H μεγαλύτερη αναπηρία για έναν άνθρωπο είναι να περιφρονεί ο ίδιος την υπόστασή του.
Να αποδέχεται την καταδίκη του.
Σε αμάθεια και εξαχρείωση, μέσω της παρεχόμενης άθλιας ποιότητας εκπαίδευσης, της υιοθέτησης αντιανθρώπινων προτύπων και αυθαίρετων δογμάτων που επιβάλλονται ως αναντίρρητες αλήθειες.
Σε ανέχεια, μέσω του "δικαιώματός" του στη δουλική "εργασία" που του παρέχει με "ευσπλαχνία" ο δυνάστης του, λες και του κάνει χάρη, λες και δεν θησαυρίζει απ΄το παραγόμενο έργο και μάλιστα με την αρπαγή της υπεραξίας και πλέον με το πολύ παραπάνω.
Σε χλευασμό και υποτίμηση της προσωπικότητάς του, που του πετάει καθημερινά στα μούτρα ο πολιτικός του "μεσάζοντας" στη διαχείριση όλων των κρίσιμων και ζωτικών υποθέσεων που άμεσα τον αφορούν ή θα'πρεπε έντονα να συνειδητοποιεί πως τον αφορούν. Κι ο μύλος των ΜΜΕ που αλέθει την ουσία και την ερμηνεία της πραγματικότητας και τη διανομή της σε "νοθευμένα πακέτα".
Η χειρότερη μορφή αυτοχειρίας για έναν άνθρωπο είναι η προσποίηση. Ή η βλακεία που χαρακτηρίζει πάντοτε την εθελοτυφλία.
Να παριστάνει -εκτός κι αν είναι ηλίθιος- πως δεν καταλαβαίνει τους μηχανισμούς, τις αιτίες και τα αποτελέσματα. Που μετατρέπουν από παλιά τον κόσμο αυτό σε πηγή ατέρμονης φρίκης, οδύνης και δυστυχίας για τους συνανθρώπους του και τις μελλοντικές γενεές.
Πως δεν διαισθάνεται ότι σε αυτή την αλυσίδα αλληλεπιδράσεων η παρατεινόμενη διατάραξη των ισορροπιών και η παγίωση αναταράξεων αρνητικών, σε διάφορα μέρη του συνόλου απ'το οποίο κι ο ίδιος δεν είναι αποκομμένος, σύντομα θα χτυπήσουν την πόρτα και του δικού του μικρόκοσμου. Απειλώντας μέχρι και να τον ισοπεδώσουν.
Η μόνη ελπίδα που απομένει στον άνθρωπο είναι η αποτίναξη απ'το μυαλό του και το "ξεχορτάριασμα" απ'τα εδάφη της ψυχής του.
Όλων σχεδόν όσων θεωρούσε μέχρι τώρα ως φυσιολογικά, ως αναπόφευκτα, ως αναλλοίωτα. Κι ας φώναζε συχνά μια μισοφιμωμένη κραυγή στα ανεξερεύνητα βάθη της υπόστασής του -κάτι που δεν ισχύει βέβαια για όλους- ότι όλα αυτά που "τρέχουν γύρω του" είναι αφύσικα, κενά νοημάτων και πλήρη παράνοιας, ασχήμιας και χυδαιότητας.
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου