ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2021

It's a Homo TechnoFreak's world!

Welcome to "Tomorrow" : Νοσηρό, σκοτεινό, ελεγχόμενο σε κάθε πτυχή κι έκφανσή του,  ενάντιο στην ίδια τη φύση και την ανθρώπινη φύση που θα' πρεπε να είναι σε αρμονία μαζί της...

ΣΥΝΔΕΣΗ:

Από την περιγραφή του βίντεο:

Γράφοντας στην ετήσια επιστολή ιδρυτών της εταιρείας, που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή (σ.σ. 5/11/2021), ο Μπριν αναφέρει: «Η νέα άνοιξη στην τεχνητή νοημοσύνη είναι η πιο σημαντική εξέλιξη στον τομέα της πληροφορικής στη ζωή μας. Κάθε μήνα, υπάρχουν εκπληκτικές νέες εφαρμογές και νέες τεχνικές. Αλλά τέτοια ισχυρά εργαλεία φέρνουν μαζί νέα ερωτήματα και ευθύνες». Ο Μπριν ξεκινά την επιστολή του παραθέτοντας τις αρχικές γραμμές του μυθιστορήματος «H Ιστορία δύο πόλεων» του Τσαρλς Ντίκενς: «Ήταν τα καλύτερα χρόνια, ήταν τα χειρότερα χρόνια, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της ηλιθιότητας, ήταν ο καιρός της πίστης, ήταν ο καιρός της δυσπιστίας, ήταν η περίοδος του φωτός, ήταν η περίοδος του σκοταδιού...» Σημειώνει πως η δύναμη της πληροφορικής εξερράγη από την ίδρυση της Google το 1998 και πώς, εκείνη την εποχή, η τεχνική που αποτελεί σήμερα τη ραχοκοκαλιά της σύγχρονης AI (Τεχνητής Νοημοσύνης), τα νευρωνικά δίκτυα, ήταν απλά μια «ξεχασμένη υποσημείωση στην επιστήμη των υπολογιστών». Η επανάσταση στη μηχανική μάθηση κατά την τελευταία δεκαετία το έχει αλλάξει αυτό και ο Μπριν παραθέτει μερικούς από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιείται η ΑI για την παροχή υπηρεσιών. Αναλύει τις εικόνες στο Google Photos, μεταφράζει πάνω από 100 γλώσσες στο Google, λειτουργεί τα συστήματα πλοήγησης στα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό και βοηθά στη διάγνωση ασθενειών και στην ανακάλυψη νέων πλανητικών συστημάτων. «Με αυτή την έννοια, είμαστε πραγματικά σε μια τεχνολογική αναγέννηση, μια συναρπαστική στιγμή όπου μπορούμε να δούμε εφαρμογές σε σχεδόν κάθε τμήμα της σύγχρονης κοινωνίας», γράφει ο Μπριν, αλλά δεν κρύβει την ανησυχία του. Αλλά αυτό θέτει και πολλά προβλήματα όπως λέει ο ίδιος και σχολιάζει ακόμη κα τα σενάρια επιστημονικής φαντασία ή και την επικύρωση των επιδόσεων των αυτοκινήτων χωρίς οδηγό. «Μας απασχολούν ορισμένα από αυτά τα θέματα, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο η Τεχνητή Νοημοσύνη θα επηρεάσει την απασχόληση, οι προκλήσεις της δημιουργίας αμερόληπτων και διαφανών αλγορίθμων και οι φόβοι ότι αυτή η τεχνολογία θα χρησιμοποιηθεί για να χειραγωγεί τους ανθρώπους», λέει. Η επιστολή του Μπριν έρχεται σε μια εποχή που οι επιχειρήσεις της Σίλικον Βάλεϊ αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο έλεγχο από ποτέ, με τις κυβερνήσεις και το κοινό να συμφωνούν πως υπάρχει πρόβλημα με το τεράστιο μέγεθος και τον πλούτο τους. Ο φόβος πως η τεχνολογία ΑΙ θα πλήξει τις θέσεις εργασίας και θα χειραγωγεί την πολιτική θα είναι πιθανότατα μέρος οποιωνδήποτε μελλοντικών συζητήσεων σχετικά με την ανάγκη περιορισμού της δύναμης και της επιρροής των τεχνολογικών κολοσσών. 

Ο Μπριν κλείνει την επιστολή λέγοντας: «Ενώ είμαι αισιόδοξος για τη δυνατότητα της τεχνολογίας να αντιμετωπίσει τα μεγαλύτερα προβλήματα στον κόσμο, βρισκόμαστε σε ένα μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουμε με μεγάλη ευθύνη, φροντίδα και ταπεινοφροσύνη», λέει.



2 σχόλια:

  1. Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι πως όταν οι "οραματιστές" προβαίνουν σε εξαγγελίες των οραμάτων τους, αυτό είναι απλά ένα γεγονός, που επιδέχεται την Α ή Β ανάλυση και ερμηνεία
    Όταν τους καταγγέλλουν ακριβώς γι αυτούς τους διακηρυγμένους στόχους τους, όταν ξεκινά η υλοποίηση, τότε αυτό είναι ...συνωμοσιολογία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή