ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Πώς το FBI σε συνεργασία με τις τράπεζες κατέστειλε το κίνημα Occupy

 
της Ναόμι Γουλφ
μετάφραση: Στρ. Μπουλαλάκης


Tελικά, η πραγματικότητα απεδείχθη ανώτερη κάθε φαντασίας. Στοιχεία που μόλις είδαν το φως της δημοσιότητας δείχνουν ότι η βίαιη καταστολή του κινήματος Occupy Wall Street, το φθινόπωρο του 2011 –τόσο σκοτεινή τότε–, δεν συντονίστηκε απλώς από το FBI, το DHI (Τμήμα Εσωτερικής Ασφάλειας) και τις τοπικές αστυνομίες. Την επιχείρηση καταστολής (η οποία περιελάμβανε, όπως ίσως θυμάστε, βίαιες συλλήψεις, διάλυση ομάδων, εκτόξευση δακρυγόνων στα κεφάλια των διαδηλωτών, δέσιμό τους με χειροπέδες τόσο σφιχτά με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τους, τον ασφυκτικό αποκλεισμό τους για ώρες, χωρίς να μπορούν καν να ικανοποιήσουν τις σωματικές τους ανάγκες) συντονίστηκε από το FBI και το DHI, σε συνεργασία με τις μεγάλες τράπεζες.



Το Partnership for Civil Justice Fund (PCJF) πέτυχε μια πρώτης τάξης δημοσιογραφική επιτυχία, εξασφαλίζοντας τα τεκμήρια αυτά. Και, βέβαια, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης θα έπρεπε να ντρέπονται, καθώς αποδείχθηκε, για άλλη μια φορά, ότι οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί είναι οι μόνοι φορείς πληροφόρησης που αναδεικνύουν ζητήματα καταπάτησης της ελευθερίας και των πολιτικών δικαιωμάτων στην Αμερική. Το έγγραφο (βλέπε goo.gl/eC95C) αποκαλύπτει την ύπαρξη ενός τρομακτικού δικτύου, στο οποίο συμμετείχαν το DHS, το FBI, η αστυνομία, αντιτρομοκρατικά κέντρα για τη δίωξη του οικονομικού και πολιτικού εγκλήματος, επιχειρήσεις και υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα — και όλοι οι παραπάνω φορείς ανέπτυξαν τόσο στενή επαφή και συνεργασία μεταξύ τους, ώστε τελικά να δημιουργηθεί μια νέα τερατώδης οντότητα, η οποία, σε κάποιες περιπτώσεις, είχε και όνομα: Domestic Security Alliance Council. Το έγγραφο αποκαλύπτει ότι το έργο αυτής της νέας οντότητας σχεδιαζόταν σε κεντρικό επίπεδο και υλοποιούνταν κατά τόπους. Με λίγα λόγια, τα τεκμήρια δείχνουν πώς η αστυνομία και το DHS εργάζονταν, για λογαριασμό των τραπεζών, και σε συνεργασία μαζί τους, για να εντοπίσουν, να συλλάβουν και να εξουδετερώσουν πολιτικά Αμερικανούς πολίτες που κινητοποιούνταν και διαμαρτύρονταν ειρηνικά.


Τα τεκμήρια, που είδαν το φως της δημοσιότητας τη βδομάδα μεταξύ των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αποκαλύπτουν ένα οργουελικής σύλληψης και πλοκής σχέδιο που ξετυλίγεται σε όλη την επικράτεια, στη μία πόλη μετά την άλλη: σε έξι αμερικανικά πανεπιστήμια, η πανεπιστημιακή αστυνομία έδινε πληροφορίες στο FBI για τους φοιτητές που μετείχαν στο Οccupy, εν γνώσει των πανεπιστημιακών αρχών· τράπεζες συνεργάζονταν με αξιωματούχους του FBI, για την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με διαδηλωτές που είχαν συλληφθεί από υπαλλήλους της ιδιωτικής ασφάλειας των τραπεζών· το FBI εκπονούσε, στην αρχή κάθε μήνα, σχέδια για τη διάλυσητων διαδηλώσεων και άλλων εκδηλώσεων του Occupy και τα κοινοποιούσε στους εκπροσώπους των τραπεζών και των άλλων οργανισμών τους οποίους έθεταν στο στόχαστρό τους οι διαδηλωτές· υπήρχαν ακόμα και απειλές δολοφονίας των ηγετών του Occupy Wall Street από πυρά ελεύθερων σκοπευτών –από ποιους; πού–, που παρέμειναν άγνωστες, σε αντίθεση με την πάγια τακτική του FBI να ενημερώνει όσους κινδυνεύουν, στις περιπτώσεις απειλής εναντίον κάποιου πολιτικού ηγέτη.

 Όπως είπε η Mara Verheyden-Hilliard, διευθύντρια του PCJF, τα ντοκουμέντα δείχνουν ότι, εξαρχής, το FBI –αν και αναγνώριζε ότι το ΟWS ήταν, στην πραγματικότητα, ένα μη βίαιο κίνημα– παρ’ όλα αυτά το χαρακτήρισε επανειλημμένα “τρομοκρατική απειλή”. Και επεσήμανε τη στενή συνεργασία των τραπεζών, του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης και τουλάχιστον ενός τοπικού παραρτήματος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ με το FBI και το DHS. “Τα έγγραφα αυτά, που εμείς θεωρούμε ότι αποτελούν απλώς την κορυφή του παγόβουνου, ανοίγουν μια χαραμάδα, από την οποία μπορούμε να δούμε πώς το FBI οργάνωσε, σε εθνικό επίπεδο, μια επιχείρηση επιτήρησης, παρακολούθησης και φακελώματος ειρηνικών διαδηλωτών, που μετείχαν στο κίνημα Occupy.Τα έγγραφα αυτά δείχνουν επίσης ότι οι υπηρεσίες του FBI λειτουργούν, de facto, ως το μακρύ χέρι της Wall Street και της επιχειρηματικής Αμερικής”.

Τα έγγραφα αποκαλύπτουν μια εντυπωσιακή γκάμα: στο Ντένβερ του Κολοράντο, το τοπικό γραφείο του FBI και μια “Ομάδα Εργασίας για την Καταπολέμηση της Τραπεζικής Απάτης” συναντήθηκαν με αντικείμενο την παρακολούθηση του κινήματος. Το τοπικό παράρτημα της Κεντρικής Τράπεζας στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, με την ιδιωτική του υπηρεσία ασφαλείας, παρακολουθούσε το Occupy Tampa και την Ένωση Βετεράνων της Τάμπα για την Ειρήνη, διοχετεύοντας τις πληροφορίες που συγκέντρωνε στο τοπικό γραφείο FBI του Ρίτσμοντ, το οποίο, με τη σειρά του, κατέτασσε τις δραστηριότητες του Occupy στην κατηγορία της “εσωτερικής τρομοκρατίας”. Η Αντιτρομοκρατική Ομάδαστο Άνκορατζ της Αλάσκας παρακολουθούσε το Occupy Anchorage. Στο Τζάκσον του Μισισίπι, η Αντιτρομοκρατική εξέδωσε ένα επείγον σήμα “αντιτρομοκρατικής ετοιμότητας” για τη δραστηριότητα που ανέπτυσσε το Occupy στους κόλπους των φοιτητών. Και πάλι στο Τζάκσον, το FBI και η Ομάδα Ασφαλείας Τραπεζών –φτιαγμένη από πολλές ιδιωτικές τράπεζες– συναντήθηκαν για να συζητήσουν πώς θα αντιμετωπίσουν την “Ημέρα Καθιστικής Διαμαρτυρίας εναντίον της Ασυδοσίας των Τραπεζών” — και, αν θυμάστε, η αντιμετώπιση ήταν βίαιη. Το FBI της Βιρτζίνια έστειλε, με τη σειρά του, αυτές τις κρατικές πληροφορίες για μέλη του κινήματος Occupy στο κέντρο αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Το FBI του Μέμφις παρακολουθούσε το ΟWS στο πλαίσιο της αντιτρομοκρατικής του ομάδας. Και πάει λέγοντας, για 100 σελίδες. [...]


Έχουμε λοιπόν μια νέα εξέλιξη: η στενή συνεργασία του επιχειρηματικού τομέα, του DHS και του FBI σημαίνει ότι οποιοσδήποτε από εμάς μπορεί να έχει την τύχη των WikiLeaks. [...] Το γεγονός ότι η παρακολούθηση των οικονομικών δραστηριοτήτων και η καταστολή όσων έχουν διαφορετική άποψη συνδέονται και εκπορεύονται από κοινά κέντρα ανοίγει μια τεράστια πληγή για τα δικαιώματα των και την κοινωνία των πολιτών, καθώς τα στοιχεία για το εισόδημα των πολιτών και άλλα οικονομικά στοιχεία, που διαθέτουν πλέον οι τράπεζες, τίθενται τώρα στην υπηρεσία της παρακολούθησης της διαφορετικής άποψης.

Ας θυμηθούμε ότι το 90% από τις δωρεές για τα WikiLeaks μπλοκαρίστηκαν — εξαιτίας του τρόπου που λειτουργεί το Pay Pal και της παρέμβασης του DHS. Είναι αρκετά περίπλοκο να ποινικοποιήσεις και να διώξεις τη διαφωνία. Πόσο απλό, αντίθετα, είναι να βάλεις την ταμπέλα “τρομοκρατική οργάνωση” και να καταπνίξεις ένα κίνημα, στερώντας του κάθε χρηματοδότηση!

Γιατί λοιπόν όλη αυτή η τεράστια πίεση για τη δημιουργία κέντρων αντιμετώπισης της τρομοκρατίας με σύμπραξη ιδιωτών και κράτους, τη στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών τμημάτων που προωθεί το DHS κ.ο.κ.; Ο λόγος δεν είναι, και δεν ήταν ποτέ, η αντιμετώπιση των “τρομοκρατών”. Ούτε καν η αντιμετώπιση της πολιτικής αναταραχής. Ο λόγος είναι ότι, αυτή τη στιγμή, συντελούνται τεράστια εγκλήματα που μπορεί να αποκαλυφθούν από πολίτες — κι αυτό μας αφορά όλους.



Η Naomi Wolf είναι συγγραφέας του βιβλίου “The Beauty Myth and Give Me Liberty: A Handbook for American Revolutionarie”. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην “Guardian”, στις 29.12.2012

Πηγή: enthemata

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου