Η αλήθεια που κρύβεται επιμελώς: Οι Δυτικοί λαθρομετανάστες που ρημάζουν τον πλανήτη

Καθημερινά ακούμε ότι χιλιάδες Αφρικανοί και Ασιάτες μετακινούνται και προκαλούν τις μεγάλες “προσφυγικές κρίσεις” σε όλη την Ευρώπη! Οι κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης σκορπούν τον πανικό, σηκώνονται ξανά σύνορα και οι ένοπλες δυνάμεις κινητοποιούνται παντού. Αλλά ο αριθμός των αλλοδαπών που εισέρχονται παράνομα στην Ευρώπη είναι ασύγκριτα μικρότερος από τον αριθμό των Δυτικών μεταναστών που κατακλύζουν, συχνά παράνομα, σχεδόν όλες τις γωνιές του κόσμου.

Δεκάδες εκατομμύρια μετανάστες από την Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική, νόμιμοι και παράνομοι, έχουν πλημμυρίσει τις πόλεις και την ύπαιθρο στην Ασία, τη Λατινική Αμερική, ακόμα και την Αφρική. Πρόκειται για ένα φαινόμενο τεράστιας έκτασης που, όμως, δεν παίρνει σκοπίμως την ανάλογη δημοσιότητα.

Κάθε χρόνο, εκατομμύρια άνθρωποι εγκαταλείπουν την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική κατά ορδές. Κατά βάθος δεν μπορούν να αντέξουν άλλο τον δυτικό τρόπο ζωής, τις κοινωνίες τους, αλλά ποτέ δεν θα τους ακούσετε να το ομολογούν. Είναι πάρα πολύ υπερήφανοι και πολύ αλαζόνες! Όμως, όταν θεωρήσουν κάποια από τις αμέτρητες περιοχές του κόσμου κατάλληλη για τις προσωπικές τους ανάγκες - ασφαλή, ελκυστική και φθηνή - απλά τα μαζεύουν και πάνε να ζήσουν εκεί! Οι Δυτικoί μετανάστες ορμάνε σαν τους ταύρους και το έδαφος τρέμει κάτω από τα πόδια τους.

Έρχονται, απαιτούν και παίρνουν ό,τι μπορούν - συχνά με τη βία. Αν τους αφήσεις, παίρνουν τα πάντα. Μετά, όταν δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα να λεηλατήσουν, απλά προχωρούν στον επόμενο τόπο. Μετά το διάβα τους, “ούτε χόρτο δεν μπορεί να φυτρώσει”, τα πάντα είναι καμμένα, ερειπωμένα και κατεστραμμένα. Αυτό έχει συμβεί στο Μπαλί, το Πουκέτ, την νότια Σρι Λάνκα, σε μεγάλα τμήματα της Καραϊβικής, στο Μεξικό και στην ανατολική ακτή της Αφρικής, για να αναφέρουμε μερικά μόνο σημεία.

Κατ' αρχάς, οι Δυτικοί μετανάστες δεν χρειάζονται καν βίζα για να εισέλθουν στις περισσότερες χώρες.Δεκαετίες πριν, η Αυτοκρατορία άνοιξε με τη βία όλα σχεδόν τα “αναπτυσσόμενα κράτη”. Οι Δυτικοί αντιμετωπίζονται προνομιακά, και γενικά θεωρούνται ως «πηγή εισοδήματος» από τα τοπικά καθεστώτα.

Η καταλήστευση των φτωχών χωρών

Κανένας «μυστικός παράδεισος» δεν μπορεί να μείνει κρυφός πια και καμία χώρα δεν μπορεί να διατηρήσει μια λογική πολιτική στις τιμές της. Οι μετανάστες από την Ευρώπη, την Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία είναι αποφασισμένοι να πλουτίσουν με οποιοδήποτε μέσο, σε βάρος των ντόπιων πληθυσμών. Συνεχώς ψάχνουν για ευκαιρίες: παρακολουθούν παντού τις τιμές, έτοιμοι να επωφεληθούν, εφ' όσον ο τόπος προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες, έχει χαλαρή νομοθεσία για τη μετανάστευση και ανίσχυρο νομικό πλαίσιο.

Κάθε κομμάτι γης καθαρό και ανεκμετάλλευτο διαφθείρεται. Με ταχύτητα αστραπής, οι Δυτικοί μετανάστες αρπάζουν ακίνητα και γη που προσφέρονται σε λογικές τιμές. Στη συνέχεια, επιβάλλουν τον ξένο τρόπο ζωής τους σε όλα εκείνα τα «πρόσφατα κατακτημένα εδάφη». Το αποτέλεσμα είναι ολόκληροι πολιτισμοί να καταρρέουν ή να γίνονται αγνώριστοι.

Πιοτρ Κροπότκιν: Νόμος και Εξουσία

(Σαν εισαγωγή: Πόσο επίκαιρα και θεμελιώδη εξακολουθούν πεισματικά να παραμένουν όλα όσα αναφέρονται παρακάτω, και σε αυτούς τους σύγχρονους καιρούς του πολυεθνικού και χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού, της τρομολαγνείας και ψυχαναγκαστικής ανάγκης για "ασφάλεια" και "νομιμότητα" (σύμφωνα με το δίκαιο του ισχυροτέρου, φυσικά κι "ελέω θεού"), των κολοσσιαίων μηχανισμών προπαγάνδας, της διάλυσης κάθε υποψίας αυτοδιάθεσης και δικαιωμάτων των λαών και της επιβαλλόμενης αστυνομοκρατίας με συνδρομή υψηλής τεχνολογίας απόλυτου ελέγχου των πάντων. Που όλα τους αποκαλούνται, πολύ προσεχτικά, "πολιτισμός" ! Πόσο θεμελιώδεις εξακολουθούν να είναι οι παρακάτω στοχασμοί και πολύπτυχες επισημάνσεις, όσον αφορά τις προοπτικές πραγματικής ανεξαρτησίας και αυτονομίας μιας κοινωνίας, μέσω της ανάληψης ευθυνών του καθενός χωριστά και όλων μαζί, των ατόμων-μελών της, της αυτοοργάνωσης και αυτοκυβέρνησής τους, της συλλογικής δρατηριότητας με κοινωνικό πρόταγμα και οριζόντιες δομές...)

 Πιοτρ Κροπότκιν (1842-1921): Ένας «Αναρχικός Πρίγκιπας» 

Ελευθερία ή Τίποτα!

Πιοτρ Κροπότκιν: Νόμος και Εξουσία

«Όταν η αμάθεια κυριαρχεί στην κοινωνία κι η αταξία στα μυαλά των ανθρώπων, οι νόμοι πολλαπλασιάζονται, η νομοθεσία προσδοκάται να τα κάνει όλα, κι ενώ κάθε καινούργιος νόμος είναι ένα νέο στραβοπάτημα, οι άνθρωποι οδηγούνται συνεχώς στο ν’ απαιτούν απ’ αυτόν ό,τι μπορεί να προκύψει μονάχα από τους ίδιους, από την δική τους εκπαίδευση και την δική της ηθική». Δεν είναι επαναστάτης αυτός που τα λέει αυτά ούτε έστω ένας μεταρρυθμιστής. Είναι ο νομικός Dalloy, συγγραφέας της συλλογής του Γαλλικού δικαίου που είναι γνωστή σαν «Ευρετήριο της Νομοθεσίας». Κι όμως, μολονότι αυτές οι γραμμές γράφτηκαν από ‘ναν άνθρωπο, ο οποίος ήταν ο ίδιος δημιουργός και θαυμαστής του νόμου, εκφράζουν τέλεια την ανώμαλη κατάσταση της κοινωνίας μας.

Στα υπάρχοντα κράτη οι άνθρωποι προσβλέπουν σ’ ένα καινούργιο νόμο σαν φάρμακο για οποιοδήποτε κακό. Αντί ν’ αλλάξουν μόνοι τους ό,τι είναι κακό, οι άνθρωποι αρχίζουν να ζητούν ένα νόμο για να το αλλάξει. [1] Αν ο δρόμος μεταξύ δύο χωριών είναι απροσπέλαστος, ο χωριάτης λέει: «θα ’πρεπε να υπάρχει ένας νόμος για τους επαρχιακούς δρόμους». Αν ένας φύλακας πάρκου εκμεταλλεύεται την έλλειψη πνεύματος σ’ ένα από κείνους, οι οποίοι τον ακολουθούν με δουλικό σεβασμό και τον προσβάλλει, ο προσβλημένος, λέει: «θα ’πρεπε να υπάρχει ένας νόμος που να επιβάλλει περισσότερη ευγένεια στους φύλακες πάρκων». Αν υπάρχει στασιμότητα στη γεωργία ή στο εμπόριο, ο γεωργός, ο κτηνοτρόφος, ή ο σιτέμπορος, υποστηρίζει: «χρειαζόμαστε προστατευτική νομοθεσία». Μέχρι τον τελευταίο εμποράκο, δεν υπάρχει κανείς που να μη ζητά ένα νόμο για να προστατέψει το επάγγελμά του. Αν ο εργοδότης κατεβάζει τους μισθούς ή αυξάνει τις ώρες εργασίας, ο εκκολαπτόμενος πολιτικός διακηρύσσει: «Πρέπει να υπάρξει ένας νόμος για να βάλει τάξη σ’ όλα αυτά». Κοντολογίς, ένας νόμος παντού και για το παν! Νόμος για τις μόδες, νόμος για τους τρελούς σκύλους, νόμος για την αρετή, νόμος που να βάλει τέλος σ’ όλα τα βίτσια κι όλα τα κακά, τα οποία απορρέουν από την ανθρώπινη παθητικότητα και δειλία.

Έχουμε τόσο διαστρεβλωθεί από μια διαπαιδαγώγηση, η οποία από τη νηπιακή ηλικία ζητά να σκοτώσει μέσα μας το πνεύμα της εξέγερσης, και ν’ αναπτύξει εκείνο της υποταγής στην εξουσία. Έχουμε τόσο διαστρεβλωθεί απ’ αυτή την ύπαρξη υπό τον ζυγό του νόμου, ο οποίος κανονίζει κάθε γεγονός στη ζωή μας – την γέννησή μας, την εκπαίδευσή μας, την ανάπτυξή μας, την αγάπη μας, την φιλία μας – ώστε, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση πραγμάτων, θα χάσουμε κάθε πρωτοβουλία, κάθε συνήθεια να σκεφτόμαστε μόνοι μας.

Η ομορφιά...

Η ομορφιά δεν ισχυρίζεται τίποτα για τον εαυτό της.
Δεν χρειάζεται να το κάνει.
Η ομορφιά είναι.
Φαίνεται, ακτινοβολεί ως αυτόφωτη που είναι, μετέχει της ζωής για να την χρωματίσει και να την πλημμυρίσει με ευωδιές άνοιξης και θαλπωρή τζακιού μέσα στο χειμωνιάτικο διαπεραστικό ψύχος.
Η ομορφιά η πραγματική δεν απαιτεί, δεν κορδώνεται, δεν μετατρέπεται σε κατάρα μήτε σε αιτία δεινών, αντίθετα είναι σεμνή μέσα στη λάμψη και την απλότητά της και συχνά εύθραυστη σαν υπέροχο αγριολούλουδο. Το οποίο αδράττει την ευκαιρία να διεκδικήσει το χώρο και το χρόνο που του αναλογεί και του πρέπει μέσα στην άγρια βλάστηση της ύπαρξης.
Η ομορφιά είναι "νέκταρ μέλισσας και μπουμπούκια αγριοτριανταφυλλιάς πάνω σε σώμα ελαφίσιο" (να θυμηθούμε και κάποια λόγια του συγγραφέα Τομ Ρόμπινς). Είναι η θλίψη του ποιητή για έναν κόσμο που δεν τον χωράει και δεν τον καταλαβαίνει. Είναι η μοναξιά που αγκαλιάζει τη φύση της, είναι το γέλιο των εραστών που χαίρονται δίχως ενοχές το σμίξιμο των κορμιών τους, είναι το γέλιο της χαράς μπροστά στη μαγεία της στιγμής. Είναι η γλυκιά μελαγχολία και η βραδύτητα μέσα στους θορύβους, τα βιαστικά απλανή βλέματα, τα κλισαρισμένα λόγια και συνθήματα, τα δίχως γεύση φιλιά, τα δίχως πνοή λόγια και τους φρενήρεις κι άνισους ρυθμούς της μεγαλούπολης.
Η ομορφιά είναι ο ναυαγός στο ξερονήσι της ζωής που αρνείται να ενδώσει και να ενσωματωθεί στα σαλπίσματα της πασπαλισμένης με χημικά σκευάσματα και φανταχτερά μπογιατίσματα ασχήμιας και να παραδοθεί στις νόρμες του πρόωρου εκφυλισμού. Ακόμη κι αν αυτό της στοιχίσει πολύ ακριβά...

Αν πραγματικά σε γοητεύει, ανακάλυψέ την.
Αγκάλιασέ την στοχαστικά κι απαλά, όχι άσκεφτα και βουλιμικά, και γίνε κομμάτι της. Ο προστάτης και προστατευόμενός της συνάμα.

ανιχνευτής

Προσθήκη εκ των υστέρων: το παρακάτω βίντεο με το συνοδευτικό σχόλιο μας το'στειλε μια φίλη, ως συμπλήρωμα γι'αυτήν την ανάρτηση. Την ευχαριστούμε!



"Η ομορφιά είναι πολυπρόσωπη και υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι για να την εισπράξεις. Με όλες σου τις αισθήσεις αλλά και τις ανώτερες νοητικές λειτουργίες. Ένα μόνο από αυτά τα πρόσωπα είναι η μορφή. Ένα άλλο, πολύ πιο σημαντικό, είναι η αντίληψη που έχεις για την ελευθερία. "

Ο Αντισθένης & το Φανάρι του Διογένη

 (σαν σχόλιο: η Αναρχία σε μεγάλο οίστρο και οξυδέρκεια! Μade in ancient Greece! Όταν κάποιοι "προκλητικοί" και "αυθάδεις" αρχαίοι Έλληνες σοφοί διακήρυτταν βασικές αρχές μιας αναρχικής κοινωνίας κι έναν αντισυμβατικό για τα δεδομένα των πόλεων-κρατών τρόπο ζωής! Όχι προσαρμοσμένο στους νόμους του κράτους, αλλά στο φυσικό δίκαιο που κάθε άνθρωπος κατέχει. Εκεί όπου το έμφυτο άγραφο δίκαιο κρίνεται πιο σημαντικό από τους γραπτούς νόμους και υπαγορεύεται από το περίφημο αίσθημα της "αιδούς". Αυτό δηλαδή που, και τότε και ειδικά τώρα, απουσιάζει ηχηρά τόσο από το δημόσιο όσο κι από τον ιδιωτικό βίο. Κι όχι, φυσικά, μόνο ετούτης της χώρας...
"Αν θέλεις εγκληματίες, φτιάξε νόμους, αν θέλεις κλέφτες, φτιάξε ιδιοκτήτες"...
" Ένα παιδί απαλλαγμένο από την ενοχή της ιδιοκτησίας κι απελευθερωμένο από το βαρύ φορτίο του οικονομικού ανταγωνισμού θα μεγαλώσει με τη θέληση  να κάνει ό,τι είναι ανάγκη να γίνεται κάθε φορά και θα αντλεί χαρά από αυτό" - Ursula K. Le Guin "ο αναρχικός των δύο κόσμων" )

Ο Αντισθένης (444-370 π.κ.ε.) προερχόταν από οικογένεια δούλων και δεν αποκλείεται αυτός να ήταν ο λόγος που ίδρυσε αυτή τη σχολή για τους φτωχούς, στην οποία δεχόταν μόνο εκείνους που ασπάζονταν μια απόλυτη φτώχεια και απεξάρτηση από κάθε είδους υλικό πλούτο, ιδιοκτησία, εγωισμό, κύρος, εξουσία, φτύνοντας στα μούτρα τους άρχοντες, τους ιερείς, τους επίπλαστους θεσμούς και την κοινωνία των μικρονόων ανθρώπων.

Ένας από τους μαθητές του Σωκράτη (που ήταν τόσοι πολλοί που κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να υπολογίσει πόσοι ήταν, κι επιπλέον αρκετοί απ’ αυτούς, φοβούμενοι μήπως θανατωθούν και οι ίδιοι, δεν παραδέχονταν ανοιχτά ότι ήταν μαθητές του) ο Αντισθένης, ένας άνθρωπος ορκισμένος στην φτώχεια και στην αποστροφή προς τον υλικό πλούτο, που περηφανευόταν πολύ για την ταπεινοφροσύνη του, στον οποίο ο Σωκράτης είχε πει κάποτε «Αντισθένη, μέσα από τις τρύπες του ρούχου σου βλέπω την κενοδοξία σου» ίδρυσε τη σχολή των Κυνικών φιλοσόφων, που πήραν την ονομασία τους από το μέρος όπου βρισκόταν το «γυμνάσιο» τους, στο Κυνοσάργες.

Η σχολή των Κυνικών δεν κάηκε από την πρώτη στιγμή μαζί με τους ρακένδυτους θιασώτες της, μόνο και μόνο επειδή οι υπόλοιποι πολίτες τους έβλεπαν σαν καημένους κακομοίρηδες ή γραφικούς ακίνδυνους τύπους και ζητιάνους. Το μόνο που εξυμνούσαν ήταν η αδιαπραγμάτευτη αρετή και η ηθική σοφία, και κατά τα άλλα δεν έλεγαν ανοιχτά τη γνώμη τους για τίποτε, διότι το έβρισκαν αλαζονικό. Έκαναν μόνο σύντομα κυνικά σχόλια, αφού ήταν αυτοί που επινόησαν τον γνωστό σε όλους μας «κυνισμό», δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί είχαν επινοήσει το καυστικό χιούμορ κι ευτυχώς γι’ αυτούς, το υψηλό χιούμορ δεν το κατανοούσαν πολλοί άνθρωποι τότε, όπως και τώρα.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΡΑΓΙΖΕΙ

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΡΑΓΙΖΕΙ

Είναι ατελέσφορη και σχιζοφρενική

η πορεία μονίμως σε ευθείες γραμμές.

Θέλει να ριζώσει μέσα σου η γελοιότητα

αν όλο πιο συχνά ξεσηκώνεις

καμώματα κι ατάκες του παλιάτσου.

Άλλωστε γελοιοποιείται όποιος νιώθει ο ίδιος γελοίος.

Είναι ασυγχώρητα σκληρή η κατασκευή

των καθημερινών ρώσικων ρουλετών.

" το ημερολόγιο ενός τρελού "

το ημερολόγιο ενός τρελού

[comzeradd]

Λοιπόν, φαντάσου πως υπάρχει μια κάμερα στο σπίτι σου. Στο σαλόνι σου. Μία κάμερα παρακολούθησης, σαν αυτές που βλέπεις σε κάποιον σταθμό του metro. Για την ακρίβεια, όχι μόνο στο δικό σου σπίτι (γιατί πως να το κάνουμε, δεν είσαι και τόσο σημαντικός), αλλά σε κάθε σπίτι. Φαντάσου ότι υπάρχει μία σε κάθε σαλόνι. Ανατριχιαστικό, σωστά; Τί θα έκανες; Θα την άφηνες έτσι απλά να σε κοιτά επίμονα και να σε παρακολουθεί; Κάθε κίνησή σου μέσα στο ίδιο σου το σπίτι; Κι όμως αυτό συμβαίνει και τώρα. Σοβαρά. Αυτό συμβαίνει, αλλά στον ψηφιακό κόσμο. Βλέπεις, μια απλή κάμερα είναι τόσο εύκολο να την εντοπίσεις και να εκνευριστείς. Αλλά στον ψηφιακό κόσμο, ο οποίος είναι εξίσου αληθινός με τον κανονικό, οι μηχανισμοί παρακολούθησης δεν μπορούν να εντοπιστούν τόσο εύκολα.

" AΣΤΕΡΙ: Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ "

AΣΤΕΡΙ: Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

"  Είμαι ένα αστέρι. Στέκομαι στο πλανητικό στερέωμα απέναντί σου, αλλά εκατομμύρια μίλια μακριά από εσένα. Είμαι εκείνο το άστρο που σαν παιδί ξέχασες να μετρήσεις ή δεν πρόλαβες διότι σε πήρε ο ύπνος. Σε παρακολουθώ σιωπηλά από το παρελθόν να ζεις την καθημερινότητά σου στο τώρα, πάνω στο μικρό μπλε πλανήτη. Σε παρακολουθώ σιωπηλά από κάθε χρονική στιγμή κι από κάθε τόπο ταυτόχρονα. Είμαι άχρονο. Είμαι δίχως ιστορία. Είμαι όλη η ιστορία του σύμπαντος.
 Δεν θα μάθεις ποτέ το όνομά μου. Ίσως να μην αποκτήσω και ποτέ. Ίσως και να έχω χίλια ονόματα. Είμαι το αστέρι που ξεχνάς το ξημέρωμα και που βλέπεις μόνο την αυγή.

...και το OSKAR ξετσιπωσιάς και δολοπλοκίας κερδίζει δικαιωματικά η Δύση, οι ΜΚΟ και τα τσιράκια τους!

Δεν μας αρέσει να επιβεβαιωνόμαστε. Όχι με τόσο ωμό, απάνθρωπο, σοκαριστικό τρόπο, που σε κάνει να σιχτιρίζεις την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκες σε αυτό το βασίλειο των αόρατων και ορατών διευθυντηρίων και των φονικότατων μυστικών υπηρεσιών και κατασκευασμένων ψυχοπαθών, ισλαμοφασιστών, σαδιστών τρομοκρατών τους. Που πρέπει να διατηρήσεις αλώβητη τη λογική σου και την ψυχική υγεία σου μέσα σε αυτόν τον "πολιτισμένο" εφιάλτη της πιο σιχαμερής προπαγάνδας και θανάσιμης δολοπλοκίας, κόλαφο για το όποιο ελπιδοφόρο μέλλον του ανθρώπινου είδους.
Τα όσα συμβαίνουν στη Συρία πραγματικά, σε αντίθεση με αυτά που τα κατεστημένα μιντιακά και πολιτικά ερπετά της Δύσης και τα νατοϊκά αφηγήματα θέλουν να παγιώσουν στον αντιληπτικό και συναισθηματικό κόσμο της "κοινής γνώμης" (με χρήσιμη στήριξη κι από καθε λογής λοβοτομημένα "αλληλέγγυα" υποκείμενα), θεωρήσαμε πρέπον να τα θίξουμε και να τα... φτύσουμε:
Ανελέητη και επικίνδυνη προβοκάτσια δίχως τέλος στη Συρία...(volume 1) (σε συναρτηση με αυτό το άρθρο από το: press-gr)
 ΣΥΡΙΑ: το μεγάλο ξεβράκωμα! volume 2
 ΣΥΡΙΑ: το μεγάλο ξεβράκωμα!!!
Για τον "αλτρουιστικό" οργανισμό των "White Helmets" (Άσπρα Κράνη), με κύρια αποστολή τη συνδρομή και διάσωση των ανθρώπων που πλήττονται από τον πόλεμο, ο οποίος και χρηματοδοτείται αδρά από Ουάσινγκτον και Λονδίνο και πρόσφατα βραβεύτηκε και με το "χρυσό παπαράκι"(βλέπε ΟΣΚΑΡ) για το καλύτερο ντοκυμανταίρ, τα'χουμε επίσης επισημάνει σε αυτή την ανάρτηση: Ένας κόσμος γεμάτος τρομαχτικούς κλόουν!
Αλλά αυτό που συνέβη πρόσφατα στη Συρία με τον "δημοκρατικό βομβαρδισμό" από τους cowboys, με πρόσχημα τα δήθεν χημικά όπλα του "δαιμονικού" Άσσαντ (το νέο μεγάλο αστέρι σε αυτή τη μεγάλη εδώ και κάμποσα χρόνια λίστα της Δύσης, στην ίδια σχεδόν θέση με τη "σταθερή αξία" του βορειοκορεάτη Κιμ), ξεπερνάει κάθε "αποδεκτό" όριο αρρωστημένης φαντασίας...
 Διαβάστε το παρακάτω άρθρο, δείτε και τα συνοδευτικά βίντεο και θα καταλάβετε τι θέλουμε να πούμε...

Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

Το δικό μας "αναστάσιμο μήνυμα"

Δεν σκοπεύω να αναφερθώ σε μυστικά διευθυντήρια και αόρατα εργαστήρια κατασκευής αδίστακτων τρομοκρατών στην υπηρεσία των όποιων σκοτεινών σχεδίων μιας μυστικοπαθούς και μισάνθρωπης ελίτ. Τα οποία κοστίζουν πάμπολλες ζωές αθώων ανθρώπων, που σπάνε σαν εύθραυστα στάχυα στο σφύριγμα απαίσιων ανέμων.

Σκοπεύω να μιλήσω για το "ζουμί" αυτής της ζοφερής ιστορίας που τείνει να στοιχειώσει σαν μακάβρια κατάρα τον όποιο ανθρώπινο πολιτισμό και τις προοπτικές να ακμάσει και να ευδοκιμήσει. Για το αποτέλεσμα που συγχρόνως αποτελεί και αίτιο στοχευμένης εκπόρευσης κυρίαρχων μεθοδεύσεων και εκδήλωσης αγκυλώσεων με παθογενή πυρήνα κι απονεκρωτικών κυριαρχημένων συμπεριφορών.
 Η ανθρωπότητα μοιάζει να έχει άνισα διαιρεθεί σε δυο κατηγορίες.

Ένα κολαστήριο μέσα στον παράδεισο της αστικής δημοκρατίας...

Δεν έχει σημασία τι όνομα χρειάζεται να ενδυθεί η ξεφτίλα, πώς ονοματίζουμε την εξαχρείωση ταγών και θεσμών. Δημοκρατική, σοσιαλιστική, δεξιά, συντηρητική, νεοφιλελεύθερη, αριστερή, κεντρώα ή ότι άλλο ιδεολογικά φορτισμένο σε μια εποχή που οι ιδεολογίες μοιάζουν με διαταραχές της προσωπικότητας. Σημασία έχει ότι η εικόνα των φυλακών και η μεταχείριση των κρατουμένων τους ίσως να αποτελεί ένα είδος καθρέφτη για έναν υποτιθέμενο πολιτισμό. Εξάλλου, αν δεν κυριαρχούσαν οριζόντια και κάθετα μέσα σε μια κοινωνία απόλυτα συγκεκριμένες "αξίες", αν δεν υπήρχε αυτό το άνοιγμα μιας ολοένα πιο προκλητικά αυξανόμενης ψαλίδας ανάμεσα στον αμύθητο πλούτο και τη συγκέντρωση δύναμης και  στην ολοένα μεγαλύτερη εξαθλίωση και ανέχεια των συντριπτικά περισσότερων, τότε δεν θα λιγόστευαν και τα κίνητρα και η ώθηση για τη δημιουργία της λεγόμενης παραβατικότητας;
 Και σε τελική ανάλυση ποια είναι η μηχανή ή οι μηχανισμοί κατασκευής προτύπων μέσα στους κόλπους των κοινωνιών; Eίναι αυτοδημιούργητα; σαν κάποιους ας πούμε μεγιστάνες τύπου Τραμπ. Ο πατέρας του τον έστειλε να βρει το δρόμο του μέσα στη σκληρή πραγματικότητα της ζωής και να μάθει να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις δίνοντάς του μόνο 1 εκατομμύριο δολάρια και την ευχή του, σύμφωνα με όσα ο ίδιος έχει πει αν δεν κάνω λάθος.

"Rohalas"

"Νοσοκομείο φυλακών Κορυδαλλού - Κολαστήριο. Αυτό το έγκλημα θα το σταματήσουμε.

Αυτό που έχει καταργηθεί δεν είναι η θανατική ποινή. Είναι το θάρρος της αστικής δημοκρατίας να παραδεχθεί ότι την εφαρμόζει. Σε μία αποθήκη που δεν έχει καν αναγνωριστεί ως νοσοκομείο στοιβάζονται εκατοντάδες κρατούμενοι, χωρίς ίχνος περίθαλψης, πολλοί από αυτούς περιμένοντας να πεθάνουν. Η εκδικηση του κράτους έρχεται αργά και επώδυνα. Αρνούνται να αποφυλακίσουν ανθρώπους στα τελευταία στάδια, μολυσματικές ασθένεις εξαπλώνονται, μεσαιωνικές συνθήκες υγιεινής... Η βαρβαρότητα είναι βαθιά φωλιασμένη στη φύση του κράτους. Η βαρβαρότητα είναι η ουσία της φυλακής. Το νοσοκομείο κρατουμένων είναι η ουσία της βαρβαρότητας "


{ευχαριστούμε τον φίλο "rohala" που μας έστειλε το αρχικό δικό του σχόλιο και το βίντεο-γροθιά στο στομάχι αν σου'χει απομείνει σε αυτούς τους δύσπεπτους, να το θέσουμε λίαν επιεικώς, καιρούς...
 Υπάρχει και αυτό: Φυλακές Κορυδαλλού, νοσοκομείο ή κολαστήριο - (ΕΡΤ 1 19.7.2016) }

Ο βράχος που μιλάει

Αν και βράχος αποφάσισα να μιλήσω

Θα σας πω το όνομα μου αν και είμαι στο σημείο που στέκομαι εδώ και λίγα εκατομμύρια χρόνια χωρίς να χρειαστεί να έχω όνομα. Το όνομά μου σύμφωνα με εσάς είναι Ίμια.

Στέκομαι μέσα στην θάλασσα πολύ πριν δημιουργήσετε τον πολιτισμό σας. Για την ακρίβεια πριν ακόμα δημιουργηθείτε σαν είδος.
Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο, ούτε ζωή μπορώ να υποστηρίξω, ούτε η έκταση μου είναι άξια λόγου. Για να είμαι ειλικρινής παρακολούθησα την εξέλιξή σας απο πιθηκάκια σε αυτό που είστε σήμερα αποόαπόσταση, μιας και δεν ήμουν ποτέ σημαντικός για εσάς, αλλά και εσείς με αφήνατε αδιάφορο.

Θανατος/ζωή

Θανατος/ζωή 

Η μουσική που ακούς σε σκοτώνει
Είναι πιο ωραία από τον θάνατο
Αυτό σε σκοτώνει
Οι στίχοι σε σκοτώνουν
Σου θυμίζουν πρόσωπ(α) που δεν θέλεις να θυμάσαι
Η θύμηση αυτών των προσώπων σε σκοτώνει
Η μνήμη σε σκοτώνει
Η μοναξιά επίσης
-γι αυτήν δεν είμαι απόλυτα σιγουρη-
Το δωμάτιο σε σκοτώνει
Οι τοίχοι σε σκοτώνουν
Βγαίνεις έξω
Και πάλι κάτι προσφέρεται ευχαρίστως να σε σκοτώσει
Ο ουρανός
Το χρώμα του -η τα χρώματα-
Τα σύννεφα
Ο ήλιος σε σκοτώνει
Η βροχή σε σκοτώνει
-Δεν αξίζει την αγαπη που της δινεις-

Φεστιβάλ ποίησης Ή Πού χέζουν οι παίχτες στο σαρβάιβορ;

Φεστιβάλ ποίησης Ή Πού χέζουν οι παίχτες στο σαρβάιβορ;
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Τα φεστιβάλ ποίησης και οι αναγνώσεις ποίησης κατάντησαν η πιο χυδαία πνευματική νεκροφάνεια ποιητών εκδοτών και μικροεμπόρων.

Μέσα στον ετερότροφο παρασιτισμό τους, οι κλίκες που επιφανώς έχουν διαπρέψει ως οπισθοαβανγκάρντ καλόγεροι του καταραμένου κέντρου των Αθηνών-βλέπε κωλόμπαρα και εναλλακτικά βιβλιοπωλεία-αυτά που, πρώην κνίτες που εγίναν αντικνίτες εν μια νυκτί αναγνώσεως Δημουλά, τώρα κονσερβοποιούν το σκατούλι τους και το βάζουν στο ράφι της καθημερινής μπανιστηρτζίδικης ουτοπίας.

Ψιλικατζήδες και γερογαμιάδες, κόμισες και κομισάριοι, γυρολόγοι με άποψη και λίμπιντο, κόρες βιοτεχνών και φιλάργυροι γαστρονόμοι, πυκνοπόγονοι νεολαίοι με πρόωρο γήρας-ακαύλωτοι διαχειριστές του εαυτού τους-,πλάνητες και πλανεμένοι καρβουνιάρηδες-μαυρισμένοι απ’ το υπερφίαλο τίποτα-αεροπτεριστές της εφήμερης πλην καθεστωτικής Αυγής, χρυσόφτερνοι κλακαδόροι, χοντρόκωλοι ακαδημαϊκοί σπεσιαλίστες τού κόπυ πέιστ, φιλόλογοι που σπούδασαν γηρατειά στα δεκαοχτώ, πρώην διευθυντές εκπαιδεύσεως παιδεραστικής κοπής, περιφερειάρχες και θυμωμένοι κομμωτές, ζεσταίνουν το πλεμόνι της ποίησης στο μεγάλο τσουκάλι της μαλακίας, ξαναγυρίζοντας στη μισοντυμένη αίσθηση ενός θαυμαστού εσωτερικού αυνανισμού πασπαλισμένου με τη διάφανη αχλή του βρωμοαρώματος του καταλυτικού τους γιοταχί που θα τους πάει στην ποιητική πλατφόρμα.

Παίχτες όλοι ενός ποιητικού σαρβάιβορ έτοιμοι για τρελές πιπίλες. Για αναγνώριση και χειροκρότημα την στιγμή που η εκσπερματική μοναξιά τους πιτσιλίζει τα πλήθη.

Το έπαθλον είναι εκατό χιλιάδες δάφνινα στεφάνια πασπαλισμένα με τσουτσουνόσκονη απ’ το Λίγο Του Κώλου. Ω! σύντροφοι, που δεν έχουμε συμφάγει ποτέ μαζί, πού χέζουν τελικά οι παίχτες του σαρβάιβορ;

το διαβάσαμε στον Αδέσποτο Σκύλο

 

Ανελέητη και επικίνδυνη προβοκάτσια δίχως τέλος στη Συρία...(volume 2)

 Άρθρο, με στοιχεία και σοβαρή ανάλυση, που το παραθέτουμε συνδέοντάς το με ετούτη την ανάρτηση:  Ανελέητη και επικίνδυνη προβοκάτσια δίχως τέλος στη Συρία...(volume 1)

• Έπεσε και το τελευταίο φύλλο συκής για τη δημοσιογραφία και τις σχέσεις της με τις μυστικές υπηρεσίες!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
http://nikosklitsikas.gr/

Η "επίθεση με χημικά στη Συρία" απέδειξε πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Η δημοσιογραφία αυτοκτόνησε κι έχασε την...όποια "αξιοπιστία" της είχε απομείνει. Πιστοποίησε πως είναι το μακρύ χέρι των μυστικών υπηρεσιών, της "νέας τάξης", της παγκοσμιοποίησης.
Η "είδηση" στην ωμότητα της: "Περίπου 60 άτομα σκοτώθηκαν στη Συρία κι ειδικότερα στην επαρχία της Ιντλίμπ, μετά από βομβαρδισμούς με χημικά όπλα".

 Αυτή η "είδηση" μεταδίδεται από τις τρομοκρατικές οργανώσεις που δρουν ακόμη στη Συρία και από τους "αλληλέγγυους ακτιβιστές" των τρομοκρατών, που είναι ένας και μοναδικός άνθρωπος κι έχει στο σπίτι του έναν υπολογιστή και αυτοαποκαλείται διευθυντής του "Συριακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων", ο Rami Abdul Rahman, που χαρακτηρίζεται “one man band” από τους New York Times.  Τι κι αν η πρώτη αποκάλυψη έγινε από τους New York Times, τον Απρίλη του 2013, ο Rami Abdul Rahman, αυτός ο σκοτεινός τύπος, καταδικασμένος σε μικρές ποινές φυλάκισης στη Συρία, για ποινικά αδικήματα, ζει εδώ και δεκαπέντε χρόνια στο πολυτελές σπίτι του στο Coventry, την κοντέα (τσιφλίκι, για να συνεννοούμαστε) West Midlands , στο κέντρο του Ηνωμένου Βασιλείου (Αγγλία, για να συνεννοούμαστε), μπαινοβγαίνει στο υπουργείο των Εξωτερικών της Αγγλίας ως μόνιμος ένοικος του και αποτελεί το ανεξήγητο σημείο αναφοράς στρατιωτικών και πολιτικών αναλυτών της Ουάσινγκτον, αλλά και του ΟΗΕ, όπως έχουμε επισημάνει εδώ, από το Νοέμβρη του 2015.

Τώρα, όλοι γνωρίζουν -με εξαίρεση εκείνα τα ελεγχόμενα και χρηματοδοτούμενα με μαύρα δολάρια ΜΜΕ- ότι πρόκειται για μία απλή ηλεκτρονική ιστοσελίδα, με έναν και μοναδικό διαχειριστή-ιδιοκτήτη:  Rami Abdel Rahman, ένας απατεώνας του κοινού ποινικού δικαίου, που όμως χρηματοδοτείται αδρά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την αγγλική κυβέρνηση κι αναζητούνται οι λοιποί “χρηματοδότες”.
Η διάδοση της "είδησης", των "φωτογραφιών" και του "βίντεο" δεν έγινε από κανένα δημοσιογραφικό πρακτορείο, ή ανεξάρτητο δημοσιογράφο. Αρχικά, για τον βομβαρδισμό με χημικά όπλα υπεύθυνοι ήταν οι κακοί Ρώσοι και σε δεύτερη φάση οι ένοπλες δυνάμεις του Αραβικού στρατού της Συρίας.
Αυτομάτως, όλα τα ΜΜΕ του κόσμου -και τα ελληνικά- διαδίδουν ως "μοναδική αλήθεια" το σχετικό υλικό και είδηση που διοχετεύει ο πράκτορας των δυτικών μυστικών υπηρεσιών.
Που βρίσκεται η "δημοσιογραφική δεοντολογία";
Ποιος δημοσιογράφος, ποιο δημοσιογραφικό πρακτορείο διασταύρωσε ή διαπίστωσε την "είδηση";
Απλώς, έχουμε μία ακόμη επιβεβαίωση πως σήμερα τα ΜΜΕ κι η δημοσιογραφία έχουν στρατευτεί στις μυστικές υπηρεσίες και το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, χωρίς ΚΑΜΙΑ αμφιβολία!

 Επισημαίνει σκωπτικά με σημερινό του άρθρο ο αγαπημένος φίλος, ο Ιταλός Γερουσιαστής Fernando Rossi:

Ανελέητη και επικίνδυνη προβοκάτσια δίχως τέλος στη Συρία...(volume 1)

Κοίτα που οι super ξεφτίλες της "ενημέρωσης" θα μας κάνουν και θρήσκους! Θα αρχίσουμε να τους αποκαλούμε "ακατανόμαστους!"

Και βέβαια, εσύ που αποτελείς κομμάτι της λεγόμενης "κοινής γνώμης", πρέπει να'σαι ή τυφλός ή πιο σωστά τελείως θύμα της καθεστωτικής-νατοϊκής προπαγάνδας ή ίσως και "επαγγελματίας αλληλέγγυος" με "αριστερά" διαπιστευτήρια ("πολιτικά ορθό" στις strange days που έχουμε την ατυχία να μας ταλανίζουν και συνάμα να μας αποχαυνώνουν)! Ώστε να πιστεύεις το δυτικό-νατοϊκό-μιντιακό αφήγημα περί της ρίψης χημικών στη Συρία από τον "κακό" Άσσαντ, που υποστηρίχτηκε από το "επιθετικό κράτος" της Ρωσίας (η οποία προσκλήθηκε από τον Άσσαντ να βοηθήσει και δεν μπούκαρε με τον φονικό, καουμπόικο, ετσιθελικό τσαμπουκά, Αμερικανών, Άγγλων και συμμάχων) - σχετικά: Η ανθρωπότητα θα συρθεί σε άλλο ένα σφαγείο; {ενώ ο "αντιαμερικανός" Τραμπ υποτίθεται ότι έριχνει γέφυρες προς αυτήν-ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ: "Σε αναζήτηση μιας νέας Παγκόσμιας Βεστφαλίας" (διαβάστε τι επισημαίνουν οι Ρώσοι αναλυτές) , αντίθετα από τη "σταθερή" Χίλαρυ και το λόμπυ των neocons που ακόμα λύνει και δένει στον Λευκό Οίκο}.

 Ο συριακός στρατός που υποστηρίχτηκε κι από τις ειδικές δυνάμεις του ιρανικού στρατού και από τους μαχητές της λιβανέζικης σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ (που είχε αντιμετωπίσει στα ίσια και τον πανίσχυρο ισραηλινό στρατό)...Οι οποίοι απελευθέρωσαν και το πολύπαθο Χαλέπι και πήραν στο φαλάγγι τους τρελούς δολοφόνους-βιαστές-μεγαλαθρέμπορους πετρελαίου-αρχαιοκάπηλους του ISIS (δημιούργημα των δυτικών μυστικών υπηρεσιών) και το συνονθύλευμα του "ελεύθερου συριακού στρατού" (κατά τις πορνίτσες και πόρνους των ΜΜΕ)- δηλαδή τις δυνάμεις της Αλ Νούσρα ή συριακής Αλ Κάιντα! ( Το αληθινό κτηνώδες πρόσωπο των αντικαθεστωτικών "ανταρτών" που θα "απελευθέρωναν" το συριακό λαό!) Όλα δείχνουν ότι το χιλιοπαιγμένο σενάριο, μια ακόμη "false flag" επιχείρησης της Δύσης και των μυστικών υπηρεσιών της επαναλαμβάνεται!
   Πώς η ελίτ χρησιμοποιεί “false flag” επιχειρήσεις στον Πόλεμο κατά της Tρομοκρατίας 
   Τρομοκρατία: Το υπερόπλο της Δύσης  
Επαναλαμβάνεται η προβοκάτσια με τα "χημικά" του Άσσαντ το 2013-διαβάστε και σχετικό άρθρο:
 Στη Συρία δεν θα γίνει πόλεμος αλλά... παιδικό πάρτι, σωστά;
Αλλά και αυτό: Yes, the Syrian rebels DO have access to chemical weapons

Δείτε λοιπόν κι ένα βίντεο, για τα πρόσφατα καταιγιστικά γεγονότα στη Συρία με το προβοκατόρικο "τρομοχτύπημα" (πατήστε δεξιά κάτω το κουτί με τις γραμμούλες για υπότιτλους στα αγγλικά):


Να κι ένα άλλο βίντεο, αφιερωμένο και στο "Βασιλιά" των ψευδών ειδήσεων CNN, για την τελευταία ρίψη των χημικών από τον δαιμονοποιημένο Άσσαντ, άξιο αντικαταστάτη του Σαντάμ Χουσεΐν, εκείνου του ιδιοκτήτη του φοβερού και ανύπαρκτου (όπως βέβαια αποδείχτηκε στο τέλος) χημικού οπλοστασίου:


(ιδού και ο ορισμός των "false flag" -"ψεύτικη σημαία" επιχειρήσεων στη Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/False_flag)

Και συνδέστε:  Στο έλεος των φιδιών: "Η ιδέα ότι η Δύση πολεμάει το ISIS ξεπερνάει το γελοίο..!
και φυσικά: ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ "ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ": " Ο ψεύτικος πόλεμος του Ομπάμα ενάντια στο ισλαμικό κράτος (ISIS), το οποίο προστατεύεται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της "

Αυτό που έγινε τώρα στη Συρία, μην αμφιβάλετε ότι συνδέεται και με αυτό το σχετικά πρόσφατο γεγονός:  Ξεφτίλα τεραστίων διαστάσεων: Συριακές και ρωσικές ειδικές δυνάμεις συνέλαβαν συνολικά 130 ΝΑΤΟϊκούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς στο Χαλέπι! Δεκάδες πράκτορες του ΝΑΤΟ συνελήφθησαν από το συριακό στρατό μετά την πτώση του Χαλεπίου, οι οποίοι δραστηριοποιούνταν υπέρ των δυνάμεων των...τζιχαντιστών! ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΑ ΜΜΕ;{Από την ανάρτησή μας  ΣΥΡΙΑ: το μεγάλο ξεβράκωμα! volume 2, περί πάσης φύσης "αλληλέγγυων" και για το τι πραγματικά συμβαίνει εκεί (με εικόνες από το απελευθερωμένο πλέον Χαλέπι ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑ βοθροκάναλο ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΕ!), όπου υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος γενικευμένης ανάφλεξης, με απρόβλεπτες συνέπειες και όχι μόνο στην πυριτιδαποθήκη της Μέσης Ανατολής-ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΡΙΑ Ρωσία και Ιράν απειλούν τις ΗΠΑ: Αν παραβιάσετε κόκκινες γραμμές θα απαντήσουμε δυναμικά}

Ιδού και η "αξιόπιστη πηγή" για το τι συνέβη με τα χημικά, πάνω στην οποία πάτησαν οι ιέρακες της Δύσης για να σερβίρουν νέες γενναίες δόσεις δημοκρατικών λύσεων:

Και ακολουθησε ο βομβαρδισμός των Αμερικανών, Παρασκευή ξημερώματα, κατά των θέσεων του συριακού στρατού. Που ίσως να αποτελέσει και το εφαλτήριο ενός απευχόμενου αλλά διόλου απίθανου γενικευμένου τρόμου για την ανθρωπότητα-θύμα τόσο μιας προκλητικής όσο και ξεχειλωμένης προπαγάνδας, για όποιον διατηρεί στοιχειώδη ανεξαρτησία αντίληψης...

Θα ακολουθήσει, σε νέα ανάρτηση, (κάτι ως 2ο μέρος αυτής της ιστορίας με τις τεράστιες γεωστρατηγικές προεκτάσεις) κι ένα αρκετά κατατοπιστικό άρθρο πάνω σε όλα αυτά τα πολύ άσχημα και πολύ επικίνδυνα...

(Κι ένα επίσης πολύ καλό άρθρο: Propaganda, Fake News, and Media Lies)

Σύγκλιση!

Εικόνα παρμένη από τους δρόμους της Πλάκας, Αθήνα. Τη βρήκαμε ΕΔΩ.

...αν είσαι το αιώνιο αγόρι...Ατίθασο, ονειροπόλο, ανεπίδεκτο "ενσωμάτωσης" :

Η αγαπημένη σου Δουλτσινέα

θα ήθελες να έχει 

λίγο από τη γοητευτική μελαγχολία της σελήνης

και λίγο από την πιο δυνατή λάμψη του ήλιου.

Να σε θαμπώνει χωρίς να σε καίει.

Να κλέψετε μαζί
λίγο απ'την ορμή του ανέμου

που με πάταγο ανοίγει παράθυρα

και σφραγισμένες πόρτες.

...κι αν είσαι η παντοτινή κοπέλα. Που αρνείται να "καταλαγιάσει" και να "τακτοποιηθεί":

Ο αγαπημένος σου αντι-ήρωας

θα ήθελες να πάλλεται

απ'το πάθος των εμπρηστών της συναίνεσης

και απ'την θαλπωρή μιας ηλιαχτίδας. 

Για να πυρπολήσετε τα πνιγηρά κελιά 

που κατάπιαν τις αιώνιες χαρές

και να απελευθερώσετε την καρδιά

απ'την τυραννία του ασπρόμαυρου. 

(Αν θέλετε, διαβάστε κι αυτό στο no Gravity Zone: Eρωτικό σε ντιμινουέντο*) 

 

Propaganda, Fake News, and Media Lies

 March 15, 2017
 
The Diabolical Business of Global Public Relations Firms

By Peter Phillips

The expansion of  public relations and propaganda (PRP) firms inside news systems in the world today has resulted in a deliberate form of news management. Maintenance of continuous news shows requires a constant and ever-entertaining supply of stimulating events and breaking news bites. Corporate media are increasingly dependent on various government agencies and PRP firms as sources of news.

The PRP industry has experienced phenomenal growth since 2001. In 2015, three publicly traded mega PR firms—Omnicom, WPP, and Interpublic Group—together employed 214,000 people across 170 countries, collecting $35 billion in combined revenue. Not only do these firms control massive wealth, they also possess a network of connections in powerful international institutions with direct links to national governments, multi-national corporations, global policy-making bodies, and the corporate media.

In The Practice of Public Relations, Fraser P. Seitel defined public relations as “helping an organization and its public adapt mutually to each other.” Propaganda can be defined as the dissemination of ideas and information for the purpose of inducing or intensifying specific attitudes and actions. Both PR and propaganda seek to change behaviors and ideas among the masses in support of the agendas of public and private institutions. (For an early history of state propaganda, see Jacuie L’Etang, “State Propaganda and Bureaucratic Intelligence: The Creation of the Public Relations in 20th Century Britain,” Public Relations Review 24, no. 4 (1998): 413-41.)  As Douglas Kellner and other researchers have documented, since 9/11 public relations firms have contributed to increased levels of media propaganda.

Consider the Rendon Group, one of the key PR firms supporting US propaganda efforts during recent wars. In the 1980s, it produced public relations propaganda for the ousting of Panama’s president, Manuel Noriega. The Rendon Group also shaped international support for the first Gulf War, and in the 1990s created the Iraqi National Congress. The Rendon Group provided the images that mobilized public support for a permanent war on terror, including the fake news stories of the toppling of Saddam Hussein’s statue in Baghdad, the heroic rescue of US Army private Jessica Lynch, and dramatic tales of Iraq’s weapons of mass destruction. As James Bamford reported in a 2005 article in Rolling Stone, Pentagon documents show thirty-five contracts with Rendon from 2000-2004, worth a total of  between $50-100 million dollars.

PRP firms have emerged as orchestrators of global informion and news. The world today faces a military-industrial-media empire, bolstered by PRP firms, that is so powerful and complex that truth is mostly absent or reported only in disconnected segments with little historical context. In late 1999, Ben Bagdikian, the author of Media Monopoly and former Washington Post editor, told me that he estimated that two-thirds of all news stories originated with PR firms; in 2003, an article from the Guardian conservatively estimated that 50-80% of news and business stories originated from public relations firms. The result is managed news by governments, corporations, and PRP firms—often interlocked—including both the release of specific stories intended to build public support as well as the deliberate non-coverage of news stories that may undermine capitalist elites’ goals and interests.

Η ζωή μας...

η παραπάνω εικόνα αλιεύτηκε από ΕΔΩ

Όλα όσα έχω να πω, ό,τι κι αν έχω να σχολιάσω επί τούτου,  προτιμώ να το κάνω με στίχους:
το νου σου, άνθρωπε! 
 Διαρκής ηλεκτρική εκκένωση
  Η Φωνή που δίνει λαλιά στις φωνές μας!
  Οι εποχές μιας νέας πρωτόγνωρης αρχής..!

 και... ίσως με ένα "ανώδυνο τραγουδάκι":
 https://www.youtube.com/watch?v=GAsWvd_sj7Q

 Kαι δεν μπορώ να μη θυμηθώ και κάποιες κουβέντες του Νίκου του Καζαντζάκη:
"... Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν' αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!
 ...Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει."

ανιχνευτής

Γιατί να υπάρχει κάτι και όχι το τίποτα;

Γιατί να υπάρχει κάτι και όχι το τίποτα;
του subZraw 

Όλοι έχουμε αναρωτηθεί, μάλιστα από μικρή ηλικία. Γιατί υπάρχει το σύμπαν; Ποιός είναι ο δημιουργός του; Ποιός είναι ο δημιουργός του δημιουργού; Τι είναι το “τίποτα”; Θα μπορούσε να υπάρχει μόνο αυτό; Γιατί τελικά υπάρχει κάτι, ό,τι κι αν είναι, όπως και αν προέκυψε; Ανησυχίες κι ερωτήματα του είδους προκαλούν πονοκέφαλο — και βέβαια όχι μόνο στους “κοινούς” θνητούς. Φυσικοί, μαθηματικοί, φιλόσοφοι και θεολόγοι έχουν να πουν πολλά για το όλο ζήτημα.

Όπως είναι αναμενόμενο, τελεσίδικη απάντηση σε ερωτήματα σαν τα προηγούμενα κανείς δεν είναι σε θέση να δώσει — τουλάχιστον όχι προς το παρόν. Πάντως, μια πρώτη εξήγηση για την ύπαρξη και το σκοπό ολόκληρου του σύμπαντος παίρνουμε όλοι, από τα πρώτα κιόλας μαθητικά μας χρόνια:

Το σύμπαν το έφτιαξε ο θεός.

Το γιατί το έκανε είναι καθαρά δική του υπόθεση, αλλά μια δημοφιλής αιτιολόγηση εγκαλείται συναισθήματα αγάπης. Ο θεός έφτιαξε τον κόσμο ολόκληρο λόγω της τεράστιας αγάπης που τρέφει προς τη φύση και κυρίως προς τον άνθρωπο. Όχι επειδή δεν είχε τίποτε καλύτερο να κάνει, ούτε επειδή βαριόταν. Εδώ που τα λέμε, από τη στιγμή που ο θεός είναι άχρονος, όπως επίσης μαθαίνουμε, ακόμη και την εκδοχή της βαρεμάρας θα μπορούσαμε να δεχτούμε (χωρίς ιδιαίτερη απροθυμία, ομολογουμένως). Όμως το πρόβλημα με τον θεό δεν αφορά μόνο στην αχρονικότητα αλλά και στην ίδια του την ύπαρξη ή φύση, αν προτιμάτε. Όταν ένα παιδί ακούει για πρώτη φορά ότι ο θεός έφτιαξε τον κόσμο, εύλογα αναρωτιέται: Ωραία, και τον θεό ποιος τον έφτιαξε; Η απάντηση που παίρνει είναι εξίσου ελλιπής και φυσικά αποτυγχάνει να απαλύνει την υπαρξιακή αγωνία: Κανένας. Ο θεός δεν είναι μόνο άχρονος, είναι και άκτιστος. Απλά υπάρχει. Τελεία και παύλα. Κάθε προσπάθεια περαιτέρω εξήγησης ή διερεύνησης αυτής της αλήθειας, απλά στερείται νοήματος. Ως όντα δεν έχουμε τις απαιτούμενες νοητικές ικανότητες, ώστε να συλλάβουμε το μυστήριο της ύπαρξης. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να θαυμάσουμε το μεγαλείο της.

Κάποιοι άνθρωποι σταματούν εδώ, επιλέγοντας να μην ασχοληθούν περισσότερο με ερωτήματα που δείχνουν να μην οδηγούν κάπου. Πολλοί άλλοι, όμως, είναι αρκετά ανήσυχοι για να μείνουν ικανοποιημένοι με την ιδέα ενός άκτιστου κι άχρονου δημιουργού, ο οποίος, κάποια στιγμή, για εντελώς δικούς του λόγους, αποφάσισε κι έφτιαξε όλα όσα βλέπουμε ή αντιλαμβανόμαστε γύρω μας.

Το μεγαλύτερο τζάμπα γεύμα
Στον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Robert Heinlein οφείλεται η γνωστή ρήση “δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το δωρεάν γεύμα” (“there ain’t no such thing as a free lunch”), που απλά συνοψίζει την ιδέα πως όλα τα πράγματα στον κόσμο έχουν ένα κόστος, έστω κι αν αυτό είναι καλά κρυμμένο. Το κόστος αυτό ενδέχεται να είναι χρηματικό, ενεργειακό, οικολογικό, κοινωνικό, πολιτικό κ.ο.κ. Για να το θέσουμε διαφορετικά, όλα τα πράγματα κοστίζουν και ποτέ δεν είναι δυνατό να πάρεις κάτι από το τίποτε. Κι όμως, ένα σύγχρονο κοσμολογικό μοντέλο υποδεικνύει πως υπάρχει τουλάχιστον ένα δωρεάν γεύμα. Μάλιστα το γεύμα αυτό είναι το μεγαλύτερο και πλουσιότερο που μπορεί να φανταστεί κανείς: Είναι το σύμπαν ολόκληρο.

Σύμφωνα με τη λεγόμενη Θεωρία του Πληθωρισμού (Inflation Theory), η ύλη, η αντιύλη και τα φωτόνια παρήχθησαν από την ενέργεια του κενού, που κάποια στιγμή απελευθερώθηκε ως αποτέλεσμα μιας μετάβασης φάσης (phase transition).

Πρόκειται για το μετασχηματισμό ενός θερμοδυναμικού συστήματος από τη φάση στην οποία βρίσκεται σε μία άλλη. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μετάβασης φάσης, είναι η ξαφνική και απότομη αλλαγή μιας ή περισσότερων φυσικών ιδιοτήτων του συστήματος. Παραδείγματα μεταβάσεων φάσης αποτελούν η εμφάνιση υπεραγωγιμότητας σε συγκεκριμένα μέταλλα όταν αυτά ψύχονται κάτω από μία κρίσιμη θερμοκρασία, καθώς και η εξάτμιση του νερού όταν η θερμοκρασία του ανέβει πάνω από ένα επίπεδο.

Όλα αυτά τα σωματίδια έχουν θετική ενέργεια, η οποία όμως αντισταθμίζεται από την αρνητική βαρυτική ενέργεια κάθε πράγματος, που έλκει οτιδήποτε άλλο. Έτσι, η συνολική ενέργεια του σύμπαντος είναι μηδέν. Με άλλα λόγια, το σύμπαν αποτελείται από τίποτε απολύτως, όπως είχε σημειώσει κι ο αείμνηστος Douglas Adams.

Για την ακρίβεια, στην τριλογία “The Hitchhiker’s Guide To The Galaxy” η οποία, παρεμπιπτόντως, αποτελείται από πέντε βιβλία, ο Adams είχε παρατηρήσει ότι “[…] Όπως είναι πλέον γενικά αποδεκτό, το σύμπαν αποτελείται, σχεδόν εξολοκλήρου, από τίποτε απολύτως”.

Ευτυχώς για εμάς, το “τίποτα” του σύμπαντος αποτελείται από δύο μέρη: το θετικό και το αρνητικό.
Τώρα, η μηδενική συνολική ενέργεια του σύμπαντος, συνδυασμένη με τη Θεωρία του Πληθωρισμού, υπαινίσσεται πως το μόνο που χρειάζεται για να ξεκινήσουν τα πάντα είναι ένα απειροελάχιστα μικρό ποσό ενέργειας. Το σύμπαν τότε αρχίζει και παρουσιάζει πληθωριστικές τάσεις, χωρίς όμως να παράγει πλεόνασμα ενέργειας — αυτή παραμένει συνολικά μηδέν!
Η Θεωρία του Πληθωρισμού είναι ενδιαφέρουσα κι αν μη τι άλλο διασκεδαστική, στιγματίζεται όμως από την ίδια αδυναμία που ενυπάρχει και στο κοσμολογικό μοντέλο του υπέρτατου δημιουργού, ο οποίος με μία κίνηση (ή έστω με πολλές, π.χ., σε διάστημα έξι ημερών) κατασκευάζει το σύμπαν από το απόλυτο κενό. Εν προκειμένω, λοιπόν, πώς μας προέκυψε εκείνο το αρχικό, απειροελάχιστα μικρό ποσό ενέργειας;