ΑΝΗΦΟΡΑ-ΚΑΤΗΦΟΡΑ, ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕ ΦΟΡΑ!

Την εικόνα είδαμε (πού αλλού;) στο ΒΑΣΙΛΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Με άλλα λόγια:
Ο λαός της Griechenland τραβάει με αυταπάρνηση και "θυσίες" τη δύσκολη μα "απαραίτητη" ανηφόρα της "ανάπτυξης" μέσω του τελευταίου μνημονίου (ή "κατάλογου με κτηνωδίες" σύμφωνα με καλοκαιρινό δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Spiegel).

αγνό σαν μικρό παιδί μα με τεράστο μπόι

Τhink Tanks και ιδρύματα και οργανισμοί διαμόρφωσης παγκόσμιας αντίληψης υπέρ της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και αντιληπτικής υποδούλωσης, της μη αμφισβήτησης των Αρχών και της στρατευμένης κι εξαγορασμένης επιστήμης και διανόησής τους, της προωθούμενης τρομοκουλτούρας, της επείγουσας ανάγκης απεμπόλησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και "υψηλής προστασίας" (όπως οι νταβατζήδες εξασφαλίζουν στο εκδιδόμενο "υπαλληλικό τους προσωπικό")...

Κρατικοί και ιδιωτικοί στρατοί καταστολής της ελεύθερης σκέψης και έρευνας, της διαφωνίας, της ελευθερίας της κίνησης, της διαμαρτυρίας...

Το αρχετυπικό πρότυπο του Μεγάλου Επιστήμονα, που οι φαύλοι δεν μπορούσαν να του επιτρέψουν να φωτίσει και ν'απελευθερώσει τον κόσμο-τσιφλίκι τους: "Ο παράξενος κύριος Wilhelm Reich"

«Φίλοι μου βρισκόμαστε εδώ για να αποχαιρετήσουμε τον Βίλχελμ Ράιχ, λέγοντας το τελευταίο αντίο. Ας τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή αποδίδοντας τιμή στο προνόμιο. Το απίστευτο προνόμιο να τον γνωρίσουμε. Μια φορά στα χίλια χρόνια, ίσως μια φορά στα δυο χιλιάδες χρόνια, ένας τέτοιος άνθρωπος έρχεται στη Γη για να αλλάξει το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Όπως έχει συμβεί σε κάθε ξεχωριστή προσωπικότητα, καταδιώχθηκε, δυσφημίστηκε και διαστρεβλώθηκε το έργο του. Ήρθε αντιμέτωπος με όλα αυτά μέχρις ότου μια οργανωμένη συνωμοσία τον έστειλε στη φυλακή και εκεί τον σκότωσε. Εμείς ήμασταν μάρτυρες όλων αυτών. «Της δολοφονίας του Χριστού».  Οι λέξεις είναι πολύ φτωχές και λίγες για να περιγράψω ή να διευκρινίσω τι κατάφερε να κάνει. Η δουλειά του ολοκληρώθηκε. Κέρδισε τη γαλήνη και άφησε πίσω του, στους ανθρώπους αυτής της Γης, μια τεράστια κληρονομιά. Δεν θρηνούμε αυτόν, αλλά όλους εμάς, για αυτή τη σημαντική απώλεια. Ας αναλάβουμε την ευθύνη του έργου του και ας ακολουθήσουμε το μονοπάτι που μας άνοιξε. Εμπρός ας το κάνουμε».



"Βασικά υπήρξε αφελής σαν παιδάκι. Δεν είχε καθόλου τη διανοητική επιτήδευση του θωρακισμένου ανθρώπου και ματαιωνόταν, γι’ αυτό αντιδρούσε φυσιολογικά, μια συμπεριφορά που δεν μπορούσε να γίνει κατανοητή από τη θωρακισμένη κοινωνία. Μαχόταν απελπισμένα για τη δουλειά του και επιπλέον για την πάσχουσα ανθρωπότητα και ματαιωνόταν από όλες τις πλευρές. Μπορούσε να πραγματοποιεί επαναστατικές ανακαλύψεις ξεκινώντας από το μηδέν και επιπλέον είχε να προσφέρει τόσα πολλά στον κόσμο που γινόταν όλο και περισσότερο παράτολμος."
" Διερευνώντας την προέλευση της ζωής, μελέτησε την αποσύνθεση της τροφής, θεωρώντας πως η ενέργεια που συντηρεί τη ζωή προέρχεται από την τροφή. Χρησιμοποιώντας την αποστείρωση για να αντιμετωπίσει την επιμόλυνση, μελέτησε την αποσύνθεση σε μικροσκοπική μεγέθυνση 2.000-3.000x. Ανακάλυψε πως από την αποδόμηση προέκυπταν μικροσκοπικά φωταυγάζοντα σφαιρίδια, που κινούνταν ελεύθερα και μπορούσαν να καλλιεργηθούν. Όταν καρκινικά κύτταρα ή μικρόβια πλησίαζαν αυτές τις ενεργειακές κύστεις, παρέλυαν και σκοτώνονταν. Αυτά τα σφαιρίδια έμοιαζαν να αποτελούν ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ έμβιας και άβιας ύλης. Ο Ράιχ τα ονόμασε «βιόντα»."
" Θεώρησε πως μελετούσε απελευθερωμένη ενέργεια που είχε πρωταρχική πηγή τον Ήλιο. Αργότερα, παρατήρησε πως υπήρχε ελεύθερη στην ατμόσφαιρα. Την ανακάλυψε παντού – στο αίμα, που το άφησε να αποσυντεθεί, στους ιστούς και στο γρασίδι. Την ταυτοποίησε με την ενέργεια που παρατήρησε στην επιφάνεια της επιδερμίδας και τη μετονόμασε «ενέργεια της ζωής» ή «οργονοενέργεια» από το «οργανισμός» ή «οργασμός». Τελικά κατέληξε πως πρόκειται για κοσμική, αρχέγονη ενέργεια από την οποία προέκυψε κάθε έμβια και άβια ύλη. Ο αιθέρας για τον οποίο οι άνθρωποι συζητούσαν για πολλά χρόνια."
"Ο Ράιχ κατάφερε να αναπτύξει από τα βιόντα πρωτόζωα, οδηγούμενος έτσι στην ιδέα πως και ο καρκίνος θα μπορούσε να αναπτυχθεί με τον ίδιο τρόπο. Επικεντρώθηκε ολόψυχα στη μελέτη του καρκίνου και κατάφερε να δημιουργήσει ένα φιλμ το οποίο δείχνει καρκινικά κύτταρα να αναπτύσσονται από την αποσύνθεση ζωντανών ιστών. Κατέδειξε έτσι πως ο καρκίνος αποτελούσε βιοπάθεια που προέκυπτε από τη σεξουαλική καταπίεση, με επακόλουθο την παραίτηση και το θάνατο του οργανισμού. Μέσα από αυτές και άλλες μελέτες, προσδιόρισε τη συγκεκριμένη ενέργεια της ζωής, που την ονόμασε «οργόνη» (από την ενέργεια τού οργανισμού)."

 "Με την ανακάλυψη της θωράκισης και του άγχους οργασμού, ο Ράιχ έλυσε πολλούς γρίφους της ανθρώπινης λειτουργίας, όπως είναι ο μυστικισμός και ο μηχανιστικός τρόπος σκέψης. Έναν από τους σημαντικότερους γρίφους τον ονόμασε «συγκινησιακή πανούκλα». Αυτός ο όρος αναφέρεται στον ανθρώπινο χαρακτήρα που επίμονα σκοτώνει τη ζωή. Κανένας δεν είναι τελείως ελεύθερος από αυτή τη νόσο, αλλά υπάρχουν συγκεκριμένα άτομα που λειτουργούν πρωτίστως ως συγκινησιακή πανούκλα. Αυτά τα άτομα είναι ικανά, ευφυή, ενεργητικά, στην ουσία όμως είναι κατά της σεξουαλικότητας και επιδιώκουν να καταλαμβάνουν θέσεις εξουσίας απ’ όπου μπορούν να επιβάλλουν κανόνες ζωής. Είναι κατά κάποιο τρόπο τα αναχώματα της κοινωνίας. Δεν μπορούν να αντέξουν τη φυσική λειτουργία, επειδή προκαλεί αβάσταχτη λαχτάρα μέσα τους. Έτσι, ο πρωταρχικός στόχος τους είναι να επιβάλλουν περιορισμούς σε κάθε φυσική λειτουργία. Την ίδια στιγμή εκλογικεύουν τη συμπεριφορά τους τόσο καλά, που αυτή γίνεται ευρέως αποδεκτή, επειδή θεωρείται ότι εξυπηρετεί το κοινό καλό."

"Μέχρι το 1954 ο Ράιχ είχε επιλύσει πληθώρα προβλημάτων που αφορούσαν την κοσμική λειτουργία και πλησίαζε την κατανόηση της αντιβαρύτητας. Ανακάλυψε πως η βαρύτητα οφειλόταν στην αλληλεπίδραση δύο ενεργειακών ρευμάτων. Στην πραγματικότητα αποτελούσε μια εκδήλωση υπέρθεσης."

" Το 1933 εκδόθηκαν η «Ανάλυση του χαρακτήρα», κλασικό έργο για την κατανόηση του χαρακτήρα και η «Μαζική ψυχολογία του φασισμού», που αποκαλύπτει τη χαρακτηρολογική δομή των ανθρώπων που ακολουθούν το φασισμό. Η «Βιοπάθεια του καρκίνου» εκδόθηκε το 1948 "

o περίφημος συσσωρευτής οργόνης (θεραπεία καρκίνου συν τοις άλλοις! Διάβασε κι αυτό για έναν άλλο κολοσσό που η συνωμοσία των αχρείων που διαφεντεύει αυτό τον βαρβαρικό κόσμο, κατά της ευζωίας του ανθρώπου και εξέλιξής του ως είδος, τον έβαλε επίσης στο στόχαστρό της: Άλλο ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας; Η ανακάλυψη του "κρυπτοϊού του καρκίνου" και της θεραπείας του και η εξόντωσή της από το ιατροφαρμακευτικό ιερατείο!)

τα περίφημα cloudbusters - δες και το παρακάτω μουσικό βίντεο της Kate Bush με το γνωστό ηθοποιό Nτόναλντ Σάδερλαντ στο ρόλο του ανθρώπου-αρχέτυπου της πραγματικής Επιστήμης κι όχι του επιστημονισμού των σαλτιμπάγκων με ακαδημαϊκές καριέρες και γενναίες επιδοτήσεις και των ραφιναρισμένων ανοησιών που προβάλλονται ως επιστήμη, σε όλους τους τομείς της έρευνας!

(Τα βιβλία του Ράιχ, αυτού του τεράστιου σε σημασία Ανθρώπου για την απελευθέρωση της ανθρώπινης φυλής από μια πληθώρα παρανοήσεων και από κάθε είδους δεσμά, ήταν μέχρι πρόσφατα σχεδόν απαγορευμένα στον "οχετό της ελευθερίας", τις ΗΠΑ-τις "Ηνωμένες Εταιρείες Αμερικής". Αυτές δηλαδή που έθαψαν και τον "Προμηθέα" Νίκολα Τέσλα, αφού καρπώθηκαν το κολοσσιαίο έργο του για την ανάπτυξη προωθημένης τεχνολογίας και από ένα σημείο και ύστερα απόρρητης για την κοινή-μονίμως αποχαυνωμένη και λοβοτομημένη γνώμη)

Ο παράξενος κύριος Wilhelm Reich

Τα πρώτα χρόνια του Wilhelm Reich

 Κάποια μέρα, θα γραφούν ολοκληρωμένες βιογραφίες και κριτικές για τον Wilhelm Reich. Η ζωή του ήταν τόσο πολύ πλούσια σε εμπειρίες, που τη σημασία τους μόνο σταδιακά θα μπορέσουν να αντιληφθούν οι άνθρωποι του κόσμου μας. Παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε τρία παιδιά. Έζησε σε έξι χώρες και η γνώση που απέκτησε για τη ζωή και τις λειτουργίες της είναι ασύγκριτη. Σε σημαντικά πεδία γνώσης λειτούργησε ως επαγγελματίας και επιπλέον τα εξέλιξε. Οι τομείς που ασχολήθηκε περιλαμβάνουν ψυχολογία, κοινωνιολογία, θρησκεία, χημεία, γεωργία, μετεωρολογία, αστρονομία, μηχανική, ζωγραφική, γλυπτική και μουσική, ενώ υπήρξε και αξιόλογος συγγραφέας. Στα τελευταία του χρόνια μελετούσε τη νομική.

Πέρα απ’ αυτά, ίδρυσε και ανέπτυξε μια καινούρια επιστήμη, την Οργονομία. Την επιστήμη των λειτουργικών νόμων της κοσμικής ενέργειας και έναν καινούριο τρόπο σκέψης που ονόμασε «λειτουργισμό». Η κύρια αρχή τού λειτουργισμού είναι η ταυτότητα των μεταβλητών με την κοινή λειτουργική αρχή. Ο Ράιχ άφησε κληρονομιά στην ανθρωπότητα πάνω από εκατό χιλιάδες χειρόγραφες σελίδες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν ακόμη δει το φως της δημοσιότητας. Παρόλα αυτά, γύρω στα 20 βιβλία και πάνω από 100 άρθρα έχουν ήδη εκδοθεί. Με αυτό το κείμενο ευελπιστώ να παρουσιάσω μια συνοπτική περιγραφή της ζωής και της δουλειάς του, με μερικά μόνο δείγματα από τον κάθε τομέα.

"The Season's Upon Us" - ένα θορυβώδες χριστουγεννιάτικο πάρτυ!

Επιτέλους! Να ένα "χριστουγεννιάτικο πάρτυ" που μας κεντρίζει το ενδιαφέρον! Έτσι όπως μας το διηγούνται ("the celtic way") οι Dropkick Murphys, μια αμερικάνικη punk-rock μπάντα από τη Μασαχουσέτη. Από το αξιόλογο άλμπουμ "Signed and Sealed in Blood" του 2013.

Ένα εορταστικό τραγούδι για το "πνεύμα των χριστουγέννων", έτσι όπως το αντιλαμβάνονται τα φασαριόζικα πνεύματα ανθρώπων που δεν ανήκουν σε αυτό που αποκαλείται (από ποιους άραγε;) "φιλήσυχη οικογένεια" ή "υποδειγματική κοινότητα"...

Απολαύστε τόσο το τραγούδι όσο και το εξαιρετικό του βίντεο.

Σωσώ Ζερό - "ΑΝΗΣΥΧΟΣ" ("άσε τη ζωή που κάνεις, ψάξε τη ζωή που χάνεις"!)

Κάποιες μικρές δικές μου σκέψεις:
  Οι φοβισμένοι χρειάζονται σωτήρες. Οι μέτριοι χρειάζονται ήρωες. Οι άπληστοι χρειάζονται νόμους. Οι ελεύθεροι...χώρο! Και αυτοί οι τελευταίοι, οι πολύ λίγοι (έστω και εσωτερικά ελεύθεροι) ανάμεσα στους πολλούς, είναι και αυτοί που καταδιώκονται λυσσαλέα και ανελέητα απ'όλους τους προηγούμενους, από τους "ιδρυματοποιημένους" μέσα στα πνιγηρά κοινωνικά κελιά, από τις στρατιές των υποτακτικών και των εποπτών τους, κάνοντας τη ζωή πολύ πιο εύκολη στους κλειδοκράτορες αυτού του νοσηρού και μισάνθρωπου κόσμου...

Να επισημάνουμε επίσης:
"Να φυλάγεσαι από εκείνους που θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους ήσυχα και ειρηνικά. Είναι αδίστακτοι." Claes Andersson
 (Δες κι αυτά:  Συμπέρασμα: Καυλώνω άρα υπάρχω!
λοιπόν, ας αφήσουμε αυτούς που ονειρεύονται... )

ΑΝΗΣΥΧΟΣ

"Η Επιβίωση των Ανήσυχων -σε ένα κόσμο, που ελέγχεται και δουλεύει για τους Φιλήσυχους- είναι ένα μυστήριο, που δέν κατάφερε κανείς να λύσει ως τώρα. Μυστήριο: μια μεγαλειώδης, περίπλοκη αλήθεια, βαθειά κι ασύλληπτη, που κάνει να φαίνονται μπροστά της όλες οι άλλες αλήθειες, μικρές, ψεύτικες κι ανούσιες..."

Δέν αντέδρασε.
Δέν ήταν η πρώτη φορά, που δεχόταν την προσβολή αδιαμαρτύρητα, αλλά τού ήταν αδύνατο να το υποστεί και σήμερα. Και μπροστά σε τόσο κόσμο. Εδώ και καιρό, πολύ καιρό η ίδια ιστορία! Ξεροκατάπιε. Δέ μίλησε. Πάλι δέ μίλησε! Ένιωσε να σιγοβράζει, να φουντώνει το αίμα του, να σκάει το κεφάλι του από θυμό, να πνίγεται... Κάνοντας ένα νεύμα στον Επόπτη γραμμής, έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στις τουαλέτες τού κεντρικού κτιρίου, για να πάρει μια βαθιά ανάσα. Έριξε νερό στο μέτωπο του και έπιασε την καρδιά του. Πόσο θα ‘θελε να ‘χει το θάρρος εκείνου τού παλιόφιλου, τού Νικόλα, που πήγε και κάπνισε ένα ολόκληρο τσιγάρο παρακαλώ στις τουαλέτες, αψηφώντας το συναγερμό και την σχεδόν αυτόματη σύλληψη του -από την Ασφάλεια τού Ιδρύματος- σαν ιδανικός αυτόχειρας... Πόσο θα ‘θελε να βροντήξει δυνατά την πόρτα πίσω του φωνάζοντας και βλαστημώντας για τα χαμένα του όνειρα, για την κακή του νιότη... αλλά όχι... δέ θα τους έκανε τη χάρη! Μόλις η καρδιά του πήρε τον κανονικό της χτύπο, γύρισε στωικός και ελαφρά χαμογελαστός στο πόστο του. Σκέφτηκε, πως ο λόγος τού Επόπτη ήταν σε όλους εριστικός. Σε όλους ειρωνικός -τον είχαν πια συνηθίσει- και πως η απαξία στη δουλειά και στην υπερπροσπάθεια τους, δέν ήταν παρά ο τρόπος τού άξεστου ανώτερου να ρίχνει ύπουλα το ηθικό των κατωτέρων του.

(και με τη σύμφωνη γνώμη της πιο προωθημένης επιστήμης) να ευχηθώ "καλή μας μόλυνση"!

Μην περιμένεις από εμένα ευχές που συναντάς και σε τυποποιημένες εορταστικές καρτούλες. Όχι γιατί δεν μου αρέσουν οι καρτούλες, που μπορεί να είναι και μικρά αισθητικά κομψοτεχνήματα.

Απεχθάνομαι όμως τα πρωτόκολλα συγκεκριμένων ημερών (και τα πρωτόκολλα γενικώς!), τα λόγια που ομοιάζουν με στρουθοκαμηλισμούς απέναντι στην επέλαση των αγριμιών, τις ευχές που παραμένουν αδρανείς μπροστά στις ανάγκες των καιρών για πράξη ή έστω ανάληψη ευθύνης του κάθε εμπλεκόμενου εαυτού στα διαστροφικά παιχνίδια του χρόνου που φεύγει και του νέου που έρχεται σε μορφή κόπιας του απερχόμενου. Τι να σου πω λοιπόν; Καλή χρονιά; Κακή, ψυχρή, ανάποδη, παράλογη, μισάνθρωπη, μηχανορράφα, αιμοσταγής, απατεώνισσα, αλαζονική για τους θεούς και θεΐσκους και διαμελιστική και βαριά διαταραγμένη για τους κοινούς θνητούς, ήταν η χρονιά που φεύγει. Και αυτή που μπαίνει με τους οιωνούς της και τις προβλέψεις που ήδη κραδαίνει σαν δαμόκλειο σπάθη, δεν φαίνεται να ξεφεύγει από αυτό το «νεοταξικό κανόνα» και τα νέα παγκόσμια και τοπικά ήθη, το αντίθετο μάλιστα! Φαίνεται να διευρύνει τον κανόνα ώστε να συντρίψει κάθε εστία αμφισβήτησής του και να θάψει κάθε ελπίδα αντιστροφής των πραγμάτων.

 Σύμφωνα όμως με τη «νέα αλχημεία» της κβαντικής φυσικής (Κβαντική Φυσική : Η Νέα Αλχημεία), έχει άλλωστε αποδειχτεί τόσες φορές πειραματικά σε εργαστήρια όλου του κόσμου, ο «παρατηρητής» επηρεάζει την ύλη και οδηγεί στην «κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης», που μέχρι τότε αποτελούσε μια δίνη πιθανοτήτων όπου όλες κατείχαν ίσο μερίδιο υλοποίησης σ’ετούτη τη διάσταση-δες και το περίφημο νοητό πείραμα της «γάτας του Σρέντιγκερ» με τις πολύ ενδιαφέρουσες προεκτάσεις. Άρα ο παρατηρητής διαμορφώνει την πραγματικότητα με την παρατήρησή του και το υποατομικό σωματίδιο-δομικός λίθος του υλικού κόσμου παύει, έστω και προσωρινά (καθώς ο χρόνος είναι άχρονος), να αποτελεί ενεργειακό κύμα και γίνεται ύλη, δηλαδή απτή πραγματικότητα.
 Δες εδώ και το συγκλονιστικό πείραμα της διπλής σχισμής.
 Και η σκέψη, η επιδίωξη, πόσο περισσότερο η ενεργός θέληση, διαμορφώνει την πραγματικότητα!
Μαγεία; Ω! μα ναι! Όπως κάθε επαρκώς προηγμένη τεχνολογία ελάχιστα διαφέρει από τη μαγεία. Σκέψου απλά τις αντιδράσεις ενός ανθρώπου στις αυγές του 20ου αιώνα (κι ας μην πάμε πιο πίσω) αν κάποιος τολμηρός οραματιστής τού μιλουσε για τα επιτεύγματα της τεχνο-επιστήμης της τόσο άνισης ωστόσο εποχής μας…

Καλώς ήλθατε στην "αχρήματη κοινωνία" (και μια ταινία μικρού μήκους)

Καλώς ήλθατε στην "αχρήματη κοινωνία", της τραπεζικής και εταιρικής παντοδυναμίας, της αυτοματοποίησης του τεχνολογικά εξελιγμένου πολίτη-καταναλωτή (που σύντομα θα αναγκαστεί να αποδεχτεί και το εμφυτευμένο τσιπάκι κάτω από το δέρμα) και του "Μεγάλου Φακελώματος" του υποδειγματικού πολίτη, για την ασφάλειά του και την ευημερία του. Φυσικά!
(Η χρήση μετρητών ήδη είναι μη αποδεκτή σε κάποιες τράπεζες του "αναπτυγμένου κόσμου", πχ Σουηδία, ενώ η ανάληψη μετρητών πάνω από 5000 περίπου δολάρια από τον προσωπικό λογαριασμό σου θεωρείται ύποπτη δραστηριότητα σε όχι και τόσο σπάνιες περιπτώσεις στις ΗΠΑ και οι υπάλληλοι της τραπέζης νομιμοποιούνται να ειδοποιήσουν τις Αρχές για διενέργεια ελέγχου!)

τα παρακάτω είναι απόσπασμα από την ανάρτηση Αν νιώθεις "res" τότε είσαι "res"...

Οι τράπεζες πλέον προωθούν την "αχρήματη κοινωνία" με το πλαστικό ή ψηφιακό χρήμα για την πληρωμή των πάντων: από τα βασικά αγαθά της επιβίωσης έως τις αποδράσεις, για τους εναπομείναντες τυχερούς, σε τουριστικές οάσεις. Έως και τις αγορές βιβλίων, για τους ακόμα λιγότερους εναπομείναντες που έχουν το κουσούρι να βρίσκουν το χρόνο να διαβάζουν, σε βάρος κάποιας σπουδαίας αθλητικής αναμέτρησης στο γυαλί. Ακόμη και εμφυτευμένα τσιπάκια προωθούν και μιλάνε και για τεχνολογίες πληρωμής με ταυτοποίηση βιομετρικών χαρακτηριστικών του καθενός, που καταργούν το άγχος να κουβαλάς πάνω σου μετρητά και εξασφαλίζουν διαδικασίες ασφάλειας και εξάλειψης κάθε απάτης και φοροδιαφυγής! Τι πρόοδος, τι προνοητικότητα! Ποιος θα κάθεται να σκάσει, να βρει τη διαύγεια και τη θέληση να στοχαστεί για τις συνέπειες του γεγονότος. Της δέσμευσης των χρημάτων του πολίτη-χάμστερ από τους τραπεζίτες (με τα capital controls και την αποσύνδεση από τους προσωπικούς τους λογαριασμούς ως δαμόκλειο σπάθη για τους ανυπάκουους), που επιπλέον θα γνωρίζουν οποιαδήποτε στιγμή πού βρίσκεται ο "πολίτης"-πελάτης, πώς κινείται, τι προτιμάει να κάνει στον...ελεύθερο χρόνο του(άκουσον άκουσον!) και φυσικά τι σκέφτεται βάσει των επιλογών του. Θα τα γνωρίζουν ΟΛΑ και θα μοιράζονται συντροφικά τον τεράστιο όγκο των συσσωρευμένων δεδομένων τους με τους καλούς τους συνεργάτες: τις αστυνομικές και μυστικές υπηρεσίες και τις πολυεθνικές εταιρείες. Αυτές που πλέον με τις νέες διατλαντικές συμφωνίες, αλλά και άλλες απαλλαχτικές διατάξεις, τις οποίες κυβερνήσεις υπογράφουν εν μέσω σχεδόν πλήρης άγνοιας των πολιτών-χάμστερ (η ρόδα δεν σταματάει ποτέ να γυρνά δαιμονισμένα κι ας τα τινάξει το ζωντανό), καθίστανται πανίσχυρο κράτος εν κράτει...

Και μια έξυπνη ταινία μικρού μήκους για το θαυμαστό μέλλον που ήδη εισχωρεί, με άλματα "αναπόφευκτης προόδου" και όλο εύηχες υποσχέσεις στο ήδη παρωχημένο και οπισθοδρομικό παρόν:

Να γιορτάζει ή να μη γιορτάζει κανείς;

Το μεγάλο εορταστικό δέντρο τούς φαινόταν ειρωνικό προς τους διαβάτες, που προχωρούσαν στην πλειοψηφία τους σαν ολότελα χαμένοι σε δίνες από έγνοιες και με σκυμμένα τα κεφάλια. Μπορεί να δέσποζε στο κέντρο της πολυσύχναστης πλατείας, μπορεί να έβριθε από στολίδια και να φωτοβολούσε σαν  πυροτέχνημα μέσα στη νύχτα, αλλά…Κάτι δεν τους πήγαινε καλά.

Ούτε τα λαμπιόνια, ούτε τα στολίδια, ούτε οι κράχτες αγιοβασίληδες μπροστά σε εμπορικά μαγαζιά, ούτε οι αγιοβασίληδες με τα ξωτικά και τα πόνυ που χρέωναν τις φωτογραφίες των πιτσιρικιών μαζί τους σε προσιτές τιμές, ούτε τα ανάλογα εορταστικά τραγουδάκια με τα οποία τα εξωτερικά ηχεία βομβάρδιζαν τους κεντρικούς δρόμους, τίποτε απ’όλο αυτό το «πακέτο» δεν τους έκανε εντύπωση. Ούτε τους γέμιζε με κάτι από αυτό που αποκαλούνταν (έστω και προσωρινή) αγαλλίαση των ημερών. Η οποία αμέσως μετά χανόταν κάπου μεταξύ λογαριασμών που κρέμονταν σα θηλειές σε λαρύγγια και μεταξύ μιας δυσβάσταχτης φοβίας ότι τα χειρότερα έρχονται, σαν τους καλικάντζαρους που θα αποτέλειωναν το ροκάνισμα του δέντρου της ζωής.

Κάτι δεν τους πήγαινε καλά. Ένιωθαν ότι η  αυξημένη συγκινησιακή φόρτιση των ημερών είχε κάτι το συναινετικά νοσηρό. Κάτι το εξόφθαλμα ευπαθές.

Bάλτε χρώμα στη ζωή σας, ακόμη κι αν αυτή σας στήνει ενέδρα...

 μια εικόνα με έντονο συμβολισμό για τη νοοτροπία των προστατών της κοινωνικής τάξης(=σιγή νεκροταφείου όπως την καταλαβαίνουν οι εργοδότες τους)

μια εικόνα που ξεχειλίζει από φιλοζωικά μηνύματα

 Eπειδή η ζωή ΔΕΝ είναι μόνο άσπρο-μαύρο, όπως θέλουν οι "καθοδηγητές" και οι "επίσημοι αφηγητές" της να μας κάνουν να πιστέψουμε, ας βάλουμε χρώμα σε αυτήν. Ας πλημμυρίσουμε με χρώματα όλες τις πτυχές της, ακόμα και τις πιο αντιαισθητικές στην όψη, απωθητικές στην προσέγγισή τους, στην επαφή μαζί τους ανθυγιεινές, αρτηριοσκληρωτικές και βάρβαρες στη "φιλοσοφία" τους. Ας γενούμε καλλιτέχνες και ας αναδείξουμε την πολυχρωμία, με τις "κατάλληλες μπογιές και πινέλα".

"Στη λάθος χέρα το φάρμακο γίνεται φαρμάκι"

Rosmarinus Officinalis Ή Δενδρολίβανος ο Φαρμακευτής

Βασισμένο σε πραγματική ιστορία...
 (based on a true story)

'In the wrong hands, remedy becomes poison.'

Summer in Crete. A local old man meets a young couple. He will reveal to them the secrets of the circle of life through the power of nature. Their path will change forever. Can an herb be a gift of life and a curse of death at the same time?

Στη λάθος χέρα το φάρμακο γίνεται φαρμάκι

Καλοκαίρι στην Κρήτη. Ένας ντόπιος γέροντας συναντά ένα νεαρό ζευγάρι. Θα τους αποκαλύψει τα μυστικά του κύκλου της ζωής μέσα από τη δύναμη της φύσης.
Η πορεία τους αλλάζει για πάντα. Μπορεί το ίδιο βότανο να χαρίσει ζωή και να καταστρέψει μια άλλη;

Σκηνοθεσία : Ανδρέας Σιαδήμας

Σενάριο : Στυλιανή Καβαδάτου

Ηθοποιοί : Πέτρος Φυσσούν, Νίκος Γιωργάκης, Αθηνά Μάξιμου

το είδαμε αρχικά εδώ

Μια μικρή "χριστουγεννιάτικη ιστορία"

Αναδημοσιεύουμε μια μικρή και λίγο παλιότερη δική μου ιστορία. Με αφορμή τις "γιορτές της αγάπης και της αδελφοσύνης" στον αστερισμό των οποίων έχουμε πλέον μπει.
Και με αφορμή το τρελαμένο, ψυχροπολεμικό και μηχανορραφικό-Πώς η ελίτ χρησιμοποιεί “false flag” επιχειρήσεις στον Πόλεμο κατά της Tρομοκρατίας κλίμα, συνδεόμενο και με τις κινήσεις των "μεγάλων παικτών" και των δορυφόρων τους στην παγκόσμια γεωστρατηγική σκακιέρα. Κρίσιμο επεισόδιο του οποίου, θεωρούμε ότι αποτελεί η πρόσφατη κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού από την Τουρκία του ημιφρενοβλαβούς Ερντογάν, με την άδεια φυσικά του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που θέλουν να επιστρέψουν στην υπερευαίσθητη για το μέλλον του ίδιου του πλανήτη (κι όχι μόνο των τεντωμένων σε πυρακτωμένο σχοινί ισορροπιών στη Μέση Ανατολή) περιοχή της Συρίας, μέσω και της "αντιμετώπισης" του κατασκευασμένου και εκπαιδευμένου από αυτήν παρανοϊκού στρατού των τζιχαντιστών-
 Η ανθρωπότητα θα συρθεί σε άλλο ένα σφαγείο;
Η νέα 9/11 made in Europe (σκέψεις, συνειρμοί, συγκρίσεις και αμφιβολίες)
Και με αφορμή το θρησκευτικό φανατισμό και την παράνοια που και πάλι συνοδεύει τις παγκόσμιες εξελίξεις και αποτελούσε ανέκαθεν χρησιμότατο εργαλείο στα χέρια των εξουσιαστών αυτού του αποκαρδιωτικά κατακερματισμένου ψυχολογικά και χειραγωγήσιμου κόσμου.

ανιχνευτής

"Εάν, σε οποιαδήποτε χώρα, έκανε την εμφάνισή της η σωτήρια Επανάσταση, θα βλέπαμε γεγονότα που θα φαίνονταν απίστευτα σ' όσους πιστεύουν ότι οι πόλεμοι μεταξύ των κρατών γίνονται για πατρίδες και εθνικά ιδεώδη. Οι χτεσινοί λυσσώδεις εχθροί θα γίνονταν σύμμαχοι και εγκάρδιοι φίλοι στην με όλα τα μέσα πάλη τους εναντίον της Επανάστασης, δηλαδή εναντίον του ίδιου του εξεγερμένου λαού τους." ΑΓΙΣ ΣΤΙΝΑΣ

ΑΓΙΣ ΣΤΙΝΑΣ - Τι είναι η επανάσταση...

"... ο πόλεμος είναι πόλεμος ανάμεσα σε χορτάτους και σε πεινασμένους ληστές για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Ότι το καθήκον της εργατικής τάξης είναι και σήμερα να επωφεληθεί απ' αυτήν τη σύγκρουση των δημίων της, και από τις δυσκολίες που δημιουργεί γι' αυτούς ο πόλεμος, για να τους ανατρέψει και να τους ρίξει στο χάος που οι ίδιοι είχαν ανοίξει..."
Απόσπασμα από τον πρόλογο που έγραψαν ο Άγις Στίνας και η ομάδα του, τον Απρίλιο του 1945 (καθώς έληγε πλέον ο τρομερός Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος και η Ελλάδα μετά τη συμφωνία της Γιάλτας θα περνούσε, με τη συναίνεση του Στάλιν, στη σφαίρα επιρροής των Άγγλων), στη μπροσούρα του Λένιν «Οι Σοσιαλιστές και ο Πόλεμος». Για τη μεγάλη απάτη των "εθνικών πολέμων" που στέλνουν τους λαούς στο σφαγείο για κατασκευασμένα διάτρητα ιδανικά κι εξυπηρετούν τα συμφέροντα της κυρίαρχης ελίτ των παγκόσμιων εξουσιαστών (και κυρίως των τραπεζιτών και εταιρειών) και το "ξαναμοίρασμα της πίτας" κάθε φορά ανάμεσά τους. Ενώ στο βιβλίο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ, γράφει επίσης περί τούτου: "Εάν, σε οποιαδήποτε χώρα, έκανε την εμφάνισή της η σωτήρια Επανάσταση, θα βλέπαμε γεγονότα που θα φαίνονταν απίστευτα σ' όσους πιστεύουν ότι οι πόλεμοι μεταξύ των κρατών γίνονται για πατρίδες και εθνικά ιδεώδη. Οι χτεσινοί λυσσώδεις εχθροί θα γίνονταν σύμμαχοι και εγκάρδιοι φίλοι στην με όλα τα μέσα πάλη τους εναντίον της Επανάστασης, δηλαδή εναντίον του ίδιου του εξεγερμένου λαού τους. Αυτό το είδαμε στο Παρίσι το 1871, στη Ρωσία το 1917 και στην Ισπανία το 1936."

 AΓΙΣ ΣΤΙΝΑΣ (1900-1987)
(αξίζει να δείτε κι αυτό το βίντεο με μια σπάνια συνέντευξη του γέροντα αγωνιστή, δυο περίπου χρόνια πριν αποχωρήσει από αυτόν τον κόσμο τον καλό, τον χιλιομπαλωμένο: Άγις Στίνας - συνέντευξη 1985)
 

Ακολουθεί ένα ακόμα απόσπασμα από το αποκαλυπτικό βιβλίο "ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ(διαβάστε το εδώ)" του μεγάλου διεθνιστή επαναστάτη Άγι Στίνα ( ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙ ΣΤΙΝΑ ). Όπου μέσα σε δυο περιεκτικές παραγράφους αποτυπώνει με εκπληκτική μεστότητα λόγου τον ορισμό της ουσίας μιας αληθινής επανάστασης! Ανατρέχοντας και στον Κορνήλιο Καστοριάδη (ο οποίος δεν έκρυψε ποτέ την τεράστια εκτίμησή του για τον Άγι Στίνα ή Σπύρο Πρίφτη όπως ήταν το πραγματικό του όνομα), που περιγράφει το παράδειγμα της ουγγρικής επανάστασης του 1956 ως πρότυπο αυθόρμητου, αυτοοργανωμένου ξεσηκωμού από τα κάτω.
Οι επισημάνσεις με χρώμα είναι από εμάς.
(Δείτε και την ανάρτησή μας με τίτλο "Η αληθινή δημοκρατία έχει πάψει να υπάρχει στον πλανήτη μας...", με αποκαθηλωτικά και συντριπτικά στοιχεία  για το βρώμικο και δολοφονικό ρόλο του ΚΚΕ*κατά και μετά την Κατοχή και την "ιερή αφήγηση" της δήθεν "εθνικής αντίστασης"-διαβάστε και στον ΥΠΝΟΒΑΤΗ περί τούτου: “ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ”: Η ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΕΡΗ ΑΓΕΛΑΔΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΥΣ - Η αποδόμηση του εν λόγω εθνικού μύθου από διεθνιστική επαναστατική πλευρά )

φωτογραφίες από την ουγγρική επανάσταση του 1956

 (τίτλος κεφαλαίου)"ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ"

Η Επανάσταση, η Επανάσταση που ανατινάζει στον αέρα αιωνόβιους θρόνους και αιωνόβια καθεστώτα, η Επανάσταση που γκρεμίζει, δημιουργεί και ανοίγει νέους δρόμους στην ιστορία είναι μια υπόθεση εντελώς διαφορετική απ' ό,τι ήταν το ΕΑΜ και ο δημοκρατικός στρατός.

Η Επανάσταση δεν είναι έργο δημαγωγών, αρχηγών ή κομμάτων, δεν είναι μια συνομωτική ή στρατιωτική επιχείρηση οργανωμένη από ένα ολοκληρωτικό κόμμα, δεν γίνεται κατά παραγγελία, είναι ένα αυθόρμητο κοινωνικό φαινόμενο που έχει την πηγή του στη διαίρεση της κοινωνίας σε ομάδες - τάξεις με αντίθετα συμφέροντα και ειδικά για την εποχή μας στον παραλογισμό της σύγχρονης κοινωνίας. Ξεσπάει, κατά κανόνα, όταν κανείς δεν την περιμένει. Και το κύριο, το βασικό χαρακτηριστικό της, είναι η αυτόνομη δράση των μαζών.

Η περιγραφή που κάνει ο Καστοριάδης στη μελέτη του για την Ουγγρική επανάσταση του 1956 είναι η καλύτερη, η πληρέστερη και η σαφέστερη απ' όσες ξέρω. Αντιγράφουμε:

«Στην Ουγγαρία το κίνημα των μαζών ήταν τόσο ισχυρό και τόσο ριζοσπαστικό που μέσα σε λίγες μέρες έκανε κυριολεκτικά σκόνη και το ΚΚ και ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό. Ούτε καν «δυαδική εξουσία». Ό,τι υπήρχε ως εξουσία ήταν στα χέρια της ένοπλης νεολαίας και των εργατικών συμβουλίων. Το «πρόγραμμα» των εργατικών συμβουλίων ήταν εντελώς ασυμβίβαστο με τη διατήρηση της γραφειοκρατικής δομής της κοινωνίας. Αξίωνε την αυτοδιαχείριση των επιχειρήσεων, την κατάργηση της νόρμας εργασίας, τη δραστική μείωση των ανισοτήτων στους μισθούς, το πρόσταγμα στις γενικές απόψεις του σχεδιασμού, τον έλεγχο στη σύνθεση της κυβέρνησης και νέο προσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής. Και όλα αυτά συναρμολογήθηκαν και διατυπώθηκαν καθαρά σε διάστημα μερικών ημερών. Σ' αυτό εδώ το κείμενο θα ήταν γελοία άκαιρο να τονίζαμε ότι το τάδε σημείο αυτών των διεκδικήσεων ήταν «σκοτεινό» και το δείνα «ανεπαρκές». Αν οι φονιάδες του Κρεμλίνου δεν συνέτριβαν την Επανάσταση, η ανάπτυξη της θα έφερνε υποχρεωτικά τις αναγκαίες «διευκρινίσεις» και «βελτιώσεις». Τα συμβούλια και ο λαός θα είχαν αποδείξει ή όχι ότι μπορούσαν να βρουν την ικανότητα και τη δύναμη να δημιουργήσουν μια καινούρια δομή εξουσίας και μια καινούρια θέσμιση της κοινωνίας. Ταυτόχρονα η Επανάσταση θα ελευθέρωνε, θα αποδέσμευε όλες τις δυνάμεις και όλες τις τάσεις του σύγχρονου έθνους. Η ελευθερία του λόγου και της οργάνωσης για όλους, οποιεσδήποτε κι αν είναι οι ιδιαίτερες πολιτικές γνώμες τον καθενός, θεωρήθηκαν αμέσως αυτονόητες. Και ήταν αυτονόητο επίσης ότι οι διάφοροι εκπρόσωποι της «προοδευτικής ανθρωπότητος» δεν μπορούσαν να το θεωρήσουν ανεκτό αυτό το πράγμα. Στα μάτια τους η ελευθερία λόγου και οργάνωσης ήταν το σημάδι τον «μη καθαρού», «ετερόκλητου», «συγκεχυμένου» χαρακτήρα της Ουγγρικής Επανάστασης, όταν δεν έβλεπαν σ' αυτήν κυνικά την «απόδειξη» ότι η Επανάσταση δεν ήταν παρά μια «συνομωσία τον ιμπεριαλισμού», θα μπορούσε κανείς να διερωτηθεί γιατί ο καπιταλιστικός ιμπεριαλισμός μπορεί τον περισσότερο καιρό να ανέχεται την ελευθερία τον λόγου και γιατί ο «σοσιαλιστικός» ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να την ανεχτεί ούτε για μια στιγμή. Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη το πρόβλημα της ελευθερίας, ως τέτοιο. Ποια είναι η ιστορική και κοινωνιολογική σημασία αυτού τον έκτακτου πολλαπλασιασμού κομμάτων, οργανώσεων κ.λπ. μέσα σε λίγες μέρες; Είναι ακριβώς αυτό: μια αυθεντική Επανάσταση έγινε. Παρόμοιος πολλαπλασιασμός, ενώ ταντόχρονα εκφράζονται με όλες τις παραλλαγές τονς οι αντίστοιχες ιδέες, είναι πράγματι το διακριτικό σήμα της Επανάστασης. Αν αναγνωρίζουμε την Επανάσταση στα γεγονότα του 1956 στην Ουγγαρία, είναι λόγω ακριβώς αυτής της απεριόριστης έκφρασης των πολιτικών τάσεων, αυτού του «χαοτικού» (για τους γραφειοκράτες και τους φιλισταίους) χαρακτήρα της κοινωνικής έκρηξης.

"Fade to black": η τραγωδία της Συρίας σ'ένα μικρό και παραστατικό βίντεο

{The uprising movement in Syria was stolen by the extremists , this short pixilation Film , tells how the Syrian people's lives turned to black, how their dreams were shattered, and how their future can no longer be thought of.}


«Fade to Black»

Ο σκηνοθέτης Amer Albarzawi ζούσε μέχρι πριν από δύο χρόνια στη Ράκα στη Συρία, μαζί με τη σύντροφό. Μετά, οι τζιχαντιστές κατέλαβαν την πόλη και την έκαναν προπύργιό τους. Οι τρομοκράτες άλλαξαν όλοι τη ζωή των κατοίκων μέσα σε λίγες μέρες. Στην αρχή απαγορεύτηκε το κάπνισμα. Την επόμενη μέρα αγόρια και κορίτσια δεν μπορούσαν να περπατούν μαζί στο δρόμο. Μετά από ένα μήνα, δεν υπήρχαν αγόρια και κορίτσια μαζί στο σχολείο. Στη συνέχεια όλα τα κορίτσια άρχισαν να φοράνε μαντήλα και μετά αποφάσισαν πως δεν θα πρέπει να μελετάμε ιστορία, φυσική και μαθηματικά»

Κάπως έτσι περιγράφει τη δραματική αλλαγή στις ζωές όσων έμειναν στη Ράκα και βίωσαν τον σκληρό αυταρχισμό και τη βία του Ισλαμικού Κράτους. Το «Fade to Black», ένα φιλμ ενός λεπτού θέλει να απεικονίσει τη ψυχολογική κατάπτωση στις ζωές των Σύρων που έβλεπαν μέρα με τη μέρα την καθημερινότητά τους να πνίγεται στο σκοτάδι. Το φιλμ βραβεύτηκε με το Special Jury Prize στο φεστιβάλ του Τορόντο και ο δημιουργός τους επιμένει πως όλοι οι Σύροι καλλιτέχνες πρέπει και μπορούν να διαδώσουν τα σωστά μηνύματα για την τραγωδία στη Συρία.


Tα παραπάνω αποτελούνε μικρό κομμάτι από το άρθρο  Το συντομότερο ανέκδοτο «Μετριοπαθές Ισλάμ» όπου ήρθαμε σε επαφή με αυτό το πολύ αξιόλογο βίντεο.

H υποκρισία του εορταστικού κλίματος

«Οι γιορτές των Χριστουγέννων πλησιάζουν. Οι δρόμοι γεμίζουν κατά χιλιάδες, ο ένας σκοντάφτει στον άλλο, τα χέρια κοκκινίζουν από τα λεπτά σχοινάκια των τσαντών που όλο και αυξάνονται. Ένα διάχυτο κλίμα ευτυχίας επικρατεί στην πόλη, σαν να ανοίγει μια παρένθεση στην αθλιότητα της καθημερινότητάς μας. Τί πραγματικά όμως κρύβεται πίσω από αυτόν τον τεχνητό μανδύα ευημερίας και χαράς;

Ένα ντοκιμαντέρ για τις γιορτές των Χριστουγέννων: τον καταναλωτισμό και τις επιπτώσεις του σε φύση και ανθρώπους, την εμπορευματοποίηση και την υποκρισία των χριστουγεννιάτικων φιλανθρωπιών.

Το ντοκιμαντέρ αυτό δημιουργήθηκε από μαθητές και παρουσιάστηκε πρώτη φορά σε λύκειο της Κέρκυρας στις 23/12/2010.»


Κι ως δική μου συμπληρωματική συμβολή παραθέτω αυτό: 
 Στις κοινωνίες της κανονικότητας και τις επερχόμενες εορτές της αγάπης δεν υπάρχει τίποτε το κανονικό!

Η ζωή μας είναι..

"Ψήφιζε και μη ερεύνα" Σύνθημα σε τοίχο.

Η ζωή μας είναι μια φορολογική δήλωση.
 Πόσα έχεις; Πού τα βρήκες; Μήπως είσαι έντιμος εργαζόμενος στο χρηματοπιστωτικών επιστατών τσιφλίκι μας που αποκαλείται αγορά εργασίας και τολμάς να κάνεις όνειρα για κουμπαράδες ή ξελάσπωμα από τις χειροπέδες ατέλευτων ανακυκλούμενων χρωστούμενων; Μήπως είσαι απατεωνάκος, τολμώντας να αντιγράφεις εμάς τους ευυπόληπτους μεγαλοαπατεώνες; Μήπως έχεις δικό σου οίκημα όπου τολμάς να κατοικείς, έχοντάς το χιλιοπληρωμένο και το κρύβεις τώρα που η κινούμενη άμμος στην οποία βουλιάξαμε την οικονομία ζητά να ταϊστεί με το τελευταίο σου καταφύγιο; Μην σε απασχολεί το γεγονός της ύπαρξης βιλών με γήπεδα τένις και πισίνες, σκαφών, πολυτελών εξοχικών και οχημάτων, oφ σορ εταιρειών και αδύνατων να εξηγηθούν με διαφανείς διαδικασίες καταθέσεων στην κατοχή μας. Εμείς είμαστε το φοροεισπραχικό κράτος και οι συνεργάτες-κουμπάροι του, που στα δύσκολα επιστρατεύουμε το alter ego μας του παρακράτος και των μπράβων επί πληρωμή. Κι  εσύ το φορολογούμενο έρμαιο των δικών μας νόμων. Που βέβαια δεν αφορούν εμάς.

Η ζωή μας είναι μια βαριανασαίνουσα αγωνία.

Ο «πολύς» δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ αποφάνθηκε ότι ίσως να είναι καλύτερα οι μαύροι φοιτητές να πηγαίνουν σε χαμηλότερου επιπέδου πανεπιστήμια

Ο «πολύς» δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ αποφάνθηκε ότι ίσως να είναι καλύτερα οι μαύροι φοιτητές να πηγαίνουν σε χαμηλότερου επιπέδου πανεπιστήμια και να μην…..εξαναγκάζονται να ακολουθούν τόσο υψηλού επιπέδου μαθήματα…. προφανώς ρατσιστικό αφού συλλήβδην τσουβαλιάζει μια ολόκληρη κοινότητα πχ μαύρων, ισπανόφωνων κλπ

Justice Scalia: minority students may be better off going to ‘lesser schools’
http://www.theguardian.com/…/supreme-court-affirmative-acti…


Υπάρχει μια πολύ μεγάλη συζήτηση για το λεγόμενο θέμα της ποσόστωσης, εισδοχής φοιτητών μεινοτήτων στα πανεπιστήμια σε θέσεις εργασίας στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικο τομέα κλπ
Υπάρχουν επίσης υποστηρικτές της ποσόστωσης γυναικών όσον αφορά τις θέσεις εξουσίας ή υποψηφίων σε θέσεις εξουσίας
Ως βάση αρχής το ίδιο καθαυτό το θέμα της ανάγκης ποσόστωσης αναγνωρίζει ότι όντως υπαρχει θέμα δίκαιης εκπροσώπησης και ένταξης συγκεκριμένων ομάδων σε συγκεκριμένα πόστα/θέσεις κλπ
Τι κάνει όμως αυτό το σύστημα λεγόμενης «δημοκρατίας» που έχουμε σε όλο τον πλανήτη;

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ GREXIT (και μένα τί με νοιάζει;)

https://www.youtube.com/watch?v=BIlUvEOhFos

"GOD SAVE EURO / NO FUTURE FOR YOU" (ή: αυτούς τους νεκρούς ποιός θα τους πάρει;)


Ούτε μια φορά δεν ακούστηκε η λέξη "άνεργοι" στο πρόσφατο debate (σημείωση από εμάς: το άρθρο αυτό έχει γραφτεί στις 19 Σεπτέμβρη του'15) του εθνοσωτήρα ΤσιπροΜεϊμαράκη. Τα δυόμισυ εκατομμύρια των πραγματικών ανέργων ("εγγεγραμμένων" και μή, συν εκείνους που ψευτοεργάζονται μία ημέρα τη βδομάδα ή δύο ώρες κάθε τριήμερο, συν εκείνους που δουλεύουν απλήρωτοι, συν εκείνους που δουλεύουν με το εξευτελιστικό "μπλοκάκι" ή με άλλα επαίσχυντα καθεστώτα όπως τα πεντάμηνα "κοινωφελούς εργασίας" στους δήμους ή τα προγράμματα voucher κλπ.) θεωρούνται ήδη τετελεσμένο γεγονός (κάτι σαν αναπόφευκτες απώλειες) από τον ΤσιπροΜεϊμαράκη (όπως άλλωστε θεωρούντο κι από τον ΣαμαροΒενιζελοΚουβέλη). Τα δυόμισυ εκατομμύρια των εργασιακώς τελειωμένων, των αστέγων, των χωρίς μέλλον και γενικώς των ζωντανών νεκρών δεν υπάρχουν πλέον για τους "ευρωπαίους" ταγούς του ελληνόφωνου ψευδοκράτους και για τα εκατομμύρια των βολεμένων πελατοψηφοφόρων τους (που για να συνεχιστεί το βόλεμά τους πρέπει η χώρα να "μείνει Ευρώπη", να μην χρεωκοπήσει και τυπικά, και να μην πάει στη δραχμή).

Ειδικά ο ΣΥΓΥΡΙΖΑ υπήρξε το τελευταίο χαρτί του ψευδοκράτους προκειμένου αυτό να παραμείνει στην ευρωζώνη (στην οποία -να μην ξεχνιόμαστε- τρύπωσε λαθραία με χαλκευμένα στοιχεία). Ήταν η τελευταία ελπίδα της εγχώριας ελίτ κρατικοδίαιτων παρασίτων (τράπεζες, μηντιάρχες, καρτέλ των σούπερ μάρκετς, εργολάβοι δημοσίων έργων κλπ.) και του πελατειακού στρατού της ("διοικητικοί" δημόσιοι αργόμισθοι, διάφοροι ευνοημένοι συνδαιτημόνες των Πάγκαλων κ.α.) να συνεχίσει να δανείζεται φθηνά ώστε να καλύπτει τα "λειτουργικά" της κόστη ("επιδοτήσεις" για τα εκατομμύρια των νοικοκυραίων ψηφοπελατών των Πάγκαλων και για πληθυσμιακές κατηγορίες με μεγάλο πελατειακό ενδιαφέρον, μίζες κρατικοδίαιτων διαπλεκομένων, δισεκατομμυριούχες επιχορηγήσεις κομμάτων, μισθοί δημοσιοϋπαλληλικού πελατειακού στρατού κλπ.), μετακυλίοντας τον "λογαριασμό" στην πραγματική οικονομία και την πραγματική κοινωνία (όλους αυτούς που τα έφερναν δύσκολα βόλτα και πριν την κρίση, που δεν υπήρξαν ποτέ κρατικοδίατοι και που ήσαν ανέκαθεν εργασιακώς εκτεθειμένοι και πελατειακώς απροστάτευτοι). Ήταν η τελευταία της ελπίδα να διατηρήσει την κοινωνικώς κυρίαρχη θέση της χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις (πέραν των θεσμικώς στημένων από το ίδιο το τριτοκοσμικό καθεστώς).

  

  Το αριστερό φετινό μνημόνιο είναι απλώς ένα ολοφάνερα απελπισμένο ροκάνισμα χρόνου, που μεταθέτει το πολύ μέχρι το επόμενο καλοκαίρι το αναπόφευκτο: την πανηγυρική εκπαραθύρωση του τριτοκοσμικού ψευδοκράτους από την ευρωζώνη. Γιατί όπως όλος ο κόσμος γνωρίζει (της εγχώριας ελίτ περιλαμβανομένης), "το πρόγραμμα δεν βγαίνει" ούτε λογιστικά ούτε κοινωνικά (βλ. Ινστιτούτο Brookings: Η ελληνική οικονομία θα μείνει για πολλά χρόνια στην εντατική και Τζόζεφ Στίγκλιτς: τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα...).
Ως δεκανίκι της κεφαλαιοκρατίας, η εγχώρια αριστερά -της εξουσίας- εκπλήρωσε και με το παραπάνω τον ιστορικό ρόλο που είχε ανέκαθεν κάθε αριστερά στον δυτικό κόσμο (στον ανατολικό, ή στον Τρίτο Κόσμο ο ιστορικός ρόλος της αριστεράς είναι να εγκαθιδρύει τυραννίες και μεγαδήμιους μπροστά στους οποίους ωχριά ακόμα και ο ναζισμός). Απλώς, στην περίπτωση του ΣΥΓΥΡΙΖΑ επιβεβαιώθηκε ακόμα μια φορά αυτό που έχει προ πολλού αποδειχθεί ιστορικώς και πέραν πάσης αμφιβολίας: ότι αυτή είναι η αριστερά, ότι αυτή ήταν πάντα, ότι δεν υπάρχει άλλη και ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει άλλη.

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ "ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ"; (ή: η καταστροφή ως απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης)

Μα φυσικά αυτοί που έβαλαν με χαλκευμένα στοιχεία το ψευδοκράτος στο ευρώ για να 'κονομήσουν: πρόκειται αποκλειστικά για την εγχώρια μεταπρατική αντιπαραγωγική παρασιτική ελίτ εισαγωγέων (χρήματος, προϊόντων, ή υπηρεσιών), μια και η νεοελληνική ήταν ανέκαθεν μια σχεδόν αποκλειστικά εισαγωγική "οικονομία", που φυτοζωούσε με εξωτερικό δανεισμό (από το 1824) και με κάθε είδους επιδοτήσεις (σχέδια Μάρσαλ, κοινοτικά πακέτα κλπ). Είναι οι ίδιοι ακριβώς που εξαπέλυσαν την προπαγάνδα τρόμου στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Είναι αυτή η ίδια ελίτ που μέσω των σφουγγοκωλάριων μηντιαρχών και δημοσιογραφιάδων της προσπαθεί να μας πείσει ότι δήθεν τη συμφέρει η επιστροφή στη δραχμή (γιατί έτσι θα μπορεί ... να "πάρει κοψοχρονιά τα σπίτια" των διαφόρων ζωντανών νεκρών), αλλά ότι παρ' όλα αυτά ενεργεί για το "κοινό καλό" και ... ενάντια στα συμφέροντά της, αγωνιζόμενη να "μείνουμε Ευρώπη".
Κρίνοντας από την "φιλοευρωπαϊκή" terrorganda των εγχωρίων "ευρωπαίων" στο πρόσφατο δημοψήφισμα του Ιουλίου, η αποπομπή (όπως κι αν θα τη βαφτίσουν) του ψευδοκράτους από την ευρωζώνη θα έχει τρομακτικές συνέπειες για την τσέπη τους και την κοινωνική τους θέση: γιατί, όπως έλεγε κι ο αείμνηστος Επίκουρος "δεν είναι δυνατόν να μην φοβάται αυτός που εκφοβίζει" («ουκ έστιν άφοβον είναι φοβερόν φαινόμενον»).
Η πρώτη εμφανής συνέπεια θα είναι ότι με την έξοδο από το ευρώ και την επακόλουθη διακοπή της δανειακής επιδότησης του ψευδοκράτους, αυτό θα κηρύξει και επισήμως πτώχευση (όσοι ισχυρίζονται ότι το χρέος του ψευδοκράτους θα μετατραπεί σε δραχμές, απλώς παραπλανούν τους αδαείς: εδώ δεν είναι δυνατόν το χρέος να εξυπηρετηθεί σε ευρώ και θα εξυπηρετηθεί σε σούπερ υποτιμημένες δραχμές;).

Η πτώχευση του ψευδοκράτους (και της ψευδο-οικονομίας του) θα επιφέρει μια περίοδο ευεργερτικής για την κοινωνία αποσταθεροποίησης και ανωμαλίας.
Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες αργόμισθοι βολεμένοι πελατοστρατιώτες θα πάρουν την άγουσα για την ανεργία, αφού το μή δανειοεπιδοτούμενο πλέον ψευδοκράτος δεν θα έχει να τους πληρώνει (άλλωστε η Ελλάδα με εκατό το πολύ χιλιάδες δημόσιους διοικητικούς υπαλλήλους την κάνει μια χαρά τη δουλειά της - και άλλωστε και σήμερα, ένα μόνο κορόιδο στα πέντε αργόσχολα πελατόσκυλα βγάζει όλη τη δουλειά). Επίσης μερικές εκατοντάδες χιλιάδες υψηλοσυνταξιούχων θα δουν τις συντάξεις τους να εκλογικεύονται προσγειούμενες στις πραγματικές δυνατότητες της -ανύπαρκτης- ελληνικής οικονομίας (δηλαδή κάπου στα 200 με 300 ευρώ -εννοείται σε δραχμές). Οι μισθοί των εναπομεινάντων υπαλλήλων του ψευδοκράτους θα εκλογικευτούν και αυτοί και θα κυμανθούν (ενν. σε δραχμές) μεταξύ 300 και 700 ευρώ (ό,τι δηλαδή ζητούσαν ως αυτονόητο οι λογιστές των δανειστών του ψευδοκράτους, αλλά και κάθε οικονομολόγος με στοιχειώδη γνώση των θεμελιωδών αρχών της Δημοσιονομικής). Έτσι μια καθαρίστρια θα παίρνει, ας πούμε, 300€ και ένας δικαστής 700€ (ενν. σε υποτιμημένες δραχμές). Οι υπόλοιποι θα βρίσκονται στο ενδιάμεσο.
Παράλληλα η διακοπή τής, άμεσης ή έμμεσης, ευρω-αιμοδότησης χιλιάδων κρατικοδίαιτων επιδοτούμενων ψευτοεπιχειρηματιών (εργολάβοι Δημοσίου, καναλάρχες, τράπεζες, ΚΕΚ, Εκκλησία Α.Ε. κλπ.) θα τους οδηγήσει είτε στο να κλείσουν (το καλύτερο), είτε στο να βάλουν χέρι στα λεφτά που έχουν στην Ελβετία προκειμένου να μπορέσουν να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους και να μην πτωχεύσουν. Αυτός θα είναι και ο μόνος τρόπος ώστε να ριχτούν επιτέλους στην αγορά τα περιβόητα ευρώ που είναι κρυμένα στα στρώματα και στις ξένες τράπεζες (το αποκαλούμενο και "λίπος").

Αν νιώθεις "res" τότε είσαι "res"...

 Η κακοπληρωμένη έως απλήρωτη πολύωρη και "ελαστική" εργασία είναι η νέα κανονικότητα που διέπει την πραγματικότητα των "αγορών". Ο οποίες επιθυμούν και την παράδοση στα σαρκοβόρα βουλιμικά σαγόνια τους και της κυριακάτικης αργίας, τελευταίο οχυρό της ανθρώπινης ανάσας που απέμεινε στο μισθωτό σκλάβο.

 Οι καταναλωτές εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους στις τηλεοπτικές κάμερες των ευαισθητοποιημένων κοινωνικά καναλιών για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στο να συνεχίσουν τη θεραπεία της κατανάλωσης έτσι όπως είχαν διδαχτεί όλα τα προηγούμενα χρόνια της "ευημερίας". Τους λείπουν τα ψώνια-φάρμακα, έστω κι εφήμερης πλήρωσης, για την ανακούφιση της ανασφάλειάς τους και των ψυχικών τους αδιεξόδων. Και πλέον τα αδιέξοδά τους επιθυμούν σφόδρα να κλείσουν εισιτήρια για "παραδείσους" της αλλοδαπής. Όπου κι εκεί σε πάρα πολλές των περιπτώσεων διαπιστώνουν ότι οι "αγορές" έχουν εγκαταστήσει το "πνεύμα" και τα δίχτυα των δουλεμπορικών σύγχρονων γαλέρων και η εχθρικότητα και περιφρόνηση του γηγενή απέναντι στον ταπεινωμένο μετανάστη τούς πλημμυρίζει με μια σαδιστική αίσθηση οικειότητας. Οικειότητας με τους φτωχοδιάβολους που ξεβράζονται κατά κύματα στις ακτές της γης που άφησαν πίσω, με την κρυφή προσωπική ευχή να μην ξαναπατήσουν σε αυτή.

Iσως ακόμα υπάρχω ~ Μαρία Θεριανή Βάθη

Χαμένοι στα παιχνίδια των καιρών
ψάχνοντας για μία πρόσχαρη Ιθάκη
χάσαμε την πορεία…
Ξεπουλήσαμε όνειρα,
αδειάσαμε ελπίδες
γίναμε φθαρτοί στα χέρια διεφθαρμένων.
Τώρα κενό.
Μια περίεργη σιωπή παντού
σαν τα πάντα να νέκρωσαν.
Το φεγγάρι παγωμένο,
σε ένα τοπίο θλίψης σκοτεινό και απόμακρο.
Μόνο μια κραυγή ακούγεται
ξάφνου στο δειλινό καθώς ξημερώνει…
Ίσως κάτι να υπάρχει ακόμη
μέσα στη σκόνη της καταστροφής,
ίσως οι άνθρωποι πήραν πάλι πνοή
και από απάνθρωποι γίνανε τουλάχιστον πιο ανθρώπινοι…
Ίσως υπάρχει ακόμη η λέξη αγάπη,
σ΄αγαπώ,
σ’ αγάπησα ίσως δεν ξεπουλήθηκε
και αυτή στα παζάρια των σχέσεων
και των τρωτών συναισθημάτων…
ίσως ακόμα υπάρχουμε, ίσως ακόμα υπάρχω.

το διαβάσαμε στους Σκοπευτές Ονείρων

Και μια μικρή μουσική προσθήκη από εμάς:  https://www.youtube.com/watch?v=2J241uJjsJ8

"Η αληθινή δημοκρατία έχει πάψει να υπάρχει στον πλανήτη μας..."

" Η αληθινή δημοκρατία έχει πάψει να υπάρχει στον πλανήτη μας από τότε που ο ενεργός πολίτης μιας αυτόνομης κοινότητας έγινε ο ευπαθής υπήκοος της οποιασδήποτε πολιτικής, θρησκευτικής κ.λπ. εξουσίας. Αυτό ισχύει για όλα τα σύγχρονα κράτη. Ας πάρουμε την πιο φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αυτό που την ξεχωρίζει από ένα παλιό μοναρχικό καθεστώς και από ένα σύγχρονο ολοκληρωτικό καθεστώς είναι μας λένε ότι σ' αυτήν «πηγή και φορέας όλων των εξουσιών» είναι ο λαός. Αυτό όμως είναι ψέμα. Ο λαός καλείται σε ορισμένα διαστήματα να εκλέξει τους αντιπροσώπους του για το κοινοβούλιο. Από εκεί και ύστερα δεν έχει καμιά δουλειά με την εξουσία. Αυτή ασκείται για «λογαριασμό του» από τους αντιπροσώπους του. Αυτούς όμως τους αντιπροσώπους, δεν έχει κανένα μέσο και κανένα δικαίωμα να τους ελέγχει. Μπορεί να λένε και να κάνουν ό,τι θέλουν, τα αντίθετα από εκείνα που υποσχέθηκαν και που γι' αυτά τους ψήφισαν και ο λαός δεν έχει δικαίωμα ούτε να τους ανακαλέσει, ούτε να τους κόψει το μισθό, ούτε να τους κάνει μήνυση για απάτη. Ακόμη σε όλες τις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, το Κοινοβούλιο, μέσω του οποίου υποτίθεται ότι ο λαός ασκεί την κυριαρχία του, δεν έχει καμιά πραγματική εξουσία. Η πραγματική εξουσία είναι το κράτος, ο στρατός, τα σώματα ασφαλείας, οι μυστικές υπηρεσίες, οι ανώτεροι μανδαρίνοι. Δεν είναι καθόλου το ίδιο κοινοβούλιο και κράτος.

Όμως υπάρχουν στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες μερικά πράγματα που έχουν πραγματική αξία για τις λαϊκές μάζες. Είναι αυτά που οι ίδιες με τους αγώνες τους και με το αίμα τους έχουν κατακτήσει. Είναι αυτά που μπορούν να γίνουν μέσα και όπλα στην πάλη για τη χειραφέτησή τους: το δικαίωμα της οργάνωσης, της συγκέντρωσης, της διαδήλωσης, της απεργίας, της ελεύθερης διάδοσης των ιδεών, της ελεύθερης συζήτησης.

Αυτές ακριβώς τις πολύτιμες για τις λαϊκές μάζες κατακτήσεις καταργεί το ολοκληρωτικό καθεστώς, είτε πρόκειται για στρατιωτική δικτατορία είτε για την εξουσία του ενός κόμματος.

Η γοητευτική και συχνά σκοτεινή μαγεία της μουσικής!

H μουσική είναι ένα είδος μαγείας. Είναι τα ''μαγικά" που επιστρατεύει και χειρίζεται επιδέξια ο καλλιτέχνης-μουσικός. Κατεβάζοντας τα χρώματα και τις συχνότητες των ήχων από τους αιθέρες στη γη για να δώσει μορφή και να εμφυσήσει ενέργεια στην τέχνη του. Ανακατεύοντάς τα "συστατικά του μαγικού φίλτρου" του με μαεστρία και έμπνευση, που ακόμη και αυτός ο ίδιος συχνά δεν μπορεί να εξηγήσει πώς συνέβη αυτό και μπορεί και να το αποδίδει στη ρευστή ουσία διαχρονικών και αέναων ιδεών του συλλογικού ασυνείδητου ή "ακασικών αρχείων" στα οποία απέκτησε πρόσβαση.

Όπως και να'χει, οι κανόνες εφευρίσκονται στη μουσική και γενικά στην τέχνη-και τηρούνται ευλαβικά ίσως για ένα διάστημα- απλώς για να ξεπεραστούν όταν έρθει η ώρα τους. Γιατί οι κατηγοριοποιήσεις οι στυλίστικες και οι "ετικετοποιήσεις", κι όχι μόνο στη μουσική, φτάνουν να αποτελούν στο τέλος περιοριστικούς για την έμπνευση ορισμούς και καταντούν μονολιθικές και αποπροσανατολιστικές.

Ρεύματα, τεχνικές, ιδιαίτερα προσδιοριστικά στοιχεία "σχολών" και "ειδών", επιρροές από άλλες μορφές τέχνης όπως ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία ή και η "ένατη τέχνη" των κόμικς, μπορούν κάλλιστα να συνδυαστούν αρμονικά και συμπληρωματικά μέσα σε ένα "χορταστικό μείγμα", με αποτελέσματα που δεν επιδέχονται οπωσδήποτε ταξινόμηση σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, ακόμη και νέο, γιατί απλώς το σύνολο παύει να δεσμεύεται και να οριοθετείται από τα συστατικά που το συνέθεσαν. Και γι'αυτό αποτελεί και μια μη συνηθισμένη ευχάριστη έκπληξη για όλους αυτούς στους οποίους απευθύνεται, είτε έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τις δονήσεις του είτε όχι. Καλώντας τους να αποδεσμευτούν από "σημεία αναφοράς" και οπαδικής φύσης στεγανοποιήσεις -"φανς" ενός καλλιτέχνη ή γκρουπ ή συγκεκριμένων σχημάτων που κινούνται σε απόλυτα συγκεκριμένους μουσικούς χώρους και ανάλογες αισθητικές- και να ακολουθήσουν τους ιδιαίτερους ρυθμούς που το συνθέτουν και τις ιστορίες που αυτοί αφηγούνται.

Με αυτό το σκεπτικό, παρουσιάζουμε ένα ασυνήθιστο μουσικό σχήμα, τους Ghoultown από το Texas των ΗΠΑ. Μια μπάντα που ξέρει να συνδυάζει πολύ πειστικά το punk rock, το λεγόμενο rockabilly, την country του αμερικανικού νότου, τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του gothic παντρεμένη με μια "western" αισθητική και στίχους θα'λεγε κανείς βγαλμένους από κάποια "cult" ταινία τρόμου. Παράγοντας ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα! Με χαρακτηριστικό δείγμα το παρακάτω τραγούδι και βίντεο.

Καλή ακρόαση, λοιπόν. Σε όποια "μουσική φυλή" κι αν θεωρείτε ότι ανήκετε. Αν και ο άνθρωπος που μοιάζει με τρεχούμενο ορμητικό νερό, το οποίο αποφεύγει με κάθε τρόπο να λιμνάζει, δεν μπορεί να ανήκει πουθενά. Ούτε καν στις συνήθειές του και τις βεβαιότητες της "κοινής λογικής" και τις συναινετικές δομές κι εκάστοτε δημοφιλείς αισθητικές του κόσμου, που τον καθηλώνουν και τον αυτοματοποιούν.

Ο Ένοικος...

Ένα ακόμη πισώπλατο χτύπημα κατά της ανθρωπότητας: "ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΛΟΜΠΙ"

Η τεχνολογία Ελεύθερης Ενέργειας! Κυρίαρχη σ' έναν κόσμο μικρών πάμφθηνων συσκευών που αντλώντας άφθονη ενέργεια από "το κενό" θα παράγουν όλη την ποσότητα ηλεκτρισμού που χρειάζεται μια οικία, συσκευών "ψυχρής σύντηξης", αχρηστίας της επικίνδυνης πυρηνικής ενέργειας, μηδενικής μόλυνσης του περιβάλλοντος κι όπου ο καθένας μας θα'χει τη δυνατότητα να αντλεί ελεύθερα τη χρειαζούμενη ενέργεια και με σχεδόν μηδενικό κόστος!!! Αυτό πράγματι είναι σίγουρο "πως θα αλλάξει την αξία του χρήματος περιορίζοντας την κερδοσκοπία".  

Συνδέστε:

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ! Για έναν κόσμο δίχως καλωδίωση, λογαριασμούς ρεύματος, "αδελφές του πετρελαίου" και θανατηφόρες ακτινοβολίες...
 ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (FREE ENERGY): Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ (ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ) ΚΡΙΣΗ
 Τέσλα: Τι θα γινόταν ΑΝ;

αλλά και αυτό: Άλλο ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας; Η ανακάλυψη του "κρυπτοϊού του καρκίνου" και της θεραπείας του και η εξόντωσή της από το ιατροφαρμακευτικό ιερατείο!

ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΛΟΜΠΙ


"Μια από τις μεγάλες δυνάμεις που διάκειται εχθρικά απέναντι στην Ελεύθερη Ενέργεια, είναι τα κράτη και οι κυβερνήσεις τους. Ο παράγοντας που υπεισέρχεται σ’ αυτή την περίπτωση είναι η «εθνική ασφάλεια»!!! ".
Διότι απειλεί τον έλεγχο και την απόλυτη κυριαρχία του κράτους πάνω στους πολίτες του.

Πέτρος Ζωγράφος

ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
220 Volt ρεύματος από νερό!

(σχόλιο από εμάς: που όπως έχει αποκαλύψει και ο ίδιος έχει δανείσει την εκπληκτική συσκευή του σε φτωχά νοικοκυριά, των οποίων είχε κόψει το κανονικά δωρεάν δημόσιο αγαθό-ρεύμα η ΔΕΗ και με μηδενικό κόστος "ξαναβρήκαν το φως" τους. Κάτι που σίγουρα δεν ενθουσιάζει το μισητό και μισάνθρωπο κατεστημένο και τα συντηρητικά, αντιδραστικά "επιστημονικά" ιερατεία του, για κάθε επαναστατική, περιβαλλοντικά ωφέλιμη και οικονομικά προσοδοφόρα και άρα υπέρ του ανθρώπου καινοτομία !)

 «Ο μόνος λόγος που δεν έχουμε ακόμη αυτοκίνητα, που κινούνται με εναλλακτικό τρόπο, είναι πολιτικός. Δεν είναι επιστημονικός». John O’ Malley Bockris, φυσικός

«Τι πιο παράλογο και γελοίο για τρένα που ταξιδεύουν δύο φορές πιο γρήγορα από τις ταχυδρομικές άμαξες!… Πιστεύουμε ότι το Κοινοβούλιο θα περιορίσει την ταχύτητα σε όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο στα δέκα το πολύ δεκαπέντε χιλιόμετρα την ώρα. Όλοι συμφωνούν πως μ’ αυτή την ταχύτητα πηγαίνει κανείς αρκετά γρήγορα αλλά και με ασφάλεια». Τριμηνιαία Επιθεώρηση, 1825

Η πορεία της ανθρωπότητας προς την Ελεύθερη Ενέργεια δεν είναι μια ασφαλής και προδιαγεγραμμένη διαδρομή πάνω σε συγκεκριμένες ράγες. Είναι μια πορεία δύσκολη και προβληματική. Παρά τις τεχνολογικές δυνατότητες και τις προωθημένες έρευνες μιας χούφτας πρωτοπόρων, τίποτε δεν εγγυάται πως θα φθάσουμε σύντομα σε ένα φωτεινό ενεργειακό μέλλον, απαλλαγμένο από βρώμικα και αναποτελεσματικά καύσιμα. Υπάρχουν πολλοί εχθροί που καραδοκούν. Υπάρχουν δυνάμεις που εμποδίζουν την ενεργειακή μας απελευθέρωση. Υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να μας κρατήσουν δέσμιους του παραδοσιακού ενεργειακού μοντέλου.

Οι εχθροί της Ελεύθερης Ενέργειας, που παρεμποδίζουν με κάθε τρόπο τις θαυμαστές εφευρέσεις και τεχνολογίες να αλλάξουν το πρόσωπο του πλανήτη μας, είναι πολλοί και πολυπρόσωποι. Άλλοτε συνεργάζονται μεταξύ τους, συμπτύσσοντας ένα ανίερο μέτωπο κατά της Ελεύθερης Ενέργειας, και άλλοτε λειτουργούν ανεξάρτητα στοχεύοντας πάντα στην καταστολή των δυνάμεων της ενεργειακής απελευθέρωσης. 

Η ύπαρξη μιας οργανωμένης παγκόσμιας συνωμοσίας κατά της Ελεύθερης Ενέργειας δεν είναι κάτι το αποδεδειγμένο. Εκείνο όμως που θεωρείται βέβαιο είναι πως υπάρχουν δυνάμεις και «ομάδες ειδικών συμφερόντων», τα κοινώς αποκαλούμενα λόμπι (Lobby), που δεν βλέπουν με καλό μάτι την αλλαγή του σημερινού ενεργειακού μοντέλου, άσχετα αν καταστρέφει το περιβάλλον του πλανήτη μας και είναι ολοφάνερα σπάταλο και αντιπαραγωγικό. Αυτές οι κλειστές ομάδες ασκούν μεγάλη επιρροή στις κυβερνήσεις, αναγκάζοντας τες να υιοθετήσουν εχθρική στάση απέναντι στις νέες ενεργειακές τεχνολογίες και στους πρωτοπόρους της Ελεύθερης Ενέργειας. Από την πλευρά τους οι κυβερνήσεις έχουν και τους δικούς τους λόγους για να βλέπουν την Ελεύθερη Ενέργεια ως απειλή για τη σταθερότητα του συστήματος. Κυβερνήσεις και λόμπι συμπτύσσουν συχνά κοινό μέτωπο κατά της Ελεύθερης Ενέργειας. Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα, που δείχνει πως μια συντεχνία κατάφερε να πείσει τη γαλλική κυβέρνηση να φορολογήσει το ηλιακό φως!

Πριν ανακαλυφθούν τα φθηνά και ανθεκτικά τζάμια, μόνον τα πλουσιότερα μέλη της γαλλικής αριστοκρατίας είχαν τη δυνατότητα να πληρώνουν για γυάλινα παράθυρα στις κατοικίες τους. Ωστόσο, αμέσως μετά τη Γαλλική Επανάσταση τα γυάλινα παράθυρα έγιναν διαθέσιμα στο εμπόριο κι έτσι η ανερχόμενη μεσαία τάξη έκτιζε πλέον τα σπίτια της με μεγάλα παράθυρα από γυαλί. Το γεγονός αυτό είχε πολύ δυσάρεστες επιπτώσεις στις δουλειές και στις τσέπες των παραδοσιακών παρασκευαστών κεριών. Προηγουμένως, τα σκοτεινά δίχως παράθυρα σπίτια σήμαιναν μια σταθερή πελατεία γι’ αυτούς. Όμως πλέον, τα μεγάλα γυάλινα παράθυρα επέτρεπαν το φως του ήλιου να εισχωρεί στο εσωτερικό του σπιτιού για περισσότερες ώρες την ημέρα. Οι Γάλλοι παρασκευαστές κεριών αντέδρασαν. Ζήτησαν από τη νέα γαλλική κυβέρνηση να περάσει έναν ειδικό νόμο για τη φορολογία των ιδιοκτητών κατοικιών Ο νόμος προέβλεπε έναν φόρο, που θα ήταν ανάλογος με το αριθμό και το μέγεθος του κάθε παραθύρου. Ο φόρος κατάφερε να περάσει και μ’ αυτoν τον τρόπο το λόμπι των παρασκευαστών κεριών μπόρεσε να φορολογήσει το ηλιακό φως!

ΟΜΟΡΦΗ ΝΥΧΤΑ..

Κάθησα στο παγκάκι της μικρής πλατείας και την άραξα. Τέντωσα τα πόδια και κοίταξα ψηλά αυτό τον χειμωνιάτικο ουρανό  και χαμογέλασα. Οι κόποι μιας ζωής που είχαν στόχο να μην φτάσω πουθενα ένοιωθαν επί τέλους δικαιωμένοι.  Δεν με μπορείτε να με εκβιάσετε. Ο πατέρας μου όταν ήμουν παιδί, αυτό μου είχε δώσει σαν συμβουλή κι ευχή. Να φέρεις τη ζωή σου έτσι ώστε να μην μπορεί να σε εκβιάσει κανείς...

Ετσι αυθόρμητα λοιπόν, κάτω από τη χειμωνιάτικη νύχτα, σ΄αυτό το απειλητικό τοπίο που έχει μετατρέψει τη χαρά της ζωής σε φόβο.. η απάντηση φθάνει σαν πεφτάστερο.  Από μένα θα πάρετε από τα τρία το μακρύτερο. Ετσι απλά χωρίς εξηγήσεις. Χωρίς περιττές κουβέντες. Πως το είχε πει ο ποιητής? Δεν έχω τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα, είμαιι ελεύθερος.

Δεν έχω τίποτα που να σας κινεί το ενδιαφέρον, δεν ελπίζω σε τίποτα από τις αηδίες που λέτε, είμαι ελεύθερη να επιλέξω να σας αγνοώ. Ακόμα και να δέσεις έναν άνθρωπο χειροπόδαρα, υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις, πόσο μακριά φτάνει η σκέψη του. Εμενα π.χ. αυτή τη στιγμή έχει περάσει τα σύνεφα, έχει ξεφύγει από το ηλιακό σύστημα, έχει ταξιδέψει κάπου δέκα γαλαξίες πιο πέρα, κι έχει κατασκηνώσει σ΄ενα πλανήτη που δεν τον έχετε βρει ακόμα. Γιατί έτσι γουστάρω...

Μιλάς στο χαζοκούτι και υπάρχεις όσο εγώ το έχω ανοικτό. Αν το κλείσω είσαι ανύπαρκτος.

Αυτές τις "άγιες ημέρες" που έρχονται μίλα μου για άλλα πράγματα...

Μη μου μιλάς για ζεστασιά μεταξύ των ανθρώπων, μέσα στο χειμωνιάτικο κρύο που τρέφεται με την αιθαλομίχλη πάνω από τις πόλεις θυτών και θυμάτων. Για να μην τραφεί με ξέψυχους από την ανάσα του ανθρώπους.
Mη μου μιλάς για ευτυχία! Μη μου μιλάς για χαμόγελα!
Μας τα έχει ήδη πει η Coca Cola, που ξεδιψάει τη λαχτάρα μας για λίγες στιγμές ευτυχίας. Μη με ρωτάς πώς το καταφέρνει. Ο καλός κοιλαράς παππούλης, μέσα σε έναν κόσμο με τουμπανιασμένες από την πείνα κοιλιές, αυτός με τη γενειάδα και τον παιχνιδόσακο συνυπογράφει, κι αυτό μετράει.

Μη μου μιλάς για αγάπη! Η αγάπη δεν έρχεται κάποιες συγκεκριμένες ημέρες του χρόνου, σαν αστεροειδής που η γη νιώθει την ανάσα του και μετά εξαφανίζεται και πάλι στο διάστημα. Η αγάπη δεν έχει σχέση με εράνους και εορταστικές φιλανθρωπίες και εορταστικά δημόσια κι εκκλησιαστικά συσσίτια και φωτογραφίσεις επωνύμων δίπλα σε άστεγους, άπορους και παιδάκια σε ιδρύματα. Η αγάπη είναι! 
Δεν κουκουλώνει εκ των ενόντων την κοινωνική αταξία και αμετροέπεια, ούτε καλοπιάνει όποτε το θυμάται τη δυστυχία για να την ξεγελάσει! Δεν επιτρέπει στα προηγούμενα να ευδοκιμήσουν, με τη συνέπειά της και τη διαρκή ταύτιση των λεγόμενων με τα πεπραγμένα της.
Και ξέρεις: η αγάπη ξέρει και να διεκδικεί για λογαριασμό όλων όσων τη στερούνται με τον πιο βάρβαρο τρόπο και βλέπουν τη ζωή να χύνεται στο χώμα, σαν το αίμα μέσα από τις ανοιχτές πληγές. Και η αγάπη μπορεί να γίνει και πολύ δυναμική στις διεκδικήσεις της. Μη καταδεχόμενη να καθηλωθεί και να συμβιβαστεί στο επίπεδο της συμπόνοιας.

Μη μου μιλάς για ευχές. Ειδικά για αυτό. Δεν είμαι ετοιμοθάνατος που χρειάζεται παρηγοριά. Ούτε λάτρης των πρωτοκόλλων, όπως τα εορταστικά. Δεν θέλω τη συνήθεια. Δεν χρειάζομαι κανενός είδους ψυχαναγκασμό. Θέλω τη σοφία της ρήξης με το άρρωστα οικείο, την επαναστατικότητα της κίνησης, τη μη εμπορεύσιμη κι ελεγχόμενη μαγεία του απρόβλεπτου. Θέλω την ανατροπή. Των λιμνάζοντων υδάτων από το νεαρό ποτάμι. Αυτό που όπως έλεγε και ο Μπρεχτ το λέμε και "βία", αντί να λέμε βία τις όχθες που συγκρατούν την ορμή του.

Μίλα μου για άλλα πράγματα. Αυτά που πολλοί εγκωμιάζουν αλλά στην ουσία χλευάζουν, φοβούνται έως και αποστρέφονται. Όπως ο ιδρυματοποιημένος τρόφιμος φοβάται τις υποσχέσεις της ελευθερίας έξω από το φράχτη του ιδρύματος μόνιμου σωφρονισμού. Και νιώθει ασφάλεια μόνο μέσα στο γνώριμο περιβάλλον του κελιού του και στις διαταγές των διευθυντών και στις ροπαλιές δεσμοφυλάκων.
Ας μιλήσουμε γι'αυτά που δεν υπάρχουν στα ράφια των πολυκαταστημάτων και στις μπάρες των κέντρων νυχτερινής διασκέδασης, που και αυτά περιμένουν τις "άγιες ημέρες" μπας και "κάνουν γιορτές".
Μίλα μου για μια καρδιά που φλέγεται μέσα στη μαύρη βροχή και το μόνιμο αγιάζι του κόσμου.
Έλα να αφουγκραστούμε μια καρδιά, που αν και τελείως γυμνή απ'όλα τα φτιασίδια και τα λαμπιόνια της πολιτισμικής παράκρουσης, πάλλεται στην αίσθηση της πληρότητας. Μέσα στην λαμπερή ομορφιά της αρετής της απλότητας. Που δεν έχει ανάγκη από δώρα γιατί τα έχει όλα όσα ξέρει πως χρειάζεται και περιγράφονται με μία μόνο λέξη. Που εμπλουτίζει πολλές άλλες έννοιες, ακόμα και αυτή της εξέγερσης: Αγνότητα!

ανιχνευτής