη συμμορία των μεγαλο-καθαρμάτων. Και, δυστυχώς, προτύπων για τόσους και τόσους (νέους επί το πλείστον ανθρώπους, αλλά κι όχι μόνο) που  φαντασιώνονται κρυφά ή φανερά να "γίνονταν χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων!"
Οι οποίοι, "χαλίφηδες", ρημάζουν τόπους και λαούς, κλέβοντας τον παραγόμενο απ'αυτούς πλούτο και αποδομώντας το παρόν και το μέλλον τους. Και αφήνοντας πίσω τους "καμμένη γη", δυστυχία, ασιτία, αρρώστιες χωρίς πρόσβαση σε θεραπείες, εμφύλιους σπαραγμούς, κοινωνική διάλυση και πρωτοφανή διαφθορά, εκμετάλλευση ανηλίκων κι ενηλίκων, εμετικές διαστροφές που μετατρέπονται σε επικερδές εμπόριο, σκλαβοπάζαρα που δεν μπορούν να περνιούνται πλέον -ούτε για τα προσχήματα- ως υποτυπώδης μορφή εργασίας με μια κάποια αμοιβή...Και το χειρότερο; Η τεχνο-επιστήμη της εποχής έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, ώστε τα επιτεύγματά της σε όλους πλέον τους τομείς (ενέργεια, επικοινωνίες, ρομποτική, βιομηχανία, γεωργική παραγωγή, εκπαίδευση, ιατρική-που δεν αποκρύπτονται τα ευρήματα των ερευνών-ψυχαγωγία κλπ) επιτρέπουν στον άνθρωπο να εργάζεται πολύ λίγες ώρες, ώστε ο υπόλοιπος χρόνος του να αξιοποιείται με τους πιο δημιουργικούς τρόπους! Ευννοώντας την ίδια την Εξέλιξη!

 Όμως ζω, ζεις, ζούμε σε τούτη την ελεεινή και τρισάθλια πραγματικότητα, που μας έχουν κρεμάσει σαν σφαχτάρια σε τσιγκέλια οι "χασάπηδες της ζωής μας". Μια πραγματικότητα που προσβάλλει κάθε έννοια λογικής κι αξιοπρέπειας! Οπότε, μια δυνατότητα σαν την παραπάνω (η οποία έπεται μιας ανάλογης κοινωνικής θεώρησης, με βασικό πρόταγμα την αυτονομία των ατόμων μέσα σε ελεύθερα εξελισσόμενες κοινότητες) φαντάζει και είναι αδιανόητη.


-Είτε ζεις στην Αφρική, το μεγάλο πειραματικό εργαστήρι των πολυεθνικών, το βασίλειο της κρατικής διαφθοράς και θρησκευτικο-φυλετικής τρέλας και το αποικιοκρατικό μαστίγιο που ποτέ δεν σε εγκατέλειψε αληθινά.
-Είτε βιώνεις την παράνοια εμφύλιων πολέμων και ασύλληπτης ένδειας στην Ασία.
-Είτε γίνεσαι άβουλη μαριονέτα (και τροφή αν γεννήθηκες γυναίκα) μιας ακόμη κατοχικής θρησκείας που ευννοεί την εξαθλίωσή σου και την πλήρη διανοητική υποταγή σου σε αδίστακτους αγιατολάχηδες, ιμάμηδες, μουλάδες.
-Είτε εισπράττεις το τίμημα της ραγδαίας ανάπτυξης της Κίνας, δουλεύοντας πολύ σκληρά για ελάχιστα κι ανήκοντας στα 500 περίπου εκ.-και βάλε που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό λόγω μόλυνσης των υδάτων.
-Είτε, κάπου στη Ν.Αμερική, παλεύεις να εξασφαλίσεις ένα πιάτο φαΐ και να σηκώσεις κεφάλι, τρέμοντας μήπως ξαναβρεθείς κάτω από τη μπότα κάποιας χούντας βολικής για το "θείο Σαμ" και τους επιχειρηματίες του.
-Είτε φυτοζωείς κάτω από το όριο της φτώχειας, πλέον, στη Β.Αμερική και το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, γιατί κάποιοι υπεράνω του νόμου κακοποιοί-καταχραστές του πλούτου που σού ανήκει, σού τα στέρησαν όλα και τώρα λένε ότι τους χρωστάς κι από πάνω! Εσύ και τα παιδιά σου και οι επόμενες γενιές που θα'χουν(;) τη μεγάλη ατυχία να ξεβραστούν σε τούτο το κολαστήριο.
-Είτε έχεις καθηλωθεί, σαν σε μόνιμο και βαρύ ψυχολογικό σοκ, κάπου στη χώρα των αρχαίων ένδοξων προγόνων, που ακόμα κι αν θα'θελες να ήσουν η βιολογική συνέχεια τους (εδώ η επιστήμη της Ιστορίας και η ορθή λογική σηκώνουν ψηλά τα χέρια!), το σίγουρο είναι πως έχεις ντροπιάσει, με τη βουβαμάρα και την παθητικότητά σου, την υψηλή αίσθηση ελευθερίας που είχαν εκείνοι. Σε σχέση με τη δική σου αργή καταδίκη σε θάνατο (ή τη νέα δημοφιλή σου συνήθεια: αυτή της αυτοκτονίας!), η οποία συμβαδίζει με το σκυφτό σου κεφάλι απέναντι στη διαστροφή της διαρκούς εξαπάτησής σου και των διαδικασιών προετοιμασίας της κηδείας σου.

Όπου κι αν ζεις, τέλος πάντων, κι ανήκεις στη συντριπτική πλειοψηφία του κοπαδ...εννοούσα της ανθρωπότητας, ένα και μόνο ένα θα είναι το μέλλον σου σε τούτη τη διάσταση του χαμού:

Αυτό!

Αν, παρ'όλα αυτά, ανήκεις σε όσους δεν έχουν διαβρωθεί τελεσίδικα κι άρα εκφυλιστεί αμετάκλητα από τα νοητικά μπάζα και τους τόνους προπαγάνδας, έχεις μια τελευταία ευκαιρία να ξεφύγεις από το φαύλο κύκλο της απώλειας της υπόστασής σου: ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕΙΣ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ "ΑΝΘΡΩΠΟΣ" και να διεκδικήσεις αυτή τη σημασία χωρίς φόβο και πισωγυρίσματα. Όπου κι αν σε βγάλει αυτή η πορεία. Σίγουρα θα είναι για καλό, καλύτερο από το βάλτο που βρίσκεσαι τώρα. Γιατί εσύ και οι σύντροφοι-συναγωνιστές-συνοδοιπόροι, που θα βρείτε ο ένας τον άλλο σε αυτή την ανάβαση, πιστεύω με όλη μου την ψυχή ότι θα είστε (θα είμαστε) ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ από τους αυτοχρισμένους ιδιοκτήτες του "τσιφλικιού" και τις ορδές των υπηρετών κι επιβλεπόντων τους...