ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

ΟΙΚΟΤΑΛΙΜΠΑΝ: όταν οι αυθαιρεσίες επιβάλλονται ως δογματική πραγματικότητα


"Οι Γκαιμπελίσκοι, οι «Ειδικοί» και οι καθοδηγούμενες ΜΚΟ που είναι το IPCC"


Όπου ένα Γερμανικό Ίδρυμα καλεί «Ειδικούς» και Μ.ΚΟ (που ελέγχει από την πίσω πόρτα) να σχολιάσουν την επόμενη αρλουμπολογία του επίσης Γερμανικοδιοικούμενου IPCC, δημιουργήματος του Γερμανοεμπνευσμένου UNEP. Και μετά θα λέτε εσείς «μα το είπε το IPCC, επιστήμη»!

Αν δεν το έχετε καταλάβει, το πιο πολιτικά αιρετικό πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς σήμερα στην «Ευρώπη» είναι να αμφισβητήσει όλη την μπουρδολογία της ψευδοεπιστήμης του Ανθρωπογενούς Φαινομένου του Θερμοκηπίου (που λόγω απουσίας Θερμοκηπίου μετονομάστηκε σε Ανθρωπογενή Κλιματική Αλλαγή).

Δεν πειράζει να είστε αριστερός, ή δεξιός, υπέρ ή κατά της ελεύθερης αγοράς, αναρχικός ή φασίστας. Πειράζει όμως και παραπειράζει να είστε αντι-Πράσινος. Απαγορεύεται να χλευάσετε την Νέα Θρησκεία, γιατί περί αυτού πρόκειται.   «Κάτι κακό συμβαίνει στην μαμά-Γη, και φταίτε, εσείς, φταίνε οι αμαρτίες σας», και για να εξιλεωθείτε πρέπει να πιστέψετε, να προσκυνήσετε και να πληρώσετε.

Αυτή η εντελώς περίεργη άποψη, δεν προέκυψε χτες... Είναι καλλιεργημένη, μεθοδευμένη και προωθούμενη από κάποιο Βαθύ Κράτος, με την αρχική ανοχή ή και στήριξη άλλων, κάπου στην Κεντρική Ευρώπη.
Εμείς βλέπουμε Al Gore, IPCC, Ινδούς αχυρανθρώπους και δήθεν "Ειδικούς Επιστήμονες", αλλά είναι όλα καθρέφτες, ψευδοσκόπια, και καλά στημένη προπαγάνδα, ανώτερη οποιασδήποτε προπαγάνδας Γκαίμπελ. Ψάχνουν να υπερβούν εμπόδια στην αποσόβηση της κλιματικής αλλαγής. Είτε υφίσταται, είτε όχι. Την θεωρούν δεδομένη. Ενοχλούνται από όσους δεν την θεωρούν δεδομένη. Ζητούν δήθεν απόψεις από ...δικούς τους ακτιβιστές.

Το UNEP διοικείται από κάποιον Achim Steiner (Γερμανό από την Βραζιλία). Το UNEP έτεκεν IPCC.  Το IPCC έχει αυτόν τον όμορφο Ινδό, αλλά για συγγραφέα/συντονιστή των πορισμάτων του κάποιον Ottmar Edenhofer (που ξεκίνησε σαν ...Ιησουϊτης παπάς, έκανε ...ανθρωπιστικά σε Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Κροατία μεταξύ 1991 και 1993 (!) και παράτησε το συμβατικό ιερατείο και πήγε Μέγας Συντονιστής στο Πράσινο Πατριαρχείο που λέγεται το Potsdam Institute for Climate Impact Research, και που ταΐζει επιστημονοφανείς ιδεοληψίες την Γερμανική Κυβέρνηση, την Κομισιόν, την Διεθνή Τράπεζα. Θα μου πείτε «μα μπορεί να έχουν δίκιο». Μπορεί, αλλά όλα τους τα παραρτήματα έχουν γίνει τσακωτά να μαγειρεύουν και να μεθοδεύουν, τα βασικά τους συμπεράσματα αποδείχθηκαν λανθασμένα ή χονδροειδείς υπερβολές, ο ίδιος ο έρμος ο Πλανήτης δεν ...ζεσταίνεται εδώ και καιρό, αλλά το παραμύθι παραμύθι. Και είναι κοινός τόπος ότι δεν οδηγεί η ιδεολογία την πολιτική, αλλά η πολιτική οδηγεί την ιδεολογία. Και την πολιτική την οδηγούν τα συμφέροντα. Τα συμφέροντα που οδηγούν την πολιτική και την ιδεολογία όλου αυτού του συρφετού, έχουν όνομα, τηλέφωνο, διεύθυνση, τζίρους, εργαζόμενους, κέρδη, και είναι σε μία χώρα και μόνο μία χώρα. Εάν φαίνονται Ινδοί, και Αφρικανοί και λοιποί περίεργοι, τα αφεντικά, οι καθοδηγητές ομιλούν μόνο μία γλώσσα, αυτή του Vaterland. Μαγκιά!  Περιέργως, η λέξη Motherland αναφέρεται στην Ρωσία!

Δείτε και:

IPCC, Greenpeace, UNEP και στο βάθος ...κήπος

Οι Περιβαλλοντικές Οργανώσεις στην σύγχρονη Γερμανία

Ο (Γερμανικός) σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα

Το θέμα, το είδα σε ιστοσελίδες-άντρα πολιτικής ανορθότητας: http://nofrakkingconsensus.com/2013/03/06/ipcc-invites-in-the-activists/ και http://www.thegwpf.org/donna-laframboise-ipcc-invites-activists/. Τουλάχιστον λίγη ...διαφάνεια.



Το διαβάσαμε στο  Archeopteryx, 19.3.2013 , αφού πρώτα ενημερωθήκαμε γι'αυτό το άρθρο στο http://vembos.gr/

1 σχόλιο:

  1. Η αλητεία αυτών οικο-ταλιμπάν, δήθεν οικολογικών οργανώσεων δεν έχει ορίζοντα.... Με προεξάρχουσα τη WWF που θέλει εδώ και τώρα να κατεδαφίσουμε 700.000 σπίτια (τα οποία βρίσκονται σε οικισμούς εκτός πόλεων) διότι τα θεωρεί δασικά.!!! Άσχετα αν οι ιδιοκτήτες τους έχουν τίτλους ιδιοκτησίας για τα εδάφη στα οποία έχουν χτιστεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή