ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Τι εστί Μνημονιακή οικονομία και "σωτήριος" δανεισμός της χώρας; Αυτό: "Να που πάει η δόση: Δανείζουν τους… εαυτούς τους και πληρώνει ο λαός!"



Σχόλια δικά μας: Kάτι που είχαμε επισημάνει κι εμείς παλιότερα εδώ: 
Μαθήματα μνημονιακής οικονομίας (κι ορθής χρήσης της γλώσσας) στον κόσμο της "ελεύθερης αγοράς" και της ανεξέλεγκτης εξαπάτησης
Και προβληματιστήκαμε κι εδώ:  ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Η καμπύλη του Laffer και η Ελλάδα!"
Κι ένα κουίζ για κάθε νοικοκύρη, μισθωτό, συνταξιούχο, άνεργο, όμηρο στα κάτεργα της δουλεμπορικής "κοινωφελούς" "εργασίας" και  ψηφοφόρο που εναποθέτει τις ελπίδες του στην "Ενωμένη Ευρώπη" του "ισχυρού ευρώ" και της "αλληλεγγύης" και "ισονομίας" μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών. 
Τι σημαίνει τελικά "αγορές";
Που μας ξυπνούν και μας κοιμίζουν με την πολυπόθητη"έξοδο" σε αυτές; Ποιοι τις ελέγχουν (δες ΕΔΩ και κάτι σχετικό με την Κομισιόν) και με ποιους άραγε όρους θα πραγματοποιηθεί αυτή η "έξοδος"; Μήπως θα μοιάζει καθόλου με εκείνη του Μεσολογγίου, για τον απλό και πολύ κόσμο;

Να που πάει η δόση: Δανείζουν τους… εαυτούς τους και πληρώνει ο λαός! 


Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος

Επαναλαμβάνουμε: Οι καλοκάγαθοι «πιστωτές» τα δάνεια και τις δόσεις που «δίνουν» δεν τα δίνουν στον ελληνικό λαό. Τα δίνουν στον εαυτό τους! Οι δόσεις για τις οποίες πανηγυρίζει η κυβέρνηση, η δόση που χρησιμοποιήθηκε - όπως και οι προηγούμενες - ως «δικαιολογία» για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, δεν έχει καμία σχέση με τα λαϊκά στρώματα. Επιστρέφει – ολόκληρη – σε δανειστές και τοκογλύφους!

Επαναλαμβάνουμε: Οι πιστωτές δίνουν δάνεια για να εισπράττουν αυτοί τους τόκους από τα προηγούμενα δάνεια και για να εξασφαλίσουν ότι οι επόμενοι τόκοι θα φέρουν νέα δάνεια κοκ. Αυτός ο φαύλος κύκλος, που τον βαφτίζουν «βιωσιμότητα του χρέους», ισοδυναμεί με βίο αβίωτο για τον λαό.
Επαναλαμβάνουμε: Πανηγυρίζουν – ξανά – για μια ακόμα δόση, με την οποία ο ελληνικός λαός χρησιμοποιείται σαν «ενέχυρο» απέναντι σε πιστωτές οι οποίοι τι κάνουν; «Εκταμιεύουν» δόσεις αφενός για να χρηματοδοτούνται οι εγχώριοι «λύκοι» που καταργούν μισθούς, συντάξεις και εργασιακά δικαιώματα, αφετέρου για να εξασφαλίσουν οι ξένοι «λύκοι» - οι ίδιοι οι πιστωτές, δηλαδή - ότι θα εισπράξουν τα τοκογλυφικά από τα παλιότερα δάνεια.

Ιδού η αλήθεια:


Η δόση των 8,3 δισ. ευρώ που εγκρίθηκε από τους Σόιμπλε, τους Όλι Ρεν και τους Ντάισελμπλουμ και για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση, πάει – ολόκληρη – για πληρωμές παλιότερων ομολόγων και για αποπληρωμές δανείων της «ευλογημένης» τρόικας.
Συγκεκριμένα:
- Στις 20/5/2014 λήγουν δάνεια ύψους 2,9 δισ. ευρώ προς την ΕΚΤ και δάνεια ύψους 1,25 δισ. ευρώ προς τις Κεντρικές Τράπεζες των εταίρων.
- Στις 20/8/2014 λήγουν δάνεια ύψους 3,6 δισ. ευρώ στην ΕΚΤ και ύψους 393 εκατ. ευρώ προς τις Κεντρικές Τράπεζες.
- Από τις 20/5/2014 μέχρι και την 1/7/2014 οι λήξεις ομολόγων μικρότερων ποσών και ειδικών ομολόγων (προς την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, την ΕΕ κλπ) ανέρχονται σε 108 εκατ. ευρώ (αναλυτικότερα στο http://www.3comma14.gr/pi/?survey=20269)
Σύνολο: 8,251 δισ. ευρώ!

(Σημείωση: Στα παραπάνω ποσά που «χρωστάμε» πρέπει να προστεθούν και τα 1,388 δισ. ευρώ που το διάστημα Μάιος – Αύγουστος 2014 καλείται να πληρώσει η Ελλάδα στο ΔΝΤ για την «βοήθεια» που έλαβε η χώρα από το… ευγενές Ταμείο).



Εν ολίγοις:
α) Οι «εταίροι» και οι «φίλοι» μάς… «χρηματοδοτούν» για να τους πληρώνουμε και για να τους είμαστε πάντα «χρεωμένοι» με τόκους κι άλλους τόκους!
β) Από την περίφημη νέα δόση των 8,3 δισ. ευρώ, τα 8,251 δισ. ευρώ επιστρέφουν μέχρι τον Αύγουστο στους «σωτήρες» μας, χωρίς να περάσουν ποτέ από την Ελλάδα!
γ) Για μια δόση που – ολόκληρη – επιστρέφει σε εκείνους που την «δίνουν», ο ελληνικός λαός θα πρέπει να υποστεί νέες μειώσεις μισθών, νέες μειώσεις συντάξεων, πλήρη κατάργηση των εργασιακών του δικαιωμάτων, ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και δυστυχία!
Γίνεται σαφές, τώρα, που πάνε οι δόσεις; Γίνεται σαφές που πήγαν οι προηγούμενες, που θα πάνε οι τωρινές και που θα πάνε οι επόμενες δόσεις, δεδομένου ότι μέσα στο 2014 («Δελτίο Δημοσίου Χρέους», τεύχος 72, σελίδα 4) η Ελλάδα θα «πρέπει» να πληρώσει περί τα 25 δισ. ευρώ για λήξεις ομολόγων και δανείων; Γίνεται σαφές που αποσκοπούν τα «πανηγύρια» τους; Γίνεται σαφές ότι τα «πανηγύρια» του ψεύδους, του εμπαιγμού και της εξαπάτησης είναι για τα… πανηγύρια;

* Υστερόγραφο: Για τις «ανάρμοστες σχέσεις» κράτους, κυβερνώντων και μηχανισμών με την ναζιστική συμμορία, ες αύριον. Προς το παρόν θα ήθελα να σιγουρευτώ για το εξής: Όταν λέμε «Μπαλτάκος» εννοούμε τον «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής», έτσι δεν είναι; Το θυμάμαι καλά; Περί του ιδίου προσώπου πρόκειται, ε;…



Το διαβάσαμε στο ΡΕΣΑΛΤΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου