ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

Το "μυστικό μήνυμα" του γερο-Ινδιάνου στους αστροναύτες


Bραχογραφία Ινδιάνων στην πολιτεία της Γιούτα, με χρονολόγηση γύρω στα 2.500 χρόνια από τις μέρες μας

" Στις 20 Ιουλίου 1969 ο Νηλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν προσεδαφίστηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης. Τους μήνες που προηγήθηκαν της αποστολής τους, οι αστροναύτες του Apollo 11 εκπαιδεύτηκαν σε μια απομονωμένη, σεληνόμορφη έρημο στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Η περιοχή αυτή είναι η πατρίδα διάφορων κοινοτήτων αυτόχθονων Αμερικανών και υπάρχει μια ιστορία ή θρύλος που περιγράφει τη συνάντηση των αστροναυτών με κάποιον από τους ντόπιους.

Μια μέρα καθώς έκαναν την εκπαίδευσή τους, οι αστροναύτες συνάντησαν έναν ηλικιωμένο Ινδιάνο. Εκείνος τους ρώτησε τι έκαναν εκεί και του απάντησαν ότι ήταν μέλη μιας εξερευνητικής αποστολής που θα έφευγε σύντομα με σκοπό να εξερευνήσει τη Σελήνη. Όταν ο γέροντας το άκουσε αυτό, έμεινε σιωπηλός για λίγα λεπτά και μετά ρώτησε τους αστροναύτες αν θα μπορούσαν να του κάνουν μια χάρη. Κι εκείνοι τον ρώτησαν τι θέλει.

" Ξέρετε", είπε ο γέροντας, "οι άνθρωποι της φυλής μου πιστεύουν ότι στη Σελήνη ζουν ιερά πνεύματα. Σκεφτόμουν αν θα μπορούσατε να τους δώσετε ένα σημαντικό μήνυμα εκ μέρους του λαού μου".
"Τι μήνυμα;" ρώτησαν οι αστροναύτες.
"Α, δεν μπορώ να σας πω. Είναι ένα μυστικό που μπορούν να το γνωρίζουν μόνο η φυλή μας και τα πνεύματα".
 Όταν γύρισαν στη βάση τους οι αστροναύτες έψαξαν να βρουν κάποιον που γνώριζε τη γλώσσα της φυλής και του ζήτησαν να τους μεταφράσει το μυστικό μήνυμα. Όταν επανέλαβαν τις λέξεις που τους είχε πει ο Ινδιάνος και είχαν απομνημονεύσει, ο μεταφραστής άρχισε να γελάει ασυγκράτητα. Όταν ηρέμησε, οι αστροναύτες τον ρώτησαν τι σήμαινε το μήνυμα. Εκείνος τους εξήγησε ότι η πρόταση που είχαν απομνημονεύσει τόσο προσεχτικά έλεγε: "Μην πιστέψετε λέξη απ' ότι σας πουν αυτοί οι άνθρωποι. Έχουν έρθει να κλέψουν τη γη σας "..."

 Πηγή: Yunal Noah Harari, Homo Sapiens: Μια σύντομη Ιστορία του Ανθρώπου, Αλεξάνδρεια.

Εμείς το διαβάσαμε στο  περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ, τεύχος 150 Απρίλιος-Μάιος 2017.


 Η απάντηση των "απολίτιστων". Αυτή που έδωσε ο αρχηγός των Ινδιάνων Seattle στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Φράνκλιν Πηρς, ο οποίος και απαίτησε να αγοράσει τη γη τους.

 Διαβάστε και από εμάς:
Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της αμερικανικής Ιστορίας: σύντομο χρονικό μιας γενοκτονίας!
 Να πώς οικοδομήθηκε το "απαραίτητο έθνος" - "Soldier Blue "
 Ινδιάνικη σοφία σ'ένα ψυχολογικά κατακερματισμένο κόσμο...

Posted by
Labels: ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)