ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2020

Πολύ παράξενα χριστούγεννα!


Αυτοί που θα εγκατέλειπαν στοιχειώδεις ελευθερίες τους για λίγη προσωρινή ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια. ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ

Εισαγωγή με ένα από τα αγαπημένα μας αποφθέγματα.

Σώπασα και σε άκουγα προσεκτικά φίλε μου, όλα όσα ήθελες να πεις, ο ίδιος ή μέσω άλλων, με τις αναρτήσεις σου. Ήρθε τώρα η στιγμή να πάρω τη σκυτάλη. Το χρωστάω σε εσένα, που ήθελες να τα παρατήσεις το καλοκαίρι και σε έπεισα ότι αξίζει τον κόπο και τον χρόνο η συνέχιση αυτής εδώ της προσπάθειας, μην απογοητεύεσαι σου είχα πει, η γη γυρνάει ακόμα, έχουμε ακόμη κάτι να πούμε. Έστω και για δυο-τρεις-δεκατρείς που έχουν κάτι να πάρουν από εμάς τους γρουσούζηδες και να χαρτογραφήσουν τη δική τους ρότα μέσα στον αγριεμένο ωκεανό της ζωής. Όλοι μαζί κάνουν ένα πλήρωμα κι ας μην βρίσκονται στο ίδιο κατάστρωμα, είναι όμως συνοδοιπόροι και αυτοί όλο και κάποιο τρόπο θα βρούνε για να βρεθούνε και "να συνωμοτήσουν", να διαλογιστούν, να ανταλλάξουν ιδέες, να συμπορευτούν, να αυτοσχεδιάσουν, να επεκτείνουν όρια, να υπερβούν εμπόδια, να σπείρουν σπόρους σε γόνιμα εδάφη, να οικοδομήσουν πραγματικότητα..

Το χρωστάω σ' εμένα, στην ψυχή που θέλω να πιστεύω ότι βρίσκεται στη θέση της, δεν την εκφύλισαν, δεν την κόψανε σαν κομμάτια βασιλόπιτας αυτοί που κρατάνε το μεγάλο μαχαίρι για τις σάρκες και τη ροή της λογικής μέσα στους εγκεφάλους των κοινωνιών. Το χρωστάω σε αυτούς που αγαπώ, στους φίλους μου, στα παιδιά τους, στα παιδιά αυτών που δεν γνωρίζω, σε αυτούς που δεν γνωρίζω, στην κοπέλα που αγάπησα όσο τίποτε άλλο και αγαπώ ακόμη κι ας μην είναι πια εδώ, στον πατέρα που με μεγάλωσε ολομόναχος και η τελευταία κουβέντα πριν φύγει ήταν να μην προδώσω ποτέ τον εαυτό μου και τους ανθρώπους, ακόμα κι αν νιώθω πολλές φορές ότι χάνω την πίστη μου σε αυτούς. 

 Ας ξεκινήσω λοιπόν, "χαριτολογώντας":

Διάλογος του βίντεο υπό το δικό μου πειραγμένο αντιληπτικό πρίσμα:

Υγιέστατος πολίτης και ακόμη συγκρατημένος, παρά τα όσα συμβαίνουν σε αυτόν και τους γύρω του. Που όμως εμμένει στην απόφασή του να μην εμβολιαστεί με ένα πειραματικό καθαρά προϊόν, σύμφωνα άλλωστε και με τις θεμελιωδέστερες ατομικές ελευθερίες. Να του "τη φυτέψουν" -αφού πρώτα τον συνετίσουν με απειλές αορατότητας κοινωνικής- με το πρωτοφανών fast track διαδικασιών mRna δημιούργημα γενετικής παρέμβασης της με βεβαρυμένο νομικά και επιστημονικά παρελθόν Pfizer. Kαι, υπό το φως του ήλιου, με τις πρώτες μαζικά σοβαρές παρενέργειες. Ο οποίος, ακόμη και την τελευταία στιγμή και επικαλούμενος ίσως την πρυτάνευση της λογικής, λέει στον ερχόμενο σαν τον Χάρο που βγήκε παγανιά-κάτι:

- Είναι ανάγκη να χτυπηθούμε;

Προγραμματιστής καθολικού εμβολιασμού, "λογική" με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο μιας αδιανόητης πολιτικής επιλογής -δυστυχώς παγκόσμιο σχεδόν φαινόμενο- και με επιστημονικό υπόβαθρο να θυμίζει βάρκα με τρύπες που μπάζει από παντού νερά , στα ύδατα ενός πρωτάκουστου παραλογισμού. Απαντάει κοφτά :

- Πολλά τα λεφτά Άρη!

Ναι, "Άρη". Αυτήν τη μάχη δεν μπορείς να την αποφύγεις. Και θες να μάθεις γιατί είναι πολλά τα λεφτά:

Τους ξεσκέπασε η Βελγίδα Υπουργός. Δημοσίευσε τιμές εμβολίων. Tην εγκαλεί η Κομισιόν. Περί το 1 δις ευρώ θα δαπανήσει σε 2 χρόνια το Βέλγιο μ΄αντίστοιχο πληθυσμό Ελλάδας. Έρχεται τσουνάμι Μνημονίων;

Η οικουμένη αφού κλείδωσε για εμβολιασμό και δις στα ταμεία των Big Pharma ανακάλυψε με δέος ότι ο ιός μεταλλάσσεται.Τα εμβόλια SARS είναι ψέμα των φαρμακοβιομηχανιών.

Ένα πολύ λογικό ερώτημα, αν και η λογική κατάντησε θήραμα σε μεσαιωνικό κυνήγι μαγισσών, είναι και το γιατί αυτή η εξωφρενική πρεμούρα στο να ξεκινήσουν οι εμβολιασμοί στην Ελλάδα από την επόμενη κιόλας ημέρα των χριστουγέννων. Γιατί όχι από Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου; Για να πάρουν, βρε -Μεγάλε-αδελφέ, και μία ανάσα οι κάτω των δέκα ατόμων συναθροισμένοι, να πούνε καμία γιορτινή ευχή κι ας μην την πολυπιστεύουν, να χαμογελάσουν ίσως για το "κατόρθωμα" να είναι και δέκα ή έντεκα άτομα μέσα στο ίδιο σπίτι χωρίς να τους πάρει μυρωδιά η "υγειονομική αστυνομία" και τους σφραγίσει το οίκημα σαν να έγινε κάποιο ειδεχθές έγκλημα. 
Η παράνοια σε στιγμές θριάμβου γι' αυτήν. Ο υγειονομικός έλεγχος που υποδουλώνει την πνευματική υγεία των ανθρώπων. Η δολοφονικότερη πανδημία φτωχοποίησης - ξεπερνούν κατά πολύ τα 200 εκατομμύρια παγκοσμίως οι νεόπτωχοι, λόγω των γνωστών συνεπειών- που διασπείρεται παγκοσμίως και βεβαίως στην Ελλάδα των δεκαετών μνημονίων, με πολύ ταχύτερους ρυθμούς από τον sars-cov 2 της απειροελάχιστης στην πραγματικότητα θνητότητας! Ο ιός που συνάδει με τον φασισμό, ένα εξαιρετικό εργαλείο ελέγχου του ανθρώπινου πληθυσμού, που θα χάσει τη ζωή του σε εκατοντάδες ίσως εκατομμύρια, εξαιτίας της δραματικά υποβαθμισμένης και υπό όρους πια διαβίωσης και των ασθενειών που θα κάνουν θραύση. Όπως τα καρδιαγγειακά. Και τα εγκεφαλικά. Και ο καρκίνος. Με την αδυναμία πρόσβασης σε σωστή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην Ελλάδα ήδη οι πένθιμες καμπάνες αντήχησαν. Άλλωστε η COVID 19 είναι η μόνη πραγματική ασθένεια που χρήζει ιατρικής μέριμνας, οι άλλοι με τα μη σοβαρά ας περιμένουν..
 Και οι γιατροί, οι λεγόμενοι ειδικοί, οι παρατηρητές και αναλυτές λοιμώξεων και επιδημιών στο μισθολόγιο μεγάλων εταιρειών, οι "μουτζαχεντίν", που συνειδητά ή ασυνείδητα απομακρύνονται  από τον όρκο του Ιπποκράτη και του παραδοσιακού ρόλου του θεράποντος, για να σπείρουν τον εκφυλιστικό της ψυχής φόβο μέσα από οθόνες τρόμου, νεκροθαφτών και καθημερινού απολογισμού θανατικών. 
Και τα lockdowns, αυτά που είναι ήδη εδώ και αυτά που είναι -προγραμματισμένα;- να έρθουν. Που θα επανέρχονται και παρά τον εμβολιασμό, σύμφωνα και με δικές τους δηλώσεις. Τα μέτρα σκληρού εγκλεισμού που δεν σώζουν ζωές, άλλωστε οι δικοί τους ειδικοί δηλώνουν αποτυχία των μοντέλων. Αλλά επιβάλλονται και, με ψυχρόαιμη επιτυχία από την ανάποδη, εξοντώνουν επιχειρήσεις, μαγαζιά συνοικιακά, κόπους μιας ζωής, οικογένειες με μικρά παιδιά. Τα δεδομένα στην Ελλάδα εξελίσσονται με ζοφερούς ρυθμούς για τη φτώχεια που φέρνει υποσιτισμό και ασιτία των τηλεκπαιδευόμενων παιδιών άπορων οικογενειών

 Και το σφράγισμα κάθε υποψίας εισόδου, πόρτας, παραθύρου, φεγγίτη. Για ένα μέλλον χωρίς χαραμάδα μήπως και περάσει λίγο φως. Έστω θολό. Τα χριστούγεννα του cλick away και των αποξενωμένων ανθρώπινων φαντασμάτων μέσα σε προσωπικά κελιά κράτησης, των κλειστών ταβέρνων, κουτουκιών, μικρομάγαζων που αδυνατούσαν να ανοίξουν, είναι οι γιορτές της πενθολαγνείας και της μαυρίλας. Με έναν επιλεκτικό sars που γίνεται πολύ επιθετικός μέσα σε εμπορικά καταστήματα και μαγαζάκια ή χώρους εστίασης με τις πάρα πολλές χιλιάδες -πρώην-απασχολούμενους, παρά την ευλαβική τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων ασφαλείας που εφάρμοζε η συντριπτική πλειοψηφία εργοδοτών και εργαζομένων σε αυτά, μέχρι και τη δεύτερη καραντίνα. Αλλά είναι ένας ιός που φαίνεται να ηρεμεί μέσα στις "υπεραγορές", στα super-markets. Όπου τις ημέρες και ώρες αιχμής οι καταναλωτές μόνο που δεν σπρώχνονται για να περάσουν, χώρια τα καχύποπτα μεταξύ τους βλέμματα. 

Η Παράνοια. Η Παγωμάρα. Η Παθητικότητα, σκηνικό φρίκης με "ξεζουμισμένα" ή ημιθανή θύματα, παραδομένα στο επερχόμενο μοιραίο, μέσα σε θαλάμους βασανιστηρίων; Τα άδεια βλέμματα πιο άδεια και από τους δρόμους. Η αστυνομία που έχει ιερό καθήκον την επιβολή υπέρογκων προστίμων, ακόμα και σε παραβάτες σε ερημικά εξοχικά τοπία, οι οποίοι τόλμησαν να κυκλοφορήσουν άσκοπα, για να έρθουν κοντά στη θεραπευτική δόνηση της Φύσης. Λαοί σε ασφυξία, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πολυεθνικές σε υπερκερδοφορία. Πολιτικοί σε εκτόξευση γρυλισμάτων, απειλών ανάμεικτων με φράσεις που κάτι φαίνεται να λένε για το κοινό καλό και τη δημόσια ασφάλεια, αλλά δεν βγαίνει νόημα. 

Κι ένας δισεκατομμυριούχος ψυχοπαθής που παραληρούσε μπροστά στο εκστασιασμένο κοινό για τα σχέδια -του ή ΤΟΥΣ- παγκόσμιου αποπληθυσμού "αν πάνε καλά τα προγράμματα εμβολιασμών", ανάμεσα σε άλλα.  Κι άλλος ένας δισεκατομμυριούχος ψυχοπαθής, να ανακοινώνει τις φιλοδοξίες της Ατζέντας που θα αρπάξει την ευκαιρία της COVID ώστε η "ουτοπία" του Άλντους Χάξλεϋ να αναβαθμιστεί και να γίνει reality, με  "τη συγχώνευση της φυσικής, ψηφιακής και βιολογικής ταυτότητας του μετάνθρωπου", σε ένα κοντινό ημιανθρώπινο μέλλον..  

 Και πολίτες σε μελαγχολία μελλοθάνατου στο κελί της αναμονής, αντικαταθλιπτικών κατάχρηση, οι αυτόχειρες με τη θηλειά στο λαιμό και μία καταγγελία που με την τελευταία τους ανάσα αιωρείται σαν στοίχειωμα στον παγωμένο χωροχρόνο: Ανθρωπότητα πώς αφέθηκες να πέσεις τόσο, τόσο πολύ χαμηλά;

Κλείνω με κάποιους αγαπημένους στίχους, δικούς σου, δικούς μου, δικούς μας: "Διακόπτουμε για μία σπουδαία ανακοίνωση. Η Ελλάδα είναι κάτω από στρατιωτικό νόμο, τα κοινωνικά δικαιώματά σας συρικνώνονται. Μείνετε στο σπίτι, μην προσπαθήσετε να επικοινωνήσετε με γνωστούς και συγγενείς σας. Σκάστε! Μην τολμήσετε να σκεφτείτε ότι σας καταπιέζουμε! Μείνετε σπίτι! Όποιος κυκλοφορεί βράδυ θα εκτελείται. Μείνετε ήσυχοι! Μην πανικοβάλεστε! Ένας αστυνομικός θα είναι πάντα έξω απ’ την πόρτα σας. Για σας. Μείνετε σπίτι! Μείνετε ήσυχοι! Ο νούμερο ένα εχθρός του πολιτισμού είναι οι ερωτήσεις."  PANX ROMANA

Ο Ένοικος...

Κι αυτό, μέσα στις ώρες της απόλυτης, γενικής, αφύσικα βουβής ησυχίας, αφιερωμένο σε όλους τους "ανήσυχους", τους ζαλισμένους αιώνια από την "ιερή μέθη" της ζωής:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου