Ρόλοι...

Aπό πολύ μικρός ο άνθρωπος μαθαίνει να υποδύεται ρόλους στη ζωή του. Παραδίδοντας έτσι τον εαυτό του στην κυριαρχία των στερεότυπων και στην αυτοματοποιημένη αποδοχή της αποκαλούμενης "φυσικής τάξης των πραγμάτων". Που στόχος της είναι η διαφύλαξη και αναπαραγωγή της καταπιεστικής βίας της εξουσίας. Αλλά και με το να αντλεί το ανθρώπινο ον ικανοποίηση από την εκπλήρωση ρόλων, τους οποίους ενσωματώνει έστω και ασυνείδητα σε μοντέλα στερεότυπων, στην ουσία επιλέγει την άρνηση του εαυτού και την απώλειά του.

Η παρακάτω φωτογραφία είναι του Steven Rubin και αλιεύτηκε από εδώ

Δύο οι δρόμοι

H ζωή μας καθορίζεται είτε από το σύστημα, την ενσωμάτωση και υποταγή μας σε αυτό και την χώνεψή μας απ'τον αδηφάγο οργανισμό του, είτε από τους τρόπους και τις μεθόδους που αψηφάμε το σύστημα.

τα ακριβώς παραπάνω (λόγια και εικόνα) μας τα'στειλε αναγνώστρια

βεργούλες

 

βεργούλες*

 

by nullapoenasinelege

 

κάθομαι στο ίδιο παγκάκι. περιμένω το ίδιο βαγόνι με τότε. κάθομαι όπως και πριν από εφτά εννιά δεκατρία χρόνια. βαρύτερη. καθόλου αγόγγυστα κουβαλάω οφειλές, χαρές ανεπίδοτες, επιτυχίες αδιέξοδες, αποτυχίες περισπούδαστες. είκοσι χρόνια οι ίδιες μουσικές στα αυτιά μου. είκοσι χρόνια μια φυγή. να φύγω. να μπω στον ηλεκτρικό να φτάσω μέχρι την κηφισιά κι ύστερα γραμμή για πειραιά. να μυρίσω τη δυσωδία της θαλάσσιας μόλυνσης. να καπνίσω ένα τσιγάρο αργόσυρτο. να μου ξεφύγει ένα δάκρυ ίσα να ξαλαφρώσω από βάρη ανεξήγητα και μετά να επιστρέψω. πάνε αυτά.

"ΠΑΙΔΙΑ"- μια ταινία μικρού μήκους

Μία ταινία μικρού μήκους από την Ιαπωνία.

Μία ριπή ερεθισμάτων προς επεξεργασία.

Σ'έναν κόσμο που γνωρίζει πολύ καλά. Να τρώει τις ίδιες του τις σάρκες. Και να ασελγεί σε βάρος της φαντασίας και πιο αυθεντικής πνοής του, σε βάρος των πιο αδύνατων, των ανυπεράσπιστων, των μικρών θαυμάτων και των μεγάλων ελπίδων του, του ίδιου του παρόντος και μέλλοντός του..

Η πετρελαιοκηλίδα είναι οφθαλμαπάτη…

Κατά την άποψή μας είναι τo πιο οξυδερκές κείμενο, κι ανταποκρινόμενο τόσο στην αθέατη όσο και στη φανερή πραγματικότητα (αυτή δηλαδή που απέχει έτη φωτός από τη virtual reality των media και του πολιτικού συστήματος και των κάθε λογής καθεστωτικών "μαγείρων" και "τελάληδων"), που έχουμε ως τώρα διαβάσει. Για την πολύ μεγάλη οικολογική καταστροφή στον Σαρωνικό. Το παραθέτουμε χωρίς άλλα σχόλια:

Η πετρελαιοκηλίδα είναι οφθαλμαπάτη…

Μέσα στην ημέρα θα αρχίσει η απάντληση των καυσίμων από το βυθισμένο δεξαμενόπλοιο «Αγία Ζώνη ΙΙ» στον Σαρωνικό, δήλωνε σε συνέντευξή του στον Real FM, ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Παναγιώτης Κουρουμπλής, διαβεβαιώνοντας ότι από το δεξαμενόπλοιο, που θα έχει πλήρως στεγανοποιηθεί, δεν υπάρχει κίνδυνος περαιτέρω διαρροής. Λίγες ώρες αργότερα, η πετρελαιοκηλίδα φθάνει στη Γλυφάδα! Ο Κουρουμπλής, όμως, έχει πολλούς άσσους στο μανίκι του… 
Απαντώντας σε ερώτηση της Σίας Κοσιώνη, στον Σκάι, για το αν ο κόσμος θα πρέπει το επόμενο διάστημα να μην κάνει μπάνιο ή να μην ψαρεύει στις περιοχές που μολύνθηκαν από την πετρελαιοκηλίδα απάντησε: «Γιατί να μην κάνει μπάνιο ο κόσμος;» προσθέτοντας: «Άμα πάτε τώρα και δείτε στη Σαλαμίνα, δεν υπάρχει πρόβλημα».

Λίγες ημέρες μετά και συγκεκριμένα στις 15 Σεπτεμβρίου, ο Κουρουμπλής μιλώντας και πάλι στον ραδιοσταθμό Real ισχυρίζεται ότι: «εγώ είπα ότι έχουμε καλέσει το ΕΛΚΕΘΕ, το αρμόδιο Ινστιτούτο ελέγχου, ήδη με έγγραφο έχω ζητήσει να αρχίσει να κάνει μετρήσεις. Εμείς είπαμε ότι σε έναν μήνα θα έχουμε το αποτέλεσμα και πιστεύω ότι θα μπορεί ο κόσμος να κολυμπήσει. Αλλά, ας περιμένουμε να γίνουν οι μετρήσεις. Χωρίς μετρήσεις δεν μπορεί να πει κανείς αν μπορεί ή δεν μπορεί να κολυμπήσει κανείς». Μ’ άλλα λόγια ο Κουρουμπλής είναι βέβαιος ότι όλοι έχουμε ξαφνικά παραισθήσεις, ή ακούμε φωνές ανύπαρκτες στην πραγματικότητα, μάλλον λόγω των αναθυμιάσεων.

Την ίδια στιγμή ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, εμφανίζεται κατηγορηματικά αντίθετος στην προτροπή του Κουρουμπλή, όποιος θέλει να κολυμπά και να ψαρεύει, δηλώνοντας ότι δεν πρέπει ούτε να κολυμπάει ο κόσμος, ούτε να ψαρεύει στις περιοχές που υπάρχει μαζούτ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ανακοινώνει ότι «είμαστε σε επικοινωνία με τις υπηρεσίες δημόσιας υγείας και εντός της ημέρας θα βγει οδηγία σε σχέση με τους κινδύνους της ρύπανσης για τους πολίτες», συμπληρώνοντας ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η ρύπανση να περάσει αργότερα στη διατροφική αλυσίδα και ως εκ τούτου θα πρέπει να εντοπιστεί ο βαθμός επηρεασμού της περιβαλλοντικής μόλυνσης.

Όσο για τον Τσιρώνη, τον οικολόγο υπουργό του Συριζα, «Την ευθύνη την έχει μια κοινωνία ολόκληρη και μια παγκόσμια οικονομία εξαρτημένη από το πετρέλαιο και ένα σκληρό λόμπι διεθνές που δεν επιτρέπει να έχουμε επενδύσεις τέτοιες που να προστατεύουμε τις ακτές μας». Φτου σου άτιμη κοινωνία, πουλημένη στους πετρελαιάδες, που τώρα θέλεις και τα ρέστα από το καθεστώς Τσίπρα για την περιβαλλοντική καταστροφή.

οι δούλες

οι δούλες 

[ζαν ζενέ]

 Νομίζατε πως όλα σας επιτρέπονται, ε;

Πως θα κάνατε πάντα ό,τι σας κάνει κέφι.

Ταμπουρωθήκατε πίσω από τα πλούτη σας, με την ιδέα ότι μια μοίρα θεόσταλτη, μια μεγάλη θυσία, ένα φαντασμαγορικό θέαμα θα σας σώσει.

Νομίζατε ότι θα θυσιάσουμε όλη μας τη ζωή για να σας σώσουμε.

" Οι Αρειανοί πάτησαν στο Βερολίνο. "

του Ιορδάνη Πουλκούρα

 Όταν τελείωσε ο Β παγκόσμιος πόλεμος η Ευρώπη ήταν διαλυμένη. Συντρίμμια βρέθηκαν και όλες οι ανθρωπιστικές αξίες με τις ηθικές φιλοσοφίες να έχουν γίνει στάχτη στα κρεματόρια του βορρά. Ο κόσμος όμως έπρεπε να συνεχίσει να υπάρχει. Και η Γερμανία επίσης.

Οπότε οι ηγέτες του Δυτικού κόσμου επινόησαν τη διαφοροποίηση μεταξύ των κακών Ναζί που υπήρξαν και των αξιολύπητων Γερμανών που πάλευαν να συνέλθουν στην ισοπεδωμένη Δυτική Γερμανία και την μακρινή για τους “αποδώ του τοίχου” Ανατολικογερμανούς.

Και τι ήταν οι Ναζί; Κάποια άλλη φυλή, πιθανόν Αρειανοί που επέστρεψαν με τον Χίτλερ στον πλανήτη τους και δεν θα τους ξαναβλέπαμε ποτέ.

Έτσι έγινε η ΕΟΚ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι έβαλαν όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί “πλάτη” για να βρεθούν οι πόροι και να επανενωθεί η Γερμανία. Όλα μια χαρά και καλώς καμωμένα. Μόνο που κρυμμένοι πίσω από το δάχτυλο μας και αθώοι, παρακολουθούσαμε την ενωμένη Γερμανία να χρησιμοπεί όλη την ανοχή και την υποστήριξη των υπολοίπων και να κυριαρχεί απόλυτα στην Δημοκρατική μας  * Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρακάμπτω τα γνωστά αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε.

Aς μη στοιχειωνόμαστε από την τελειότητα

 Όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι τελειομανής, στην πραγματικότητα με την προβαλλομενη τάση για "τελειομανία"  καμουφλάρονται διάφορες εμμονές, ομιχλώδεις στόχοι και ανεδαφικές επιδιώξεις, που στοιχειώνουν το άτομο τόσο στις διαπροσωπικές-κοινωνικές όσο και στις επαγγελματικές σχέσεις.  Πρόκειται για ένα επικίνδυνο φλερτ με μια διαταραχή ψυχαναγκαστικού τύπου, ίσως από τις πιο βασανιστικές όχι μόνο για τον πάσχοντα αλλά και για τον περίγυρό του που εισπράττει τις συνέπειες.
 Άλλωστε, η τελειότητα δεν υπάρχει πουθενά στη φύση, σ'έναν "κόσμο" όπου η σοβαρότητα στην ύπαρξη ίσως να είναι τελικά ένα μέγιστο κοσμικό αστείο και το σταθερό εμπεριέχει το κενό και κάθε στιγμή ρευστό και η βεβαιότητα προδίδεται συνέχεια από το αβέβαιο, το όμορφο υφαίνει μια αναπόφευκτη σχέση αλληλεπίδρασης με το άσχημο, το γαλήνιο εναλάσσεται με το άγριο και ανεξέλεγκτο, η τάξη διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη και επανακαθορίζεται μέσα από την αναγέννηση που φέρνει η ανατροπή του χάους..

 Άλλωστε η ανταμοιβή έρχεται με την ολοκλήρωση αυτού που στοχεύει και θέλει κάποιος να επιτύχει, εστιάζοντας στο στόχο και λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις εμπλεκόμενες παραμέτρους και τέλος καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια. Ακόμα κι αν αυτό φαντάζει συχνά ως υπέρβαση στα μάτια των άλλων αλλά όχι στον ίδιο, έχοντας θεμελιώσει μέσα του τη γνώση ότι υπάρχουν νέοι ορίζοντες ορίων που είναι εφικτοί ή προσβάσιμοι,  μετά από τα όρια που φαντάζουν ή αναγνωρίζονται από τον "κοινό νου" ως αξεπέραστα ή "τερματικά". Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με τελειομανία αλλά με ενεργό οραματισμό και έμπνευση, με αυτοεπίγνωση και εσωτερική Δύναμη, δηλαδή τη μαγική εκείνη "συνταγή" που μπορεί να αναδιαμορφώσει την εικόνα και τη "γεύση" της πραγματικότητας, έτσι κι αλλιώς ρευστής και εύπλαστης. Κάτι που ίσως και να είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά που "προστατεύονται από τη δημόσια δυσπιστία" - αν "μόνο τα μικρά μυστικά χρειάζονται προστασία".
 Αλλά καλό είναι να θυμόμαστε και αυτό που λέγεται ότι ανήκει στα λόγια του αρχαίου στωικού δασκάλου Επίκτητου: " Άνθρωπε, πρώτα σκέψου τι πράγμα είναι αυτό που θέλεις κι έπειτα εξέτασε αν και η δική σου φύση μπορεί να το βαστάξει ".
Ακολουθεί ένα πολύ καλό σκίτσο σχετικά με το "τέλειο" και το κυνήγι του, μια χιμαιρική με άλλα λόγια σύλληψη που οδηγεί σε ανάλογες καταστάσεις.

Ο Ένοικος.,

Σαν ανάψουν οι φωτιές

Αντλώ από ΤΑ ΝΕΑ τις τελευταίες δηλώσεις του γνωστού παγκοσμίως "κακού" Κιμ, "κάκιστου", "τρισκατάρατου", "εχθρού της δημοκρατίας" όπως την αντιλαμβάνονται σύμφωνα με τα αστυνομικά και ιμπεριαλιστικά αισθητήριά τους και την εξάγουν και πάλι παγκοσμίως οι Δυτικοί:

Ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν ειρωνεύτηκε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, χαρακτηρίζοντάς τον μεταξύ άλλων «ψυχικά διαταραγμένο», ενώ διεμήνυσε ότι θα τον κάνει «να πληρώσει ακριβά» τις απειλές τις οποίες εκτόξευσε εναντίον της χώρας του κατά την ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Η Πιονγιάνγκ θα εξετάσει τα «πιο σκληρά αντίμετρα στην ιστορία» μετά την «πιο θηριώδη κήρυξη πολέμου στην ιστορία» που έκανε ο Τραμπ, ανέφερε ο Κιμ, σύμφωνα με το βορειοκορεάτικο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων KCNA.
 Η προειδοποίηση του προέδρου των ΗΠΑ ότι η χώρα του ίσως αναγκαστεί να «καταστρέψει τελείως» τη Βόρεια Κορέα «με έπεισαν, αντί να με τρομάξουν ή να με σταματήσουν, ότι ο δρόμος που έχω επιλέξει είναι ο σωστός και είναι αυτός που πρέπει να ακολουθήσω μέχρις εσχάτων», σημείωσε ο Κιμ Γιονγκ Ουν σε - μάλλον σπάνια - ανακοίνωση γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο που μετέδωσε το πρακτορείο. Πρόσθεσε ότι θα κάνει τον Τραμπ «να πληρώσει ακριβά για την ομιλία του».
 Ο Κιμ ανέφερε πως ο Τραμπ θα βρεθεί αντιμέτωπος με «συνέπειες που δεν θα περιμένει», χωρίς να δώσει καμιά διευκρίνιση. «Θα τιθασεύσω τον ψυχικά διαταραγμένο αμερικανό γεροξεκούτη με φωτιά», συνέχισε.

Ειδικά αυτή η τελευταία απειλή στην απειλή με άφησε άναυδο! Ποιος άλλος ηγέτης στον κόσμο έχει τολμήσει να αποκαλέσει επισήμως πρόεδρο της οικονομικής και στρατιωτικής υπερδύναμης "ψυχικά διαταραγμένο γεροξεκούτη, που θα τιθασευτεί με φωτιά"; Μήπως ξέχασε και το επίθετο φλύαρος; Πάντως, ούτε ο Τζόρτζι Μπους ο νεότερος ούτε ο πρεσβύτερος δεν θα μπορούσαν να ονειρευτούν τέτοια υψηλού επιπέδου προσβολή και ροχάλα!

Νομίζω πως αξίζει να αφιερώσω ένα παλιό τραγούδι στον Κιμ και θα ζητήσω να αντικαταστήσετε με τη φαντασία σας το πρόσωπο του παλαβιάρη τραγουδιστή του βίντεο με αυτή την αν και παιδική παρ'όλα αυτά γεμάτη θράσος, πολλή τρέλα και (φαινομενική;) διάθεση για χοντρό και καυτό παιχνίδι φατσούλα:

Kαι θα παραπέμψω σε αυτή την ανάλυση Το γενικότερο τοπίο πίσω από τη βορειοκορεατική κρίση

Rohalas

(Mας το έστειλε ο φίλος μας "rohalas")

Make war, not love! (βάλτε γενικώς τις θέσεις "εργασίας" κι αναπτυξιακής ευκαιρίας" εκεί που ξέρετε!)

" Δραχμή-Ευρώ ή σφαίρες; "

Θα μπορούσε να είναι μια κυνική ομολογία. Ο πόλεμος συνδράμει στην ανάπτυξη. Έτσι φαίνεται πως αντιμετωπίζουν και στις μέρες μας ορισμένοι τραγελαφικοί και πολεμόχαροι τις δουλειές του πολέμου. Να πέφτουν σφαίρες και οβίδες μεταξύ εθνών-κρατών για να ανεβαίνει η βιομηχανική παραγωγή. Κι αν αυτοί έχουν τα ιστορικά παραδείγματα των παγκόσμιων πολέμων και άλλων πολεμικών συρράξεων για να τροφοδοτούν με υποσχέσεις σωτηρίας των παρηκμαζμένων ή κατεστραμμένων τους οικονομιών, τι δουλειά έχουν οι υποτελείς να αναμασούν τα ιδεολογήματα περί «ανάκαμψης της οικονομίας» και «ανόδου του ΑΕΠ», να αναμένουν τον πόλεμο που θα τους δώσει λύσεις επιβίωσης; Αλίμονο! Η ευτυχία ποτέ δεν γράφτηκε ούτε με δραχμές ούτε με ευρώ ούτε με σφαίρες. Αυτοί που πάντα καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό για τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες του καπιταλισμού και του πολέμου είναι οι υποτελείς. Ούτε με τον πόλεμο, ούτε με την ειρήνη, κρατών και αφεντικών!

ΥΓ: Το βίντεο (πατήστε CC->Ελληνικά για υπότιτλους) αντλήθηκε από το διαδίκτυο και το μέρος που παρατίθεται μεταφράστηκε από την Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης.

Πατήστε εδω

το διαβάσαμε στην Βιντεοθήκη-Αυτομόρφωση

Ο πρώτος σύνδεσμος παραπάνω παραπέμπει στο dailymotion απ'όπου και διαβάζουμε κάτω από το βίντεο, το οποίο και αποτελεί απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ του VPRO "Greece for sale" (του 2015, ολόκληρο το ντοκυμαντέρ βρίσκεται εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=vFhLaRu9azg), τα εξής: "Έχει σημασία ο σκοπός χρήσης ενός εργοστασίου; Με ή χωρίς την αφορμή της κρίσης, το συμπέρασμα είναι πως όχι. Στο όνομα της αποφυγής κλεισίματος του εργοστασίου, η μετατροπή του από νομισματοκοπείο σε χρήση για κοπή σφαιρών είναι αυτονόητη.
Ανάπτυξη με πολεμική βιομηχανία λοιπόν."

Με άλλα λόγια; Make war, not love! 
Nα δούμε δηλαδή και καμιά άσπρη ημέρα, όσον αφορά τη γαμημένη, εκπορνευμένη οικονομία μας. Την τραπεζοκίνητη, ψυχοπαθητική, παγκοσμιοποιημένη, ελεγχόμενη από πολυεθνικές εταιρείες που ξέρουν να στηρίζουν υπόγεια και να χρηματοδοτούν κι όλες συγχρόνως τις αντιμαχόμενες πλευρές (βλέπε πχ ΙΒΜ, Ford, General Motors και τόσες άλλες αμερικανικές εταιρείες που στήριζαν ποικιλοτρόπως σε όλη τη διάρκεια του εγάλου Πολέμου τους Ναζί)...
  
Βάλτε τέτοιου είδους θέσεις εργασίας εκεί που ξέρετε..!
  
Α! Σχετικό και αυτό με όσα αναφέρθηκαν ακριβώς από πάνω:

"Αιρετικό" (;)

 “Heterosexual relationships seem to lead only to marriage, and for most poor dumb brainwashed women marriage is the climactic experience. For men, marriage is a matter of efficient logistics: the male gets his food, bed, laundry, TV, pussy, offspring and creature comforts all under one roof, where he doesn't have to dissipate his psychic energy thinking about them too much - then he is free to go out and fight the battles of life, which is what existence is all about. But for a woman, marriage is surrender. Marriage is when a girl gives up the fight, walks off the battlefield and from then on leaves the truly interesting and significant action to her husband, who has bargained to 'take care' of her. What a sad bum deal.Women live longer than men because they really haven't been living. Better blue-in-the-face dead of a heart attack at fifty than a healthy seventy-year old widow who hasn't had a piece of life's action since girlhood.” ― Tom Robbins, Even Cowgirls Get the Blues

"Οι ετεροφυλόφιλες σχέσεις φαίνεται να οδηγούν μόνο στο γάμο και για τις περισσότερες φτωχές, ανόητες, έχουσες υποστεί πλύση εγκεφάλου γυναίκες, ο γάμος αποτελεί μια κορυφαίας σημασίας εμπειρία. Για τους άνδρες ο γάμος είναι ένα θέμα αποτελεσματικών λογιστικών:

Στηρίξου στα πόδια σου και εμπιστεύσου τα μάτια σου...

Algernon Blacwood:

" Τα πιο ευάλωτα σημεία ενός ανθρώπου είναι τα πόδια και τα μάτια του.

Τα πόδια επειδή επιζητούν την περιπλάνηση

και τα μάτια επειδή επιζητούν την ομορφιά." 

{ Και ειδικά περί ομορφιάς, στην οποία εντάσσεται και η απελευθερωτική ανάγκη, η αρχέγονη ανακαλυπτική επιθυμία και η ακαταμάχητη λαχτάρα για περιπλάνηση, όπως το βλέπουμε εμείς, με ελκύουν ιδιαίτερα και αυτά τα κινηματογραφικά λόγια που σχετίζονται με το παραπάνω βίντεο:
 " Υπάρχει τόση ομορφιά στον κόσμο, που μερικές φορές νιώθεις σα να μη μπορείς να την αντέξεις!"

 Και μια τελευταία επισήμανση (Η ομορφιά...):
Η ομορφιά δεν ισχυρίζεται τίποτα για τον εαυτό της.
Δεν χρειάζεται να το κάνει.
Η ομορφιά είναι. }

ανιχνευτής

Ζήτω το παγκόσμιο φρικαριάτο

/
/           /
//
κανείς, αργότερα, δεν κατάφερε να εντοπίσει την αρχική πηγή /
γιατί τούτη τη φορά, δεν είχε χρειαστεί / καμία επαναστατική πρωτοπορία / κανένα κάλεσμα /
ούτε υπογραφές, διαθεσιμότητες, οργάνωση, αφίσες, δρομολόγιο, πρόγραμμα /
καμία διαδικτυακή πρόσκληση, να πατήσεις “θα πάω” ελαφρά τη καρδία και να σου το θυμίσει το μηχάνημα δέκα λεπτά πριν, ότι να, κοίτα, αυτό που είπες πως θα πας, συντελείται τώρα δα, και εσύ λείπεις, και που χρόνος να μαζέψεις τα τσιγάρα και τα κλειδιά, να κάνεις ένα μπάνιο στα γρήγορα, να φορέσεις τα μαύρα, να αποφύγεις τον διαχειριστή, να κατέβεις τα σκαλιά τρέχοντας /
/                                     /
λένε πως διαδόθηκε με τον άνεμο /
με το άγγιγμα /
σαν φήμη /
σαν ψίθυροι /
σαν υπονοούμενα /
πως ήταν κρυμμένο μήνυμα ανάμεσα σε διαφημιστικά σποτ και σελίδες βιβλίων /
πως κάποιοι, σε κάποιο σκιερό υπόγειο, το σχεδίαζαν για χρόνια /
ή πως το οραματίστηκε ένα ζευγάρι μόλις το προηγούμενο βράδυ, καθώς έκαναν έρωτα /
ή πως βγήκε αυθόρμητα, όπως όλα τα μεγάλα όμορφα πράγματα /
/ /
όπως και να’ χει, έγινε /
να, κοίτα /

Σύμφωνα με τον Εμμανουέλ Μακρόν, πάει ο καιρός της λαϊκής κυριαρχίας

Για τον γκλομπαλιστή,  "golden boy" της ευρωπαϊκής πολιτικής τα έχουμε πει εμείς εδώ: je m'appelle Macron et je suis tres bon!

Σύμφωνα με τον Εμμανουέλ Μακρόν, πάει ο καιρός της λαϊκής κυριαρχίας

του Τιερί Μεϊσάν

 

  " Θα χρειαστεί πολύ χρόνος για να εξαχθούν όλα τα διδάγματα από την κοσμοθεωρία του προέδρου Μακρόν.

Το πιο σημαντικό σημείο είναι ότι, σύμφωνα με τον ίδιο, πέρασε η εποχή της λαϊκής κυριαρχίας τόσο για τους Γάλλους όσο και για τους Ευρωπαίους γενικότερα. Το δημοκρατικό ιδεώδες μπορεί να επιδιωχθεί σε τοπικό επίπεδο, αλλά είναι κενό νοήματος σε εθνικό επίπεδο.
Δευτερευόντως, η αντίληψη του για τη κοινή περιουσία, το κοινό καλό ( res publica ), με την οποία όλα τα πολιτικά καθεστώτα –είτε μοναρχικό, αυτοκρατορικό ή δημοκρατικό (républicain)- ήταν δεμένα, φαίνεται επίσης από μια άλλη εποχή. Κατά την άποψή τους, επρόκειτο να εξυπηρετήσουν -ή να προσποιείται servir- συλλογικό συμφέρον. Βεβαίως, ο Εμμανουέλ Μακρόν αναφέρεται στη Δικαιοσύνη και στις ελευθερίες, αλλά θέτει αμέσως αυτά τα ιδεώδη στο ίδιο επίπεδο με αντικείμενα, όπως η Γη και τα εμπορικά πολιτιστικά προϊόντα, και μια ντροπή, η υποτέλεια στο ΝΑΤΟ. Φαίνεται ότι η Δημοκρατία πέθανε επίσης. "


Εκφωνώντας έναν ιδρυτικό λόγο ενώπιον των υψηλότερων Γάλλων διπλωμάτων, ο πρόεδρος Μακρόν αποκάλυψε την αντίληψη του για το κόσμο και τον τρόπο με τον οποίον προτίθεται να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία που διαθέτει. Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν υπάρχει πλέον λαϊκή κυριαρχία, ούτε στη Γαλλία, ούτε στην Ευρώπη, επομένως ούτε εθνική ή υπερεθνική δημοκρατία. Δεν υπάρχει συνεπώς ούτε συλλογικό Συμφέρον ούτε Δημοκρατία (Ρεπούμπλικα), αλλά ένας ετερόκλητος κατάλογος πραγμάτων που συνιστούν κοινές περιουσίες. Περιγράφοντας τη νέα τους δουλειά στους πρεσβευτές, τους ενημέρωσε ότι δεν θα πρέπει πλέον να υπερασπίζονται τις αξίες της χώρας τους, αλλά να βρίσκουν ευκαιρίες για να δράσουν για λογαριασμό του Ευρωπαίου Λεβιάθαν. Εισελθόντος σε λεπτομέρειες για κάποιες συγκρούσεις, περιέγραψε ένα πρόγραμμα οικονομικής αποικιοκρατίας του Λεβάντε και της Αφρικής.

Συμμετέχοντας στη παραδοσιακή εβδομάδα των πρεσβευτών, ο πρόεδρος Μακρόν εκφώνησε το πρώτο γενικό λόγο για την εξωτερική πολιτική του, από τότε που ήρθε στο παλάτι των Ηλυσίων [1]. Όλα τα αποσπάσματα σε εισαγωγικά σε αυτό το άρθρο είναι από το λόγο του. Ο πρόεδρος δεν περιέγραψε το τοπίο των σημερινών διεθνών σχέσεων, ούτε εξήγησε το ρόλο που σχεδιάζει για τη Γαλλία στον κόσμο, αλλά τον τρόπο με τον οποίον σκοπεύει να χρησιμοποιήσει αυτό το εργαλείο.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Γαλλία δεν ήταν σε θέση να προσαρμοστεί στις αλλαγές στον κόσμο από το 1989, πτώση του Τείχους του Βερολίνου, τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και το θρίαμβο της παγκοσμιοποίησης των ΗΠΑ. Για την ανοικοδόμηση της χώρας, θα ήταν παράλογο να θέλουμε να επιστρέψουμε πίσω στην παλιά έννοια της εθνικής κυριαρχίας. Αντίθετα, πρέπει να προχωρήσουμε χρησιμοποιώντας τους διαθέσιμους μοχλούς. Για το λόγο αυτό, σήμερα, «η κυριαρχία μας είναι η Ευρώπη».

Βεβαίως, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα τέρας, «ένας Λεβιάθαν» [2]. Δεν έχει καμία λαϊκή νομιμοποίηση, αλλά νομιμοποιείται όταν προστατεύει τους πολίτες της. Στην τρέχουσα μορφή της, κυριαρχείται από το γαλλο-γερμανικό ζευγάρι. Ο ίδιος, Εμμανουέλ Μακρόν, και η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, μπορούν ως εκ τούτου από κοινού να την κυβερνήσουν. Έτσι μπόρεσε να επισκεφθεί την Πολωνία, με την ιδιότητά του ως πρόεδρος της Γαλλίας, και, με τη σύμφωνη γνώμη της Γερμανίδας εταίρου του, η οποία δεν μπορούσε να επιτεθεί στη Πολωνία λόγω της Ιστορίας, να μιλήσει ως υπονοούμενος εκπρόσωπος της Ένωσης, να προσβάλει την πρωθυπουργό, υπενθυμίζοντάς της ότι δεν είναι κυρίαρχη και να την ξαναβάλει στην ευρωπαϊκή τάξη.

Ήδη, με την Καγκελάριο, αποφάσισε να αναλάβει δράση σε τέσσερις τομείς:

• την προστασία των εργαζομένων,
• τη μεταρρύθμιση του δικαιώματος του ασύλου και της ευρωπαϊκής συνεργασίας σε θέματα μετανάστευσης,
• τον ορισμό μιας εμπορικής πολιτικής και των μέσων ελέγχου για τις στρατηγικές επενδύσεις,
• την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής άμυνας.

Οι στόχοι αυτοί καθορίζουν φυσικά με σαφήνεια τις εθνικές πολιτικές για το καθένα από τα Κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας. Για παράδειγμα, τα διατάγματα που μόλις εξέδωσε η κυβέρνησή του σχετικά με τη μεταρρύθμιση του Εργατικού Κώδικα θέτουν τα ελάχιστα όρια της προστασίας των εργαζομένων, σύμφωνα με τις οδηγίες που εδώ και πολύ καιρό έχουν αποφασιστεί από τους υπαλλήλους των Βρυξελλών. Η ευρωπαϊκή συνεργασία για θέματα μετανάστευσης θα ορίσει τα όρια της φιλοξενίας που θα επιτρέψουν τη λειτουργία της γερμανικής βιομηχανίας [3], ενώ η μεταρρύθμιση του δικαιώματος ασύλου θα καθορίζει την δυνατότητα της Γαλλίας εντός του χώρου Σένγκεν. Η Ευρώπη της Άμυνας θα επιτρέψει την ένωση των στρατών της Ένωσης και να τους ενσωματώσει συλλογικά στις φιλοδοξίες του ΝΑΤΟ.

Για να προχωρήσει πιο γρήγορα η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Γαλλία και η Γερμανία θα διοργανώσουν στενότερες συνεργασίες σε διάφορα θέματα, επιλέγοντας τους συνεργάτες τους α-λα-καρτ. Θα διατηρηθεί η αρχή της ομόφωνης απόφασης, αλλά μόνο μεταξύ προεπιλεγμένων Κρατών, τα οποία θα έχουν ήδη συμφωνήσει μεταξύ τους.

Η συνοχή αυτού του συνόλου θα γίνει γύρω από τέσσερις κοινές αξίες:

• την «εκλεγμένη και αντιπροσωπευτική δημοκρατία,
• το σεβασμό του ανθρώπου,
• τη θρησκευτική ανοχή και την ελευθερίας της έκφρασης,
• και την πίστη στην πρόοδο»

«Η εκλεγμένη και αντιπροσωπευτική δημοκρατία» θα ισχύει μόνο σε τοπικό επίπεδο (κοινότητες δήμων και διοικητικές περιφέρειες, οι δήμοι και οι νομοί θα εξαφανιστούν) , διότι δεν υπάρχει πλέον εθνική κυριαρχία. «Ο σεβασμός της ανθρώπινης προσωπικότητας, η θρησκευτική ανοχή και η ελευθερία» θα πρέπει να αντιλαμβάνονται υπό την έννοια της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών , και όχι εκείνης της Διακήρυξης του 1789 παρότι έχει τοποθετηθεί στο προοίμιο του Συντάγματος.

«Η πίστη στην πρόοδο» θα επιτρέψει να κινητοποιήσει τους Ευρωπαίους πολίτες σε μια περίοδο που ο καθένας βλέπει εύπορες χώρες, στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, ξαφνικά να ξηλώνονται από το χάρτη και να στέλνονται πίσω στην εποχή του λίθου.

Η μέθοδος Μακρόν

Η Γαλλία θα πρέπει να χρησιμοποιήσει το ευρωπαϊκό εργαλείο για να αναπροσαρμοστεί στο «πολυπολικό και ασταθή κόσμο».

Περί κατάθλιψης κι ασύστολου χαπακώματος

 Σαν εισαγωγή: Ο συγγραφέας Τομ Ρόμπινς έγραφε ότι η κατάθλιψη έχει τις ρίζες της στο γεγονός της αυτολύπησης και η αυτολύπηση στο γεγονός ότι ο άνθρωπος παίρνει πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του, ενώ δεν είναι παρά ένα μπιμπίκι στα οπίσθια της δημιουργίας...
 Σκέφτομαι πως η κατάθλιψη ίσως και να περιέχει σε μεγάλο βαθμό, έστω και με ένα νοσηρά βολικό τρόπο αποποίησης των προσωπικών ευθυνών, το στοιχείο του εγώ. Ενός τσαλακωμένου αλλά πάντα κυριαρχούντος "εγώ", το οποίο υιοθετεί τον ρόλο του "καημένου" που αδικήθηκe. Που υπέστη κακομεταχείριση (αλλά τι έκανε για να αντιδράσει;), ταπεινώθηκε, ξεγελάστηκε, τσακίστηκε και με άλλα λόγια αφέθηκε να του συμβούν αυτά, ενώ "δεν του έπρεπαν ή άξιζαν" και νιώθει να σκορπίζεται απ'τους ανέμους των δεινών της ζωής...Σκέφτομαι, αναλογιζόμενος και τα λόγια του Ρόμπινς, ότι δεν ξέρω τελικά πόσο μπορεί να έχει και τη δική του παράξενη κοσμική σημασία το να αποτελεί ο άνθρωπος σπυράκι (με ή χωρίς πύον) στον αχανή ποπό του σύμπαντος. Καθώς μπορεί έτσι να αναγκάζει τη "δημιουργία" να ξυστεί για να ανακουφιστεί από την ενόχληση ή τη φαγούρα και να προκαλέσει χαοτικές αντιδράσεις σε όλο τον οργανισμό της με αυτή της την κίνηση   (ανεξαρτήτως πόσο θετικό ή όχι είναι αυτό για τον άνθρωπο) και οι συνέπειες να είναι ενδιαφέρουσες έως και αναζωoγονητικές για τον ίδιο τον οργανισμό..!

 Και  κυρίως σκέφτομαι τα λόγια από το εκπληκτικό ποίημα "όλες οι θρησκείες είναι Ένα", του μεγάλου Γουίλλιαμ Μπλέηκ, που προτείνει μια συναρπαστική οπτκή γωνία όσον αφορά συμβατικούς μύθους περί δημιουργίας και δημιουργού (ή δημιουργών): "η ποιητική ιδιοφυία είναι ο αληθινός Άνθρωπος και το σώμα ή εξωτερική μορφή του ανθρώπου απορρέει απο την ποιητική Ιδιοφυιία"...

 Τελοσπάντων, αυτό που ξέρω είναι ότι το παρακάτω άρθρο είναι πολύ σημαντικό. Γιατί συμπεραίνει και υποδεικνύει, μέσω έρευνας και εμπειρικής δράσης, ότι τα χημικά σκευάσματα δεν αποτελούν και θεραπεία για την κατάθλιψη (οι παρενέργειές τους δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες), η οποία και τείνει να γίνει η top επικινδυνότερη ασθένεια ενός πολιτισμού που η ξέφρενη τεχνοεπιστήμη του δεν συμβαδίζει με το βαθμό αυτοεπίγνωσης των ανθρώπινων κοινωνιών. Κι ότι η αντιμετώπιση της κατάστασης μπορεί να ακολουθήσει κι εναλλακτικές, ελπιδοφόρες οδούς, μακριά από τα βουλιμικά πλοκάμια του ιατροφαρμακευτικού θηρίου σε αγαστή συνεργασία με τον ψυχιατρικό επιστημονισμό ...

ανιχνευτής

Aντικαταθλιπτικά & Παρενέργειες
  «Η μακροχρόνια χρήση αντικαταθλιπτικών μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη, είναι πιθανόν οι αντικαταθλιπτικοί παράγοντες να τροποποιήσουν τη σύνδεση των νευρωνικών συνάψεων, πράγμα το οποίο όχι μόνο καθιστά αναποτελεσματικά τα αντικαταθλιπτικά, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει μια μόνιμη, μη αντιμετωπίσιμη καταθλιπτική κατάσταση».

 Όταν βλέπω καινούριους ασθενείς, ΔΕΝ τους συνταγογραφώ φάρμακα. Οι ασθενείς που έρχονται σε μένα ξέρουν ότι σκοπεύω να τους βοηθήσω να κατανοήσουν ΓΙΑΤΙ βιώνουν «αυτό» που τους συμβαίνει. Αφού μειώσω τη φαρμακευτική αγωγή των ασθενών μου, αν τα συμπτώματα παρουσιαστούν ξανά εφαρμόζουμε εναλλακτικές θεραπείες.

Αν κι έχουν επίγνωση της βασικής θέσης μου στο θέμα της συνταγογράφησης φαρμάκων, αυτό δεν φαίνεται να εμποδίζει κάποιους ασθενείς από το να ζητήσουν αντικαταθλιπτικά χάπια πιστεύοντας ότι αυτό θα αποτελέσει μια γρήγορη λύση στο πρόβλημά τους. Από πού έμαθαν άραγε να σκέφτονται και να ζητούν κάτι τέτοιο; Ίσως αυτό να αντικατοπτρίζει το 49% των ασθενών που ζητούν φάρμακα επηρεασμένοι από τις διαφημίσεις των φαρμακευτικών εταιρειών. Με βάση αυτή τη ζήτηση, 7 στις 10 φορές οι γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα, διότι οι ασθενείς έμαθαν από τις διαφημίσεις ότι έχουν κάποιο «πρόβλημα» που θα πρέπει να λύσουν με φαρμακευτική αγωγή.

Σε μια περίοδο 10 ετών από το 1999 έως το 2008, το ποσό που χρησιμοποιήθηκε για την άμεση διαφήμιση στον καταναλωτή τριπλασιάστηκε από το 1,3 στα 4,8 δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία διατέθηκαν για την ενημέρωση (ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ) των ασθενών σχετικά με την ανάγκη τους για ψυχιατρική φαρμακευτική αγωγή. Η «μαζική παροχή» Αναστολέων Επαναπρόσληψης Σεροτονίνης δεν οφείλεται στην καλή κατανόηση του τρόπου λειτουργίας τους, ούτε στην αποτελεσματικότητά τους ή την ασφαλή χρήση τους. Στην πραγματικότητα, δεν οφείλεται σε κανένα από τα παραπάνω. Όπως δήλωσε ο καθηγητής της Νευροεπιστήμης Elliot Valenstein, όσα διαβάζουν γιατροί και κοινό σχετικά με τις ψυχικές ασθένειες δεν είναι καθόλου αντιπροσωπευτικά όλων των διαθέσιμων πληροφοριών.

Αντίστροφος συλλογισμός

Tι ακριβώς θεραπεύουμε;

Η ψυχή σου ξέρει......

                                 

και να, εκεί που νομίζεις κουράστηκες να ζεις το ίδιο και το ίδιο κάθε μέρα, κάτι γίνεται και σου θυμίζει πόσο τεράστιο δώρο είναι η ζωή.....και να φανταστείς το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι παρόν και να έχεις το θάρρος να δεις κατάματα την αλήθεια που σου φανερώνει η ψυχή σου.

Ένα σουρεαλιστικό θρίλερ: "'Οταν πας για τρομοκρατικό χτύπημα έχεις και το διαβατήριο σου μαζί! "

Δυο λόγια από εμάς, ως εισαγωγή:  Tο παρακάτω άρθρο του καθηγητή Michel Chossudovsky στο GlobalResearch (αρχική πηγή) δεν είναι ένα συνωμοσιολογικό άρθρο,όπως θα'θελαν πολύ βολικά να το αποκαλέσουν οι "ειδικοί" της "ενημέρωσης"! Μέσω των υποψιασμένων και σοβαρών ανθρώπων που πέρασαν από τον προβληματισμό στην έρευνα, χρησιμοποιώντας την ορθή λογική (κάτι που ο σύγχρονος μαζάνθρωπος μοιάζει να έχει απωλέσει λόγω μιας τεραστιας επιχείρησης προπαγάνδας που τρέχει σε όλο τον πλανήτη, περί επίσημης εξήγησης γεγονότων και φαινομένων και διαμόρφωσης του πολιτικά ορθού και των κοινώς αποδεκτών αληθειών), σε συνδυασμό με τη μελέτη των οφθαλμοφανών και χειροπιαστών στοιχείων, καταλήγει στο αυτονόητο: Ότι κάτι δεν στέκει, κάτι (ή πολλά) δεν πάει καθόλου μα καθόλου καλά στο σενάριο και το παίξιμο της θανατηφόρας παράστασης, που ακούει στον τίτλο "τρομοκρατία vs ασφάλειας πολιτών(ή πιο σωστά φοβισμένων, κι εκλιπαρούντων για πιο ισοπεδωτική κι όλο και πιο καταχρηστική αστυνόμευση, υπηκόων)".  Μην ξεχνάμε, επίσης, ότι οι νεκροί και όχι συλληφθέντες τρομοκράτες (που συνηθίζουν κιόλας να αφήνουν πίσω τους διαβατήρια, ταυτότητες, αποκαλυπτικά στοιχεία που διευκολύνουν τις Αρχές) ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ, ΔΕΝ ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ κατά την ανάκριση, που μπορεί η αξιοποίησή τους να οδηγήσει στα πραγματικά αφεντικά τους. Και βέβαια το άρθρο έρχεται σε ευθυγράμμιση, "κουμπώνει", με όσα σχετικά έχουν αναρτηθεί ως τώρα εδώ:
Φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί σε εξισώσεις που απαιτούν...τη συμφωνία!
 Μια αιμοδιψής σκιά που στοιχειώνει την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο
 Η νέα 9/11 made in Europe (σκέψεις, συνειρμοί, συγκρίσεις και αμφιβολίες)
 " CONFIRMED: French Government Knew Extremists BEFORE Paris Terrorist Attack"("Eπιβεβαιωμένο: Η γαλλική κυβέρνηση γνώριζε τους εξτρεμιστές ΠΡΙΝ την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι")
  Πώς η ελίτ χρησιμοποιεί “false flag” επιχειρήσεις στον Πόλεμο κατά της Tρομοκρατίας

'Οταν πας για τρομοκρατικό χτύπημα έχεις και το διαβατήριο σου μαζί! 

Βαρκελώνη, Μάντσεστερ, Βερολίνο, Παρίσι, Νίκαια, Λονδίνο, Νέα Υόρκη: Διαβατήρια και ταυτότητες μυστηριωδώς ανακαλύπτονται στα ίχνη των τρομοκρατικών επιθέσεων.

 Το άρθρο σχολιάζει το ''μυστηριώδες'' φαινόμενο των διαβατηρίων και ταυτοτήτων των υπόπτων τρομοκρατών που συνήθως ανακαλύπτονται(συχνά στα συντρίμμια) των τρομοκρατικών επιθέσεων.

Στις περισσοτερες επιθέσεις ο υποτιθέμενος ύποπτος ήταν γνωστός στις αρχές.

Μήπως πρόκειται για κάποιο σύστημα; Τα προσωπικά έγγραφα των υπόπτων συχνά αφήνονται να ανακαλυφθούν από την αστυνομία κοντά στα μέρη των επιθέσεων.

Barcelona

Αναφορές που αφορούν την επίθεση στην Βαρκελώνη, αποκαλύπτουν ακριβώς τις ίδιες περιστάσεις υπό τις οποίες αφήνονται πίσω ταυτότητες και διαβατήρια όπως συνέβη στο Μαντσεστερ, Παρίσι, Νίκαια, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, και τώρα Μπαρτσελόνα.

Για τον ατομικισμό και την εξέγερση ~ Renzo Novatore

Υπάρχουν αυτοί που διαβεβαιώνουν πως ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως κοινωνικό ον. Άλλοι διαβεβαιώνουν πως ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως αντικοινωνικός.

Λοιπόν, ομολογώ πως δεν κατάφερα ποτέ ν’ αντιληφθώ τι εννοούν μ’ εκείνο το << εκ φύσεως >> , όμως έχω καταλάβει πως και οι μεν και οι δε κάνουν λάθος, εφόσον ο άνθρωπος είναι κοινωνικό και αντικοινωνικό ον συγχρόνως.

Η ανάγκη, η έλλειψη, η στοργή, η αγάπη και η συμπάθεια είναι τα στοιχεία που ωθούν τον άνθρωπο στην κοινωνικότητα και στην ένωση.

Η επιθυμία για ανεξαρτησία κι ο πόθος για λευτεριά τον ωθούν στη μοναξιά και στον ατομικισμό. Μα, ενώ ο ατομικισμός λειτουργεί και πραγματώνεται ενάντια στην κοινωνία, η κοινωνία αμύνεται στις επιθέσεις του.

Έτσι, ο πόλεμος ανάμεσα σε ‘’κοινωνισμό’’ και ‘’ατομικισμό’’ είναι ένας πόλεμος ζωτικότητας κι ενέργειας. Μα, ενώ το άτομο είναι απαραίτητο για την κοινωνία, είναι κι αυτή με τη σειρά της απαραίτητη για το άτομο.

Δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα ύπαρξης για τον ατομικισμό, αν δεν υπήρχε μία κοινωνία ενάντια στην οποία να μπορεί να επιβεβαιώνεται και να ζει. Να εξαπλώνεται και ν’ αγάλλεται!

* * *

το διαβάσαμε στους Σκοπευτές Ονείρων

ΕΔΩ ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στον "Ρέντζο Νοβατόρε"  ή Άμπελε Ριτσιέρι Φερράρι (1890-1922), "τον ποιητή, τον ληστή και τον ιππότη του μηδενός".

Κι από εμάς:  

α) Κάποιες ιδέες προς επεξεργασία (ατομικότητα σε συνέργεια με τη συλλογικότητα)...
(" Η ανεξαρτησία της ατομικότητας επενδύει με ενσυνειδησία και πραγματική υπευθυνότητα μια συλλογικότητα, δεν την αναιρεί ή καταργεί. Όπως έμμεσα αφήνουν να εννοηθεί, όταν δεν αντιδρούν βίαια σε βάρος της ατομικής διαφοροποίησης και διαφορετικότητας, οι στρατευμένοι δημαγωγοί κι επαγγελματίες καθοδηγητές. Ώστε τα μέλη μιας συλλογικότητας να μαρκαριστούν σαν ιδιόκτητα μοσχάρια και ν'αποτελέσουν μια αγελαία ιλαροτραγωδία" )

Iστορίες του δρόμου...

Oι δρόμοι έχουν σοφία, βρίθουν συχνά από συμβολισμό και επικυρηγμένα (από τους κλειδοκράτορες των κελιών-πόλεων) μηνύματα τοποθετημένα μπροστά στα μάτια όλων! Έχουν, μερικές φορές, αυτό το διαπεραστικό βλέμμα του ασυμβίβαστου εκκεντρικού καλλιτέχνη, που εισχωρεί βαθιά μέσα σου και σε τραντάζει ή απλά σε ξυπνάει, έστω και για λίγο ως αρχή, από το λήθαργο. Όταν δεν προχωράς ως συνήθως σκυφτός και βιαστικός (για να προλάβεις τι; τους ρυθμούς της δουλειάς που είναι δουλεία; της ζωής που υποβιβάστηκε σε αγχωτική επιβίωση; της περιπέτειας που χάθηκε μέσα σε ουρές αναμονής και καθημερινές μονότονες διαδρομές; τι;)... Kαι αποφασίζεις να σταθείς λιγάκι και να τους κοιτάξεις κι εσύ. Μπορεί να θυμηθείς κάτι που ήξερες πάντα αλλά σε βόλευε (εσένα ή κάποιους άλλους που λυμαίνονται το κεφάλι και χειραγωγούν τα συναισθήματά σου) να το καταχωνιάσεις στα αζήτητα του μυαλού και στο πίσω μέρος της καρδιάς, μπορεί και να σου διηγηθούν ιστορίες που δεν θέλει σχεδόν κανείς να ακούσει γιατί δεν μπορεί να βαστάξει το βάρος της ουσίας τους. Όμως είναι εκεί, είτε λέγονται γκράφφιτι είτε απλά συνθήματα με ή χωρίς ρίμα, και περιμένουν να αναπτύξουν μία έστω σύντομη αλλά ουσιώδη διαλεκτική σχέση μαζί σου.

ανιχνευτής

" Industrial Revolution"  (Βιομηχανική επανάσταση)

Παρίσι, στη Μονμάρτη

"ράγισε (σπάσε) την καρδιά σου για να βρεις τη ράχη σου" (εννοεί προφανώς να ισιώσει η κυρτωμένη κορμοστασιά)

Παρίσι, Les Marrais

οι "Αλίκες" στη χώρα (ή τις χώρες) των κάθε λογής ιατρικών "θαυμάτων"

Μια επισήμανση:
Ο ιός είναι μια πάρα πολύ απλή, στοιχειώδης μορφή ζωής, που μάλλον δεν πρέπει καν να θεωρείται έμβιο ον. Δεν μπορεί να ζήσει αυτόνομα. Έχει ένα ημιτελές DNA (ή ψευδοDNA) και προσκολλάται παρασιτικά, ώστε να καταφέρει να υπάρξει, στα υγιή κύτταρα ενός έμβιου οργανισμού, μεταλλάσοντάς τον με το "ψευδοDNA" του. Αντίθετα, το μικρόβιο είναι ένας έμβιος οργανισμός, μονοκύτταρος, που διακρίνεται απ'όλα τα χαρακτηριστικά της ζωής, όπως το γεγονός ότι θρέφεται (αντίθετα με τον ιό). Ο όρος αντι-βιοτικό προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων "αντί" και "βίος"(ζωή), πρόκειται δηλαδή για φαρμακευτική αγωγή που χορηγείται για να καταπολεμήσει ένα έμβιο ον, όπως είναι τα μικρόβια ή τα βακτήρια. Η χορήγηση λοιπόν αντιβιοτικών για την καταπολέμηση ιώσεων (ο όρος αυτός προέρχεται φυσικά από τον ιό) είναι τελείως λανθασμένη πρακτική, αν και παρατηρείται συνεχώς να συμβαίνει. Ο ιός ΔΕΝ αντιμετωπίζεται με αντιβίωση, κάνει τον κύκλο του και περνάει (εδώ μετράει και η καλή κατάσταση ενός ανοσοποιητικού συστήματος) και δύναται να ενεργήσεις μόνο ανακουφιστικά (και όχι με τη χορήγηση αντι-βιοτικών) όσον αφορά τα συμπτώματα. Οποιοδήποτε γιατρό κι αν ρωτήσεις, που δακρίνεται από σοβαρότητα και ειλικρίνεια, να σου επιβεβαιώσει αν πραγματικά υπάρχουν αντι-ιικά φάρμακα, ίσως και να γελάσει μέχρι δακρύων...
(Να ένα διαφωτιστικό άρθρο για τη διαφορά ιών και μικροβίων:  Μικρόβια και ιοί )

Μια αφήγηση "ιατρικής αστοχίας":
Την παρακάτω ιστορία μου τη μετέφερε ένας φίλος, του οποίου ο πατέρας ήταν γνωστός με ιδιοκτήτη (που και αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας μας) μίας ονομαστής επιχείρησης εστίασης στα νότια προάστια της πρωτεύουσας, η οποία πλέον έχει κλείσει. Ο κύριος λοιπόν αυτός εμφάνισε κάποτε ένα ογκίδιο στο σβέρκο και ανήσυχος απευθύνθηκε στο εγχώριο ιατρικό σύστημα όπου και του έκαναν βιοψία. Όταν οι "ειδικοί" είδαν τα αποτελέσματα της βιοψίας του είπαν ότι δυστυχώς πρόκειται για καρκίνο και πρέπει να ξεκινήσει άμεσα χημειοθεραπεία.
Ο άνθρωπός μας όμως, που είχε και χρήματα να διαθέσει, αρνήθηκε να υποβληθεί σε αυτή την πολύ επώδυνη δοκιμασία (περί τούτου: Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ (ένα άρθρο που του αξίζει να διαβαστεί με όλη τη δέουσα προσοχή!) και Η Χημειοθεραπεία Θεραπεύει και… η Γη Είναι Επίπεδη και Η Χημειοθεραπεία υπεύθυνη για τις μεταλλάξεις του DNA) και αποφάσισε να πάει για περαιτέρω εξετάσεις στην Αγγλία.

Ταλέντο κι ευτυχία...

Κάπου είχα διαβάσει ότι "κάθε άνθρωπος γεννιέται με ένα ταλέντο και ευτυχία ίσως σημαίνει να το ανακαλύψει γρήγορα".
 Το σημαντικό βέβαια είναι και να υφίστανται όλες εκείνες οι συνθήκες (οικογενειακές, κοινωνικές) που ενθαρρύνουν το ξεδίπλωμα κι επιτρέπουν ταυτόχρονα να καλλιεργηθεί και να αναδειχτεί αυτό το ταλέντο (ή ταλέντα, αν είναι περισσότερα από ένα!).

Οργή χέρι χέρι με σκέψη θετική...

Όχι, τα πάντα δεν έχουν χρηματική αξία, αλλά πνευματική! Η Φύση και το πνεύμα του ανθρώπου δεν μπορεί παρά να είναι ενωμένα κι όχι βιαίως διαχωρισμένα.

 Δεν φοβόμαστε τα ρολόγια και το χρόνο, ξέρουμε πως είναι άχρονος και πως εμείς είμαστε οι δημιουργοί του κάθε στιγμή και οι δείκτες του.

Aρνούμαστε να αποδεχτούμε και να οικειοποιηθούμε τον όρο "προλετάριος", που στη λατινική γλώσσα (απ'όπου και προέρχεται) σήμαινε αυτόν που είχε φτάσει σε τέτοια ένδεια και εξαθλίωση ώστε δεν μπορούσε να πληρώσει φόρους στο κράτος (της ρωμαϊκής "αυτοκρατορίας που ποτέ δεν τελείωσε", να θυμηθούμε και τον μεγάλο Φίλιπ Ντικ), παρά μόνο να του παραχωρήσει τους απογόνους του ως γρανάζια της στρατιωτικής μηχανής του. Δεν θέλουμε να είμαστε ούτε εργατικά μυρμήγκια ούτε "άνθρωποι του μόχθου" που το προϊόν του μόχθου τους καρπώνονται οι κυφήνες, οι μεγαλοτσιφλικάδες και βαρώνοι, οι ορατοί και αόρατοι αφεντάδες. Και με τους διάφορους εργατοπατέρες και καθοδηγητές να φιλοδοξούν να γίνουν κι αυτοί διευθυντές, γαμώντας μια και καλή την "εργατιά". Η οποία αρέσκεται να παραμένει ανακουφισμένη με τα ψιχουλάκια που της πετούν για να καταναλώνει τόσο όσο να  εξακολουθεί να θρέφει ψευδαισθήσεις. "Η μη αυθεντική ζωή τρέφεται από μη αυθεντικές επιθυμίες" (Ραούλ Βάνεγκεμ) και οι κενοί νοήματος και ζωής ρόλοι προέρχονται από τα στερεότυπα που, υπακούοντας στην αρχή της ιεραρχίας, μας συρρικνώνουν την αντίληψη και ακυρώνουν τις αστείρευτες προοπτικές μας για χειραφέτηση, αυτοδιαχείριση, ανεξαρτησία σκέψης και κινήσεων, δημιουργίας και αφύπνισης ενάντια στο λήθαργο.

Έχουμε βαθιά περιφρόνηση απέναντι σε κάθε λογής στερεότυπα, αυτές τις "εκφυλισμένες μορφές αρχαίων ηθικών κατηγοριών: ο ήρωας, ο ιππότης, ο άγιος, ο αμαρτωλός, ο προδότης, ο έμπιστος ακόλουθος, ο τίμιος άνθρωπος" (και πάλι Βάνεγκεμ). Η συνείδησή μας δεν είναι ταξική, γιατί αυτό συνεπάγεται εγκλωβισμό της ενέργειάς μας μέσα σε ένα στενό αγωγό προβλέψιμης πορείας κι ελεγχόμενο  (κι από τους ποδηγέτες κάθε επανάστασης και όχι μόνο). Μας ταιριάζει πιότερο η αταξική συνείδηση...

 "Ο εργατης γινεται επαναστατης οχι οταν γινεται περισσοτερο εργατης, αλλα οταν καταστρεφει την ‘‘εργατοσυνη’’ του… Το ιδιο ισχυει και για το γεωργο, το φοιτητη, τον υπαλληλο, το στρατιωτη, το γραφειοκρατη, τον επαγγελματια― και το μαρξιστη. Ο εργατης δεν ειναι λιγοτερο ‘‘αστος’’ απο το γεωργο, το φοιτητη, τον υπαλληλο, το στρατιωτη, το γραφειοκρατη, τον επαγγελματια― και το μαρξιστη.

Η ‘‘εργατοσυνη’’ του ειναι η αρρωστια απο την οποια υποφερει, η κοινωνικη επιδημια σμικρυμενη σε ατομικες διαστασεις. (Ο Λενιν το αντιληφθηκε αυτο στο ‘‘Τι να Κανουμε’’, αλλα περασε λαθραια την παλια ιεραρχια κατω απο μια κοκκινη σημαια και αρκετη φλυαρια περι επαναστασης.) 

Το γενικότερο τοπίο πίσω από τη βορειοκορεατική κρίση

Η πολύ στενή συνεργασία που ακολουθείται από υπογραφή πληθώρας σημαντικών συμφωνιών με δισεκατομμύρια δολάρια στο τραπέζι, τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, της Ρωσίας και της νέας ανερχόμενης οικονομικής πλανητικής υπερδύναμης Κίνας, δεν έχει προηγούμενο! Και μάλιστα ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), κάτι σαν την ασιατική G20, διευρύνεται και ενισχύεται από το άλλο ασιατικό μεγαθήριο, αυτό της Ινδίας αλλά και με το Πακιστάν, καθώς και με τον διαρκή στόχο των γερακιών της Ουάσινγκτον Ιράν να είναι έτοιμο για ένταξη. Μια SCO που πολύ σύντομα (αν όχι ήδη) θα αποτελεί πλέον το στα ίσια αντίπαλο δέος των Ευρω-Ατλαντικών χρηματοπιστωτικών-γραφειοκρατικών ελίτ και των στρατιωτικών φοβήτρων τους, που έχουν οδηγήσει τον πλανήτη σε πρωτοφανή δεινά και ασφυξία και με τα συστηματικά τους ψέματα και τα οικονομικά τους μαγειρέματα και "δημιουργικά" λογιστικά κόλπα έχουν αφαιμάξει τους λαούς. Στερώντας τους την αξιοπρέπεια και τη δυνατότητα αυτοδιάθεσης. Και εξοπλίζοντας και χρηματοδοτώντας, σε συνέργεια με αιματοβαμμένα δικτατορικά, θεοκρατικά καθεστώτα όπως εκείνου της Σαουδικής Αραβίας, την ισλαμική εξτρεμιστική τρομοκρατία, σκόρπισαν και σκορπούν το θάνατο ακόμα και μέσα στην καρδιά του "πολιτισμένου κόσμου", επιτυγχάνοντας τη διασπορά φόβου, αποσταθεροποίησης, περισσότερης αστυνομοκρατίας και απεμπόλησης δικαιωμάτων και ελευθεριών λόγω..."ασφάλειας".
Φυσικά, για να ξαναγυρίσουμε στην ασιατική γεωστρατηγική και οικονομική επέλαση, είναι εμφανής η διάθεση της κινεζικής ηγεσίας να αναδειχτεί σε ηγεσία ολόκληρου του αναπτυσσόμενου κόσμου, ενοποιώντας και οργανώνοντας με δικούς της όρους τον ευρασιατικό χώρο.

 Μια Ευρώπη που εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από την Κίνα. Με τις πολυεθνικές της πρώτης να γυρεύουν εναγωνίως διέξοδο στην αναπτυσσόμενη αγορά της Κίνας. Η οποία, μην ξεχνάμε, αν αποφασίσει να ξεπουλήσει τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα που έχει στην κατοχή της, τότε η οικονομική ζημιά των υπερχρεωμένων ΗΠΑ (το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι αστείο μπροστά στα τρισ. δολάρια που βαραίνουν το αμερικανικό κράτος) θα μοιάζει με πυρηνική έκρηξη. Μια αυξανόμενη αλληλεξάρτηση των δύο υπερδυνάμεων, νοσηρού χαρακτήρα και με τη μυρωδιά του μπαρουτιού να είναι διάχυτη (Η Αμερική χρωστάει 1,15 τρισ. στην Κίνα)

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ήδη από το καλοκαίρι του'15 καθεστωτικά μέσα όπως οι New York Times έχουν ξεκινήσει να δημιουργούν το "κατάλληλο κλίμα" στις χειραγωγούμενες πεποιθήσεις της κοινής γνώμης, με προκλητικά δημοσιεύματα (διαβάστε την ανάρτηση του Ένοικου: Η ανθρωπότητα θα συρθεί σε άλλο ένα σφαγείο;) σαν αυτό: