ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

"Ain't it time to take a little from the rich motherfucker and give a little to the poor?"

...to take only "a little?" No man! We gotta take a lot from the rich motherfucker!


Only in a movie you can hear a political speech like this one! Especially from a senator of the United States! (WARREN BEATTY PLAYS A SENATOR THAT's had it with all of the political BS AND in the middle of his RE-ELECTION CAMPAIGN... he STARTS TELLING IT HOW IT really is...)

(Σαν να λέμε ότι σε μια κρίση συνείδησης, με γενναία ώθηση από ντραγκς και αλκοόλ, κάποιο υψηλότατο στέλεχος της κυβέρνησης, ή υποψήφιος για πρωθυπουργία στις επόμενες εκλογές, αρχίζει μπροστά στις κάμερες να τα χώνει στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα εκμετάλλευσης, χειραγώγησης και λαϊκού κατακερματισμού, με ρητορείες σε στυλ ραπ...Λέγοντας τα πάντα με το όνομά τους!)


From the movie "Bulworth" (1998):
(από την ταινία "Μπούλγουορθ" του 1998)


Senator Bullworth: Obscenity? The rich is getting richer and richer and richer while the middle class is getting more poor/ Making billions and billions and billions of bucks/ well my friend if you weren't already rich at the start well that situation just sucks/cause the riches mother fucker in five of us is getting ninety fuckin eight percent of it/ and every other motherfucker in the world is left to wonder where the fuck we went with it/ Obscenity?/

I'm a Senator/ I gotta raise $10,000 a day every day I'm in Washington/ I ain't getting it in South Central/ I'm gettin it in Beverly Hills/ So I'm votin from them in the Senate the way they want me too/ and-and-and I'm sending them my bills/ But we got babies in South Central dying as young as they do in Peru/ We got public schools that are nightmares/ We got a Congress that ain't got a clue/We got kids with submachine guns/ We got militias throwing bombs/ We got Bill just gettin all weepy/ We got Newt blaming teenage moms/We got factories closing down/ Where the hell did all the good jobs go? Well, I'll tell you where they went/My contributors make more profits makin, makin, makin, Hirin' kids in Mexico/ Oh a brother can work in fast food/ If he can't invent computer games/ But what we used to call America/ That's going down the drains/How's a young man gonna meet his financial responsibilities workin and motherfuckin Burger King? He ain't! And please don't even start with that school shit/ There aint no education going on up in that motherfucker/ Obscenity? We got a million brothers in prison/ I mean, the walls are really rockin/But you can bet your ass they'd all be out/If they could pay for Johnny Cochran/ The constitution is supposed to give them an equal chance/ Well, that ain't gonna happen for sure/ Ain't it time to take a little from the rich motherfucker and give a little to the poor? I mean, those boys over there on the monitor/ they want a government smaller and weak/ but the be speakin for the riches 20 percent when they pretend they're defendin the meek/ Now, shit, fuck, cocksuker, that's the real obscenity/ Black folks livin with every day/ Trying to believe a mothefuckin word Democrats and Republicans say/ Obscenity? I'm Jay Billington Bulworth And I've come to say/ The Democratic party's got some shit to pay/ It's gonna pay it in the ghetto/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου