ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Για όποιον δεν το γνώριζε: " Η δημοκρατία σέβεται την προσωπικότητα, δεν την τσαλαπατάει..."


Δες τα αδυσώπητα στοιχεία που στέλνουν στο εκτελεστικό απόσπασμα οποιαδήποτε πλέον σοφιστεία περί "δημοκρατίας" και "πρόνοιας" και κυρίως τα ξεράσματα περί "ανάπτυξης": Η κρίση σε αριθμούς: 40.000 άστεγοι, 250.000 μερίδες φαγητού σε συσσίτια, 3 εκατ. Έλληνες ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας " Οι νεόπτωχοι της κρίσης εκπέμπουν SOS! Τρία εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Πεντακόσιες χιλιάδες παιδιά παλεύουν να επιβιώσουν σε οικογένειες που αδυνατούν να τους προσφέρουν τα βασικά, διατροφή και θέρμανση. Ενδεικτικό της κρίσης και της φτώχειας που έχει πλήξει τους Έλληνες είναι το γεγονός ότι τα συσσίτια της Εκκλησίας ξεπερνούν τις 250 χιλιάδες μερίδες φαγητού σε ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ μόνο από τα συσσίτια του Δήμου Αθηναίων τρέφονται καθημερινά περισσότεροι από 8 χιλιάδες άνθρωποι!
Και:  40.000 έφτασαν οι άστεγοι στην Ελλάδα! - Κι όμως, υπάρχουν ευρωπαϊκά κονδύλια για προγράμματα που ... " Σε σαράντα χιλιάδες υπολογίζονται πλέον οι συμπολίτες μας που στερούνται το βασικό δικαίωμα στη στέγη. Την ίδια στιγμή, δημόσια και δημοτικά κτίρια που θα μπορούσαν να δώσουν μια, έστω προσωρινή, λύση αφήνονται να ρημάξουν αναξιοποίητα. Ακόμα χειρότερα, δεν υπάρχει καμιά μέριμνα από την κυβέρνηση για την αξιοποίηση… ευρωπαϊκών πόρων προς αυτή την κατεύθυνση."

Ο πραγματικός δείκτης λειτουργίας μιας δημοκρατικής κοινωνίας ΔΕΝ συνδέεται με το δείκτη ανάπτυξης πλαστών αριθμών σε υπολογιστικά τεφτέρια στις ατζέντες τοκογλύφων και υπηρετικού προσωπικού τους. Αλλά με το δείκτη ευημερίας και ΕΥΤΥΧΙΑΣ των πολιτών της. Όταν αυτοί στερούνται τα πλέον βασικά (και συνταγματικά κατοχυρωμένα) δικαιώματα της στέγης και τροφής και βέβαια το δικαίωμα στην εργασία και τα ανθρώπινα συντρίμια αυξάνονται όλο και περισσότερο κατά την κατεδάφιση της κοινωνίας, τότε...
Τότε η στυγνά απλή και ανελέητα ορθή κι αδιαμφισβήτητη λογική (όσο κι αν τα κανάλια και οι φυλλάδες και οι "ειδικοί αναλυτές" πασχίζουν να ασπρίσουν το μαύρο κι άραχνο) κραυγάζει ότι μια τέτοια δημοκρατία...είναι ΔΗΜΟΚΤΟΝΙΑ! (όπου "δήμος"=ο λαός)
Και εγκληματικής οργάνωσης δεξιοτεχνικά οργανωμένο και εκτελεσμένο σχέδιο!
Και επικίνδυνη επιδημία για την υγεία και σωματική ακεραιότητα μικρών και μεγάλων!
 Ένα πραγματικό σφίξιμο του βόα με εκατόμβες θυμάτων!

Και για όποιον είναι δύσπιστος, σχολαστικά ερευνητικός (λες και δεν έχει μάτια ή αυτιά!) ή πολιτικά, ακόμα, χειραγωγήσιμος από "σπηλιές κλεφτών" και "τζάκια κοτζαμπάσηδων", ορίστε κι άλλα αποδεικτικά στοιχεία:
"Eκατόμβες νεκρών" ετοιμάζει η κυβέρνηση
"Οι πρωθυπουργοί και υπουργοί Υγείας ήταν εδώ και χρόνια ενήμεροι για τους χιλιάδες νεκρούς που θα φέρει η πολιτική λιτότητας"
 Οι φαβέλες της Αθήνας
Άνθρωποι και Κτήνη
Κοινωφελής, ενοικιαζόμενη εργασία: Το νέο κοινωνικό μοντέλο εργασιακής εκμετάλλευσης και ο ρόλος των ΜΚΟ ως σύγχρονα δουλεμπορικά 
Υγειονομική καταστροφή στην Ελλάδα 
Το Ελληνικό Μοντέλο Ανάπτυξης, τώρα και σε video..
Μαθήματα μνημονιακής οικονομίας
κτλ κτλ κτλ...

Όπως καταλαβαίνεις, όλα αυτά συνθέτουν ένα περιβάλλον που μυρίζει όλο και περισσότερο...θειάφι, βγαλμένο από το γνωστό τοπίο που περίγραψε ο Δάντης! Κι αν κάποιος κόβεται ότι είναι "δημοκράτης" τότε οφείλει να κάνει τα πάντα για ν'αποκαταστήσει την διακορευμένη υπόληψη της δημοκρατίας. Που διακορεύεται καθημερινά και διαχρονικά... 
Πότε στα υπερεθνικά κέντρα επιβολής μεθοδεύσεων και μη εκλεγμένων αγάδων σε βάρος των ευρωπαϊκών λαών...
Πότε σε εθνικά κοινοβούλια που απλώς επικυρώνουν "πράξεις νομοθετικού περιεχομένου" έννομης δολοφονίας εργαζόμενων, συνταξιούχων, νεολαίων κι επερχόμενων γενεών...
Πότε στα θεποιημένα χρηματιστηριακά μπορδέλα του City του Λονδίνου, της Wall Street και τοπικών παραρτημάτων τους...
Πότε σε τμήματα και κρατητήρια όπου ξυλοφορτώνονται κι εξευτελίζονται με περίσσια "δημοκρατική χάρη" κρατούμενοι, συλληφθέντες κι όποιος έχει την ατυχία γενικά να συρθεί εκεί έστω κι "από σπόντα"...
Και πότε στην εξύμνηση της εθελούσιας δουλείας και του παραλογισμού απ'όλα τα mainstream μέσα και "ειδικούς" της "ενημέρωσης του λαού" και της διαμόρφωσης "πολιτικά ορθών" κι επιβραβεύσιμων (π.χ. ρουφιανιά και αυτογελοιοποίηση) συμπεριφορών και προβολής εμπορεύσιμων προτύπων.
Και, βέβαια, πότε στα κομματικά κι αποκομματικά, ιδεολογικά μαντριά, όπου το κύριο μάθημα είναι η ισοπέδωση της προσωπικότητας και ατομικής υπόστασης και η ποθητή απόκτηση αγελαίου φρονήματος ώστε να βελάζουν όλοι στον ίδιο προβλέψιμο κι ελεγχόμενο ρυθμό. Από τα φανερά και κρυφά κέντρα εξουσίας...


Και να θυμάσαι πάντα κι ετούτο:

" Η δημοκρατία σέβεται την προσωπικότητα, δεν την τσαλαπατάει...Η δημοκρατία προϋποθέτει ήθος και από τη μεριά των αρχόντων και από τη μεριά των αρχόμενων" 
Βασίλης Ραφαηλίδης 
  
 
ανιχνευτής



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου