πεφταστέρια...

 Mάς έκλεισαν μέσα σ'ένα γιγάντιο θόλο. Η καθημερινότητά μας, η πραγματικότητά μας, υπακούοντας στους κανόνες του εγκλεισμού, έγινε αυτή που μας υποδεικνύουν ότι είναι η μοναδική που μπορούμε να έχουμε.

Η Ιστορία παραχαράκτηκε. Το παρόν μας απώλεσε τη στιγμή από το φόβο του μέλλοντος και την άγνοια του παρελθόντος. Οι έννοιες αποτρελάθηκαν και οδηγήθηκαν σε "θεραπεία" και επαναπρογραμματισμό μέσα σε ιδιωτικά ψυχιατρεία και εργαστήρια των φέουδων της "πραγματικότητας" και της ορθότητάς της. Οι λέξεις μάς εξαπάτησαν. Οι ορισμοί μάς απονέκρωσαν. Οι ερμηνείες μάς αποβλάκωσαν και έκλεισαν τον κόσμο μέσα σε μυριάδες μικρά μαύρα κουτιά. Το τσιμέντο μάς μάντρωσε. Το σώμα μας εκφυλίστηκε από τη χημεία και το σύγχρονο φρανκενσταϊνισμό. Οι θεσμοί, η ηθική, η δήθεν μόρφωση και δήθεν τέχνη και η πανταχού παρούσα χυδαιότητα μάς υποδούλωσαν και μας έριξαν μέσα σε χάσματα, λάκκους και σκατά. Οι εναλλακτικές λύσεις μας πρόδωσαν ή μας προδίδουν, λαδώνοντας και ύπουλα συντηρώντας τη Μηχανή που καταβροχθίζει ανθρώπους και ξερνάει ανθρωποκιμά. Τα ευγενέστερα ένστικτα διεφθάρησαν και οι καλύτεροι σκοποί ενέδωσαν στη λαγνεία της διαστροφής και της ρητορικής του κρετινισμού, του μίσους και του τρόμου.

Και για να είμαστε ήσυχοι, ασφαλείς, παραγωγικοί και αποδεκτοί από τα εγχειρίδια των ψυχιάτρων...μάς καλούν να ατενίζουμε τον εαυτό μας και τα περιεχόμενά του, τους άλλους, τον κόσμο, το χώρο και το χρόνο...από την ανάποδη! Αντίστροφα.

Είμαστε λοιπόν χαμένοι; Είμαστε καταχωρημένοι, αριθμημένοι, προδιαγεγραμμένοι όσον αφορά το παρόν, το μέλλον και το παρελθόν; Είμαστε προϊόντα με barcode πάνω στο πετσί και μέσα στο μυαλό;

Ή μήπως ο καθένας είναι (ή μπορεί να γίνει) και μια λάμψη συνειδητότητας που διατρέχει ολόκληρο το σύμπαν μέσα σε μια απειροελάχιστη μα με τη δική της μοναδικότητα στιγμή;

Αν είναι έτσι, ας φροντίσουμε μια τέτοια στιγμή να μην είναι καθόλου βαρετή και προβλέψιμη.
Αλλά να έχει τη δύναμη που έχουν τα πεφταστέρια!

Και ίσως αρχίσουνε να υπάρχουν παντού ρωγμές για να χύνεται μέσα το φως. Και ίσως ο θόλος ν'αρχίσει να τρίζει επικίνδυνα, να σείεται...μέχρι και να καταρρεύσει και να θρυμματιστεί.
Και να περάσει παντού μέσα η ζωή!
                                                   

 ανιχνευτής

" Η Πίστη είναι Άρνηση της Αλήθειας "

Επίσης: Jiddu Krishnamurti - Ο Φόβος κι ο Χρόνος 

Tζίντου Κρισναμούρτι

" Από έλλειψη νοημοσύνης, δεχόσαστε την ιδέα μιας σούπερ νοημοσύνης που την ονομάζετε «Θεό». Αλλά αυτός ο «Θεός», αυτή η σούπερ νοημοσύνη δεν πρόκειται να σας δώσει μια καλύτερη ζωή. Εκείνο που οδηγεί σε καλύτερη ζωή είναι η νοημοσύνη και δεν μπορεί να υπάρξει νοημοσύνη όταν υπάρχει πίστη, όταν υπάρχουν διαχωρισμοί, όταν τα μέσα της παραγωγής είναι στα χέρια των λίγων, όταν υπάρχουν ξεχωριστές εθνικότητες και ηγεμονικές κυβερνήσεις. Όλα αυτά δείχνουν, προφανώς, έλλειψη νοημοσύνης, και είναι αυτή η έλλειψη νοημοσύνης που εμποδίζει την καλύτερη ζωή και όχι η έλλειψη πίστης στο Θεό.

Όλοι πιστεύετε διάφορα, αλλά η πίστη σας δεν έχει κανένα αντίκρισμα στην πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι εκείνο που είστε, εκείνο που κάνετε, εκείνο που σκέφτεστε, και η πίστη σας στο Θεό είναι απλώς μια φυγή από την ανόητη, μονότονη και σκληρή ζωή σας. Επιπλέον, η πίστη αναπόφευκτα χωρίζει τους ανθρώπους• υπάρχουν οι ινδουιστές, οι βουδιστές, οι χριστιανοί, οι κομουνιστές, οι σοσιαλιστές, οι καπιταλιστές κ.λπ.

Η πίστη, η ιδέα, διαιρεί. Ποτέ δεν ενώνει τους ανθρώπους.

Καλό φθινόπωρο, λοιπόν!

(την παραπάνω φωτογραφία βρήκαμε εδώ)

Το καλοκαίρι μας άφησε, τουλάχιστον ημερολογιακά, γιατί σε τούτον τον τόπο ο ήλιος ακόμα καλά κρατεί. Δεν θα ευχηθούμε λοιπόν καλό χειμώνα ακόμη, ας περιοριστούμε στο "καλό φθινόπωρο". Μια εποχή με τα δικά της ιδιαίτερα χρώματα, ξεχωριστές μυρωδιές, ηλεκτρισμένες περίεργες δονήσεις στην ατμόσφαιρα και ευκαιρίες για επαφή με την απελευθερωτική ανάσα του να βρεθείς στα λημέρια της φύσης που υιοθετεί τις φθινοπωρινές αποχρώσεις της. Και τότε μπορεί και να σε διαπεράσει, απ'όλους τους πόρους, αυτή η πανάρχαιων καταβολών και ίσως αρχετυπική αίσθηση της χαμένης ελευθερίας! Που εμείς, το ανθρώπινο είδος, απωλέσαμε  μέσα στην τρελαμένη, πολύβουη, κατακλυσμένη από τσιμέντο και γυαλί, "πολιτισμένη" σύγχρονη φυλακή....

Θα το κάνουμε με το δικό μας μουσικό τρόπο, μέσω των πολύ καλών Omnia, τους οποίους έχουμε ήδη παρουσιάσει

Καλό φθινόπωρο, λοιπόν! Κι αν νιώθουμε συχνά ότι λυγίζουμε στην ορμή ανέμων και θυελλών που μας ραπίζουν άγρια, τουλάχιστον να μην σπάμε. Ορθώνοντας και πάλι το ανάστημα και έχοντας τη σοφία και τη δύναμη της φύσης, της αναγέννησης ακόμα και από τις στάχτες της...

 

Ο δικός μας χορός

Η Μαύρη Τρύπα επί Γης

Η Μαύρη Τρύπα δεν υπάρχει -αν υπάρχει τελικά και δεν είναι άλλη μια αναπόδεικτη κι αυθαίρετη θεωρία στην ουσία- μόνο στο Διάστημα. Κυρίως εστιάζεται στη γη. Κι αποτελεί την προσωπική εισχώρηση, πιο σωστά πτώση, χιλιάδων, εκατομμυρίων, μυριάδων ανθρώπινων υπάρξεων. Είναι ψυχικής φύσης. Και μέσα της εγκλωβίζει, παγιδεύει, δεσμεύει όλες εκείνες τις πτυχές και τα στοιχεία που προσδιορίζουν ένα αυτόνομο, πολυτάλαντο, ανήσυχο -με την πλέον δημιουργική και εξελικτική σημασία του όρου- ισορροπημένο ως προς την εκδήλωση συμπεριφοράς, ανθρώπινο ον.

 Η επίγεια αυτή ζοφερή τρύπα αποτελεί μια πραγματική χοάνη υποταγής της θέλησης. Της αντίληψης και της ανεξαρτησίας της. Μια ταφόπλακα της ίδιας της χειραφέτησης των ανθρώπων. Μια σαδιστική και μαζοχιστική στέρηση όλων των ικανοτήτων και δυνατοτήτων για μια ανώτερης ποιότητας ολοκληρωμένη ύπαρξη, σε σχέση και με τον Εαυτό και με τον Άλλον. Μια ταφόπλακα όλων αυτών  που θα μπορούσε να καταφέρει και να γίνει ο καθένας. Μια αντήχηση πένθιμης καμπάνας.

 Τα δομικά συστατικά της βρωμοκοπάνε διαστρεβλωμένη οπτική και αντιμετώπιση των νοημάτων που πλουτίζουν το άτομο και την κοινότητα. Οι ιδιότητές της μπλοκάρουν την Ενέργεια που ρέει μέσα σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, ώστε αυτή να βρίσκεται σε ισορροπία με την αληθινή φύση της και τη φύση "που της αρέσει να κρύβεται" μόνο σε σχέση με αυτούς που την αντιμετωπίζουν ως κτήμα τους ή απομαγεμένη -αντίθετα με τους "πρωτόγονους" λαούς- οντότητα. Η εισχώρηση σε αυτήν ακυρώνει τη ζώσα πνοή και βυθίζει τα ανθρώπινα τρόπαιά της μέσα σε μια χαβούζα αρνητικών συναισθημάτων, εχθρικών προς την επιβίωση καταστάσεων και νοσηρών αναγκαιοτήτων, συνθημάτων και  φετίχ. Όπως η.. "θυσία".
Για την πατρίδα, που αποτελεί περιουσικό στοιχείο δυνάμεων οι οποίες ωφελούνται και ενδυναμώνονται από τέτοιου είδους "Θυσίες". Για την έξοδο από χρέη και κρίσεις, για την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων που έτσι κι αλλιώς ακυρώνονται σε περιόδους μεγάλης και μακροχρόνιας ύφεσης, για την άνοδο των δεικτών της οικονομίας που από βοηθητικό εργαλείο μετατράπηκε σε μαζικό σφαγείο και ανήλιαγο μπουντρούμι. Για την καριέρα, για την εταιρεία και την άνοδο των μετοχών της, για μια θεσούλα στη δουλεμπορική γαλέρα, για το όποιο μέλλον των παιδιών μέσα σ'ένα ψυχοπαθητικό, νευρωτικό, ρημαγμένο παρόν όπου το μέλλον νοσεί.  Για την ασφάλεια από ανισόρροπους τρομοκράτες-γεννήματα ανισόρροπων "προστατών", με το να παραδώσεις εν μια νυκτί τα δικαιώματά σου και τις προοπτικές προέκτασής τους. Αλλά και "θυσία" για την πίστη και το θεό- καλύτερο όλων των άλλων που υπήρξαν και υπάρχουν, για την ομάδα και το κόμμα, για το κάθε λογής δόγμα και την ιδεολογία και το σχέδιό της αλλαγής του κόσμου. Το οποίο ίσως και ελάχιστα να διαφέρει από σωτηριολογικές κορώνες που αποκαλύπτεται αργά ή γρήγορα ότι εχθρεύονται την πραγματική ελευθερία της ανθρώπινης υπόστασης. "Θυσία" για τον "πλησίον", αντί να φροντίσεις με τον δικό σου ταιριαστό αλλά και ουσιαστικό τρόπο ώστε να ισχύουν εκείνες οι συνθήκες και αντιλήψεις που καθιστούν κοινωνικά αχρείαστη έως και λεξιλογικά ανύπαρκτη μια τέτοια έννοια. "Θυσία" και για τον έρωτα, που από φως και ελευθερία μεταβάλλεται σε διαφημιστική πινακίδα νέον, σε ιδιοκτησιακό καθεστώς εμμονοληπτικής μορφής, σε ψευδαισθήσεις ποιητικών μυαλών σύμφωνα με τη "ρεαλιστική" άποψη χρηματιστών και κάθε λογής φρικιών και βρυκολάκων της εξουσίας και του κέρδους ή της εξουσίας του κέρδους.

Αυτή η "Μαύρη Τρύπα" επί γης απαιτεί, με τον έναν ή άλλο τρόπο, να θυσιαστείς. Σαν σύγχρονος βωμός θεΐσκων με το ακαταλόγιστο, ύποπτων σκοπών και κακόβουλων προθέσεων. Που διψάνε κυρίως για έκχυση της ενέργειας σου και για αποστέωση της θέλησής σου. Θεωρώντας βεβαίως και τη σάρκα σου αναλώσιμη. Με άλλα λόγια τρέφεται από εσένα ποικιλοτρόπως.

Γιατί να της κάνεις αυτή τη χάρη;
Τουλάχιστον πάλεψέ την. Οι τρόποι πάντα υπάρχουν ή μπορεί να υπάρξουν αν έχεις ισχυρή θέληση, εστιασμένους κάθε φορά στόχους και, προπαντός, φαντασία. Και ίσως σε εκπλήξει το γεγονός ότι δεν είσαι μόνος σε αυτή την επιλογή. Ή πιο σωστά σε μια γενναία και υπερβατική σειρά επιλογών. Κάτι που ξεκινάει πάντα από την αντίληψη περί πραγματικότητας που διαμορφώνει το άτομο, μια ομάδα ατόμων, μια κοινωνία, ένα όραμα γεμάτο αλήθειες και σθένος..

Ο Ένοικος...