ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018

ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ (Είσαι, είμαστε... αληθινοί;)

 "...αχανής και ακατανόητη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις άπειρες δυνατότητες που έχει στο δυναμικό του ο άνθρωπος και στο πολύ μικρό ποσοστό τους που χρησιμοποιεί καθημερινά. Οι δυνατότητές του βρίσκονται σε νάρκωση. Είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακό το τι μπορεί να κάνει ο οργανισμός και ο νους του ανθρώπου και το τι τελικά κάνει. Κανένα άλλο είδος ζωής στον κόσμο μας δεν παραμένει τόσο πεισματικά ηλίθιο, όσο το ανθρώπινο είδος." ΓΟΥΙΛΛΙΑΜ ΜΠΑΡΟΟΥΖ

 « στην καρδιά σου βάλαν φρένα, το μυαλό σου παίρνει βύσμα, για χιλιάδες σαν εσένα θα αρκέσει μία πρίζα» ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ



"...Ωραία, πείτε μου, έχετε κάνει ποτέ τίποτε αληθινό στη ζωή σας; Ποτέ! Και δεν θα μπορέσετε. Ξέρετε γιατί; Γιατί όλα αυτά
βρίσκονται πολύ πίσω από τα όρια των κομφόρ σας. Είσαστε πακεταρισμένοι σε αυτά, όπως μια πλαστική σακούλα και κομμάτια κρέας. Στριμωγμένα στα στενά πλαίσια της καθημερινότητας και της δουλειάς (Η φυλακή από την ελευθερία διαφέρουν στην αντίληψη του καθενός, όπως και η δουλειά από τη δουλεία διαφέρουν μόνο στον τόνο...)...
 Περάστε από το ταμείο..!
Έχω άδικο; διορθώστε με! Ας πούμε, μπορείτε να χαρίσετε το κινητό σας στον πρώτο τυχόντα στο δρόμο;
 Και ξέρετε γιατί δεν μπορείτε να το κάνετε; Γιατί είναι ισοδύναμο αυτοκτονίας! Χωρίς αυτό (-ά) δεν υπάρχετε!
 Γενικά εσείς ποτέ κάνατε κάτι μόνοι σας; Ακολουθήσατε την απόφασή σας; Δεν καθόσαστε να περιμένετε τις διαταγές: Just do it!!!"

...αποσπάσματα από το χειμαρρώδη λόγο του διαδικτυακού χαρακτήρα από τη Ρωσία, γνωστού ως "Mr Freeman", προσωπικότητα που γεννήθηκε στο διαδίκτυο στις 21 Σεπτεμβρίου του 2009. με το πρώτο του βίντεο "Είμαι Αληθινός", δηλαδή το παραπάνω (πατήστε το ορθογώνιο δεξιά, με τις γραμμούλες και τις τελίτσες, για όσους δεν το γνωρίζουν, ώστε να έχετε υπότιτλους στα ελληνικά, αν δεν βγουν αμέσως)
Ιδού και σελίδα στο facebook με  θέματα του Mr. Freeman μεταφρασμένα στα Ελληνικά.

Αφιερωμένο στον αγελαίο, technofreak, Homo Consumens.

 
Και οι συνήθεις παραπομπές μας:  Η διαχρονική πτώση του μαζάνθρωπου...,     
 so you think you are free...(: "Προορισμός" του ανθρώπου είναι να "τακτοποιηθεί" σε μια προβλέψιμη, "οργανωμένη" και καναλιζαρισμένη, δίχως "ακρότητες" και εντάσεις και ήσυχη σαν τη σιωπή του τάφου, "ζωούλα". Αυτή που επαινείται διότι κοιτάει πάντα τη δουλει(ί)ά της...) , Συμπέρασμα: Καυλώνω άρα υπάρχω!Κοίτα με να σε κοιτώ μπας και κάνουμε χωριό (;) τι σου κάνω ρομποτοκάβλα μου!Don't worry, be malakas! , Η σημασία της αφύπνισης της ποιητικής δύναμης της ζωής! ,
Η σπουδαιότερη ιδιοκτησία ενός ανεξάρτητου ανθρώπου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου