ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

Κατηγορητήριο

"Είμαστε σαν τον Ρομπέν των δασών. Θα παίρνουμε από τους φτωχούς και θα δίνουμε στους πλούσιους"! - ΜΑΡΚ ΤΟΥΡΝΕΪΓ, ο χρηματιστής κεντρικός ήρωας της ταινίας του Κώστα Γαβρά "Le Capital" . Σχετική ανάρτηση στο μπλογκ: Κινηματογραφική πρόταση: Le Capital (Το Κεφάλαιο) του Κώστα Γαβρά

Χρόνος: 15 Απριλίου 2011
Χώρος:  Union Square, Νέα Υόρκη, μπροστά στα γραφεία της Bank of America. 

Kατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων του κινήματος Occupy Wall Street, ο δημοσιογράφος Chris Hedges εκφωνεί ένα χειμαρρώδες κατηγορητήριο σε βάρος του μισάνθρωπου, πρωτοφανώς παράλογου, άπληστου και άδικου, καταστροφικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.

- Ας θυμηθούμε και αυτό, στα πλαίσια ενός χρήσιμου ιστορικού flashback: Η μεγάλη "ομοσπονδιακή απάτη" εναντίον της ίδιας της ζωής - Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του  Mayer Amschel Rothschild -

" We stand today before the gates of one of our temples of finance. It is a temple where greed and profit are the highest good, where self-worth is determined by the ability to amass wealth and power at the expense of others, where laws are manipulated, rewritten and broken, where the endless treadmill of consumption defines human progress, where fraud and crimes are the tools of business.
The two most destructive forces of human nature—greed and envy—drive the financiers, the bankers, the corporate mandarins and the leaders of our two major political parties, all of whom profit from this system. They place themselves at the center of creation. They disdain or ignore the cries of those below them. They take from us our rights, our dignity and thwart our capacity for resistance. They seek to make us prisoners in our own land. They view human beings and the natural world as mere commodities to exploit until exhaustion or collapse. Human suffering, wars, climate change, poverty, it is all the price of business. Nothing is sacred. The Lord of Profit is the Lord of Death.

[...] Life for them is solely about self-gain. The suffering of the poor is not their concern. The 6 million families thrown out of their homes are not their concern. The tens of millions of pensioners whose retirement savings were wiped out because of the fraud and dishonesty of Wall Street are not their concern. The failure to halt carbon emissions is not their concern. Justice is not their concern. Truth is not their concern. A hungry child is not their concern."

- Περισσότερα από το λόγο του Hedges σε αυτό το βίντεο:  Chris Hedges speech Union Square NYC - April 15th 2011 καθώς και στο http://www.truthdig.com/report/item/blocking_the_gates_to_the_temples_of_finance_20110418 -
Ας μεταφράσουμε το παραπάνω απόσπασμα. Οι σημειώσεις και παραπομπές με χρώμα μέσα σε παρένθεση είναι δικές μου. 
 Λόγια δονούμενα από ωμή αλήθεια, διψασμένα για δικαιοσύνη και κοφτερά σαν τη λεπίδα του σπαθιού της Ιστορίας που υψώνεται οργισμένο πάνω από τους πλεονέκτες υπονομευτές της ίδιας της ζωής στον πλανήτη. Γιατί πρόκειται για έναν ακήρυχτο αλλά απόλυτα στοχευμένο και φονικά κυνικό πόλεμο -υλικής και πνευματικής φύσης- κατά της συντριπτικής πλειοψηφίας της ανθρωπότητας. Πρόκειται για μια λυσσασμένη επιδρομή στον πλούτο  που της ανήκει και της αποσπάται τεχνηέντως και βιαίως, και στην όποια επίφαση δικαιωμάτων και ελευθερίας της έχει απομείνει.

Ο Ένοικος...


" Στεκόμαστε εδώ σήμερα μπροστά στις πόρτες ενός από τους ναούς του σύγχρονου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πρόκειται για έναν "ναό" όπου η απληστία και η δίψα για κέρδος αποτελούν τα ύψιστα ιδανικά,  όπου η ατομική αξία καθορίζεται από την ικανότητα της συσσώρευσης πλούτου και δύναμης σε βάρος των άλλων, όπου οι νόμοι χειραγωγούνται, ξαναγράφονται και ακυρώνονται, όπου το ατέλειωτο μαγγανοπήγαδο της κατανάλωσης προσδιορίζει την ανθρώπινη πρόοδο, κι όπου η απάτη και το έγκλημα αποτελούν τα εργαλεία της δουλειάς!
 Οι δυο πιο καταστροφικές δυνάμεις της ανθρώπινης φύσης -η απληστία και ο φθόνος- οδηγούν τους κεφαλαιοκράτες, τους τραπεζίτες, τους μανδαρίνους  των πολυεθνικών εταιρειών και των ηγετών των δυο μεγαλύτερων πολιτκών μας κομμάτων -εννοεί τους δημοκρατικούς και ρεπουμπλικάνους, αν και αυτό ισχύει πια σε παγκόσμια πολιτική κλίμακα λακέδων και εντολοδόχων- όλους αυτούς που αντλούν κέρδος από αυτό το σύστημα. Τοποθετούν τους εαυτούς τους στο κέντρο της δημιουργίας. Περιφρονούν ή αγνοούν τα κλάματα των από κάτω από αυτούς. Μας αρπάζουν τα δικαιώματά μας, την αξιοπρέπειά μας και ανακόπτουν την ικανότητά μας για αντίσταση. Επιδιώκουν να μας μετατρέψουν σε αιχμαλώτους στην ίδια μας τη γη - πόσο αυτό ακούγεται επίκαιρο στην περίπτωση της Ελλάδας του πολιτικού κατεστημένου των πρακτόρων αυτού του συστήματος και του χειραγωγήσιμου λαού; -. Θεωρούν τα ανθρώπινα όντα και την ίδια τη Φύση απλά εμπορεύματα, εκμεταλλεύσιμα μέχρι εξουθένωσης ή κατάρρευσης. Ο ανθρώπινος πόνος, οι πόλεμοι, η κλιματική αλλαγή, η φτώχεια, όλα αυτά αποτελούν για εκείνους απλά το "τίμημα των μπίζνες". Τίποτα δεν είναι για αυτούς ιερό. Ο άρχοντας του κέρδους είναι ο άρχοντας του θανάτου - το λέει αυτό προσδίδοντάς του σαφώς θρησκευτική χροιά, καθώς η λατρεία του χρήματος και του κέρδους έχει μετατραπεί σε άλλη μία σύγχρονη, φονική σε μαζική κλίμακα, θρησκεία -.
 H ζωή για αυτούς σημαίνει αποκλειστικά προσωπικό κέρδος. Τα δεινά των φτωχών δεν είναι δική τους ανησυχία. Τα 6 εκατομμύρια των ανθρώπων που πετιούνται έξω από τα σπίτια τους δεν είναι δική τους ανησυχία -συσχέτισε αυτό με την ανάρτηση Σπίτι μου σπιτάκι τους...-. Οι δεκάδες εκατομμύρια συνταξιούχων των οποίων οι αποταμιεύσεις συνταξιοδότησης έχουν εξαλειφθεί εξαιτίας της απάτης και της ανεντιμότητας της Wall Street δεν είναι δική τους ανησυχία. Η αποτυχία του να σταματήσουν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα δεν είναι δική τους ανησυχία. Η δικαιοσύνη δεν είναι δική τους ανησυχία. Η αλήθεια δεν είναι δική τους ανησυχία. Ένα πεινασμένο παιδί δεν ειναι δική τους ανησυχία ".




Συνδέσεις: 
" Το Δίκτυο: Η Ζωντανή Οντότητα των 50 Πολυεθνικών που Κυβερνάει τον Κόσμο "
 Ποιος και πώς;
 Η διαπλανητική ανωμαλία του παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου