ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 15 Μαΐου 2020

Από ομιλία του Aldous Huxley, το 1962, στο Μπέρκλεϋ: "Η τελική επανάσταση" - Aldous Huxley's 1962 speech at Berkeley: 'The Ultimate Revolution'


Video:  Aldous Huxley - The Final Revolution

Aldous Huxley in a speech given to Berkley in which he admits that dystopic novels "Brave New World" and "1984" were not just fiction, but blueprints for two types of controlled and enslaved societies. - Ο Aldous Huxley σε μια ομιλία του στο Berkley παραδέχεται ότι τα δυστοπικά μυθιστορήματα "Brave New World" (δικό του) και "1984" (του Τζορτζ Όργουελ) δεν ήταν απλώς μυθοπλασία, αλλά σχεδιαγράμματα για δύο τύπους ελεγχόμενων και υποδουλωμένων κοινωνιών.

Aldous Huxley's 1962 speech at Berkeley: 'The Ultimate Revolution'
"There will be, in the next generation or so, a pharmacological method of making people love their servitude, and producing dictatorship without tears, so to speak, producing a kind of painless concentration camp for entire societies, so that people will in fact have their liberties taken away from them, but will rather enjoy it, because they will be distracted from any desire to rebel by propaganda or brainwashing, or brainwashing enhanced by pharmacological methods. And this seems to be the final revolution." source
Μετάφραση με ενσωματωμένα σχόλια, προσαρμοσμένα στον "γενναίο θαυμαστό κόσμο" του παρόντος:
" Θα υπάρξει, στην επόμενη γενιά περίπου, μια "φαρμακολογική μέθοδος" (!!!) που θα κάνει τους ανθρώπους να αγαπούν τη δουλεία τους (ή: "στερήστε μου κάθε ελευθερία και δικαίωμα, παραβιάστε το απαραβίαστο της αυτοδιάθεσης του εαυτού και του σώματός μου, προκειμένου να παραμείνω...υγιής", ένας υγιής σκλάβος!). Και θα παραχθεί μια "δικτατορία χωρίς δάκρυα", θα
δημιουργηθεί ένα είδος "ανώδυνων στρατοπέδων" (!!! σαν τον περιορισμό κατ' οίκον;) για ολόκληρες κοινωνίες, έτσι ώστε οι άνθρωποι στην πραγματικότητα να απολέσουν τις ελευθερίες τους, αλλά μάλλον αυτοί θα το απολαμβάνουν (!! "ασφαληηής", "υγιηηής", "εμβολιασμένοοος"). Διότι λόγω της προπαγάνδας και της πλύσης εγκεφάλου (κομβικός εδώ ο ρόλος των ΜΜΕ και των στημένων ρεπορτάζ), θα έχουν αποσπάσει από αυτούς κάθε επιθυμία να επαναστατήσουν, κάτι που θα ενισχύεται με φαρμακευτικές μεθόδους (βλέπε προγράμματα εμβολιασμών, αδιάλειπτους από το 1998 αεροψεκασμούς με βαρέα μέταλλα και αποδομητικούς παράγοντες, κατασκευασμένους σε εργαστήρια εκφυλιστικούς ιούς και ασθένειες κλπ.). Κι αυτό θα είναι η..."τελική επανάσταση" ! (η ιατροφαρμακευτική και οικονομική δικτατορία μέσα σε πλαίσια αστυνομικού κράτους με τη συνδρομή εκλεπτυσμένης τεχνολογίας παρακολούθησης των πάντων κάθε στιγμή...) "

Επίσης, ανάμεσα σε άλλα είπε και τα εξής:

“If you are going to control any population for any length of time, you must
have some measure of consent. It’s exceedingly difficult to see how pure ter-
rorism can function indefinitely. It can function for a fairly long time, but I
think sooner or later you have to bring in an element of persuasion, an ele-
ment of getting people to consent to what is happening to them.
Well, it seems to me that the nature of The Ultimate Revolution with which
we are now faced is precisely this: That we are in process of developing a
whole series of techniques, which will enable the controlling oligarchy who
have always existed and presumably always will exist, to get people, actually,
to love their servitude.” source

Δηλαδή (και οι ομοιότητες με σύγχρονα γεγονότα μόνο συμπτωματικές δεν είναι): 

" Εάν πρόκειται να ελεγχθεί οποιοσδήποτε πληθυσμός για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα, θα πρέπει να υπάρχει κάποιο μέτρο συγκατάθεσης (ο COVID-19 βόλεψε αυτούς τους σκοπούς;). Είναι εξαιρετικά δύσκολο να δούμε πώς μπορεί να λειτουργήσει επ 'αόριστον η "καθαρή τρομοκρατία"(π.χ. : Μια αιμοδιψής σκιά που στοιχειώνει την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο ). Μπορεί να λειτουργήσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα (από 9/11 2001 μέχρι τις ημέρες και τα έργα του κατασκευασμένου από τη Δύση ISIS, ας πούμε...), αλλά σκέφτομαι πως αργά ή γρήγορα θα πρέπει να παρουσιαστεί ένα στοιχείο πειθούς. Ένα στοιχείο ( πιάσε μία "πανδημία" ρε ΠΟΫ, μίσθαρνο όργανο εσύ της Big Pharma και της επιβολής ενός τοξικού μοντέλου ζωής) που θα κάνει τους ανθρώπους να συναινέσουν σε αυτό που τους συμβαίνει. Λοιπόν, μου φαίνεται ότι η φύση της "απόλυτης επανάστασης" την οποία αντιμετωπίζουμε τώρα είναι ακριβώς αυτό: Ότι βρισκόμαστε στη διαδικασία ανάπτυξης μιας ολόκληρης σειράς τεχνικών, οι οποίες θα επιτρέψουν στην ολιγαρχία ελέγχου, που υπήρχε πάντα και προφανώς θα υπάρχει πάντα,  να κάνει ουσιαστικά τους ανθρώπους να αγαπήσουν τη δουλεία τους..."

Ο ορισμός της πρόβλεψης (σε συνδυασμό με την προσεχτική παρατήρηση και ανάγνωση του κοινωνικοπολιτικού και τεχνολογικού γίγνεσθαι), της  προφητείας, της ισχυρής διαίσθησης ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να το αποκαλέσει. Έξι δεκαετίες πριν...




  Όταν ο Όργουελ συνάντησε τον Χάξλεϋ :
Οι δύο όψεις του ίδιου δυστοπικού σεναρίου. Που ήδη μετουσιώνεται σε πραγματικότητα!
Καλώς ήλθες στο μπουντρούμι που λέγεται "Γη"!

2 σχόλια:

  1. Πολύ "ψαγμένο" κείμενο. Συνέχισε να ρίχνεις φως στα σκοτεινά σημεία της εποχής μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να' σαι καλά, ό,τι μπορούμε κάνουμε. Αλλά το ζήτημα είναι να αρχίσει ο άνθρωπος να βλέπει το φως που αποκωδικοποιεί το "σκοτάδι", να αρχίσει τη δική του έρευνα, να μπει στην απελευθερωτική διαδικασία για τον εαυτό του καθενός της αμφισβήτησης πολλών "θέσφατων" βεβαιοτήτων...Και η διαδικασία ντόμινο να αρχίσει "να παίρνει τα πάνω της"και ο άνθρωπος να πάψει να αποτελεί "μαζάνθρωπο" και κομμάτι απαξιωτικών δημοφιλών όρων όπως "αγέλη" (βλέπε και "ανοσία της αγέλης" κτλ.)

      Διαγραφή