"Πες μου, τι βλέπεις ;;;;;;;"

Παραθέτουμε ένα ωραίο κατά την άποψή μας ανέκδοτο, που χλευάζει με τον δικό του τρόπο μια θλιβερή (κι αρκετά διαδεδομένη;) κατάσταση του κόσμου που ζούμε: Το ότι πάρα πολλοί άνθρωποι, πολλές φορές ακόμα και οι πιο έξυπνοι υποτίθεται, λόγω διανοητικής σύγχυσης ή παθολογικής αυταπάτης, συχνότατα εθελοτυφλούν και καταλήγουν να ΜΗΝ αντιλαμβάνονται το προφανές έως και  ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΕΣ!  Άλλοτε περιπλέκοντας ή άλλοτε υποβαθμίζοντας (ή περιπλέκουν υποβαθμίζοντας συνάμα) την ουσία των καταστάσεων, με δυσάρεστες συχνά συνέπειες για τους ίδιους και τους γύρω τους ... Παρά το ότι διαδραματίζονται συχνά "πράγματα και θαύματα" μπροστά στα μάτια τους, σε κοινή θέα, παρά το πόσο και διόλου σπάνια αυτά είναι απλά ή και ξεκάθαρα, βάσει και ορθής χρήσης της δαιμονοποιημένης στις αλλόκοτα ζοφερές μέρες μας ΛΟΓΙΚΗΣ... Αλλά εκείνοι, σαν τυφλοί κι ανήμποροι μπροστά σε σημαντικές κι αιχμηρές αλήθειες, στριφογυρίζουν γύρω από ανούσιες στείρες φιλοσοφίες, αυθαίρετες θεωρίες, άδειες σαν κελύφη που ξέβρασαν τα κύματα των γεγονότων στη γκρίζα ξηρά μίας τραγελαφικής "πραγματικότητας"... Κάτι που με τη σειρά του τούς καθιστά απελπιστικά αδύναμους και στην αντίληψη και κατανόηση των "εικόνων (που κρύβονται επιμελώς) πίσω από εικόνες"... Οι οποίες προβάλλονται στην οθόνη της καθημερινότητάς μας σαν ταινία που συνιστά την επιφανειακή στρώση μιας πραγματικότητας γεμάτης..."λαγουδότρυπες"..!

 Ένα βράδυ, ο περίφημος και ... πολύστροφος ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς (ήρωας του 19ου αιώνα, του συγγραφέα Άρθουρ Κόναν Ντόιλ) και ο βοηθός του δρ. Γουότσον, επέστρεφαν με την άμαξά τους στο Λονδίνο. Ξαφνικά σπάει ένας τροχός και αποφασίζουν, μια και ήταν πολύ αργά, να ξεπεζέψουν και να κατασκηνώσουν στο διπλανό δάσος και το επόμενο πρωί να πάρει ένα άλογο ένας απ' τους δυο και να πάει στο κοντινό χωριό για να να αγοράσει και να φέρει έναν καινούργιο τροχό...

Κάποια στιγμή ξυπνάει μες τη νύχτα ο Γουότσον και σκουντά τον Χολμς:

-Χολμς, ξύπνα απ΄το βαθύ σου ύπνο (οι ομοιότητες και συγκρίσεις με τον ύπνο των ημερών μας είναι συμπτωματικές) και κοίτα γύρω! Τι βλέπεις;
-Χμ! απαντάει ο ντετέκτιβ. Κατάλαβα.Θες να παίξουμε κάποιo από τ' αγαπημένα σου διανοητικά παιχνίδια. Ok! Θα παίξω λίγο αρκεί να μ' αφήσεις να ξανακοιμηθώ!
-Τι βλέπεις άνθρωπέ μου; επιμένει ο Γουότσον.
-Πάμε λοιπόν! λέει ο Χολμς. Aπό θρησκευτική άποψη, βλέποντας και τον έναστρο ουρανό, σκέφτομαι πόσο σοφός ήταν ο δημιουργός που έπλασε αυτόν τον κόσμο!
-Ναι ε; Τι άλλο βλέπεις;
-Από αστρονομική άποψη μπορώ να ξεχωρίσω τη Μικρή και Μεγάλη Άρκτο.
-Α! Δεν βλέπεις τίποτε άλλο;
-Από αστρολογική άποψη, σκέφτομαι ότι οι κινήσεις των πλανητών επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων απ'τη γέννησή τους.
-Βρε άστα αυτά και πες μου τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ βλέπεις! ωρύεται πια ο Γουότσον...
-Τι θα' πρεπε δηλαδή να βλέπω που βλέπεις εσύ; απορεί ο "πολύς" Σέρλοκ Χολμς.
- Χολμς... μας κλέψανε τη σκηνή και τα άλογα..!