και να, εκεί που νομίζεις κουράστηκες να ζεις το ίδιο και το ίδιο κάθε μέρα, κάτι γίνεται και σου θυμίζει πόσο τεράστιο δώρο είναι η ζωή.....και να φανταστείς το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι παρόν και να έχεις το θάρρος να δεις κατάματα την αλήθεια που σου φανερώνει η ψυχή σου.
Μπορεί να θέλεις παλάτια και χρυσό για να ικανοποιήσεις αυτό το άπληστο εγώ που προσπαθεί να σε πείσει πως όλα αγοράζονται και όλα πουλιούνται, μα αυτό το σύμπαν ή θεός ή όπως το κατανοεί ο καθένας γράφει το δικό του σχέδιο για σένα, που όταν στο φανερώνει νιώθεις πόσο μικρός και ασήμαντος είσαι μπροστά στις πιθανότητες να σου συμβεί το απρόοπτο.
Αυτό που φοβάσαι, αυτό που δεν ξέρεις, αυτό το απρόοπτο που δεν ξέρεις πως θα αντιδράσεις, δεν ξέρεις πως θα δράσεις και δεν ξέρεις πως θα νιώσεις, το αποφεύγεις μη τυχόν και δεις την αλήθεια της ψυχής σου.
Φοβάμαι να αντικρίσω μια πληγή γιατί δεν ξέρω πως να την επουλώσω, μα όταν τρέξει το αίμα ζεστό, ξαφνικά νιώθω μια δύναμη να ξεχειλίζει από τα βάθη της ψυχής μου.
Κοιτώ γύρω μου για να σιγουρευτώ πως όλα είναι αληθινά, κοιτάζω στον καθρέφτη για να πιστέψω πως το είδωλο που βλέπω είμαι εγώ, ναι είμαι εγώ μα οι πράξεις μου δεν μαρτυράν το εγώ, δεν μου δίνουν τα υλικά αποτελέσματα που θέλω μα μου δίνουν κάτι παράξενα πλούτη που γεμίζουν τα στήθη μου νιώθοντας μια πληρότητα.
Μια πληρότητα που αν τη αγνοήσω θα πετάξω κάτι από ψυχή στον δρόμο.
Μια πληρότητα που αν την δεχτώ θα επιτρέψω τον εαυτό μου να ενωθεί με το άπειρο.
Ναι αφήνομαι στο άπειρο και μου επιτρέπω να νιώσω την μεγαλοσύνη της ψυχής μου.
Ναι αφήνομαι και όλα τα ασήμαντα γίνονται αλήθειες και όλα τα σημαντικά γίνονται σκουπίδια στον άνεμο.
Αφήνομαι για να βιώσω άλλον ένα θάνατο κοινής λογικής περνώντας μέσα από δυο ματάκια στην αιωνιότητα της στιγμής.
Ναι αυτής της στιγμής που ακόμη και ο χάροντας φοβάται να αντικρίσει γιατί ξέρει πως θα χάσει και δεν μπορεί με τίποτα να τις σκοτώσει όσο και αν το έχει προσπαθήσει.
Η ιστορία του καθενός μας χαρακτηρίζεται από κάτι αιώνιες μικρές σε χρόνο αλλά τεράστιες σε αντίκτυπο στιγμές.
Μια πράξη είναι αρκετή για να σηκώσει μια θύελλα από ενέργεια, μια θύελλα που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο όλο.
Και αν δεν αλλάξει τον κόσμο όλο το σίγουρο είναι πως θα αλλάξει τον δικό σου κόσμο που μπορεί να τον κάνει παράδεισο ή να ξυπνήσει την χειρότερη κόλαση που έχεις δει.
Εσύ λοιπόν αποφασίζεις πια πράξη θέλεις για τον κόσμο σου, αρκεί να ακούσεις την αλήθεια της ψυχής σου αυτή πάντα ξέρει…………..
Υ.Γ. Η πράξη ήταν μια επιλογή που ήταν κόντρα στην κοινή λογική που έλεγε ευθανασία.
Άκουσα την ψυχή μου και το μόνο που έχασα ήταν λίγο χρόνο και λίγα χρήματα, μα αυτά που νιώθω τώρα είναι απερίγραπτα και πολύ ακριβά για την κοινή λογική.
Άκης Kουστουλίδης
πρώτη δημοσίευση στην υπόγεια τάξη
και σαν επίλογο από εμένα:
"... για να είμαστε ήσυχοι, ασφαλείς, παραγωγικοί και αποδεκτοί από τα
εγχειρίδια των ψυχιάτρων...μάς καλούν να ατενίζουμε τον εαυτό μας και τα
περιεχόμενά του, τους άλλους, τον κόσμο, το χώρο και το χρόνο...από την
ανάποδη! Αντίστροφα.Είμαστε λοιπόν χαμένοι; Είμαστε καταχωρημένοι, αριθμημένοι, προδιαγεγραμμένοι όσον αφορά το παρόν, το μέλλον και το παρελθόν; Είμαστε προϊόντα με barcode πάνω στο πετσί και μέσα στο μυαλό;
Ή μήπως ο καθένας είναι (ή μπορεί να γίνει) και μια λάμψη συνειδητότητας που διατρέχει ολόκληρο το σύμπαν μέσα σε μια απειροελάχιστη μα με τη δική της μοναδικότητα στιγμή;
Αν είναι έτσι, ας φροντίσουμε μια τέτοια στιγμή να μην είναι καθόλου βαρετή και προβλέψιμη.
Αλλά να έχει τη δύναμη που έχουν τα πεφταστέρια! " - πεφταστέρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου