Περί υδάτων

Είναι πλέον γνωστό ότι ο Ολάντ ήρθε για να πάρει μεταξύ άλλων και τα νερά. Όχι μόνο τα δίκτυα που υδρεύουν τις μεγάλες και μικρές πόλεις αλλά κυρίως τους υδροφόρους ορίζοντες και τα επιφανειακά ύδατα.
Να βρέχει και να στοκάρει προϊόν προς πώληση η γαλλική εταιρία. Να αντλούμε και να τους πληρώνουμε. Να ζούμε και να κερδίζουνε χρήματα από την πνοή, τη μπουκιά και τη γουλιά μας. Προφανώς όλα τα άλλα πλάσματα πλην των ανθρώπων δεν θα δικαιούνται νερό αφού δεν θα έχουν χρήματα για να δώσουν. θα τα κυνηγούν οι σεκιουριτάδες της εταιρίας άραγε ή θα τα θεωρούν φυσική απώλεια, στατιστικό λάθος ή κάτι παρόμοιο;
Ξαναγράφω ότι το νερό και γενικά οι φυσικοί πόροι είναι αρχέγονα αγαθά κοινοκτημοσύνης όλων των πλασμάτων. Ο καπιταλισμός τα θεωρεί καταναλωτικά προϊόντα, η αριστερά τα θεωρεί κοινωνικά αγαθά. Σφάλλουν άπαντες, ο καθένας για να υπηρετήσει τις ιδέες του.
Η στροφή της ανθρωπότητας στην ανάπτυξη της σμίκρυνσης είναι ο μόνος τρόπος για να έχει μέλλον αυτή στον πλανήτη.
Διότι έτσι θα στραφεί και προς την λελογισμένη χρήση των φυσικών πόρων, την μη μόλυνσή τους και εν τέλει την αναπλήρωσή τους.
Σας δίνω μόνον ένα μικρό παράδειγμα που ισχύει σήμερα σε πολλές γωνιές της γης:
Χωράφι καθαρής φυσικής ή βιολογικής καλλιέργειας με ένα μικρό πηγάδι ή γεώτρηση. Αντλεί το νερό, ποτίζει τα φυτά και τα δέντρα, δηλαδή το επιστρέφει αμέσως αμόλυντο και φιλτραρισμένο ξανά στον υδροφόρο ορίζοντα, αυτό δε που ήπιαν τα φυτά, ακολουθεί τον κύκλο της ζωής αλλάζοντας μορφές μέχρι να ξαναγίνει χώμα και νερό. Άρα κανένα ξόδεμα νερού, μόνον ανακύκλωση γίνεται, τίποτε παραπάνω. Θα του βάλει ρολόι και τιμή ο καπιταλισμός στο πηγάδι; Άντλησες τόσο, ξόδεψες τόσο; Όλα αυτά φυσικά είναι ανυπόστατα και τελείως ανόητα, τόσο δε γελοία και θλιβερά όσον έχει καταντήσει και η ανθρωπότητα. Για να κερδίζουν χρήμα κάποιοι που δεν έχουν ιδέα από ζωή, από φύση, από πόρους και από τον εαυτό τους τον ίδιον.

To βρήκαμε μέσα στο "χωράφι" του Γιάννη Μακριδάκη 
Συνδέστε το με αυτό:  Η παράνοια σε όλο της το κερδοσκοπικό μεγαλείο: "Η μάχη της Ανθρωπότητας για τον Γαλάζιο Χρυσό"
 Ο νυν πρόεδρος και πρώην CEO της Nestlé, Peter Brabeck-Letmathe, δήλωσε πανηγυρικά ότι «η πρόσβαση στο νερό δεν θα πρέπει να είναι δημόσιο δικαίωμα», εξαπολύοντας ομάδες τακτικών υδρογεωλόγων στο κυνήγι της επόμενης μεγάλης, προσοδοφόρου υδάτινης πηγής. Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις των «αγορών» σκοπεύουν να μετατρέψουν το νερό σε κάτι όπως το πετρέλαιο. Να γίνει ένα εμπόρευμα που θα συναλλάσσεται στην παγκόσμια αγορά. 

A Stone’s Throw from Freedom

" This week we look at the anti IMF-TPP-WORLD Banks protest in Peru, Kahnawake Mohawks warning to Montreal’s mayor. On the music break, Shadia Mansour and M1 with “Al Kufiyyeh 3arabeyyeh” Our featured interview is with Budour Hassan, a Palestinian anarchist based in Jerusalem, who breaks the current uprising in the occupied territories. "

Προδότες δεν πληρώνω, να με βάλετε φυλακή να σας ξοφλήσω τα «χρωστούμενα»

Μου ήρθε ένα χαρτί για πληρωμή.

Έχω σκοπό να γράψω κάτι απλό και με την πρώτη ευκαιρία να πάω να το καταθέσω αντί χρημάτων (κωλόχαρτο δεν είναι κι αυτό;) στον δήμο. Θα γράψω το εξής: Προδότες δεν πληρώνω, να με βάλετε φυλακή να σας ξοφλήσω τα «χρωστούμενα».

Απλό κι απέριττο, που αν ο καθένας μας το έπραττε θα ήταν και το τέλος τους.

Δεν πιστεύω ότι ο φόβος του τιμήματος κάνει τον άνθρωπο να μένει να τον τρώει αδιαμαρτύρητα, αυτό που τον σταματά είναι το αμφισβητούμενο αποτέλεσμα της -όποιας- πράξης του. Κανείς δεν φοβάται την φυλακή όταν περνάει των παθών του τον τάραχο έξω από αυτήν, αυτό που δεν θέλει να πάθει είναι να πληρώσει για έναν αγώνα που μόνος του κάνει, κι επειδή οι λοιποί συναινούν, να μην φέρει κανένα αποτέλεσμα.

Το μάταιο τον σταματάει, γι’ αυτό και περιμένει τους πολλούς, χρειάζεται το πλήθος να μαζωχτεί για να όλοι μαζί αντισταθούν.

Η ματαιότητα προκαλείται από την σκέψη, η ψυχή δεν αμφιβάλει ποτέ, ούτε τα αποτελέσματα την ενδιαφέρουν, ούτε χρειάζεται πολλούς, γιατί είναι εστιασμένη «παρωπιδέ» σ' ένα και μόνο: Να κάνεις το χρέος σου. Το δικό ΣΟΥ χρέος, το προσωπικό.

Πού να την βρεις όμως την ψυχή…

Αυτό είναι φίλε μου το ΜΟΝΟ σου πρόβλημα.

 

της Στεφανίας Λυγερού στην Υπόγεια Τάξη

"τα κορίτσια αγαπούν τους κουκουλοφόρους": μια εικόνα, μια λεζάντα κι ένα... συνοδευτικό παραμιλητό...

Μια από τις πιο αγαπημένες φωτογραφίες μου, τραβηγμένη σε κάποιο σοκάκι των Εξαρχείων. Η λεζάντα του καλλιτέχνη του δρόμου λέει το εξής: "τα κορίτσια αγαπούν τους κουκουλοφόρους" (τρέμε μπαμπά και μαμά και συ παρέα ετοιμάσου να φρίξεις!)

Κουκούλα.
Ενίοτε αποτέλεσε, κι εξακολουθεί να αποτελεί, την κάλυψη διαχρονικών χαφιέδων και μαυραγοριτών, προβοκατόρων και μπασκίνων (ή και προβοκατόρων μπασκίνων) στην υπηρεσία κρατικών μηχανισμών-φορέων της νόμιμης κι απείρως πιο βλαβερής βίας, αλλά και εκμισθωμένων "μπαχαλάκηδων" από μεγαλοεπιχειρηματικά συμφέροντα.
Όταν όμως δεν συμβαίνουν τα παραπάνω τότε μπορεί ν'αποτελεί και την ασπίδα προστασίας. Από κάμερες και "διαπεραστικές ματιές" μιας κοινωνίας που κυριαρχείται από συνωμότες, απατεώνες, καταδότες και βασανιστές. Και να γίνεται το καταφύγιο για κάτι "αντικοινωνικές φάτσες". Νεαρής επί το πλείστον ηλικίας κι άρα κοχλάζοντων ακόμη δυναμικών, μη προσαρμοσμένων σε κατεστημένες δομές και αισθητικές και κουλτούρες και... νευρώσεις που αναζητούν καταφύγιο σε νόμιμα βαρβιτουρικά. Μιας κοινωνίας που οι τρόφιμοί της τρέμουν μην και τυχόν απωλέσουν την επαφή με τη...συλλογική παραίσθηση!
Κάτι νεανικές (υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις στον..."κανόνα" αυτό) κουκουλοφόρες σιλουέτες. Που συχνά αρέσκονται στο σπάσιμο και το κάψιμο συγκινησιακά φορτισμένων συμβόλων, για τον έλεγχο των αντανακλαστικών του ιδεολογικά και κοινωνικά κατευθυνόμενου "κοπαδιού" κι "ευαγών ιδρυμάτων" στην υπηρεσία των "μονόδρομων" της "ανάπτυξης" και "επιτυχίας", υποτίθεται τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό πλαίσιο. Μιας κρυσταλλωμένης επιτυχίας στην εμφυτευμενη συνείδηση της αγέλης,  που λατρεύουν οι...καλύτεροι υποψήφιοι γαμπροί της πιάτσας. Αυτοί που κάνουν τους κηδεμόνες των κοριτσιών να τρίβουν τις μικρο-αστικές χούφτες τους με ικανοποίηση για την προοπτική της "κέντας" ή της αποκατάστασης των θυγατέρων τους. Ένας ολόκληρος μηχανισμός "επιτυχίας" που περιλαμβάνει πολλά "μυστικά" ως γρανάζια και πρωτόκολλα συμπεριφοράς ως δοκιμασμένους κώδικες, άσχετα αν η συντριπτική πλειοψηφία σπαρταρά και ματώνει και κατακρεουργείται πάνω στα γυρίσματα των γραναζιών και στην ψυχρόαιμη λειτουργία των κωδίκων...

Γι'αυτό ακόμη και τα κορίτσια των "καλύτερων οικογενειών" διόλου απίθανο να ελκύονται από τους troublemakers με (ή χωρίς) κουκούλα. Πολύ περισσότερο όταν το οπλοστάσιό τους, εκτός από την αυθεντική οργή σε συνδυασμό με εξεγερσιακή αγνότητα (αλήθεια, τι συνδυασμός!), είναι εμπλουτισμένο με υψηλής ποιότητας θεωρητικό υπόβαθρο, με απόψεις που και κάτω πατάνε γερά και κοιτούν συνάμα προς τους αιθέρες και με σοβαρά επιχειρήματα. Και διαθέτουν κι ανάλογο δείκτη ευφυίας.
Μιλάμε για "θανατηφόρο συνδυασμό", απόλυτα ερωτεύσιμο.

Ίσως πάρα πολλοί και πολλές, κι από αυτούς που δεν συνηθίζουν να εκφράζονται και να παίρνουν θέση μπροστά στο διαρκή κοινωνικό βομβαρδισμό με ευτράπελα και στραβά (γιατί μπορεί κι έτσι να τους συμβούλεψαν οι γονείς, "για το καλό τους"), να κρύβουν κάπου μέσα τους μια...κουκούλα. Μια κυοφορούσα ή όλο και πιο βαθιά ριζωμένη παρόρμηση, που βράζει και φλέγεται.
 Ή απλώς επειδή, ή από πάντα ή από κάποια στιγμή που κατάλαβαν πράγματα και ύστερα, πάρα πολλοί ήθελαν "να είναι αυτοί που οι γονείς τους τούς έλεγαν να μην κάνουν παρέα"...
Και ξέρετε τι ανάποδα αποτελέσματα μπορεί να φέρουν οι νουθεσίες, οι εκνευριστικά αυτοματοποιημένες, μονότονες σαν σχολικό ποίημα εθνικής επετείου και γυμνές από...πραγματική ζωή.

ανιχνευτής

Η παγκόσμια διατροφική Χιροσίμα είναι ήδη εδώ!

{ Ο νέος Κώδικας Αλιμεντάριους απαγορεύει τη χρήση, για πρόληψη ή θεραπεία, θρεπτικών και θεραπευτικών ουσιών -όπως οι βιταμίνες και τα μέταλλα- που βρίσκονται σε φυσική μορφή σε πολλά τρόφιμα και βότανα. Αυτές οι ουσίες χαρακτηρίζονται ως τοξικές και δηλητήρια! Η θεραπεία με τέτοιες ουσίες θα γίνεται μόνο μέσα από φάρμακα και σκευάσματατων φαρμακευτικών εταιριών, τα οποία βέβαια θα κοστίζουν πολύ ακριβότερα.
Παράλληλα, ο Κώδικας προβλέπει ότι τα τρόφιμα θα υποβάλλονται υποχρεωτικά σε ελέγχους και θα τροποποιούνται με ακτινοβολία, έτσι ώστε να αποβάλλουν τις "τοξικές ουσίες" -βλέπε βιταμίνες, μέταλλα κ.ά.- που περιέχουν. Έτσι, η διατροφή μας θα αποτελείται από νεκρή τροφή -όπως θα'λεγε και ο ανιχνευτής: κατάλληλη για νεκροζώντανους πληθυσμούς- και οι αρρώστιες που θα προκύπτουν, όπως είναι φυσικό, θα αντιμετωπίζονται από τα φάρμακα της φαρμακοβιομηχανίας!
 Ο Κώδικας θέτει εκτός της "νόμιμης λίστας" πολλά σημαντικά συστατικά της ανθρώπινης διατροφής, ενώ την ίδια στιγμή επιβάλλεται η χρήση άκρως επιβλαβών ουσιών, όπως συμβαίνει με τη φθορίωση του νερού -βλέπε το μεγάλο "πειραματικό εργαστήρι" με ανθρώπινα πειραματόζωα που λέγεται ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τον Κώδικα, κάθε ζώο που χρησιμοποιείται για τη διατροφή μας υφίσταται υποχρεωτικά αγωγή με αντιβιωτικά και αυξητικές ορμόνες -βλέπε τα καρκινογόνα τοξικά δηλητήρια της πιο επικίνδυνης εταιρίας του πλανήτη, της Monsanto: Mία "μικρή" γενοκτονία με γενετικά τροποποιημένη σφραγίδα...
 Eνώ ακόμη και τα "βιολογικά" τρόφιμα θα περνούν από την ίδια επεξεργασία...Για παράδειγμα, επιβάλλει την υποχρεωτική παροχή στις αγελάδες που παράγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα, της αυξητικής ορμόνης rBGH, με αποτέλεσμα το αθώο γάλα να αποτελεί το Νο1 κίνδυνο ασθενειών στον πλανήτη!
 Αν και τα πρότυπα που υιοθετούνται από τον Κώδικα δεν είναι δεσμευτικά ακόμα, όπου απαιτείται, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου αναφέρεται σε αυτά στην προαπάθεια να επιλυθούν οι εμπορικές διαφωνίες που αφορούν τα είδη διατροφής ή τα προϊόντα τροφίμων, ενώ παράλληλα οι εθνικοί και τοπικοί κανόνες υποδαυλίζονται σιγά σιγά από αυτά τα "πρότυπα".

- Μελέτησε με όλη τη δέουσα προσοχή αυτό: Δεν ήξερες για το "TPP"; Ας μάθουμε τι συμφώνησαν για τη νέα "δημοκρατική φόρμουλα" στη ζωή των κοινωνιών...απ'όπου και το απόσπασμα:  Η αμερικανική βιομηχανία κρέατος επιδιώκει να επιτύχει την κατάργηση του ευρωπαϊκού κανονισμού που απαγορεύει τα κοτόπουλα που έχουν απολυμανθεί με χλώριο. Ο όμιλος Yum! κάτοχος της αλυσίδας γρήγορου φαγητού Kentucky Fried Chicken (KFC), που βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή της μάχης αυτής, μπορεί να υπολογίζει στη δύναμη πυρός των εργοδοτικών οργανώσεων. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτρέπει μόνο τη χρήση νερού και ατμού στα κοτόπουλα» διαμαρτύρεται η Βορειοαμερικανική Ένωση Κρέατος, ενώ μια άλλη ομάδα πίεσης, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κρέατος, εκφράζει τη λύπη του για «την αδικαιολόγητη απόρριψη» από τις Βρυξέλλες «των κρεάτων με αναβολικά πρόσθετα, όπως η υδροχλωρική ρακτοπαμίνη».
Η ρακτοπαμίνη είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για την αύξηση του όγκου του άπαχου κρέατος σε χοίρους και βοοειδή. Λόγω των κινδύνων που εγκυμονεί για την υγεία ζώων και καταναλωτών, έχει απαγορευτεί σε 160 χώρες, μεταξύ τους και τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., η Ρωσία και η Κίνα. Για τον αμερικανικό όμιλο παραγωγής χοιρινού κρέατος, το προστατευτικό αυτό μέτρο αποτελεί διατάραξη του ελεύθερου ανταγωνισμού, στην οποία η συμφωνία ΤΤΙΡ πρέπει επειγόντως να δώσει τέλος. -

Στην ουσία, η επιρροή του Codex Alimentarius επεκτείνεται ραγδαία σε κάθε ήπειρο και με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας, ρυθμίζει τους νόμους εμπορίου τροφών.
 Κάθε χώρα που αποδέχεταιτον Κώδικα είναι πλέον υποχρεωμένη να μην εμποδίζει με κανέναν τρόπο την εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων τροφίμων, ζώων και χημικών. Οποιαδήποτε αντίσταση στον Κώδικα θεωρείται παρεμπόδιση του εμπορίου(!) και επιφέρει μεγάλες οικονομικές κυρώσεις. Εκτός αυτών των κυρώσεων η συγκεκριμένη χώρα δεν μπορεί να εισάγει και να εξάγει κανένα προϊόν διατροφής!

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: ΜΙΑ ''ΕΘΝΙΚΗ'' ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΝΤΡΟΠΗΣ - Η Ελλάδα έρμαιο τής βρετανικής εξωτερικής πολιτικής. Μύθος η εκούσια «ηρωική» εμπλοκή μας στο αιματοκύλισμα.

(Ως εισαγωγή: Για να κινηθούμε κι εμείς σύμφωνα με το "πνεύμα" της "εθνικής επετείου" παραθέτουμε ένα εξαιρετικό άρθρο που δεν θα το αποκαλούσαμε ανατρεπτικό. Απλά αποτελεί μια σοβαρή ιστορική μελέτη απαλλαγμένη από τα "καρυκεύματα", τις σκόπιμες διαστρεβλώσεις ή την αποσιώπηση και τους επίσημους μύθους, έτσι όπως η κρατική εκπαίδευση, για τους δικούς της προπαγανδιστικούς κάθε φορά λόγους, εμφυτεύει στα μυαλά των ανθρώπων από νηπιακή ηλικία. Και για να συντηρεί αυτή η "συμμορία μπράβων" που λέγεται "κράτος", τις αθλιότητες, τις παρασιτικές "κουμπαριές", τις παθογένειες, τη μαζική εξαπάτηση και τις εξαρτήσεις από μεγάλους "προστάτες" ή προαγωγούς. Σε βάρος των συνήθων εύκολων κι ευκολόπιστων  θυμάτων)

Ο «ηρωισμός», όταν έχει σαν πηγή του την άγνοια και το, ως γνωστόν άλογο, θυμικό δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα σεμνότυφο και ηθικολογικό κήρυγμα.  Η μεγαλύτερη προσβολή που μπορείς να κάνεις σε ένα ηρωοποιημένο θύμα του «εθνικοπατριωτικού», ή του «αντιφασιστικού» πολέμου δεν είναι το να δείξεις ασέβεια στα σαθρά θεμέλια του «ηρωισμού» του, αλλά το να εξακολουθείς να καθαγιάζεις την θυματοποίησή του αποκαλώντας το «ήρωα».
 Η μεγαλύτερη ντροπή και αυτοεξευτελισμός είναι το να τιμάς με «εθνικές» επετείους -και έτσι να διαιωνίζεις- την προσωπική και συλλλογική σου θυματοποίηση. Γι’ αυτό, το δίδαγμα που πρέπει να προσπαθήσουμε να αντλήσουμε από την θλιβερή αυτή επέτειο δεν είναι το τί έπρεπε να είχε κάνει το ρωμαίικο κρατίδιο, το οποίο, ως όφειλε, διεκπεραίωσε με υποδειγματική προπαγανδιστική τακτική τις ντιρεκτίβες των αποικιοκρατών εργοδοτών του. Το δίδαγμα θα πρέπει να είναι τέτοιο, που να αφορά και να ωφελεί αυτούς, που καλούνται εν ονόματι διαφόρων προπαγανδιστικών συνθημάτων και ιδεοληψιών να επωμιστούν κάθε φορά τις συνέπειες ενός πολέμου. Σε αυτή την περίπτωση ας αποφασίσει ο καθένας σε ποιά κατηγορία ανήκει.

Θ.Λ.

 

Εικόνες πείνας στην κατοχική Αθήνα. Εκατοντάδες χιλιάδες τα θύματα της κατοχικής πείνας στην Ελλάδα, ακόμα και στην ελληνική επαρχία. Ο πόλεμος δημιούργησε παντού αναμενόμενες δυσλειτουργίες στην κυκλοφορία βασικών αγαθών, αλλά στην Ελλάδα το φαινόμενο πήρε διαστάσεις πρωτόγνωρες, που δεν είχαν ούτε προηγούμενο, ούτε ανάλογο σε άλλες υπό κατοχή χώρες. Η κατάσταση χειροτέρεψε δραματικά λόγω του βρετανικού ναυτικού αποκλεισμού, που δεν επέτρεπε την αποστολή διατροφικής βοήθειας στις κατεχόμενες χώρες, με σκοπό να δημιουργήσει δυσάρεστες κοινωνικές καταστάσεις στους στρατούς κατοχής. Ο ελληνικός λαός εγκαταλείφθηκε σαν σκυλί  στην τύχη του από αυτούς ακριβώς, που τον έσπρωξαν να αντισταθεί «ηρωικά» (και χωρίς λόγο) στους εισβολείς. Μια έγκαιρη διαπραγμάτευση με τους μετέπειτα βέβαιους κατακτητές θα είχε βοηθήσει να αποφευχθεί το όνειδος των μαζικών θανάτων από ασιτία και από την συνακόλουθή της φυματίωση

"Είναι δυνατόν να μην γνώριζαν οι νεοέλληνες διπλωμάτες και πολιτικάντηδες, ότι η χώρα δεν είχε κανένα συμφέρον από αυτόν τον πόλεμο; Φυσικά και το γνώριζαν, αφού σε άλλη περίπτωση θα είχαν σπεύσει να το προτάξουν εξ αρχής ως δήθεν «συμφέρον του λαού και του τόπου». Κάτι τέτοιο όμως, όπως γνωρίζουμε, δεν το έκαναν.

Δεν γνώριζαν οι νεοέλληνες διπλωμάτες και πολιτικάντηδες, ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να τα βάλει με την Ιταλία και τη Γερμανία; (όπως και συνέβη.)

Δεν γνώριζαν ότι η ελληνική προέλαση στο αλβανικό μέτωπο ήταν εκ των πραγμάτων άνευ στρατηγικού στόχου και νοήματος για την Ελλάδα (εξυπηρετούσε μόνο την καθήλωση των Ιταλών στην Αλβανία, ώστε να μήν επιτεθούν στους Άγγλους στην Αίγυπτο) κι ότι πραγματική νίκη επί των Ιταλών δεν ήταν δυνατόν να εξασφαλιστεί ούτε με αυτόν, αλλά ούτε και με κανέναν άλλον τρόπο;

Δεν γνώριζαν, ότι ειδικά μετά και την εκδήλωση της γερμανικής εισβολής, ούτε η Βρετανία πίστευε στην επίτευξη των στρατηγικών στόχων της (δηλαδή να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως βάση), αλλά ήθελε απλώς να εμπλέξει την Ελλάδα σε έναν ανούσιο πόλεμο φθοράς με τους Γερμανούς; (όπως και συνέβη.) Δεν γνώριζαν, ότι η Βρετανία με αυτόν τον τρόπο καιροσκοπούσε, προσπαθώντας να κερδίσει λίγο χρόνο υπέρ της από την ελληνική αντίσταση;

Η αδιαφορία του αποικιοκρατούμενου κρατιδίου απέναντι στο «κρέας», που έστειλε στο σφαγείο κορυφώθηκε με τον πιο ωμό τρόπο κατά την εκδήλωση της γερμανικής εισβολής και κατά την άτακτη υποχώρηση -και διάλυση- του ελληνικού στρατού. Τόσο οι περισσότεροι επιτελικοί αξιωματικοί, όσο και οι Βρετανοί στρατιωτικοί είχαν προτείνει ως αυτονόητη την  σύμπτυξη των ελληνοβρετανικών δυνάμεων στην προσφορώτερη αμυντική "γραμμή Αλιάκμονα". Σε πλήρη αντίθεση με την κοινή λογική, ο αρχιστράτηγος της δικτατορίας Παπάγος, ένας ανάλγητος στρατοκράτης,  διέταξε τις ελληνικές μονάδες να παραμείνουν στην ανατολική Μακεδονία  -«γραμμή οχυρών»- και στην …Αλβανία. Το αιτιολογικό του -πλήρως  εναρμονισμένο με την «πολιτική» Μεταξά- ήταν, ότι δεν έπρεπε να παραδοθεί «σπιθαμή» εδάφους, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε την ολοσχερή  κατάληψη και καταστροφή της χώρας. Τόσο στις διαταγές του προς τους  διοικητές των μονάδων, όσο και προς τους απορημένους Βρετανούς  αξιωματικούς, επαναλάμβανε την στερεότυπη απάντηση, ότι οι στρατιώτες  πρέπει να πολεμήσουν και να πεθάνουν μέχρι τον τελευταίο «δια την τιμήν των όπλων» (βλ. Ιωάννη Κολιόπουλου, «Η δικτατορία του Μεταξά και ο πόλεμος του ’40: οι σχέσεις της Ελλάδος με την Βρετανία 1935-1941», εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1996). Φυσικά το ανδρείκελο αυτό της δικτατορίας απέκρυπτε από όσους ήσαν στο μέτωπο, ότι με την «τακτική» του αυτή επρόκειτο να κυκλωθούν και να εξοντωθούν. 

Δεν γνώριζαν, ότι οι κομματικοί «αντιστασιακοί» στρατοί, που σχηματίστηκαν στη Μέση Ανατολή και στην κατεχόμενη Ελλάδα, δεν φτιάχτηκαν για να πολεμήσουν τον εισβολέα, αλλά για να πολεμήσουν μεταξύ τους μετά την «απελευθέρωση»; (όπως και συνέβη.)

Δεν γνώριζαν, ότι η συνέχιση της «Εθνικής Αντίστασης» στην κατεχόμενη Ελλάδα δεν εξυπηρετούσε κανένα στρατηγικό σκοπό (εκτός από την προετοιμασία για το μοίρασμα της μεταπολεμικής εξουσιαστικής «πίτας») και ότι δεν είχε την παραμικρή επίπτωση στην έκβαση του πολέμου, παρά μόνο έφερε περισσότερα δεινά στον πληθυσμό;

Δεν έβλεπαν, ότι ο πόλεμος και η συνέχισή του μέσω της «εθνικής αντίστασης», σε περίοδο κατοχής της χώρας, αύξανε την επιρροή του Βρετανικού παράγοντα στην Ελλάδα; Αλλά και ότι ο τελευταίος θα έπαιζε ισχυρότερο ρυθμιστικό ρόλο στα μεταπολεμικά ελληνικά πράγματα (όπως και συνέβη), καθιστώντας την Ελλάδα το μοναδικό ίσως απομεινάρι της αποικιοκρατίας στην Ευρώπη σε μια εποχή μάλιστα, που η βρετανική αποικιοκρατία κατέρρεε (βλ. αποχώρηση Βρετανών από την Ινδία και αλλού);

Φυσικά και γνώριζαν όλα τα παραπάνω, όπως και πάρα πολλά άλλα. Πώς θα μπορούσαν να μην τα γνωρίζουν, αφού οι ίδιοι τα μεθόδευσαν και τα διαχειρίστηκαν;"

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: ΜΙΑ ''ΕΘΝΙΚΗ'' ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΝΤΡΟΠΗΣ (α' + β' μέρος)

Η Ελλάδα έρμαιο τής βρετανικής εξωτερικής πολιτικής.
Μύθος η εκούσια «ηρωική» εμπλοκή μας στο αιματοκύλισμα.

 

«Με αυτόν τον πανταχού παρόντα μηχανισμό των πληροφοριών και την επιρροή των σχολείων στους απροστάτευτους εγκεφάλους των ανηλίκων μελών του πληθυσμού μπορεί κανείς να εξαπατήσει ακόμα και έξυπνους ανθρώπους σε βαθμό, που να πανηγυρίζουν για την ίδια τη θανατική καταδίκη τους.» Ε.Α. Ράουτερ, «Η κατασκευή υπηκόων», εκδόσεις Αιγόκερως,  Αθήνα  1982

(στο β'μέρος: Ήταν δυνατή μιά διαφορετική στάση από ελληνικής πλευράς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;)

 Επί επτά δεκαετίες καταβάλλεται αδιάκοπη προσπάθεια από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του νεοελληνικού κρατιδίου (κυρίως από τη σχολική εκπαίδευση) να παρουσιαστεί η είσοδος της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αναπόφευκτη, αλλά και η ένταξή της στο συμμαχικό συνασπισμό ως δική της επιλογή βασισμένη στο «δίκαιο» και στον «ανθρωπισμό». («Επιλογή», που αντιφάσκει με το αναπόφευκτο της εισόδου της στον πόλεμο: μας λένε δηλαδή, ότι η Ελλάδα επέλεξε κάτι, που ήταν αναπόφευκτο να μήν το επιλέξει…). Η πραγματικότητα βέβαια είναι τελείως διαφορετική. Μια χώρα «προστατευόμενη» (βλ. προτεκτοράτο) είναι εξ ορισμού αδύνατον να ασκεί αυτόβουλη εξωτερική (ή άλλη) πολιτική, παρά μόνο στον βαθμό, που αυτή δεν θα θίγει τα συμφέροντα των «προστατών» της. Αυτόβουλη πολιτική ασκούν ως γνωστόν μόνο οι «protectors», ποτέ οι «protected».

Κατ’ αυτό τον τρόπο η είσοδος και συμμετοχή της «προστατευόμενης» Ελλάδας σε έναν τέτοιας έκτασης πόλεμο είναι αστείο να ερμηνεύεται ως η εκούσια «ηρωική» άρνηση μιας «μικρής πλην ένδοξης» χώρας να «υποταχθεί» στον κάθε «εισβολέα». Γιατί η «μικρή πλην ένδοξη» αυτή χώρα ήταν προ πολλού υποταγμένη, όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η «αντίστασή» της δεν διεξήχθη, παρά μόνο στα προδιαγεγραμμένα πλαίσια αυτής της υποταγής.

Νεοελλάδα 1828-1949: Έρμαιο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας

Είναι γνωστό, ότι από ιδρύσεώς του το νεοελληνικό κρατίδιο άρχισε να τελεί υπό την υψηλή επίβλεψη, «προστασία», «καθοδήγηση» κ.λπ. της Βρετανίας (η τσαρική Ρωσία παρά τις προσπάθειές της δεν κατάφερε να αποσπάσει την χώρα στη δική της σφαίρα επιρροής, ενώ η Γαλλία, λόγω των εσωτερικών της κοινωνικών προβλημάτων και συγκρούσεων καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα ουσιαστικά παραιτήθηκε από κάθε αποικιοκρατικό «δικαίωμα» στην Ελλάδα). Δεν συνέβη απολύτως τίποτα στη νεοελληνική ιστορία από το 1828 μέχρι το 1949, που να μήν διεξήχθη υπό την στενή επιτήρηση της εμπειρότατης βρετανικής διπλωματίας: Ο ερχομός του Καποδίστρια, η εγκαθίδρυση της βαυαρικής βασιλείας και των διαδόχων, τα προδιαγεγραμμένα φιάσκα, όπως αυτό του 1922, η παραχώρηση μέρους της Μακεδονίας στην Ελλάδα, η συμμετοχή της Ελλάδας στις δύο παγκόσμιες συρράξεις έγιναν εν γνώσει των ηγεσιών τής Βρετανικής Αυτοκρατορίας, με τη (φανερή, ή μή) έγκρισή τους και για τους σκοπούς τής αποικιοκρατικής εξωτερικής τους πολιτικής.

Άλλωστε η Βρετανία υπήρξε ο γενικός «μπάστακας» σε όλη τη Μεσόγειο τουλάχιστον μέχρι το 1956, όταν υποχώρησε από το Σουέζ (τον ρόλο της συνεχίζουν έκτοτε οι Η.Π.Α.). Σε αυτά τα, οριοθετημένα από τη Βρετανία πλαίσια η Ελλάδα είχε αναλάβει έναν απολύτως καθορισμένο ρόλο στην ανατολική Μεσόγειο: έπρεπε να είναι τόσο μόνο δυνατή, όσο χρειάζεται για να δημιουργήσει προβλήματα σε ενδεχόμενη ρωσική ή άλλη κάθοδο στη Μεσόγειο, αλλά και τόσο αδύναμη, ώστε να μην έχει δυνατότητα αυτόβουλης παρέμβασης σε μια περιοχή που -ας μήν ξεχνιόμαστε- γειτνιάζει με τις πετρελαιοπηγές της Μέσης Ανατολής. Με άλλα λόγια επί βρετανικής αποικιοκρατίας η Ελλάδα έπρεπε να είναι ένα υπάκουο σκυλί, αρκετά απειλητικό για τη «γειτονιά» αλλά, όχι με αρκετά δυνατά δόντια ώστε να σκεφτεί να δαγκώσει το χέρι του αφεντικού του.

Ειδικά για τους πολέμους, στους οποίους ενεπλάκη η Ελλάδα, πότε με την επιδοκιμαστική ανοχή της Βρετανίας και πότε κατ’ εντολήν της πρέπει να επισημάνουμε, ότι ποτέ ένας λαός δεν ωφελείται από έναν πόλεμο, ακόμα κι αν ο πόλεμος αυτός «κερδηθεί». Οι μόνοι που ωφελούνται από έναν «κερδισμένο» πόλεμο είναι τα κυρίαρχα κοινωνικά στρώματα (αφού αυξάνουν τους πόρους τους και τούς υπηκόους τους, επεκτείνουν γεωγραφικά τις «επενδύσεις» τους κ.λπ.), ενώ στην περίπτωση που ο πόλεμος «χαθεί», τις συνέπειες τίς υφίσταται πάντα το υποτελές κοινωνικό σώμα και ποτέ οι εγχώριοι κυρίαρχοι (οι οποίοι, όπως είναι ιστορικώς διαπιστωμένο, μετατρέπονται αμέσως σε -εξ ίσου ευκατάστατους- τοποτηρητές των «κατακτητών» κάτι, που είδαμε και στην Ελλάδα, τόσο επί τουρκοκρατίας, όσο και επί γερμανοϊταλοβουλγαρικής κατοχής(1)). Η ζωή του νεοέλληνα για παράδειγμα δεν έγινε καλύτερη με την προσάρτηση και την βίαιη «ελληνοποίηση» της Μακεδονίας (στην οποία οι έλληνες αποτελούσαν τότε μια μικρή βαλκανική μειονότητα ανάμεσα στις τόσες άλλες – η Μακεδονία «ελληνοποιήθηκε» εθνολογικά πολύ αργότερα, κυρίως με προσφυγικούς πληθυσμούς από τη Μικρά Ασία, το 1922). Ο νεοέλληνας δεν απέκτησε εξ αυτού του γεγονότος ούτε καλύτερη παιδεία, ούτε καλύτερους μισθούς, ούτε καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε κοινωνική πρόνοια, ούτε ποιοτικότερη και σοβαρότερη πολιτική οντότητα. Δεν βελτίωσε σε κάτι ο,τιδήποτε το βιοτικό του επίπεδο. Οι μόνοι που ωφελήθηκαν από την προσάρτηση και βίαιη «ελληνοποίηση» της Μακεδονίας ήσαν κάμποσοι επιχειρηματίες, που αύξησαν τα λιμάνια τους, τους δρόμους τους, τις «επενδύσεις» τους και εν γένει τις «αγορές» τους και η χριστιανορθόδοξη Εκκλησία Α.Ε, που διεύρυνε το ποίμνιό της (και το παγκάρι της). Η προσάρτηση εδαφών έφερε επίσης και την αύξηση εδράνων και κονδυλίων για βουλευτές και λοιπούς αργόσχολους.

 Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το Νοέμβριο του 1940 προκήρυξε διαγωνισμό μεταξύ των σπουδαστών της με αντικείμενο τη φιλοτέχνηση «διαφημιστικών πινάκων εθνικής σκοπιμότητος» με βάση συνθήματα, που υπέδειξε η κυβέρνηση Μεταξά. Τότε ζωγραφίστηκαν, για λόγους φυσικά προπαγάνδας και όχι καλλιτεχνικούς, οι πέρα για πέρα εξιδανικευμένες συνθέσεις των πολεμικών εικόνων, που γέμισαν έκτοτε τα σχολικά βιβλία και τους τοίχους στρατοπέδων και δημοσίων υπηρεσιών. Δεν παρέλειψαν βέβαια, να τονίσουν και τη θρησκευτική εξάρτηση της Ρωμιοσύνης ζωγραφίζοντας ανάμεσα στους στρατιώτες, τούς απαραίτητους ιερείς. («Το έπος του ’40. Λαϊκή εικονογραφία», Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, Αθήνα, 1987).

" Ο Καλός δάσκαλος δεν μπορεί να αξιολογηθεί "

(Η εκπαίδευση αιχμάλωτη από τις "αξίες" των "αγορών", όπου οι άνθρωποι στίβονται και πετιούνται σαν λεμονόκουπες και το κυρίαρχο μότο γίνεται το πλήρες υψηλών κοινωνικών αξιών "ο σώζων εαυτώ σωθήτω", με τα ψίχουλα που θα εισπράττει ο "εργαζόμενος" για να επιβιώνει μέσα σε μια κοινωνία-ζούγκλα...)
Το παρακάτω μας το έστειλε με mail αναγνώστης, εκπαιδευτικός όσον αφορά την επαγγελματική του ιδιότητα:
( επίσης, διαβάστε κι αυτό από τον Ένοικο: Γελιέται απίστευτα όποιος νομίζει ότι δάσκαλος είναι άλλο ένα ακόμη επάγγελμα!)

OHNE JEDES MAB (ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΜΑ ΜΕΤΡΟ)
Ο Καλός δάσκαλος δεν μπορεί να αξιολογηθεί

( Γράφει ο Αντρέας Όμπρεχτ δάσκαλος Λατινικών, Φυσικής Αγωγής, Μαθηματικών και Φιλοσοφίας σε Γυμνάσιο.

Δημοσιεύτηκε στην διαδικτυακή έκδοση της εφημερίδας DIE ZEIT στις 2 Οκτωβρίου 2015.)

Μετάφραση: Δημήτρης Τσούκαλης

Οι δάσκαλοι πρέπει να πληρώνονται σύμφωνα με την απόδοσή τους, αυτό δήλωσε η Γενική Γραμματέας του κόμματος των Φιλελευθέρων (FDP), Νίκολα Μπέερ.
Είμαι δάσκαλος και διδάσκω 22 χρόνια σε Γυμνάσιο στο Νότιο Μπάντεν και αναρωτιέμαι αν αυτή η δήλωση είναι λαϊκισμός ή αφέλεια;
Η άποψη της κυρίας Μπέερ ότι οι δάσκαλοι πρέπει να διακρίνονται για τη δημιουργικότητα, την ενσυναίσθηση και το πάθος για τη δουλειά τους είναι σωστή. Το τελικό της συμπέρασμα, όμως, είναι λάθος. Η κυρία Μπέερ, πρώην Υπουργός Παιδείας στο κρατίδιο της Έσσης, θέλει αυτές τις ιδιότητες να τις κάνει προϋποθέσεις πρόσληψης. Αυτό που δεν κάνει είναι να μας πει με ποιο τρόπο θα διαγνώσει αυτές τις ιδιότητες.

Όλα αυτά τα στοιχεία κάθε δασκάλου δεν είναι εύκολο να μετρηθούν. Μόνο μέσα από την εμπειρία  μπορεί κανείς να τα διαπιστώσει. Η  κυρία Μπέερ, αντίθετα, προτείνει να διδάσκονται οι μαθητές συγκεκριμένη ύλη σε όλα τα αντικείμενα για μεγάλο χρονικό διάστημα για να μπορεί στη συνέχεια με εξετάσεις να μετρηθεί η απόδοση των μαθητών και το αποτέλεσμα της μαθησιακής διαδικασίας.

Έρχεται και η καρτούλα του καλού και υπάκουου "πολίτη"

Σχόλιο δικό μας: το απόλυτο ηλεκτρονικό φακέλωμα της "Μαριορής που τα'χε όλα και μόνο ο φερετζές της έλειπε" για να δέσει ηλεκτρονικά η συνταγή! Αυτή του ασφυχτικού ελέγχου κάθε κίνησης και εναπομείνουσας λιπόσαρκης ελευθερίας και αυτών που κάποτε αναγνωρίζονταν ως "προσωπικά δεδομένα". Ποιοι θέλουν να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των ελεγχόμενων "πολιτών" ή (όπως το'χουμε πει τόσες φορές) σωστότερα υπηκόων;
Μια σκατοκάρτα που τα "απόρρητα δεδομένα του πολίτη" θα'ναι (διόλου απίθανο) ευάλωτα στα επιδέξια χεράκια κατεργαράκων χάκερς!
Κάρτες και σύντομα (και μη σου φαίνεται "τραβηγμένο", τόσα και τόσα που συνέβησαν και συμβαίνουν δεν σε έμαθαν τίποτε;)... εμφυτευμένα τσιπάκια!
Θυμήσου: Ένας κόσμος..."οφθαλμολάγνος"!
Μηχανοποιημένα πλαίσια τόσο οικονομικής όσο και δήθεν ποινικής παρακολούθησης, για την "εξάλειψη της παρανομίας" από τους αρχιμάστορές της! Ποιοι ακόμη φοβούνται την "πλέμπα";

Γιατί ο αγώνας κατά της Κάρτας του Πολίτη πρέπει να δοθεί ΤΩΡΑ!

ΑΥΡΙΟ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ...

Η προσπάθεια να μας πείσουν ότι το τέλειο σύστημα ηλεκτρονικού οικονομικού ελέγχου θα φέρει την λύση σε όλα τα προβλήματα της χώρας έχει αρχίσει να γίνεται πολύ έντονος, στα επίπεδα της πλύσης εγκεφάλου όπως ξέρουν πολύ καλά να κάνουν τα ελληνόφωνα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης.

Ο στόχος τους την παρούσα στιγμή είναι η ταυτόχρονη επιβολή χρήσης μίας κάρτας, της λεγόμενης Κάρτας του Πολίτη με την οποία διαφημίζουν κυρίως ότι θα λυθούν όλα τα γραφειοκρατικά προβλήματα και θα παταχθεί η φοροδιαφυγή.

Την ίδια στιγμή οι ενστάσεις και τα πρακτικά προβλήματα που θα προκύψουν στην εφαρμογή της χρήσης της Κάρτας του Πολίτη αποσιωπούνται και δεν ακούγεται ο αντίλογος.

Κανείς δεν αναφέρεται στα κενά ασφαλείας για την εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος!

Αυτό πιστεύουμε ότι συμβαίνει, ώστε αφού παγιωθεί ως απαραίτητη η χρήση της Κάρτας του Πολίτη, τότε να αρχίσουν οι ίδιοι να προβάλλουν όλες τις αδυναμίες ώστε να περάσουν στον τελικό στόχο τους που είναι ενδεχομένως κάποιο εμφύτευμα μέσα στο ίδιο το ανθρώπινο σώμα ώστε να μην υπάρχει θέμα ταυτοποίησης και αλλοίωσης των δεδομένων.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, τον αγώνα κατά της Κάρτας του Πολίτη οφείλουμε να τον δώσουμε ΤΩΡΑ με το μεγαλύτερο σθένος!

Αύριο, τα κενά ασφαλείας του συστήματος δηλ. αυτά που ακριβώς αποσιωπούν σήμερα, θα μας τα ...επισημαίνουν καθημερινά για να μας επιβάλουν τον τελικό τους στόχο...

το διαβάσαμε στο ΗΓΓΙΚΕΝ μέσω του περιοδικού ΡΕΣΑΛΤΟ

Τα παιδιά του δρόμου δες πώς πετιούνται απ'των σπιτιών τους τις φωλιές...

Ένα άρθρο που αναρτήθηκε εκεί, τέτοια εποχή πέρυσι. Υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ότι η κλιμάκωση των παρακάτω στοιχείων τείνει σήμερα προς το χειρότερο; Μιλάμε για νούμερα που μεταφράζονται σε ρημαγμένες οικογένειες, σε σβησμένα σαν κεράκια παιδικά χαμόγελα, σε αποστεωμένες παιδικές φατσούλες από τα ξεσκισμένα προστάγματα των "αγορών"(=τραπεζών) κι από τις πολυεθνικές μπίζνες πωρωμένων αρπάγων και τοκογλύφων.
Γαμώ τις εύηχες διακηρύξεις των "σωτήρων" των λαών, τους πολέμους κατά της "τρομοκρατίας" από αιμοσταγείς τρομοκράτες των λαών, τις "έξυπνες βόμβες" τους και τις πονηρές προβοκάτσιες τους. Γαμώ την παγκόσμια κουλτούρα του αφύσικου, την παγκόσμια κοινότητα και τους οργανισμούς των κροκοδείλιων δακρύων, τον πολιτισμό των ψυχοπαθών και της κατάθλιψης. Και γαμώ τις δημιοκρατίες του αποπληθυσμού, τις ελίτ της αισχρότητας, τους καθοδηγητές της ξετσιπωσιάς, την ανθρωπότητα της ξεφτίλας. Γαμώ και τα άδεια σαν κελύφη ιδεολογικά πρόσημα, που έπαιξαν τον καθοριστικά ύπουλο και βρώμικο ρόλο τους για τον εγκλεισμό των ανθρώπων σε σύγχρονα γκούλαγκ και στάλαγκ. Φτύσιμο και στα ξεσκισμένα ιερατεία  όποιων άλλων υπέργειων σαδιστών, που νομιμοποιούν την επίγεια εξαθλίωση και δουλεία, υποσχόμενα μεταθανάτια ανταμοιβή...
 Αυτές οι κοινωνίες των τρομοκρατών επιστατών και των τρομοκρατημένων υποτελών δεν ταιριάζουν σε ελεύθερους ανθρώπους...

ανιχνευτής

Unicef: Συγκλονιστικά στοιχεία για την παιδική φτώχεια στην Ελλάδα

Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει βυθίσει 2,6 εκατομμύρια παιδιά στη φτώχεια στις πιο εύπορες χώρες του κόσμου, με τα παιδιά στην Ιρλανδία, τη Λετονία και την Ελλάδα να έχουν πληγεί περισσότερο, σύμφωνα με τα στοιχεία πρόσφατης έκθεσης της UNICEF.

Η οικονομική κρίση που «χτυπάει» πολλές χώρες από το 2008 και εντεύθεν έχει βυθίσει μεγάλο μέρος των παιδιών του ανεπτυγμένου κόσμου κάτω από το επίπεδο της φτώχειας. Μάλιστα, τα στοιχεία αναφέρουν πως ο εκτιμώμενος αριθμός φτάνει στα 76,5 εκατομμύρια.

«Πολλές εύπορες χώρες κάνουν ένα άλμα προς τα πίσω. Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στα παιδιά, καθώς έχει μακροχρόνιες συνέπειες», δήλωσε ο Jeffrey O'Malley, επικεφαλής της παγκόσμιας πολιτικής και στρατηγικής της UNICEF.

Στην Ελλάδα, που έχει πληγεί από τα μέτρα λιτότητας, περισσότερο από το 40% των παιδιών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (σ.σ.: τα στοιχεία είναι για το 2012).

Αυτό που σημειώνει ο O 'Malley είναι ότι οι ανεπτυγμένες χώρες χρειάζονται ένα ισχυρό δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας για την προστασία των παιδιών. Και το παράδειγμα, όπως σημειώνει, πρέπει να το δώσουν τώρα οι πλούσιες χώρες.
(σχόλιο δικό μας: ναι, καλά!)

Η έκθεση κάνει λόγο για «παιδιά της ύφεσης» που πλήττονται καίρια, καθώς είναι η πλέον ευάλωτη κοινωνική ομάδα. Μάλιστα, οι πολιτικές δραστικής μείωσης των κοινωνικών παροχών σε προϋπολογισμούς χωρών όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Πορτογαλία επιτείνουν το πρόβλημα, αντί να το αντιμετωπίζουν.

Και σαν επίλογο από εμάς:

Πούντη πούντη η "αριστερά"...;

...Ψάξε ψάξε δεν θα τη βρεις!
(αλλά θα νιώσεις το κεντρί της για τα καλά στο πετσί σου!)

Και να προσθέσουμε εμείς, για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή και τα ρίχνουμε όλα στο "σύστημα" και τα στελέχη του:

Πολιτικά κόμματα: Οι Αληθινοί Εχθροί του Ελληνικού λαού!

(ένα κείμενο γραμμένο πριν τις εκλογές που οδήγησαν στη δεύτερη φορά της "αριστεράς" με τη συνδρομή της "λαϊκής δεξιάς", για την εφαρμογή της τρισάθλιας αντιλαϊκής"συμφωνίας" διαχείρισης του "μη βιώσιμου χρέους" (Τα "κανόνια" συνεχίζουν να βαράνε εκκωφαντικά!), που θα απαλλάξει το λαό από τη χρεοκοπία, τα υπάρχοντα που του απέμειναν και ίσως και τις σάρκες του...)

Ο Έλληνας ψηφοφόρος ψηφισε ΠΑΣΟΚ γιατι ΛΕΦΤΑ υπάρχουν!
Αποτέλεσμα Μνημόνιο 1!
Μετά ψήφισε ΝΔ γιατί έσκιζε το μνημόνιο επι 2 χρόνια στο Ζάπειο...
Αποτέλεσμα Μνημόνιο 2!
Μετά ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα ακύρωνε τα 2 προηγούμενα μνημόνια με έναν νόμο και θα έκανε Κούγκι όλη την Ευρώπη αν υπήρχε κάποια αντίρρηση απο τους εταίρους μας...
Αποτέλεσμα Μνημόνιο 3!

Και τώρα λίγες μόλις βδομάδες πριν από την κάλπη, νέες παγίδες στήνονται μπροστά στο λαό.

Για να τον πείσουν ότι έχει μία και μόνη επιλογή.
Να επιλέξει ποιος θα ολοκληρώσει τη σφαγή του, ποιος, ποια κυβέρνηση θα υλοποιήσει το 3ο και φαρμακερό μνημόνιο, το οποίο υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και όλοι μαζί, με τη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, το ψήφισαν.

Ζητάνε από το λαό να πει ΝΑΙ στη σφαγή των δικαιωμάτων του, στη σφαγή του μισθού και της σύνταξης, στη σφαγή της Ασφάλισης, της Παιδείας, της Υγείας, στη σφαγή της ζωής του και στη ζωή των παιδιών του.

Ειλικρινά δε ξέρω, στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, αν θα πρέπει να πω πως "Ουδέν κακόν αμιγές καλού", γιατί δε ξέρω τελικά ποιό είναι το κακό και ποιό το καλό που πηγάζει απ το κακό. Εδώ και 6 χρόνια περίπου, παίζεται ένα σκηνικό δράματος, που αντί να προκαλέσει μια γενικευμένη επαναστατική λαϊκή κίνηση που να ανατρέψει τα πάντα, γεννώντας κάτι καινούργιο και ελπιδοφόρο, αντ΄αυτού, επικρατεί η σύγχυση, ο πανικός, η αλλοφροσύνη, ο φόβος και η ανέχεια.

Τελικά τι έχουμε αποκομίσει ως "καλό" απ όλη αυτή την ιστορία της "βαθιάς κρίσης"; Έχουμε καταλάβει; Έχουμε αντιληφθεί; Έχουμε καταλήξει κάπου; Η απάντηση θα έλεγα πως είναι "Οχι" και στα τρία. Δεν έχουμε καταλάβει απολύτως τίποτα, απλά τελούμε όλοι μας εν συγχύσει, στεκάμενοι μπροστά σε κάποιο παράθυρο κοιτώντας ανέκφραστοι το άπειρο.

Κάποια μέρα, κυριολεκτικά ξυπνήσαμε, ως λαός, ένα πρωί και....κάποιοι μας είπαν πως "είμαστε χρεοκοπημένοι". Στα καλά καθούμενα δηλαδή, εκεί που κάποιοι - μέχρι χτές - "αγωνιστές του λαού", μας έταζαν "και του πουλιού το γάλα", άξαφνα μας είπαν πως χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας, ότι ήμασταν σπάταλοι, άφρονες, άσκεφτοι και ανεύθυνοι και επόμενο ήταν να ξυπνήσουμε μιαν ωραία πρωία και να δούμε τους κλητήρες να μας βγάζουν τα πράγματά μας στο δρόμο. Πέρασε αρκετός χρόνος μέχρι να καταλάβουμε πως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Δεν χρεοκοπήσαμε επειδή ήμασταν ακριβώς τέτοιοι, αλλά επειδή είχαμε κακούς διαχειριστές. Οι διαχειριστές αυτοί, μας έλεγαν "μη φοβάστε, όλα πάνε καλά, φάτε, γλεντήστε, διασκεδάστε, ταξιδέψτε, εμείς είμαστε εδώ για να σας προφυλάσσουμε από κάθε κακό". Αλλά έλεγαν ψέμματα. Δεν μας προφύλασσαν, ως όφειλαν, αλλά μας έτρωγαν τη περιουσία μας.

Ασφαλώς θα καταλάβατε όλοι ότι μιλώ για τους κυρίους κυρίους κυβερνητικούς ή πολιτικούς αξιωματούχους που πέρασαν τα τελευταία 32 χρόνια από τον ελληνικό πολιτικό στίβο. Στην πλειοψηφία τους, καταχράστηκαν το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού πλούτου μαζί με τους οπαδούς τους και τέλος, ήρθε μια μέρα ο λογαριασμός και αυτός ο λογαριασμός παραήταν μεγάλος για τη δική μας τσέπη.

Η ελληνική νοοτροπία ως φορέας διαφθοράς

Αυτό είναι το ένα σκέλος της ιστορίας. Το άλλο σκέλος, πολύ φοβούμαι πως αφορά εμάς τους ίδιους. Το γιατί επιτρέψαμε να γίνει κάτι τέτοιο. Κανονικά, αν το πάρει κάποιος το ζήτημα απ τη λογική του μεριά, θα έπρεπε να περιμένει πως οι κακοδιαχειριστές θα έπρεπε να τιμωρηθούν και μάλιστα αυστηρά. Αντ΄αυτού, όχι μόνο ζουν και βασιλεύουν, αλλά εξακολουθούν να διαχειρίζονται ακόμη και τώρα που μιλάμε, την περιουσία μας, παρ ό,τι την σκόρπισαν πρίν στους τέσσερις ανέμους. Γιατί όμως; Τι ήταν άραγε αυτό που μας ώθησε να τους εμπιστευτούμε και πάλι την τύχη μας ως λαού;

Ας τα δούμε λίγο τα πράγματα με μια ψύχραιμη ματιά, όσο αυτό είναι ακόμη μπορετό.

Η μεγάλη γάγγραινα των λαών!

 Δεν έμαθες ποτέ σου να μιλάς με τ'αυτιά.

Βάφτισες "κοινωνική κριτική" την κατινιά

και τη μιζέρια σου "ευαισθησίες".

Κοίτα με να σε κοιτώ μπας και κάνουμε χωριό (;)

 Διαβάσαμε εδώ:
"Η ομαδική πρόσκληση για κοίταγμα στα μάτια πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην Αθήνα την περασμένη Πέμπτη, καθώς η Ελλάδα συμμετείχε μαζί με άλλες 143 χώρες σε αυτή τη new-age-ομαδική-διεύρυνση συνειδητότητας και επιπέδου ενσυναίσθησης."

Ψάχνοντάς το ανακαλύψαμε ότι εμπνευστής και διοργανωτής αυτού του βλεμματικού happening" (που είχε και συμμετοχή) ήταν μια-τι άλλο; ΜΚΟ. Από αυτές που αγωνιούν για την ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και θέλουν να σώσουν τον πλανήτη υψώνοντας τις πεσμένες δονήσεις των κατοίκων του.

Μια πλημμυρίδα σκέψεων και συνειρμών μας κατέκλυσε, με μια "κυνική διάθεση" να σχολιάσουμε κι εμείς τους "καλούς σκοπούς" οργανωτών και συμμετεχόντων. 
Κάπως έτσι να πούμε:
...Μέσα στα μάτια σου είδα τον κόσμο όλο και (μα τα ιδρύματα του Σόρος!) μου φάνηκε αόμματος. Και είδα αλλά δεν τρόμαξα, απλώς γύρισα αλλού τη ματιά μου: θώρησα τη χείρα βοηθείας με το αζημίωτο, το χαμόγελο (που συχνά πάει ασορτί με τα δώρα) του ρουφιάνου της διπλανής πόρτας, τον καλό καταναλωτή τοξικών προϊόντων για το σώμα και το μυαλό, τον εθελοντή στην τιποτολογία και την επιτηδευμένη κοινωνική προσφορά με αθώους σπόνσορες εταιρείες και σχεδιαστές κοινωνικής μηχανικής, τον πνευματικό τράγο με ετικέττα πνευματικού ταγού, τον μαζάνθρωπο που χοροπηδά βελάζοντας στα προστάγματα του τσοπάνη και στήνεται σχηματίζοντας ουρές μπροστά στις ταΐστρες με το ιδεολογικά επεξεργασμένο και ψυχιατρικά ορθό και γενετικά τροποποιημένο σανό.
Πρρττττ!

Θες πραγματικά να κοιταχτούμε στα μάτια, εμείς οι αποξενωμένοι τρόφιμοι (πώς συνέβη άραγε αυτό;)  των μεγαλουπόλεων;
Α! Δεν αρκεί να βγάλεις τα ντιζαϊνάτα γυαλιά ηλίου που φοράς ακόμα και σε κλειστούς χώρους. Ξεκίνα να ξεφορτώνεσαι τις στρώσεις από τσίμπλες που καλύπτουν τους οφθαλμούς σου και να αδειάζεις από το κεφάλι σου τα ποιηματάκια που σε δίδαξαν να αποστηθίζεις από παιδάκι. Και τότε, αφού κοιταχτούμε και ίσως ανταλλάξουμε και γκριμάτσες και βγάλουμε γλωσσίτσα ο ένας στον άλλο με παιχνιδιάρικη διάθεση, μπορεί και να βρούμε κάποια αρχή για να σπάσουμε τη σιωπή που δεν είναι πάντα χρυσός και να πούμε και κάτι που βγάζει νόημα και δεν έχει πάρε δώσε με "δημιουργική ασάφεια" ή "άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε" ασχέτως αν πηδιόμαστε (ή μας πηδάνε).
Και ίσως και να κλείσουμε ο ένας το μάτι στον άλλο με νόημα. Συνωμοτικά, σαν τον ρόλο των ΜΚΟ των τσελιγκάδων, αλλά από την ανάποδη...

 Κοίτα με να σε κοιτώ μπας και κάνουμε χωριό (;) Μπα! δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλό...

ανιχνευτής

Επί του θέματος ετούτου αξίζει να διαβαστεί κι αυτό: Τι κοιτάς μωρέ μαλάκα;

ΑΜΥΝΕΣ

 

 

 

ΑΜΥΝΕΣ

ο απογοητευμένος ρομαντικός θα καταστρέψει τις προσδοκίες του αθεράπευτα ρομαντικού 

ο αθεράπευτα ρομαντικός θα τρομοκρατήσει τον απογοητευμένο ρομαντικό 

ψυχές κλειστές 

αμυνόμενοι ενάντια στην απογοήτευση 

απομακρυνόμαστε πριν ο ενθουσιασμός μετουσιωθεί σε έρωτα 

γινόμαστε κυνικοί για να προστατευτούμε 

δεν δίνουμε αν δεν είμαστε σίγουροι ότι θα πάρουμε 

δεν τολμάμε αν δεν είμαστε σίγουροι ότι δεν θα ηττηθούμε 

αναμένουμε το αμοιβαίο ορθώνοντας τοίχος 

και ευχόμαστε σιωπηλά για το απροσδόκητο που θα έχει λίγη περισσότερη επιμονή να μας διαλύσει τις άμυνες


πηγή:
https://epiklinispirinas.wordpress.com/

 

εμείς το διαβάσαμε στο ΔΉΘΕΝ

Σχολεία: H Κατασκευή Υπηκόων

Ένα μνημειώδες, ένα συναρπαστικό κείμενο! Το οποίο και ανοίγει αχανείς ορίζοντες μπροστά στα εμβρόντητα και ατροφικά μάτια του συνηθισμένου υπήκοου, που παραδίδει με τη συναίνεσή του το μυαλό και το κορμί σε μηχανισμούς επιπεδοποίησης και "νόμιμης πολτοποίησης" και αποτελεί την ιδιοκτησία και ευκολοχώνευτη τροφή της κάθε μορφής εκάστοτε εξουσίας. Συναρπαστικό ωστόσο για πραγματικούς επαναστάτες της συνείδησης και λάτρεις της ιδέας ενός ανεξάρτητου όντος, τουλάχιστον  σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό.

Ο Ένοικος...

Σχολεία: H Κατασκευή Υπηκόων

Όταν οι πρώτοι άνθρωποι πλούτισαν αρκετά, ώστε μια συμμορία για την καταπίεση και την εκμετάλλευση των άλλων, γεννήθηκε αυτό που ονομάζουμε σήμερα κράτος. Το κράτος είναι η μετεξέλιξη μιας συμμορίας από μπράβους. Οι νόμοι είναι η μετεξέλιξη ενός καταλόγου με τις επιθυμίες των πλούσιων δουλοκτητών. Το κράτος διευκολύνεται στη διακυβέρνηση αυτού του νέου είδους υπηκόων χάρη σε δύο εξελίξεις: η πρώτη είναι ότι ο μηχανισμός της ποδηγέτησης γίνεται όλο και πιο πολύπλοκος και αδιαφανής για τους ποδηγετούμενους· η δεύτερη είναι η εξέλιξη των δημόσιων πηγών πληροφοριών στις τελευταίες δεκαετίες. Μ’ αυτόν τον πανταχού παρόντα μηχανισμό [Πανοπτικόν] των πληροφοριών και την επιρροή των σχολείων στους απροστάτευτους εγκεφάλους των ανήλικων μελών του πληθυσμού, μπορεί κανείς να εξαπατήσει ακόμα και έξυπνους ανθρώπους, σε βαθμό που να πανηγυρίζουν για την ίδια τη θανατική καταδίκη τους.

Στο σχολείο κατασκευάζονται Υπήκοοι

Η διαδικασία της κατασκευής Υπηκόων λέγεται εκπαίδευση.

Η οικογένεια, ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το θέατρο, το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες, τα βιβλία και τα πλακάτ, είναι σχολεία με την ευρύτερη έννοια. Όλα τα κέντρα που μεταδίδουν πληροφορίες είναι σχολεία. Για την κατασκευή πραγμάτων χρησιμοποιούνται εργαλεία. Το εργαλείο με το οποίο κατασκευάζονται άνθρωποι είναι η πληροφορία. Όταν οι άνθρωποι [ζώα] δεν υπακούουν σε φυσικές ανάγκες, στη συνήθεια ή στη βία, οι πράξεις τους εξαρτώνται από τα όσα ξέρουν. Ακόμα και οι συνήθειες δημιουργούνται ως έναν βαθμό από πληροφορίες. Αφού οι πράξεις ενός ανθρώπου καθορίζουν την πορεία της ζωής του, οι πληροφορίες που παίρνει αυτός ο άνθρωπος καθορίζουν πώς θα ζήσει. Τα σχολεία δεν φτιάχνουν μόνον ανθρώπους, τα σχολεία φτιάχνουν και βιογραφίες.
Τη φύση της πληροφορίας μπορεί να την καταλάβει κανείς μόνον αν εξετάσει την επίδρασή της στη ζωή των ανθρώπων. Αν θέλει κανείς να καταλάβει καλύτερα τη φύση των εργαλείων, πρέπει να ξέρει για ποιον σκοπό προορίζονται. Ο σκοπός διαμορφώνει το εργαλείο. Δεν υπάρχει εργαλείο χωρίς σκοπό. Δεν υπάρχει πληροφορία χωρίς σκοπό. Οι πληροφορίες που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ανθρώπων, είναι ανάλογες με το είδος ανθρώπου που θέλει να κατασκευάσει κανείς. Αν θέλει κανείς να φτιάξει έναν άνθρωπο κατάλληλο για να επισκευάζει χαλασμένα αυτοκίνητα, δεν θα το κατορθώσει αυτό χρησιμοποιώντας πληροφορίες με τις οποίες δημιουργείται ένας κτηνίατρος. [ή ένας κτηνάνθρωπος]

Αν θέλει κανείς να φτιάξει έναν άνθρωπο που να περνάει εθελοντικά όλη του τη ζωή στον στρατό, πρέπει να τον επεξεργασθεί με πληροφορίες διαφορετικές από εκείνες που κάνουν κάποιον να λατρεύει αγελάδες. Οι πληροφορίες που δεχόμαστε, συναρθρώνονται στο κεφάλι μας και σχηματίζουν κρίσεις και πεποιθήσεις. Οι κρίσεις και οι πεποιθήσεις είναι μέρη του μηχανισμού που κατευθύνει τις πράξεις μας.

Ο μεγάλος χειμώνας των "Ούννων"

Ο χειμώνας μπαίνει σιγά σιγά.

Το ίδιο και τα προαπαιτούμενα. Εισβάλλουν σαν την λυσσασμένη εμπροσθοφυλακή του Αττίλα και των ορδών του, αφήνοντας πίσω τους καμμένη και λεηλατημένη γη.
Τουλάχιστον ο Ούννος το'κανε με την ισχύ των όπλων και με κίνητρο την απληστία για λάφυρα και την ακόρεστη δίψα για κυριαρχία.
Οι σύγχρονοι "Ούννοι" του χρηματοπιστωτικού "εκλεπτυσμένου ναζισμού" και των κατά τόπους πιστών σκυλιών τους - οι λεγόμενοι "δωσίλογοι" που έχουν σχέση με εθνικές επετείους οι οποίες πλησιάζουν με ένα ιστορικό ντεζαβού διόλου συμπτωματικό και πλήρες τραγικής ειρωνείας- είναι πολύ χειρότεροι!

"ZΩΝΤΑΝΟΙ ΜΕΣ ΤΟ ΤΣΙΜΕΝΤΟ"

(There is a subtitled version of this short-doc here vimeo.com/115711129 )

Graffiti, μια μορφή τέχνης σε δημόσιο χώρο που έχει να κάνει με τον εγωισμό, την οργή, την εξερεύνηση και την οικειοποίηση του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε. Στόχος της είναι η υπενθύμιση της ανθρώπινης ύπαρξης άλλα και η επικοινωνία. Σκοπός αυτού του ντοκιμαντέρ είναι να αναδείξει τον ρόλο της δημόσιας τέχνης στον αστικό ιστό και μέσα από συνεντεύξεις και συλλογικές δράσεις να παρουσιάσει την τέχνη του graffiti ως μια μορφή έκφρασης και αντίδρασης σε μια οικονομικά, ηθικά και πολιτικά εξαθλιωμένη πόλη.

ZΩΝΤΑΝΟΙ ΜΕΣ ΤΟ ΤΣΙΜΕΝΤΟ
Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για το γκράφιτι στην Αθήνα.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ / ΠΑΡΑΓΩΓΗ / ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ / ΜΟΝΤΑΖ : ΓΚΟΥΝΕΖΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΗΧΟΥ : ΒΑΣΙΛΗΣ ΖΛΑΤΑΝΟΣ-–

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΔΩ: 
https://vimeo.com/115461562

ALIVE IN THE CONCRETE
Short Film Documentary about Graffiti Scene in Athens.

DIRECTION / PRODUCTION / DIRECTION OF PHOTOGRAPHY / EDDITING: GEORGE GOUNEZOS
SOUND EDDITING: VASILIS ZLATANOS

Graffiti, an art form in public space that is connected with the ego, the rage, the exploration and the appropriation of the environment that we all live in. Its goal is not only the reminding of human existence but also the communication. The purpose of this documentary is to feature the role of urban art in the city and through interviews and collective actions to present the art of graffiti as a form of expression and reaction to a financially, ethically and politically impoverished city.

SUPPORTED BY : OUTSIDER GRAFFITI MAGAZINE

Το είδαμε στη Βιντεοθήκη-Αυτομόρφωση

κάτι χαμόγελα παντός καιρού

Υπάρχουν κάτι χαμόγελα παντός καιρού.

Που έχουν την ιδιότητα να σε κάνουν ν'ανατριχιάζεις, Συθέμελα. Να σου σηκώνουν την τρίχα κάγκελο! Να σε γεμίζουν με μια ανησυχητική αίσθηση επερχόμενων δεινών και συμφορών...

Σαν αυτό, ας πούμε, της θυγατέρας του κ. Μητσοτάκη, που δεν το αποχωρίζεται ακόμη κι αν ο φακός τη συλλαμβάνει να παρευρίσκεται σε κάποια κηδεία...

Αλλά το χαμόγελο που δικαιωματικά αξίζει τον τίτλο του "χαμόγελου της χρονιάς" (ίσως και των τελευταίων χρόνων) θεωρούμε ότι ανήκει στον νυν κ.πρωθυπουργό.
Αυτόν της "αριστεράς".
Αυτόν που θα έφερνε το "νέο" εκδιώκοντας το "παλιό".
Αυτόν που η κυβερνητική-μνημονιακή φαρέτρα του είναι γεμάτη από πασοκογενή βέλη.
Αυτόν που ο χιουμορίστας και χαβαλετζής κ. Ομπάμα είχε αποκαλέσει "συμπαθή Αλέξη".
Αυτόν που χαρίζει το πλατύ του χαμόγελο σε πολιτικούς φίλους και εχθρούς, αφειδώς. Άδολα.
Αυτόν που διατηρεί το κέφι του και δεν χάνει το αστραφτερό του χαμόγελο. Προφανώς δεν βλέπει κανένα λόγο για το αντίθετο. Ακόμα και τώρα. Που τα μέτρα-κτηνωδίες που υπέγραψε είναι να εφαρμοστούν, κουρελιάζοντας το "ΟΧΙ" αλλά και χρησιμοποιώντας το(!) στην προεκλογική τελευταία καμπάνια. Ακόμα και τώρα που ήρθε η ώρα "της είσπραξης των χρωστούμενων" από τους τοκογλύφους κι αεριτζήδες. Καταβαραθρώνοντας οικογένειες, καταληστεύοντας υπάρχοντα, ξεπουλώντας δημόσια περιουσιακά στοιχεία, που δεν ανήκουν ούτε στην "αριστερά" ούτε στη "δεξιά" ούτε στους κρατικοδίαιτους μπίζνεσμεν φίλους τους ούτε στους τραπεζίτες και "επενδυτές" των "εταίρων" τους.

Αυτός που το χαμόγελό του μας κάνει να χάνουμε το δικό μας.
Και να γρυλλίζουμε σαν πληγωμένα θεριά σε αιχμαλωσία...

πρωθυπουργικά χαριεντίσματα με τον υποψήφιο τηλελάγνο πρόεδρα του "παλαιού" και παρωχημένου

"Είμαστε ένα χαρούμενο κοινοβουλευτικό παρεάκι": πριν τα πρωθυπουργικα μεγαλεία, χαριεντίσματα με τους τότε συγκυβερνητικούς (και μνημονιακούς) κυρίους Λοβέρδο, Βορίδη, Άδωνι. Πλέον η σκυτάλη των "προαπαιτούμενων", πιο σκληρών και αβάσταχτων από ποτέ, πέρασε στα χαμογελαστά χέρια της αριστερής ιλαροτραγωδίας...

Ο μυστικισμός του διαβόλου

 

Όποιος δεν πεθαίνει είναι θαμμένος ζωντανός.
Ο διάβολος είπε αυτό, πως κάθε μέρα που περνά
δίχως χορό είναι μια χαμένη μέρα.
Ο διάβολος είπε πως τα ζευγάρια έχουν δυο χέρια,
δυο πόδια, μια ψυχή. Είναι άγριοι βράχοι και τέρατα,
ο απαγορευμένος λυρισμός και ο ανέσπερος
χημικός ύπνος της Οξφόρδης. Ο διάβολος είπε
ζήστε το Φθινόπωρο στα λαγκάδια και το χειμώνα
χιόνι αγριόχορτα και φράχτες.

"Πρώτα η ταβέρνα"!

"Να συμμετέχετε στον κοινωνικόν βίο τέκνα μου!" 

το είδαμε στον padapiomeno

και ήπιαμε δύο σφηνάκια τσικουδιά παραπάνω στην υγεία του αιδεσιμώτατου. Στο καπηλειό που τυχαίνει να συνευρισκόμαστε και να παραστρατούμε πού και πού, αφήνοντας ερμητικά κλειστή την τελεβιζιόν (όσοι διαθέτουν δηλαδή, γιατί υπάρχουν και κάποιοι "αιρετικοί" που της έχουν γυρίσει δια παντός την πλάτη).

Αλήθεια; Υπάρχουμε στ'αλήθεια;

 

Επιβίωση ΔΕΝ σημαίνει ζωή!

Ζωή ΔΕΝ σημαίνει εγκλεισμός σε μαντρί - ΔΕΝ σημαίνει πληρωμή φόρων για να της επιτρέπεται να υπάρχει!

Άνθρωπος ΔΕΝ είναι αυτός που σέρνεται στο χώμα - είναι σκουλήκι!

Άξιος συμπόνιας ΔΕΝ είναι αυτός που ζει για να μυξοκλαίει και να οικτίρει την τύχη του.

Και ίσως τύχη να ΜΗΝ υπάρχει, τουλάχιστον έτσι ουρανοκατέβατη όπως μας την παρουσιάζουν

("Το τυχαίο είναι εσύ που συμβαίνεις σ'εσένα" ΦΡΗΝΤΡΙΧ ΝΙΤΣΕ) 

Και ΔΕΝ αρκεί να θέτουμε μόνο ερωτήσεις.

Αλλά και να γυρεύουμε τις απαντήσεις που μιλούν στην καρδιά μας και να μετουσιωνόμαστε και σε κομμάτι τους.

Ζωή χωρίς ψυχή είναι μία φευγαλέα σκιά, μία παγωμένη ψευδαίσθηση- υπήρξαμε στ'αλήθεια; 

και είχε σημασία το γεγονός ότι ζήσαμε;

Ότι ζούμε;

Αλήθεια, υπάρχουμε στ'αλήθεια;

ανιχνευτής

Όταν οι "πολιτισμένοι" συνάντησαν τους "απολίτιστους"....

Η κατάκτηση της Νότιας Αμερικής η γενοκτονία των ιθαγενών από τα σπαθιά των Ισπανών. Οι Χριστιανοί ιεροκύρηκες συγχωρούσαν τους κονκισταδόρες για τις δολοφονικές τους ακρότητες, εξαιτείας της λαγνείας τους για το χρυσάφι των "Ινδιάνων".

Το φθινόπωρο του 1582 ο Φρατζίσκο Πιζάρο έκρυψε τους 168 στρατιώτες πίσω τους τοίχους της πόλης Κατζαμάρτσα των Ίνκας. Πριν την υπηρεσία του στο βασιλιά της Ισπανίας, ο Πιζάρο ήταν ένας χοιροβοσκός στην επαρχεία Εστρεμαντούρα. Ζούσε με ένα τραχύ προσωπικό κώδικα που εξίσωνε τη καλοσύνη με την αδυναμία, όπου η απάτη ήταν το τέχνασμα ενός έξυπνου ανθρώπου και όπου επιδοκιμάζοντο το ψέμα, η διπροσωπία και η κλοπή.

Ο Αταχουάλπα, ο αυτοκράτορας των Ίνκας είχε συμφωνήσει να τον συναντήσει στη πλατεία του χωριού. Η πομπή του Αταχουάλπα μπήκε επιδεικτικά στο χωριό. Οι πολεμιστές των Ίνκας και οι μεταφορείς του φορείου του βασιλιά ήσαν ντυμένοι με τα καλύτερα ρούχα. Η Βασιλική Φρουρά ήταν οπλισμένη με αιχμοφόρα κράνη, πτερωτά πολεμικά ρόπαλα, βουτηγμένες στο δηλητήριο λόγχες και εκθαμβωτικά χρυσοποίκιλτα σπαθιά. Παχιά χρυσαφένια βραχιόλια περιέβαλαν τους μπρούτζινους καρπούς τους και πλούσιοι ασημένιοι δίσκοι κρεμιόντουσαν από τους τρυπημένους λοβούς των αυτιών τους.
Οταν τους είδε ο Πιζάρο είπε «Είναι σα γουρούνια στο σφαγείο».

Ο μόνος που περίμενε τους ίνκας ήταν ο Δομινικανός μοναχός της ομάδας του Πιζάρο Βινσέντε, ο οποίος κοίταξε περιφρονητικά τον «απιστο» αυτοκράτορα των Ίνκας. Του ανήγγειλε ότι όλη η Νότια Αμερική ανήκε στο βασιλιά της Ισπανίας. Όπως χαρακτηρικά είπε : «Το Παπικό διάταγμα του 1493 παρέχει το δικαίωμα...»

Περήφανος και βασιλικός ο Αταχουάλπα κάρφωσε με το βλέμμα του τον αλαζονικό μοναχό μπροστά του. «Ο Βασιλιάς σου πρέπει να είναι πολύ ανόητος για να προσφέρει μια χώρα που δεν του ανήκει», είπε...

Ο μοναχός για μια στιγμή εξεπλάγη, μετά γύρισε και τρέχοντας προς την ασφάλεια ενός κοντινού κτιρίου φώναξε: «Επίθεση, επίθεση! Σκότωσέ τους όλους! »

Με τις άγριες κραυγές του «Santiago!», οι Ισπανοί έσφαξαν τους ανυποψίαστους πολεμιστές των Ίνκας. Σε μερικά λεπτά η μάχη είχε τελειώσει, η βασιλική φρουρά του αυτοκράτορα ήταν νεκρή, το αίμα έβαψε τη σκόνη της πλατείας και ο Ατουαχάλπα ήταν αιχμάλωτος του Πιζάρο.....Ο Πιζάρο πήρε πολλά λύτρα σε χρυσάφι για να ελευθερώσει τον Αυτοκράτορα των Ίνκας. Όταν πήρε το χρυσάφι που ζήτησε, αθετώντας τον λόγο του σκότωσε τον αυτοκράτορα, για να αποδείξει ποιός είναι το αφεντικό στην περιοχή....!!!

Κάποιοι ερευνητές αναφέρουν πως σύμφωνα με αρχεία των Ίνκας όταν έφτασαν οι Ισπανοί υπήρχαν περίπου πάνω 8.000.000 Ιθαγενείς. Μετά από σαράντα χρόνια κατοχής από τους Κονκισταδόρες το 1571, οι Ισπανοί έκαναν μια δική τους απογραφή. Βρέθηκαν τότε 1.000.000 Ινδιάνοι... Οι υπόλοιποι;»

Δεν ξέρω γιατί αλλά η ιστορία κάτι μου θυμίζει....«Πιστοί» που δολοφονούν «απίστους», όσο για το ποιοί είναι πολιτισμένοι και ποιοί οι «απολίτιστοι».. Δύσκολο να απαντηθεί στην εποχή της παγκοσμιοποίησης...!!!

το διαβάσαμε ΕΔΩ
(ωστόσο ο Ένοικος "πήρε εκδίκηση" με τη δική του οργιάζουσα φαντασία: Το άνοιγμα εκ νέου των λογαριασμών..έστω και στον "Ονειροχρόνο")

Η παράνοια σε όλο της το κερδοσκοπικό μεγαλείο: "Η μάχη της Ανθρωπότητας για τον Γαλάζιο Χρυσό"

Στις ανεπτυγμένες χώρες το νερό μπορεί να θεωρείται σαν κάτι το δεδομένο αφού αρκεί να ανοίξει κανείς τη βρύση του για να έχει καθαρό πόσιμο νερό, αλλά στις άλλες χώρες, κάθε μέρα, περισσότερα από 30.000 παιδιά πεθαίνουν πριν φθάσουν τα πέντε τους χρόνια, ένα στα πέντε άτομα στον κόσμο δεν έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό, και ένα στα δύο δεν έχει ασφαλή υγιεινή.
Σε όλες τις ηπείρους και τις χώρες τα κοράκια της Νέας Τάξης τρομοκρατούν τις κυβερνήσεις και τις κοινότητες για να τους παραχωρήσουν τον έλεγχο των υδάτων τους.
Στο Παγκόσμιο Φόρουμ Νερού (WorldWater Forum - WWF) το 2000, η Nestlé άσκησε επιτυχημένα πίεση ώστε να μην ανακηρυχθεί η πρόσβαση στο νερό παγκόσμιο ανθρώπινο δικαίωμα – βάζοντας στο στόχαστρο τους τοπικούς υδάτινους πόρους μέσω πολυεθνικών εταιρειών που επιδιώκουν τον έλεγχό τους.
Ο νυν πρόεδρος και πρώην CEO της Nestlé, Peter Brabeck-Letmathe, δήλωσε πανηγυρικά ότι «η πρόσβαση στο νερό δεν θα πρέπει να είναι δημόσιο δικαίωμα», εξαπολύοντας ομάδες τακτικών υδρογεωλόγων στο κυνήγι της επόμενης μεγάλης, προσοδοφόρου υδάτινης πηγής. Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις των «αγορών» σκοπεύουν να μετατρέψουν το νερό σε κάτι όπως το πετρέλαιο. Να γίνει ένα εμπόρευμα που θα συναλλάσσεται στην παγκόσμια αγορά.



Η μάχη της Ανθρωπότητας για τον Γαλάζιο Χρυσό



Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη* 


Το νερό είναι ένα από τα πολυτιμότερα στοιχεία της ζωής και αποτελεί ένα αναπόσπαστο μέρος του πλανήτη, ένα δυναμικό κομμάτι της δημιουργίας και της φύσης για δισεκατομμύρια χρόνια.
Αυτό που κάνει τη Γη μας τόσο όμορφη και μοναδική στον χώρο του διαστήματος (Γαλάζιο Πλανήτη) είναι οι μεγάλες εκτάσεις των ωκεανών με το άφθονο γαλάζιο νερό και τα ηλιόλουστα σύννεφα από πάνω του. Πραγματικά, δεν μπορούμε να συλλάβουμε την ζωή όπως την ξέρουμε χωρίς το νερό.

Η πρωταρχική σημασία του νερού για τη ζωή αλλά και την εξέλιξη του πολιτισμού -ύδρευση, υγιεινή κλπ- καταγράφεται στην τέχνη, τη λογοτεχνία και την θρησκεία όλων των πολιτισμών. Το «Άριστον μεν Ύδωρ» κατά τον Πίνδαρο, το «αίμα» της γήϊνης ζωής, σύμφωνα με τον Εμπεδοκλή και τον Αριστοτέλη, το «νεαρόν ύδωρ» των Βυζαντινών - απ' όπου με παραφθορά βγήκε το «νερό» - έχει προσφέρει άφθονο υλικό τόσο στους αρχαίους μυθολογικούς κύκλους όσο και στις σύγχρονες λαϊκές αφηγήσεις και λογοποιΐες.

Η αρχαία υδρολογία είναι ιστορικά η πρώτη τεχνολογική εφαρμογή με στόχο την βελτίωση της ζωής των ανθρώπων.

Στην Αρχαία Ελλάδα τα δημόσια έργα ήταν μία από τις μεγαλύτερες προτεραιότητες. Το νερό χρησιμοποιείτο με πολλούς διαφορετικούς τρόπους στην ελληνική κοινωνία, βελτιώνοντας τον τρόπο ζωής και την οικονομία. Το σύστημα σχεδιασμού των δημόσιων έργων επινοήθηκε από τον Ιππόδαμο τον Μιλήσιο, και λειτούργησε τόσο κατά την Ελληνιστική, την Ρωμαϊκή όσο και την Βυζαντινή περίοδο. Πολλοί Έλληνες σοφοί και μηχανικοί όπως ο Αρχιμήδης, ο Ήρων και ο Ευπαλίνος ανακάλυψαν νέους τρόπους μεταφοράς του νερού για οικονομικότερη χρήση στις αρχαίες ελληνικές πόλεις. Τον 6ο π.Χ. αιώνα, ο μηχανικός Ευπαλίνος από τα Μέγαρα κατασκεύασε το περίφημο όρυγμα της Σάμου, που είχε μέγεθος πάνω από 900 μέτρα. Ξεκίνησε από τις δύο απέναντι άκρες για να συναντηθεί στην μέση.

Η συνεισφορά της Ρώμης στην τεχνολογία της μεταφοράς του νερού είναι πολύ γνωστή.
 
Τα υδραγωγεία ήταν μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων επιτευγμάτων της Ρωμαϊκής εφαρμοσμένης μηχανικής. Δεν προμήθευαν μόνο με νερό τις πόλεις, αλλά το μετέφεραν επίσης στις περιοχές των μεταλλείων.

Από την επιστημονική επανάσταση και μετά, και ιδίως την βιομηχανική, αρχίζει στον δυτικό κόσμο η εντατικοποίηση των χρήσεων του νερού και η παράλληλη τεχνική εξέλιξη. Στον υπόλοιπο κόσμο σημαντικές εφαρμογές έχουμε τόσο στον κινεζικό πολιτισμό όσο και στον Ισλαμικό χώρο.


«Ακόμα και η βροχή». Κινηματογραφική ταινία για τον αγώνα κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού του λαού της Cochabamba. Σύμφωνα με το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τις πολυεθνικές, η κυβέρνηση απαγόρευσε στους κατοίκους να μαζεύουν το νερό της βροχής, επιβάλλοντας πρόστιμα και, αν δεν πλήρωνες τον λογαριασμό, η εταιρεία έκανε κατάσχεση στο σπίτι σου. Τότε, με το σύνθημα «Το νερό είναι δικό μας», ο λαός ξεσηκώθηκε και βγήκε στους δρόμους.

Η διαχείριση του νερού είναι όπως και η δημοκρατία που αρχίζουμε να την σκεφτόμαστε όποτε την χάνουμε.

Σύμφωνα με τα πολλά ιστορικά παραδείγματα (A Brief History of Water and Health from Ancient Civilizations to Modern Times, http://www.iwawaterwiki.org/xwiki/bin/view/Articles/) που έχουν μελετηθεί από όλες τις ηπείρους, αποδεικνύεται ότι «το επίπεδο της ύδρευσης και της αποχέτευσης δεν συνδέεται κατ' ανάγκην με τον χρόνο και τον τόπο όσο και με την ικανότητα της κοινωνίας να αναλάβει την ευθύνη» για την οργάνωση των δημοκρατικών θεσμών.