ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Οι συνδικαλιστές και το χαλί της ήττας...

Καθώς κυβερνητικοί αξιωματούχοι εκφράζουν ικανοποίηση  σχετικά με την κάλυψη της τελετής έναρξης της ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ από τη "Δημόσια Τηλεόραση" κι ενώ το Υπουργείο Οικονομικών δεν έχει ακόμα καταβάλλει στους απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΤ τα οφειλόμενα ποσά για το 2013, ας δούμε ένα κάπως παλιό αλλά πάντα επίκαιρο άρθρο και με χρήσιμα συμπεράσματα για όλους και όλα.


ΕΡΤ: ΟΙ συνδικαλιστές στρώνουν το «χαλί» της ήττας…
(σχόλιο δικό μας: ένα χαλί που αρέσκονται να στρώνουν όχι μόνο βέβαια οι συνδικαλιστές της ΕΡΤ...)

Επισημαίναμε σε προηγούμενα κείμενά μας τρία κομβικά σημεία της διαλεκτικής των Κινημάτων:

α). «Είναι ιστορικός νόμος: Κάθε αγωνιστική κινητοποίηση αν δεν κλιμακώνεται και δεν οργανώνεται σε ανώτερα επίπεδα αγώνα και μένει αδρανής και στάσιμη, εκφυλίζεται, λόγω έλλειψης προοπτικών, στόχων, οργανωτικής συγκρότησης και δικτύωσης».

β). «Είναι επίσης ιστορικός νόμος: Αν μια αγωνιστική κινητοποίηση γίνεται αντικείμενο εκλογικής εμπορίας και δεν υψώνεται σε ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ πολιτικού αγώνα και οργάνωσης (αυτό-οργάνωσης) πάλι εκφυλίζεται, γιατί δεν μετεξελίσσεται εσωτερικά, χάνει την εσωτερική της δυναμική, μένοντας αδρανής και περιμένοντας τις εκλογικές προοπτικές της χειραγώγησής της: Τις εκλογικές προοπτικές εξαπάτησής της…».

γ). Το «ιστορικό ατύχημα» είναι ότι η ΕΡΤ, έγινε, σήμερα, ο κόμβος πανεθνικών, παλλαϊκών και εκρηκτικών δονήσεων, ανυψώθηκε σε ένα γεγονός γιγάντιου κοινωνικού βεληνεκούς, δίχως να διαθέτει ούτε ισχνά αγωνιστικά πόδια.

Τα κείμενα βρίσκονται ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7556

Θα υπογραμμίσουμε ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα: ΠΟΤΕ, ιδιαίτερα σήμερα, οι συνδικαλιστικές ηγεσίας δεν μπορεί να θρυμματίσουν το κάδρο της καθεστωτικής νομιμότητας και να ηγηθούν Λαϊκών Κινημάτων.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες βάζουν φρένο σε κάθε αγωνιστική πρωτοβουλία που απειλεί να τις υπερφαλαγγίσει και «συρρικνώνουν» κάθε αγώνα στα στενά πλαίσια της συνδικαλιστικής τους οπτικής και ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ με τους εργοδότες και το κράτος.

Η ΕΡΤ αφού έγινε ένας αγωνιστικός κόμβος πανελλαδικός, μια ατομική προσφορά σε μια αγωνιστική ομαδική ζήτηση (τους λόγους τους έχουμε αναλύσει διεξοδικότατα), δεν κατέστη δυνατόν να υπερφαλαγγιστούν οι εργατοπατέρες της ΠΟΣΠΕΡΤ.

Αν είναι δυνατόν να ηγηθούν ενός τέτοιου αγώνα πανελλαδικής εμβέλειας οι συνδικαλιστές της ΠΟΣΠΕΡΤ ή οι υπάλληλοι των «νταβατζήδων»: οι συνδικαλιστές της ΕΣΗΕΑ.

ΟΛΟΙ αυτοί (φυσικά τη βασική υπεύθυνη φέρουν τα λεγόμενα «αριστερά» κόμματα), δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι ο λαός αντέδρασε μαζικά και «κύκλωσε» την ΕΡΤ, ΟΧΙ για να υπερασπιστεί το κανάλι της κυβερνητικής προπαγάνδας, ούτε τους δημοσιογράφους-γρανάζια αυτής της προπαγάνδας, αλλά τον «εθνικό» χαρακτήρα της ΕΡΤ και κυρίως «κύκλωσε» με εκρηκτικές αγωνιστικές διαθέσεις το ραδιομέγαρο, για να εκδηλώσει την ΟΡΓΗ του εναντίον της δωσίλογης κυβέρνησης για ΟΛΑ τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ που έχει επιτελέσει…


Η ΕΡΤ αποτέλεσε τον καταλύτη της λαϊκής ΟΡΓΗΣ, τον καταλύτη και τον ιμάντα της λαϊκής κίνησης.

