Ας μιλήσουμε για την τρομοκρατία, αλλά όχι για την τρομοκρατία που έχετε μάθει να φοβάστε. Ο πραγματικός τρόμος δεν κρύβεται στις σκιές ή στις μακρινές ερήμους. κάθεται άνετα σε βελούδινα γραφεία, στολισμένος με κοστούμια και γραβάτες, ασκώντας την εξουσία όχι με όπλα και βόμβες, αλλά με πολιτικές και προπαγάνδα.
Έχετε διδαχθεί να πιστεύετε ότι η τρομοκρατία είναι πράξη εξτρεμιστών – ομάδων όπως η Αλ Κάιντα, το ISIS ή "μοναχικοί λύκοι" που οδηγούνται από διεστραμμένες ιδεολογίες. Αλλά τι θα γινόταν αν σας έλεγα ότι οι μεγαλύτεροι δράστες του τρόμου είναι οι ίδιοι οι θεσμοί που έχετε μάθει να σέβεστε και να υπακούτε; Ναι, μιλάω για έθνη-κράτη, τις πιο κολοσσιαίες οντότητες εξουσίας και ελέγχου που έχουν υπάρξει ποτέ.
Αυτά τα έθνη-κράτη, τα οποία διοικούνται από μια κλίκα χρηματοδοτών, μυστικών πρακτόρων, στρατιωτικών ηγετών και πολιτικών αρχηγών, είναι οι πραγματικοί αρχιτέκτονες του τρόμου. Χειραγωγούν ολόκληρους πληθυσμούς, μετατρέποντάς τους σε υπάκουους πολίτες μέσα από ένα ανελέητο μπαράζ εθνικισμού και προπαγάνδας. Σχεδιάζουν αυθαίρετα σύνορα, δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση ενότητας και ομοιογένειας, ενώ κάνουν πλύση εγκεφάλου στους ανθρώπους τους από την κούνια ως τον τάφο.Σκέψου το. Σε τρομοκρατούν να πληρώνεις φόρους, με την απειλή της φυλάκισης να διαφαίνεται πάνω από το κεφάλι σου. Και για τι; Για να μπορέσουν τα λεφτά σας με κόπο να χρηματοδοτήσουν πολέμους που σφαγιάζουν αθώα παιδιά σε ξένες χώρες; Ώστε τα χρέη της κοινότητάς σας, που οφείλονται σε απρόσωπες εταιρίες, να μπορούν να εξυπηρετηθούν μέχρι σεντς.
Και ας μην ξεχνάμε τις ιδιωτικές τυραννίες – τους μεγιστάνες της ενέργειας και τους βαρόνους του νερού που κρατούν ομήρους τα είδη πρώτης ανάγκης, έτοιμοι να σας σύρουν στα δικαστήρια ή να κατασχέσουν την περιουσία σας εάν τολμήσετε να μην προχωρήσετε έστω και σε μια πληρωμή. Δεν διαφέρουν από τους γκάνγκστερ που απαιτούν χρήματα προστασίας, εκτός από το ότι φορούν προσαρμοσμένα κοστούμια και έχουν διπλώματα Ivy League.
Αλλά η πιο απαίσια πτυχή αυτής της παρωδίας; Όσοι τολμούν να μιλήσουν, να ξεσκίσουν το πέπλο και να αποκαλύψουν την αλήθεια, φιμώνονται συστηματικά. Ο πρόωρος θάνατός τους χαρακτηρίζεται βολικά ως ατυχήματα, ασθένειες ή αυτοκτονίες, ενώ τα μέσα ενημέρωσης - ένα γρανάζι στη μηχανή - τους απεικονίζουν ως διαταραγμένους θεωρητικούς συνωμοσίας.
Αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε – ένας κόσμος όπου οι αληθινοί τρομοκράτες δεν κρύβονται σε σπηλιές ή ερήμους, αλλά παρελαύνουν σε διαδρόμους εξουσίας, όπου οι πραγματικές τρομοκρατικές ενέργειες καλύπτονται από νομιμότητα και εξουσία. Είναι ένας κόσμος όπου η πιο επιτυχημένη μορφή ελέγχου του νου σας πείθει ότι το χιόνι που κοιτάτε είναι μαύρο, όχι άσπρο.
Λοιπόν, τι μπορείτε να κάνετε; Πρώτα, αμφισβητήστε τα πάντα. Μην καταπιείτε τις αφηγήσεις που σας τροφοδοτούν. Κοιτάξτε πέρα από τους τίτλους και δείτε "το τράβηγμα των νημάτων". Εκπαιδεύστε τον εαυτό σας και τους άλλους. Η γνώση είναι δύναμη, και σε αυτή τη μάχη για την αλήθεια, είναι το πιο ισχυρό σας όπλο.
Ψάχνοντας βαθύτερα σε αυτόν τον λαβύρινθο εξαπάτησης και χειραγώγησης, αποκαλύπτουμε περισσότερα από μεμονωμένα περιστατικά κατάχρησης εξουσίας. βρίσκουμε ένα συστημικό, παγκόσμιο μοτίβο φίμωσης όσων τολμούν να μιλήσουν ενάντια στην αφήγηση που ορίζουν οι δυνάμεις.
Σκεφτείτε την ανατριχιαστική περίπτωση του Gough Whitlam, του πρωθυπουργού της Αυστραλίας που αποπέμφθηκε ανεπιτήδευτα τη δεκαετία του 1970. Η επίσημη ιστορία μας τροφοδοτεί μια ιστορία πολιτικού αδιεξόδου, αλλά ας αντιμετωπίσουμε την αβέβαιη αλήθεια. Το πραγματικό έγκλημα του Whitlam ήταν η τολμηρή του στάση ενάντια στο Pine Gap, την αμερικανική βάση κατασκόπων. Η απόλυσή του δεν ήταν ένας απλός πολιτικός ελιγμός. ήταν μια αυστηρή προειδοποίηση για κάθε παγκόσμιο ηγέτη που τολμά να αψηφήσει την παγκόσμια δομή εξουσίας.
Έπειτα, υπάρχει η στοιχειωμένη ιστορία του Δρ Ντέιβιντ Κέλι, ενός άνδρα μπλεγμένο σε έναν ιστό διεθνούς κατασκοπείας και πολιτικής εξαπάτησης. Ο Κέλι ήταν πιόνι σε ένα πολύ μεγαλύτερο παιχνίδι, κατηγορούμενος ότι διέρρευσε πληροφορίες σχετικά με τους κατασκευασμένους ισχυρισμούς της κυβέρνησης Μπλερ για ΟΜΚ (σ.σ. όπλα μαζικής καταστροφής) στο Ιράκ. Ο μετέπειτα θάνατός του, που επίσημα αποδόθηκε σε αυτοκτονία, είναι πολύ βολικός, υπερβολικά "καθαρός". Βρoμοκοπάει από συγκάλυψη, μια απαίσια συνωμοσία για να φιμώσει έναν άνθρωπο που ήξερε πάρα πολλά και μια προειδοποίηση για άλλους που μπορεί να σκεφτούν να βγουν από τη γραμμή.
Η περίπτωση του Michael Hastings προσθέτει άλλο ένα σκοτεινό κεφάλαιο σε αυτή την αφήγηση. Ένας ατρόμητος δημοσιογράφος, ο Χάστινγκς βρισκόταν στα πρόθυρα να αποκαλύψει το υπόβαθρο των αμερικανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ο πρόωρος θάνατός του σε ένα φλεγόμενο αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αμέσως αφού εξέφρασε την ανάγκη «να βγει από το ραντάρ», είναι κάτι παραπάνω από ύποπτος. Φέρει όλα τα χαρακτηριστικά μιας δολοφονίας που έχει εγκριθεί από το κράτος, ειδικά υπό το φως των αποκαλύψεων σχετικά με τις δυνατότητες της CIA να ελέγχει από απόσταση οχήματα.
Αλλά το θράσος αυτών των σκιωδών δυνάμεων δεν σταματά με μεμονωμένους στόχους. Ολόκληροι πληθυσμοί έχουν μετατραπεί σε άθελα πειράματα. Οι βρετανικές πυρηνικές δοκιμές στη Μαραλίνγκα, που πραγματοποιήθηκαν με το ψεύτικο πρόσχημα της "ακατοίκητης γης", αποδεκάτισαν τις κοινότητες των Αβορίγινων.
Προχωρώντας στην πανδημία της COVID-19, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ανησυχητική πιθανότητα ότι ο SARS-CoV-2 δεν είναι προϊόν της φύσης, αλλά ένα ανθρωπογενές εργαλείο για παγκόσμια χειραγώγηση. Η απάντηση στην πανδημία – καταπιεστικά lockdown, ήταν ένα βιαστικό εμβόλιο που αψηφά τον ίδιο τον ορισμό του εμβολίου – υπονοεί ένα μεγαλύτερο, πιο διαβολικό σχέδιο ελέγχου των μαζών.
Η αιματοχυσία στη Μέση Ανατολή, που ενορχηστρώθηκε από τις δυτικές δυνάμεις, δεν είναι απλή περιπέτεια εξωτερικής πολιτικής. είναι μια υπολογισμένη στρατηγική χάους και καταστροφής. Η δημιουργία και η εγκατάλειψη των Ταλιμπάν, η κατασκευασμένη αναταραχή στο Ιράκ, η άνοδος του ISIS – αυτά δεν είναι τυχαία γεγονότα αλλά ενορχηστρωμένα βήματα σε ένα μεγάλο σχέδιο παγκόσμιας κυριαρχίας και τρόμου.
Σε αυτόν τον κόσμο, όπου η αλήθεια μπερδεύεται και διαστρεβλώνεται για να ταιριάζει στην ατζέντα αυτών που βρίσκονται στην εξουσία, οι ιστορίες των Γουίτλαμ, Κέλι, Χέιστινγκς και αμέτρητων άλλων χρησιμεύουν ως ζοφερές υπενθυμίσεις. Δεν είναι απλώς θύματα. είναι σύμβολα μιας πολύ μεγαλύτερης, πολύ πιο τρομακτικής πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα όπου η διαφωνία δεν αποθαρρύνεται απλώς. έχει εκμηδενιστεί. Καλώς ήρθατε στον πραγματικό κόσμο, όπου η μεγαλύτερη απειλή δεν κρύβεται στη σκιά. στέκεται σε κοινή θέα, καλυμμένο με το πρόσχημα της διακυβέρνησης και της εξουσίας.
Το δανειστήκαμε από ΕΔΩ (εκτός από την αρχική, όλες οι εικόνες της ανάρτησης είναι από εμάς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου