ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 5 Μαΐου 2023

Δεν θα μας (απο)τρελάνετε εσείς..!

 

Θεωρούμε ότι αυτή η ανάρτηση συνάδει με τις παρακάτω εικόνες από σχολεία (προφανώς δημοτικά ή "primary schools") στις Ηνωμένες Εταιρείες Αμερικής : Δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι η συγκεκριμένη drag queen διαθέτει μεγάλα...@@ για την αμεσότητα της ειλικρίνειάς της..!

(πάτησε στην εικόνα για μεγέθυνση)


Τι συμβαίνει μέσα στις σχολικές αίθουσες; Τι είδους "άνεμος ελευθερίας" πνέει και απογειώνει τη διδασκαλία σε "πεδία υψηλών δονήσεων"; Μήπως "τρέχει" η προσαρμογή των εκπαιδευτικών προγραμμάτων για μικρά (και επομένως "εύπλαστα") παιδιά στις "αξίες" και "διδαχές" της λεγόμενης "σολωμονικής"; Του..."γλυκούλη" Baphomet (θυμήσου και αυτό το "τσιτάτο": https://antidras.blogspot.com/2022/11/blog-post_16.html) ή της Σχολής Μαγείας και Ξορκιών "Χόγκουαρτς"; Όπου γαλουχήθηκε και ο Χάρυ Πότερ με τους κολλητούς του...

Ουπς!..έχουν οι διευθυντάδες των "παραμορφωτικών ιδρυμάτων" τον αριθμό κινητού κάποιου καλού εξορκιστή μήπως και γίνει "καμιά στραβή"; Ποτέ δεν ξέρεις...

Με παράλληλη "επιμόρφωση" των λιλιπούτειων μαθητών και σε άλλα "προχωρημένα κόλπα": Στην αποθέωση του κιτς, της αισθητικής και των ανάλογων εμμονών ψυχοπαθολογικής ίσως φύσης (διόλου ανεδαφικό) της "τρανσέξουαλ ατζέντας"... 

 Μια απλή απορία εδώ: Στην καθημερινότητά τους οι τρανσέξουαλ κυκλοφορούν με αμφίεση όπως στις παραπάνω φωτο, που επέλεξαν "αυθόρμητα" και με αίσθηση "απλότητας" σε σχέση και με το ακροατήριο απέναντί τους, για να πείσουν τα μικρά ακόμη παιδάκια, μάλλον προσκολημμένα ακόμη σε παρωχημένες έννοιες αντί των "της μοδός" γονέα 1 και 2, ότι πρέπει να αποδέχονται τη διαφορετικότητα; Εκτός κι αν η διαφορετικότητα έχει ανάγκη από "αποκριάτικο κλίμα" καθώς και από... παρελάσεις (θυμήσου και αυτό: Gay ναι! Αλλά με ποιο τρόπο "proud"?) ή από χαζοχαρούμενα "σποτάκια"(  " A message from the Gay Community " και κάποιοι προβληματισμοί πάνω σε αυτό.. )...

Η μαλακία (ανδρών, γυναικών, straight και gay, τρανσέξουαλ, bisexual, άφυλων και διεμφυλικών, "προοδευτικών" και παγκοσμιοποιητών, λάτρεων "πλανδημιών" και παραμυθιών περί κλιματικών κρίσεων) έχει εισχωρήσει σαν αλλόκοτη ομίχλη στη νοόσφαιρα του πλανήτη...

(Φωτογραφία του Gerd Altmann στο Pixabay)

Posted by
Labels:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)