Οι απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα ήταν η δημιουργία Επιτροπών ΑΓΩΝΑ, έξω από τα «δόκανα» των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών και των μισητών δημοσιογράφων.

Επιτροπές Αγώνα που θα έβγαιναν μέσα από Λαϊκές Συνελεύσεις στο ΔΡΟΜΟ, που θα εξέφραζαν και θα οργάνωναν τη λαϊκή ΟΡΓΗ και θα προχωρούσαν σε κλιμάκωση του Αγώνα.



Αυτή η ΕΞΟΥΣΙΑ του δρόμου θα έπρεπε να είναι και η νέα ΕΞΟΥΣΙΑ της ΕΡΤ, μια ΕΞΟΥΣΙΑ που θα καλούσε τον ελληνικό λαό σε μια ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΕΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ…

Φυσικά είναι ουτοπικό να πιστεύουμε ότι χωρίς πραγματική Αριστερά, χωρίς επαναστατική ηγεσία μπορεί να υπάρξουν και να προωθηθούν τα ζητήματα της πολιτικής ανάπτυξης και αυτό-οργάνωσης της λαϊκής οργής.

Αυτό που απλώς θέλουμε να επισημάνουμε είναι ότι οι συνδικαλιστές και οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ «στοκάρανε» κάθε πόρο που θα μπορούσε να γεννήσει, έστω εμβρυακά, επαναστατικές πρωτοβουλίες και λειτουργίες.

Εντοιχίσανε τον αγώνα στα στενά όρια των δικών τους συμφερόντων, της συντεχνίας τους, δηλαδή στο πεδίο εκείνο που είναι ΜΙΣΗΤΟ στον ελληνικό λαό.

Δουλεύουν και αυτοί, με τον τρόπο τους, πυροσβεστικά, διοργανώνοντας απλές φιέστες εντυπωσιασμού και πασαρέλες εκλογικής εμπορίας, ΜΗ προωθώντας και κλιμακώνοντας ΟΥΤΕ ένα βήμα τη μαζική και αγωνιστική αυτή λαϊκή ΚΙΝΗΣΗ.

Οι λεονταρισμοί του τύπου «μολών λαβέ» είναι τα γνωστά τρικ κάθε συνδικαλιστή έμπορα. Όταν ο λαός θα κουραστεί με αυτές τις φιέστες ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ θα πάψει να είναι ο μαζικός «θώρακας» και τότε εύκολα ο Σαμαράς θα υποτάξει τους «γενναίους της υποταγής»…

ΟΤΑΝ αυτοί οι «γενναίοι της υποταγής» (συνδικαλιστές και δημοσιογράφοι) τρέμουν να μην «καπελωθούν» και χάσουν τον έλεγχο από τον οργισμένο λαό τότε η τύχη της ΕΡΤ είναι προδιαγραμμένη.

Ένα εκρηκτικό λαϊκό κίνημα όταν προωθούνται μορφές αυτό-οργάνωσής του δεν «καπελώνεται». Αλλά και τα «καπελώματα» είναι αναγκαίο (και αναπότρεπτο) στοιχείο ανάπτυξης και οργάνωσης του κινήματος, στοιχείο εσωτερικής διαπάλης και διαλόγου.

Δίχως σύγκρουση και διαπάλη Ιδεών, δίχως δημοκρατικό διάλογο, ΚΑΝΕΝΑ επαναστατικό κίνημα δεν αναπτύσσεται και ΚΑΝΕΝΑΣ αγώνας δεν προωθείται…

Διαβάσαμε ότι η ΠΟΣΠΕΡΤ απαγόρευσε πανό αλληλεγγύης σε απεργό πείνας.
ΕΔΩ:
http://mao.gr/katevasmapano/

Αυτό αν αληθεύει, είναι στοιχείο αποκαλυπτικό και αποδεικτικό των όσων επισημάναμε…


Το διαβάσαμε στο ΡΕΣΑΛΤΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου