ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Το "πετράδι" ανάμεσα στα στήθη

Συνδέστε το παρακάτω μικρό από εμένα με το πολύ σημαντικό άρθρο: "Η Καρδιά ο Νους και το Πνεύμα",  όπου αναδεικνύεται ο τεράστιος ρόλος του οργάνου της καρδιάς ως δεύτερου εγκεφάλου, στην κυριολεξία, μετά τον εγκέφαλο που στεγάζει το ανθρώπινο κρανίο. Η οποία συνδέεται άμεσα με τον δεύτερο, αλληλεπιδρά, τον επηρεάζει και...τον κατευθύνει! Η καλή της κατάσταση και λειτουργία επηρεάζει, λοιπόν, άμεσα όχι μόνο τη σωματική αλλά και την πνευματική ζωή του ατόμου! Η καρδιά που "σκανάρει" το χώρο και το χρόνο αντλώντας πληροφορίες μέσα σε αυτούς κι..έξω απ'αυτούς.

 Οι εκπληκτικές αυτές ανακαλύψεις αναφέρονται και στην έρευνα -σύνδεσμος στα αγγλικά- του περίφημου επιστημονικού ινστιτούντου "HeartMath Institute" -Το Ινστιτούντο των "Μαθηματικών της Καρδιάς"-, στις ΗΠΑ.
Ακολουθεί και χαρακτηριστικό βίντεο στα αγγλικά.




Το "πετράδι" ανάμεσα στα στήθη

Υπάρχουν συνεχώς στιγμές στο ταξίδι που αποτυπώνονται στην καρδιά σαν στίγματα. Συμπλέκονται με τις στιγμές που είναι να έρθουν σε μια ατέλευτη ροή πληροφορίας που χρησιμοποιεί το χωρόχρονο σαν υπερταχύ διάδρομο κοσμοδρόμιου.

Εκπαιδεύοντας την καρδιά. Προλειαίνοντας το έδαφός της για αισθήσεις και μνήμες, διοράσεις και "γλώσσες" έξω από εσένα. Που μιλούν όμως σ' εσένα! Αρκεί να ξεχωρίζεις και να ερμηνεύεις τα λόγια τους μέσα από λογής παραμορφωτικές συχνότητες.

Σ'ένα χώρο υποδοχής καθάριο και συνεκτικό.


Ο Ένοικος...


Διαβάστε κι αυτό το αναλυτικότατο άρθρο "Σώμα – Ψυχολογία – Πνεύμα, η ενότητά τους έχει αποδειχθεί επιστημονικά και μας θεραπεύει", για πάρα πολλά πράγματα: περί πηγής της ασθένειας, για την περίφημη "Νέα Ιατρική" του δρ. Χάμμερ, την ανακάλυψη των ανοιγμάτων του Χρόνου και τις συνταρακτικές προεκτάσεις τους κλπ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου