ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Οταν οι... εξετάσεις μας βλάπτουν σοβαρά


(Διαβάστε κι αυτή την ανάρτηση: Ο καρκίνος προέρχεται από την εσωτερική ψυχική κατάσταση και ΔΕΝ είναι αυτό που μας λένε! ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ!  )

Την πιθανότητα καρκινογένεσης, εξαιτίας της ακτινοβολίας που προσλαμβάνουμε από τις ακτινογραφίες, τις στεφανιογραφίες, τα σπινθηρογραφήματα και τις αξονικές τομογραφίες, μπορούν πλέον να προβλέψουν οι επιστήμονες. 

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Γιάννη Δαμηλάκη, αναπληρωτή καθηγητή Ιατρικής Φυσικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, χρησιμοποιώντας προηγμένα δοσιμετρικά μοντέλα, εξειδικευμένο λογισμικό προσομοίωσης της διαδικασίας και απεικονιστικά δεδομένα του ασθενούς, οι ειδικοί μπορούν να μετρήσουν εξατομικευμένα τη δόση της ακτινοβολίας που έχει απορροφήσει κάθε όργανο και ιστός που έχει εκτεθεί και, στη συνέχεια, να υπολογίσουν τον κίνδυνο καρκινογένεσης.

Η έρευνα απέδειξε ότι η δόση ακτινοβολίας και ο κίνδυνος καρκινογένεσης σχετίζονται άμεσα με την τεχνολογία του απεικονιστικού μηχανήματος και τη διαθεσιμότητα τεχνικών μείωσης της δόσης. Για παράδειγμα, κίνδυνο καρκινογένεσης από την ακτινοβολία κατά τη διάρκεια εξέτασης στεφανιογραφίας, που πραγματοποιείται με υπολογιστικό τομογράφο 256 τομών, διατρέχει περίπου ένας στους 4.000 ασθενείς που υποβάλλονται στη διαδικασία. Αν, όμως, χρησιμοποιηθεί μηχάνημα προηγούμενης γενιάς, τότε ο κίνδυνος αυξάνει.

Η δόση από αυτές τις εξετάσεις είναι μεγαλύτερη στους πνεύμονες και στο μαστό. Γι' αυτό και οι γυναίκες, όταν υποβάλλονται σε στεφανιογραφία με μηχανήματα παλιότερης τεχνολογίας, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο καρκινογένεσης από τους άνδρες, λόγω της έκθεσης των μαστών τους σε πρωτογενή ακτινοβολία.


Σε παιδιά

Ανησυχητικά είναι τα αποτελέσματα και για τον κίνδυνο καρκινογένεσης που διατρέχουν τα παιδιά που υποβάλλονται σε πολλαπλές εξετάσεις οστικής πυκνότητας: ο μυελός των οστών τους εκτίθεται περισσότερο στην ακτινοβολία κατά την εξέταση της σπονδυλικής στήλης, ενώ κατά την εξέταση του ισχίου εκτίθενται τα γεννητικά όργανα. Ο κίνδυνος καρκινογένεσης είναι υπαρκτός, ακόμα και με μόνο μία εξέταση οστικής πυκνότητας. Περίπου δύο παιδιά ανά 1.000.000 μπορεί να νοσήσουν -ίσως λιγότερα ανάλογα με την τεχνολογία του μηχανήματος και την ηλικία του παιδιού. Εύλογα, πάντως, οι πιθανότητες καρκινογένεσης αυξάνουν, όταν οι εξετάσεις επαναλαμβάνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Εξίσου προβληματίζουν και τα αποτελέσματα της έρευνας για τις εγκύους. Σύμφωνα με τον επικεφαλής, Γιάννη Δαμηλάκη, κατά την έκθεση εγκύων γυναικών σε ακτινοβολία ελλοχεύει ο κίνδυνος να προσβληθεί το παιδί που θα γεννηθεί από καρκίνο σε κάποια περίοδο της ζωής του. Ομως ο κίνδυνος αυτός είναι εξαιρετικά μικρός για τις περισσότερες από τις συνήθεις ακτινοδιαγνωστικές εξετάσεις και δεν δικαιολογεί τη διακοπή της κύησης. Η διακοπή της συνιστάται μόνο όταν υπάρχει υπέρβαση του ορίου δόσης για τα έμβρυα, που είναι τα 100 mGy.


Εκρηκτική αύξηση
 
Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια αυξάνεται η χρήση απεικονιστικών εξετάσεων που βασίζονται σε ιοντίζουσες ακτινοβολίες, για τη διερεύνηση συγκεκριμένων παθήσεων των εγκύων, κάτι που ελάχιστα εφαρμόζεται στη χώρα μας, λόγω της έλλειψης σωστής πληροφόρησης των κλινικών γιατρών. Αν και η ιοντίζουσα ακτινοβολία από τις εξετάσεις στις οποίες υποβαλλόμαστε καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας αθροίζεται στον οργανισμό μας, μόλις πρόσφατα υπήρξε η πρόταση να γίνεται καταγραφή και παρακολούθηση της συνολικής ποσότητας της ακτινοβολίας από ιατρικές εξετάσεις, σε μία έξυπνη κάρτα, κάτι όμως που ακόμα βρίσκεται υπό συζήτηση (για περισσότερες πληροφορίες, http://rpop.iaea.org/RPOP/ RPoP/Content/News/smart-card-project.htm).

Η μείωση του κινδύνου καρκινογένεσης από τις ιοντίζουσες απεικονιστικές εξετάσεις σε σχέση με τις κλασικές είναι σημαντική. Αυτονόητο όμως είναι ότι γενικώς ο κίνδυνος καρκινογένεσης μπορεί να περιοριστεί, όταν οι εξετάσεις αυτές πραγματοποιούνται μόνο στην περίπτωση που είναι πλήρως αιτιολογημένες και όταν λαμβάνονται αυστηρά μέτρα ακτινοπροστασίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις που αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία, οι περιττές εξετάσεις απεικόνισης που γίνονται στις ΗΠΑ κοστίζουν 16 δισ. δολάρια το χρόνο.


Το διαβάσαμε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου