ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2021

Μια τρομερά ενδιαφέρουσα συνέντευξη και διαφωτιστική σε αυτή τη φάση, για όλους και όλα. Με τον δικηγόρο των ανδρών της ΕΜΑΚ (η εκδίκαση της αγωγής τους είναι για τις αρχές Οκτώβρη και τίποτε δεν έχει τελειώσει με την περίπτωσή τους), τον κ. Θανάσουλα , στον Focus Fm

Τι ισχύει μέχρι κι αυτή τη στιγμή στο νομικό πλαίσιο.

Ατομικές και ομαδικές (ακόμη καλύτερα) προσφυγές στο ΣτΕ κι αν χρειαστεί μετά στο Διεθνές δικαστήριο.

Σ' ένα διεθνές περιβάλλον "συγκοινωνούντων δοχείων" και διαδικασιών ντόμινο, πόσο θα επηρεάσει κι εδώ τη νομική πραγματικότητα μια μεγάλη δικαστική εξέλιξη στο εξωτερικό που θα τελεσιδικίσει κατά της "υποχρεωτικότητας". Κλίμα που ίσως διαμορφώνεται, μετά και την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου στην Ισπανία περί αντισυνταγματικότητας του εκεί 1ου lockdown.

Η ισχύς εν τη ενώσει, η ανάγκη αλληλεγγύης* μεταξύ των ανθρώπων, ειδικά αυτές τις στιγμές...

Tι γίνεται με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα. Τι θα γίνει αν τα ανθρωπόμορφα κτήνη** επιμείνουν στον υποχρεωτικό εμβολιασμό των φοιτητών.

H επονείδιστη προσπάθεια να φοβίσουν τον κόσμο (χαρακτηριστικό ασφαλώς δικτατορικών καθεστώτων) ώστε να σπεύσει να εμβολιαστεί.

ΟΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΧΑΣΕΙ...

* Μας έκανε εντύπωση το σχόλιο στο youtube στο βίντεο αυτό: "Πρόταση: όσοι από μας έχουμε εμβολιαστεί για τους δικούς μας λόγους και είμαστε κατά της υποχρεωτικότητας όταν μας ζητούν στα αεροπλάνα καράβια το πιστοποιητικό να τους δίνουμε μαζί σε φωτοτυπία και τον κανονισμό του συμβουλίου της Ευρώπης *** για να μαθαίνουν εκείνη τη στιγμή ότι ο έλεγχος που κάνουν είναι παράνομος . Προσπαθώ να βοηθήσω στο να μην διχάστουν οι άνθρωποι και ο καθένας να σεβαστεί την ανάγκη , το φόβο του άλλου . Ευχαριστώ ."

**Κοροναϊός-Εμβόλια mRNA: Ακατάλληλα για νέους 18-22 ετών, λέει ο εφευρέτης των mRNA: + Ισραήλ:Aύξηση θνησιμότητας 30 % στους νέους ηλικίας 20-29 ετών από Γενάρη- Μάρτη του 2021 όταν ο μαζικός εμβολιασμός κορυφώθηκε!  + δες εδώ τι σημαίνει μυοκαρδίτιδα, καρδιακό επεισόδιο μετά από "εμβολιασμό" τέτοιου είδους σε εφήβους

*** ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΑ των εκκωφαντικά ρατσιστικών κοινωνικά "μέτρων" στη χώρα αυτή: ΑΠΟΦΑΣΗ ΒΟΜΒΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ για την απαγόρευση διακρίσεων σε βάρος ανεμβολίαστων-μόνο προαιρετικός ο εμβολιασμός και υπό συγκεκριμένους όρους. Πρόταση που υπερψήφισε και...η Ελλάδα (!) ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου