ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Ο Αριστοφάνης στις μέρες μας θα άλλαζε επάγγελμα

του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

«Κρίμα» δήλωσε ο αρμόδιος υπουργός για την «απόδραση(!)» του δούλου του Χριστού Χλωρού. «Δεν είναι να εμπιστεύεσαι κανέναν στις μέρες μας» δήλωσε με δάκρυα στα μάτια.
  Η κυβέρνηση των ΗΠΑ εξέφρασε την ανησυχία της και την ενόχλησή της για την απόδραση Χλωρού. Γιατί άραγε; Θεωρούν ότι έγινε αργοπορημένα, ότι έγινε νωρίς ή ότι δεν έπρεπε να γίνει;




Αν ζούσε στις μέρες μας ο Αριστοφάνης μάλλον θα άλλαζε σίγουρα επάγγελμα αφού δεν θα μπορούσε να συναγωνιστεί τη σάτιρα που κάνουν ορισμένοι από μόνοι τους με τα λεγόμενά τους που δεν μένει τίποτε άλλο να σατιρίσει κανείς.
Ας περάσουμε στο σατιρικό κουΐζ: «Βρείτε ποιος το είπε;».

1. Είμαστε σίγουροι ότι θα είμαστε κυβέρνηση. Εμείς, αμέσως θα δημιουργήσουμε (πρωτογενές πλεόνασμα). Θα πάρουμε άμεσα μέτρα πάταξης της διαφθοράς και δικαιοσύνης και λέμε για την έκθεση που έκανε ο γ.γ. Διαφάνειας, ο κ. Σούρλας.

α. Ο Σαμαράς
β. Ο Στουρνάρας
γ. Ο Βενιζέλος
δ. Ο Μηλιός

2. Τα πράγματα είναι πολύπλοκα. Εμείς, αρχίζουμε από το οικονομικό επιχείρημα, το οποίο είναι το πιο σημαντικό: ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και από τη στιγμή που δεν είναι βιώσιμο, πρέπει να γίνει.

α. Ο Βενιζέλος
β. Ο Σταϊκούρας
γ. Ο Σαμαράς
δ. Ο Μηλιός


3. Το επαχθές χρέος στην περίπτωση της Ελλάδας είναι περιορισμένο. Είναι τα εξοπλιστικά προγράμματα και ο εξηλεκτρισμός του ΟΣΕ, που δεν έγινε ποτέ. Είναι περίπου στο 5%. Η μεγάλη πλειοψηφία του χρέους, πάνω από το 90%, είναι παραδοσιακό, δημόσιο χρέος των αγορών, δηλαδή των ομολόγων. Εκεί δεν υπάρχει νομική διαδικασία για να αμφισβητηθεί.

α. Ο Σαμαράς
β. Ο Στουρνάρας
γ. Ο Σταϊκούρας
δ. Ο Σταθάκης

(.δ οτσ ετεράτνοπ)

Και η σάτιρα συνεχίζεται με αναδρομή στο παρελθόν…


Σε συνέντευξη του στο «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», ο κ. Σαμαράς δηλώνει για το ενδεχόμενο να υπερψηφίσει τυχόν δεύτερο μνημόνιο ότι «δεν θα ψηφίσω καμία δέσμευση σε λανθασμένη και αδιέξοδη πολιτική». Δηλώνει επίσης ότι δεν θα ψηφίσει ούτε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα «γιατί δεν περιλαμβάνει μέτρα ανάκαμψης» και προσθέτει ότι «περικοπές χωρίς ανάκαμψη προκαλούν χειρότερη ύφεση, περισσότερα λουκέτα και μεγαλύτερη ανεργία».



Ο κ. Σαμαράς δηλώνει αντίθετος και με το ενδεχόμενο απολύσεων στο Δημόσιο και υπογραμμίζει ότι «δεν πετάμε έξω 200.000 κόσμο και λύνουμε το πρόβλημα». Η αντιστροφή ενός λάθους είναι καμιά φορά χειρότερο λάθος, σημειώνει ο πρόεδρος της ΝΔ και τονίζει στη συνέχεια πως είναι και οικονομικά επιζήμιο αφού «όταν το Δημόσιο απολύει έναν εργαζόμενο τότε γλιτώνει βέβαια το μισθό του αλλά πληρώνει επίδομα ανεργίας, δεν εισπράττει φόρο εισοδήματος, εισπράττει λιγότερο ΦΠΑ λόγω μείωσης της κατανάλωσης κ.οκ. Προτείναμε απαγόρευση προσλήψεων για 3 χρόνια που σημαίνει ότι θα μειωθούν οι απασχολούμενοι στο Δημόσιο
κατά 75.000 λόγω συνταξιοδοτήσεων.

Ο υπουργός Υγείας διαβεβαίωνε δημόσια στις τοποθετήσεις του αλλά και στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν απολύσεις γιατρών. Μάλιστα από τα τέλη Αυγούστου υποσχέθηκε ότι θα παραιτηθεί εάν υπάρξει έστω και μία απόλυση. «Εάν υπάρχει έστω και μια απόλυση θα παραιτηθώ από την πολιτική… αλλά αν δεν υπάρχει θα παραιτηθεί εκείνος από το ΕΣΥ» είπε αναφερόμενος στον συνδικαλιστικό εκπρόσωπο του νοσοκομείου «Αγία Βαρβάρα» για τη διαθεσιμότητα.



«Αν υπάρξουν απολύσεις γιατρών στον ΕΟΠΥΥ, σας παρακαλώ αυτό δεν θέλω να το χρεωθεί η τρόικα, δεν θέλω να μου παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν για τα αυτονόητα. Οι αποφάσεις είναι δικές μου» είπε ο Άδωνις Γεωργιάδης.

…και επιστροφή στο παρόν.

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστογιάννης, αναφερόμενος στην χούντα των Συνταγματαρχών τόνισε: «την εποχή εκείνη ήταν μια επανάσταση» επισημαίνοντας ότι «δεν είναι το ίδιο με την τρομοκρατία».

Επαναφορά στην κανονική ροή



- «Κρίμα» δήλωσε ο αρμόδιος υπουργός για την «απόδραση(!)» του δούλου του Χριστού Χλωρού. «Δεν είναι να εμπιστεύεσαι κανέναν στις μέρες μας» δήλωσε με δάκρυα στα μάτια.

- Η κυβέρνηση των ΗΠΑ εξέφρασε την ανησυχία της και την ενόχλησή της για την απόδραση Χλωρού. Γιατί άραγε; Θεωρούν ότι έγινε αργοπορημένα, ότι έγινε νωρίς ή ότι δεν έπρεπε να γίνει;

- Πάντως, δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να πιστεύει ότι τον άφησαν και δεν τους ξέφυγε. Ούτε υπάρχει κανένας Έλληνας που να πιστεύει ότι δεν θα τον «πιάσουν» πριν τις εκλογές.

- Κανένας Έλληνας δεν πιστεύει πως η απόδραση ήταν στημένη, ούτε μπορεί να φανταστεί πώς τα κατάφερε ο Χλωρός και το έσκασε ενώ τον παρακολουθούσαν 12 περιπολικά. Είναι γάτα ο τύπος. Φαίνεται άλλωστε.

- Πάντως ο ΤηλεΓιάννης δεν έχασε ευκαιρία να εξομοιώσει το Βελουχιώτη με την τρομοκρατία με αφορμή τη φωτογραφία-φόντο του Χλωρού. Ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης και ο Τσε Γκεβάρα τη γλύτωσαν.

- Προφανώς, αν ζούσε τότε ο ΤηλεΓιάννης δεν θα προέβαινε ποτέ σε «τρομοκρατικές ενέργειες» σαν αυτές του Άρη Βελουχιώτη. Θα προτιμούσε ίσως να ασκεί «σκληρή κριτική» από το ραδιόφωνο της εποχής;

- Δεν τον πάει με τίποτα τον Βελουχιώτη ο ΤηλεΓιάννης. Μάλλον δεν συμφωνεί στιλιστικά μαζί του και σίγουρα δεν του αρέσει το μούσι που είχε. Δεν βλέπω κανέναν άλλο λόγο!

ΠΗΓΗ:
http://kyrgiakischristos.wordpress.com/

Εμείς το διαβάσαμε στο ΡΕΣΑΛΤΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου