ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Χτυπάνε οι καμπάνες; 'Ερχονται οι θείοι από την Αμερική; ή μήπως κάτι που λάμπει μπορεί και να είναι χρυσός; "600 δισ. για την Ελλάδα από ομογενείς αν αλλάξει το Σύνταγμα"


Παραθέτουμε την παρακάτω είδηση, με οδηγό την γνωστή παροιμία "όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι"(δυστυχώς έχουν ακούσει πολλά τ'αυτιά μας κι έχουν δει ακόμα περισσότερα τα μάτια μας...). Αλλά ακόμα και οι άνθρωποι αυτοί να έχουν τις καλύτερες πράγματι προθέσεις του κόσμου και να επιθυμούν πραγματικά να στηρίξιυν τον ελληνικό λαό, βοηθώντας τον να βγει από το τούνελ της εξωτερικής και εσωτερικής κατοχής, τίθονται αναπόφευκτα κάποια σοβαρά ερωτήματα:
  • Πες και ότι δέχεται η δοσίλογη συγκυβέρνηση αυτή την ουρανοκατέβατη προσφορά! Ποιοι θα αναλάβουν να συντάξουν το καινούργιο Σύνταγμα; Οι παράγοντες που έβαλαν τα άπληστα χεράκια τους ή με 1002 άλλους τρόπους εμπλέχτηκαν και φτάσαμε σ'αυτή την κατάσταση; Ο λαός; Πώς; Με αντιπροσώπους που θα προκύψουν μέσω νέων εθνικών εκλογών; Χωρίς τα γνωστά πολιτικά πρόσωπα και περσόνες; Με τη Χρυσή (Κρ)αυγή ως νέα ελπίδα αποστείρωσης του ελληνικού κράτους; Με λαμόγια που θα μυριστούν "καινούργιο ψαχνό" και φαγοπότι και θα εμφανιστούν από παντού να προσφέρουν "χείρα δημοκρατικής ανάκαμψης;" Με την ίδια νοοτροπία "όσα αρπάξουν τα οπίσθιά μου και άσε τους άλλους να κουρεύονται;" Με τα ίδια χούγια που διαπερνούν κάθετα και οριζόντια την ελληνική κοινωνία;
  •  Τα τεράστια συμφέροντα-διεθνή και εγχώρια- που κρύβονται πίσω από το ξεπούλημα όλων των "φιλέτων", από οργανισμούς και ακίνητα, περιοχές επενδυτικού και γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος, μέχρι ορυκτό πλούτο και σπάνιες γαίες, εξαθλιώνοντας το λαό για να μην έχει κουράγιο να αντιδράσει και κινώντας τα νήματα των ντόπιων πολιτικών μαριονέτων, θα επιτρέψουν ποτέ, έτσι απλά και απρόσμενα, να τους χαλάσει κάποιος το "πάρτυ"; Τώρα πια που "σερβίρεται απλόχερα ο μπουφές" από το υπηρετικό προσωπικό τους και στην πολιτικο-οικονομικο-κοινωνική κονσόλα παίζονται τα δικά τους "σουξέ;"
   Τελοσπάντων, ας δούμε το άρθρο και τις πληροφορίες που παραθέτει:

"Η Ελληνική Ομογένεια αναλαμβάνει και πάλι δράση για την εξάλειψη του χρέους της Ελλάδας. Η πρωτοβουλία "End National Debt"  υποστηρίζει ότι έχει καταθέσει ήδη σε τράπεζες του Καναδά, αμερικανικά ομόλογα ύψους 600 δισ. δολαρίων που προορίζονται για την εξαγορά του συνόλου του ελληνικού χρέους προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, τα ευρωπαϊκά κράτη αλλά και τους ιδιώτες πιστωτές.

Η πρωτοβουλία "End National Debt" έχει συσταθεί κυρίως από ομογενείς της Αμερικής και πρόεδρος της είναι ο Μανώλης Λαμπράκης. Ο ίδιος μίλησε στο Tv Creta, και διευκρίνισε πως αυτά τα χρήματα θα δοθούν μόνο υπό δύο αυστηρούς όρους.



Πρώτον να αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση την εξαγορά του χρέους που βρίσκεται στα χέρια οργανισμών και κρατών από τρίτους και δεύτερον να αλλάξει το Σύνταγμα της χώρας και να προκηρυχθούν νέες εθνικές εκλογές.

Ωστόσο, δε διευκρινίζει την αλλαγή του Συντάγματος που προτείνει, καθώς αναφέρει χαρακτηριστικά πως αυτό είναι δουλειά των Συνταγματολόγων. "Αρκεί να υπάρχει ένα Σύνταγμα δικαιότερο για τον ελληνικό λαό", αναφέρει στη συνέχεια. Και συνεχίζει, διευκρινίζοντας πως η πρωτοβουλία δεν έχει πολιτικές φιλοδοξίες.

"Στις 7 Σεπτεμβρίου, πέντε μέρες πριν από την προθεσμία που είχαμε δώσει, ανοίχτηκαν δύο λογαριασμοί σε καναδικές τράπεζες. Κατετέθησαν 600 δις δολάρια για την Ελλάδα στον ένα λογαριασμό και 50 δις δολάρια για την Κύπρο.

Οι δύο αυτοί λογαριασμοί είναι κηδεμονεύομενοι λογαριασμοί. Υπάρχει δηλαδή μια συμφωνία μεταξύ καταθετών με την Τράπεζα, η οποία μπορεί να τα αφήσει ελεύθερα αν συμβούν ορισμένα πράγματα", δήλωσε στη διάρκεια της συνέντευξης που έδωσε στην τηλεόραση TV Creta.

"Η εξαγορά του χρέους προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη του δανεισθέντος, δηλαδή της κυβερνήσεως, διότι αλλάζει ο δανειστής. Είπαμε δηλαδή ότι θα εξαγοράσουμε το χρέος, ώστε να μπορέσουμε να ζητήσουμε κάποιες πολιτικές αλλαγές με σκοπό την αναδιοργάνωση του ελληνικού κράτους", ανέφερε μεταξύ άλλων.

Ο κ. Λαμπράκης βρέθηκε τις προηγούμενες ημέρες στην Κύπρο συνοδευόμενος από ομάδα ειδικών, μετά από επίσημη πρόσκληση του κ. Χριστόφια. Στην ίδια συνάντηση, συμμετείχε και η Κριστίν Λαγκάρντ, όπως δήλωσε άλλωστε ο πρόεδρος του "End National Debt".

Ο κ. Λαμπράκης μιλάει για τον σύλλογο "End National Debt":

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου