ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Στα Ιμαλάια δεν λιώνει το χιόνι



Giant-canyon-detected-through-satellite-radar4 Giant-canyon-detected-through-satellite-radar6 Giant-canyon-detected-through-satellite-radar7

Έρευνα αποδεικνύει ότι στην κορυφή των Ιμαλαΐων και στις γειτονικές της κορυφές δεν έχει λιώσει το χιόνι για πάνω από μία δεκαετία: Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν θεωρίες που υποστηρίζουν την συμβολή του ανθρώπινου στοιχείου στις κλιματολογικές αλλαγές του πλανήτη. Μία από αυτές υποστηρίζει ότι εξαιτίας της υπερπαραγωγής διοξειδίου του άνθρακα (CO2) οι χιονισμένες κορυφές βουνών και τα παγόβουνα λιώνουν εξαιρετικά επικίνδυνα. Μία, όμως, νέα έρευνα στο περιοδικό Natureαποκαλύπτει ότι σε αντίθεση με τη γενικότερη εντύπωση που επικρατεί, οι χιονισμένες βουνοκορυφές των Ιμαλαΐων και πολλών κοντινών κορυφών δεν έχουν στην πραγματικότητα λιώσει καθόλου την τελευταία δεκαετία.

Ο καθηγητής John Wahr από το παν/μιο του Κολοράντο και η ομάδα του μελέτησαν τις πληροφορίες που συνέλεξαν ένα ζευγάρι δορυφόρων που είναι γνωστοί σαν «Grace», και οι οποίοι καταμέτρησαν τις αλλαγές της βαρυτικής δύναμης της Γης από τα 500 χιλιόμετρα πάνω από το διάστημα. Αυτοί οι δορυφόροι έδειξαν ότι τα επίπεδα πάγου σε αυτές τις ψηλές κορυφές ήταν βασικά τα ίδια με αυτά που ήταν πριν από μία δεκαετία, παρά το γεγονός ότι ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι αυτές έλιωναν.
«Πιστεύω ότι αυτά τα δεδομένα είναι η πιο αξιόπιστη εκτίμηση του παγκόσμιου ισοζυγίου της μάζας των πάγων που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα,» σημειώνει ο Jonathan Bamber, ειδικός σε αυτά τα θέματα από το παν/μιου του Μπρίστολ στη Μ. Βρετανία. «Υπάρχει άμεσος λόγος να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει εκεί».
Ο λόγος που πολλοί επιστήμονες ακόμα πιστεύουν ότι οι πάγοι και τα παγόβουνα σε εκείνες τις περιοχές με μεγάλο υψόμετρο λιώνουν έχει να κάνει με τον τρόπο που συγκεντρώνονται οι σχετικές πληροφορίες σχετικά με το λιώσιμο μέχρι σήμερα. Αντί το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας να βασίζεται σε εικόνες από τους δορυφόρους και σε αναλύσεις του βαρυτικού πεδίου, αυτό βασιζόταν σε πληροφορίες που συνέλεγαν από το έδαφος και μόνο από μερικά παγόβουνα, γεγονός που αγνοούσε από τη μελέτη τα περίπου 200,000 παγόβουνα που υπάρχουν σε όλη την υφήλιο.

Την ίδια στιγμή, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι υπάρχει σε έναν μικρό βαθμό λιώσιμο πάγων και ότι τα νέα ευρήματα δεν αναιρούν τις ήδη υπάρχουσες θεωρίες σχετικά με την υπερθέρμανση. Αυτή η δήλωση, ωστόσο, φαίνεται να είναι περισσότερα μία πολιτικά φορτισμένη άποψη, παρά μία υπόθεση που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, καθώς απλά δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη απόδειξη ότι οι πάγοι λιώνουν γρηγορότερα από ό,τι το κανονικό, ή ότι ο άνθρωπος είναι η αιτία που προκαλείται αυτό αν πραγματικά συμβαίνει (λιώσιμο).

Αυτή η νέα μελέτη δεν είναι η μόνη που αμφισβητεί το «ιερό δόγμα» της άποψης ότι για την υπερθέρμανση του πλανήτη υπαίτιος είναι ο άνθρωπος. Μία άλλη αναφορά που δημοσιεύτηκε το περασμένο καλοκαίρι από το Human Events, για παράδειγμα, αποκάλυψε ότι οι εικόνες που κυκλοφόρησαν των πολικών αρκούδων που πέθαιναν εξαιτίας του λιώσιμου των πάγων ήταν βασισμένες σε ψέματα. Οι πολικές αρκούδες που εμφανίζονταν σε αυτές τις εικόνες και τη μελέτη που ήθελε να υποστηρίξει τον παραπάνω ισχυρισμό στην πραγματικότητα πέθαναν από ένα μεμονωμένο περιστατικό ανεμοθύελλας, πράγμα που αποδεικνύει ότι το είδος τους δεν απειλείται από το φαινομενικό λιώσιμο των πάγων.


To διαβάσαμε στο terra papers

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου