ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Η στάση του λωτού εκεί που δεν περίμενες να τη βρεις!



Αυτή η σκαλιστή μορφή σε στάση λωτού βρέθηκε στο Oseberg της Νορβηγιας της εποχής των Βίκινγκς-!- με χαραγμένο πάνω της το ιερό και πανάρχαιο σύμβολο της σβάστικας. Σταυροειδές σύμβολο ζωής κι αέναης ροής, που συναντιέται μέσα στους αιώνες, σε διαφορετικές ιστορικές και προϊστορικές περιόδους από τα βάθη του χρόνου, από τη Σκανδναβία ως την αρχαία Ρώμη και Ελλάδα και από τη Βόρεια Αμερική μέχρι την Περσία, Ινδία και το Θιβέτ και είναι πιο παλιό ακόμα κι από το περίφημο αιγυπτιακό ανκ. Οι Ναζί, στον 20ο αιώνα, φρόντισαν να το νοηματοδοτήσουν άκρως αρνητικά. Η λέξη swastika προέρχεται από την σανσκριτική - η αρχαία ινδική γλώσσα- λέξη svastika, που σημαίνει γενικά την καλοτυχία και την ευημερία.
 H μορφή της εικόνας βρέθηκε σε "Vikingship grave" ή χώρο που οι Βίκινγκς άφηναν τα πλοία τα οποία και τους ήταν άχρηστα πια.
  Αυτό όμως που σίγουρα προκαλεί εντύπωση είναι ότι παρατηρούμε πως η μορφή της εικόνας βρίσκεται στη γνωστή βουδιστική στάση του λωτού, που ήταν ήδη γνωστή στους Κέλτες. Οι οποίοι αναπτύχθηκαν τόσο στην Ιρλανδία, τη Μεγάλη Bρετανία και τη Δυτική Ισπανία, όσο και στη Γαλλία ως Γαλάτες κι έφτασαν μέσω επιδρομών μέχρι την Ελλάδα του 3ου προχριστιανικού αιώνα, ενώ ως Κίμβροι και Τεύτονες ήταν οι πατέρες των γερμανικών φυλών που κατάπιαν τη Ρώμη κι εξαπλώθηκαν σε όλη την Ευρώπη.
  Το εύρημα χρονολογείται στο 834 μετά την -υποτιθέμενη- γέννηση του χριστού και πιστεύεται ότι δεν είχε εισαχθεί στη Νορβηγία, παρά το γεγονός ότι ήδη είχαν ξεκινήσει οι μεγάλες επιδρομές των Βίκινγκς προς τη Δύση και το Νότο της Ευρώπης. Αν οι Βίκινγκς - φυλές της Νορβηγίας, Σουηδίας, Ισλανδίας και Δανίας- κατάγονται φυλετικά από κέλτικους προχριστιανικούς λαούς που μετακινούνταν στα ευρωπαϊκά εδάφη, τότε η περίφημη στάση του λωτού - και οι βουδιστικές αντιλήψεις να υποθέσουμε;- τους ήταν αποδεδειγμένα οικεία!

 Είναι εδώ σημαντικό να πούμε ότι στον εσωτερικό Βουδισμό ο Βούδας - ή Buddha - είναι το πνεύμα του Ερμή και οι Κέλτες αποκαλούσαν τον πλανήτη Ερμή Budh, δηλαδή η "σοφή διδασκαλία" στη γλώσσα τους!
 Σύμπτωση;

- To ανέρτησα πρώτη φορά στο no Gravity Zone -

O Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου