ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 9 Μαρτίου 2021

AlViNeAl


“Welcome to the next generation film… Simply stunning!”  New York Report

“Truly a Masterpiece of a short film”  Tamba Bay Review


Ταινία μικρού μήκους των Zeke Lever και Γιώργου Τσαλίκη. Γυρισμένη στις ΗΠΑ, όπου και παρουσιάστηκε ξεσηκώνοντας τους κριτικούς, αποσπώντας συμμετοχές σε διαγωνισμούς και βραβεύσεις, εγκαινιάζει μια νέα κινηματογραφική προσέγγιση στον αιώνιο πόλεμο Φλόγας και Πάγου, με τις τεχνικές της Κοσμικής Βιοδυναμικής, και συμβάλλοντας να κρατηθεί αναμμένη η Φωτιά της Εξέλιξης, της Ελεύθερης Βούλησης και της Ανεξάρτητης Σκέψης.

“H Θερμοδυναμική”, έλεγε ο μεγάλος θεωρητικός φυσικός Άρνολντ Ζόμμερφελτ, “είναι ένα περίεργο θέμα. Την πρώτη φορά που καταπιάνεσαι με δαύτη, δεν καταλαβαίνεις τίποτε. Τη δεύτερη φορά, νομίζεις ότι κατάλαβες εκτός από κάνα δύο ασήμαντες λεπτομέρειες. Την τρίτη φορά, συνειδητοποιείς ότι δεν κατάλαβες τίποτα, αλλά στο μεταξύ την έχεις συνηθίσει τόσο που δε σε απασχολεί πια.”

Ο Πάγος και η Φλόγα είναι μια συμβολική απόδοση δύο βασικών και πολικά αντίθετων εννοιών της Θερμοδυναμικής. Είναι δύο έννοιες τόσο απλές και κοινές που πράγματι, δε χρειάζεται να σας απασχολεί το πόσο ακατανόητες είναι στ’ αλήθεια. Έτσι – ξεχάστε εδώ τη Θερμοδυναμική. Εγώ τουλάχιστον, ως συγγραφέας, εγκαταλείπω τον αγώνα να γίνω σαφέστερος.

Φυσικά, εκεί όπου ο πεζός λόγος και η ποίηση εγκαταλείπουν, τη σκυτάλη αναλαμβάνουν η ζωγραφική και η μουσική – δύο τέχνες που, παρακάμπτοντας τον περιοριστικό λόγο, μεταφέρουν πιο πέρα τη βασική ουσία κάποιων πραγμάτων. Αλλά...
Αλλά, ούτε κι αυτό θα ήταν αρκετό για μια σφαιρική κατανόηση του αληθινού υπόβαθρου του σύμπαντος αν δεν υπήρχε ο κινηματογράφος. Ο κινηματογράφος, βλέπετε, είναι μια τέχνη που συνδυάζει όλες τις προηγούμενες, επιτυγχάνοντας να ξεπεράσει τους επιμέρους περιορισμούς τους. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ζeke Lever ξέρει άριστα να χειρίζεται αυτό το σύνθετο μέσο, μπορώντας να πει με μεγάλη συντομία πολύ περισσότερα πράγματα απ’ όσα θα μπορού­σαν να πουν ένας συγγραφέας, ένας ζωγράφος κι ένας μουσικός αν λειτουργούσαν ξεχωριστά.

Στην ταινία αυτή ο Ζeke “γράφει”, ζωγραφίζει“ και “τραγουδά” ταυτόχρονα για την Κίνηση της Φλόγας και για την Ακινησία του Πάγου, για τη Ζωή της Φλόγας και για το Θάνατο του Πάγου, για την Ελευθερία της Φλόγας, και για τη Φυλακή του Πάγου... Ναι, “γράφει”, “ζωγραφίζει” και “τραγουδά” για μια κοσμική ζυγαριά, και για έναν αιώνιο αγώνα μέσα και έξω από μας. Απολαύστε τον.

Γιώργος Μπαλάνος

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΤΡΕΪΛΕΡ ΕΔΩ: http://youtube.com/watch?v=CHLzdYJqGeM
To επίσημο site της ταινίας: www.alvineal.com

“The Lord of Ice and Lord of Fire engage in an epic battle with the salvation of the human race hanging in the balance. But this war will not be won with weapons, but esoterically and spiritually. Not
for everybody, but for pretty groundbreaking visuals and a creating a sense of awe-inspiring mythos, I can’t help but give it a Highly Recommended.”  Nolan Canova, Review from Tampa Bay Theater  
“No dialogue, swords, drugs, Fire, Ice, secret societies. This short film will blow you away.”  Royalty Theater, Clearwater

Το κάλεσμα είχε ακουστεί μέχρι τα πέρατα του χώρου και του χρόνου. Για άλλη μια φορά, ο Κύριος του Πάγου και ο Κύριος της Φλόγας έδωσαν τη μάχη της κυριαρχίας. Η αιματηρή ήττα στο στρατόπεδο της Φλόγας σκόρπισε τις τελευταίες ελεύθερες ψυχές στη λήθη μιας ψευδο-επιβίωσης, στιγματίζοντάς τες ως επαναστάτες και ανατρεπτικούς εχθρούς.

Όμως, στα χρόνια του σκοταδισμού, των ψευδοσωτήρων και της τυραννίας που ακολούθησαν, ο Κύριος της Φλόγας προετοίμαζε και στρατολογούσε μια νέα γενιά ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων. Αδάμαστες ψυχές που θα ξύπναγαν με το μήνυμα της Φλόγας όσους θα ήταν είχαν θέληση να αγωνιστούν για την ελευθερία τους.

Η ώρα είχε φτάσει. Για άλλη μια φορά ο αγώνας ξεκινούσε...

AlvineAl

Zekel Lever


Το δανειστήκαμε από ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου