ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

"12 ειδικοί αμφισβητούν τον πανικό του κορωνοϊού" (12 Experts Questioning the Coronavirus Panic)


Tα παρακάτω αποσπάσματα  (που έχει μεταφράσει στα ελληνικά  ελληνοαμερικανικό σάιτ) μας τα έστειλε ελληνίδα αναγνώστρια που ζει μόνιμα στο Σαν Φρανσίσκο. Παρουσιάζουν πολύ μεγάλο σαφέστατα ενδιαφέρον, γιατί δεν αποτελούν απόψεις που εκφράζονται δημόσια από κάποιον αδαή ή αποκαλούμενο (sic) συνωμοσιολόγο, αλλά από  σοβαρούς επιστήμονες με κύρος, που είχαν το θάρρος της βαρύνουσας γνώμης τους σε εποχές ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΥ μαζικού αποπροσανατολισμού. Και ίσως με τη "συλλογική ψυχή" της ανθρωπότητας να προετοιμάζεται σιγά σιγά για την αναγκαιότητα της "παγκόσμιας υπερκυβέρνησης" για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά (πώς; με ποιες μεθόδους;) το "αδιέξοδο". 
Μάλιστα η κυρία μας παρέπεμψε να αναγνώσουμε προσεχτικά ολόκληρο το πρωτότυπο άρθρο 12 Experts Questioning the Coronavirus Panic ("12 ειδικοί αμφισβητούν τον πανικό του κορωνοϊού"), του global research, το οποίο και σας προτρέπουμε να διαβάσετε, ακόμη και με τη βοήθεια translator αν τα αγγλικά σας δεν σας βοηθούνε όσο θα θέλατε...


12 ειδικοί που αμφισβητούν τον πανικό του κοροναϊού

Ο Dr Sucharit Bhakdi είναι ειδικός στη μικροβιολογία. Υπήρε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Johannes Gutenberg του Mainz και επικεφαλής του Ινστιτούτου Ιατρικής Μικροβιολογίας και Υγιεινής και ένας από τους πιο γνωστούς ερευνητές στη γερμανική ιστορία. 
 «Όλα αυτά τα μέτρα οδηγούν στην αυτοκαταστροφή και στη συλλογική αυτοκτονία που βασίζεται σε τίποτα άλλο, παρά μία απόπειρα τρομοκράτησης»
  https://youtu.be/JBB9bA-gXL4

Ο κ. Joel Kettner, καθηγητής Κοινοτικών Επιστημών Υγείας και Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα, πρώην Υπεύθυνος Δημόσιας Υγείας στην επαρχία Μανιτόμπα και Ιατρικός Διευθυντής του Διεθνούς Κέντρου Μολυσματικών Νόσων.
«Δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο, τίποτα πουθενά κοντά σε αυτό. Δεν μιλώ για την πανδημία, επειδή έχω δει 30 τέτοιου είδους (πανδημίες), μία κάθε χρόνο. Ονομάζεται γρίπη. Και άλλοι ιοί αναπνευστικών ασθενειών, δεν γνωρίζουμε πάντα τι είναι. Αλλά δεν έχω δει ποτέ αυτή την αντίδραση και προσπαθώ να καταλάβω γιατί»
https://youtu.be/p_AyuhbnPOI

 Δρ. Ιωάννης Ιωαννίδης Καθηγητής Ιατρικής, Έρευνας και Πολιτικής για την Υγεία και της Βιοϊατρικής Επιστήμης Δεδομένων, στην
Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Stanford και καθηγητής Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο Stanford του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών Επιστημών και Επιστημών. Είναι διευθυντής του Κέντρου Ερευνών Πρόληψης του Στάνφορντ και συν-διευθυντής του Κέντρου Καινοτομίας Meta-Research στο Stanford (METRICS).
 «Εάν δεν γνωρίζαμε για έναν νέο ιό εκεί έξω και δεν είχαμε ελέγξει τα άτομα με δοκιμές PCR, ο αριθμός των συνολικών θανάτων που οφείλονται σε «ασθένεια που μοιάζει με γρίπη» δεν θα φαινόταν ασυνήθιστο φέτος. Το πολύ, ίσως να παρατηρούσαμε ότι η γρίπη αυτή τη σεζόν φαίνεται να είναι κάπως χειρότερη από το μέσο όρο»
(σημείωση: σχετικά με τον κ. Ιωαννίδη έχουμε ήδη κάνει ανάρτηση: Περί του lock-down ως ύστατη λύση σε χώρες της Ευρώπης* και όχι μόνο - "Πανδημία κορωνοϊού: Είμαστε μπροστά σε ένα φιάσκο; Καθώς η πανδημία του κορωνοϊού εξελίσσεται, λαμβάνουμε αποφάσεις χωρίς αξιόπιστα δεδομένα.")

 Ο Δρ Yoram Lass είναι ισραηλινός γιατρός, πολιτικός και πρώην Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας. Εργάστηκε επίσης ως Αναπληρωτής Κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ και στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 παρουσίασε την επιστημονική τηλεοπτική εκπομπή Tatzpit.
 «Η Ιταλία είναι γνωστή για την τεράστια νοσηρότητά της σε αναπνευστικά προβλήματα, περισσότερες από τρεις φορές σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Στις ΗΠΑ περίπου 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν σε μια κανονική εποχή της γρίπης και μέχρι στιγμής 40-50 άνθρωποι έχουν πεθάνει από τον κοροναϊό, οι περισσότεροι από αυτούς σε γηροκομείο στο Kirkland της Ουάσινγκτον.
Σε κάθε χώρα, περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από τακτική γρίπη σε σύγκριση με αυτούς που πεθαίνουν από τον κοροναϊό.
[… υπάρχει ένα πολύ καλό παράδειγμα που όλοι ξεχνάμε: τη γρίπη των χοίρων το 2009. Ήταν ένας ιός που έφτασε στον κόσμο από το Μεξικό και μέχρι σήμερα δεν υπάρχει εμβολιασμός εναντίον του. Αλλά τί? Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε Facebook ή εκεί ίσως ήταν, αλλά ήταν ακόμα στα σπάργανα. Ο κοροναϊός, αντίθετα, είναι ένας ιός με δημόσιες σχέσεις.
Όποιος πιστεύει ότι οι κυβερνήσεις τελειώνουν τους ιούς είναι λάθος.»

 Ο Δρ Yanis Roussel et. al. – Μια ομάδα ερευνητών από το Ινστιτούτο Νοσοκομειακής Κλινικής του Πανεπιστημίου της Μασσαλίας και το Institut de Recherche pour le Développement, Assistance Publique-Hôpitaux de Marseille, που διεξήγαγε μια μελέτη αξιολόγησης από ομοτίμους για τη θνησιμότητα από το Coronavirus για την κυβέρνηση της Γαλλίας στο πλαίσιο των «Επενδύσεων για το πρόγραμμα “Μέλλον”.
 « Το πρόβλημα του SARS-CoV-2 είναι πιθανώς υπερεκτιμημένο, δεδομένου ότι 2,6 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από αναπνευστικές λοιμώξεις κάθε χρόνο σε σύγκριση με λιγότερο από 4000 θανάτους για το SARS-CoV-2 τη στιγμή της συγγραφής»

Ο Δρ David Katz είναι Αμερικανός γιατρός και ιδρυτικός διευθυντής του Κέντρου Ερευνών Πρόληψης του Πανεπιστημίου Yale
«Είμαι βαθύτατα προβληματισμένος για το γεγονός ότι οι κοινωνικές, οικονομικές και δημόσιες συνέπειες αυτής της σχεδόν ολικής κατάρρευσης των κανονικών σχολείων ζωοτεχνίας και των επιχειρήσεων, που έχουν απαγορευτεί, θα είναι μακρόχρονη και καταστροφική, ενδεχομένως σοβαρότερη από το άμεσο αποτέλεσμα του ίδιου του ιού.
Η χρηματιστηριακή αγορά θα αναπηδήσει πίσω στο χρόνο, αλλά πολλές επιχειρήσεις δεν θα το κάνουν ποτέ. Η ανεργία, η φτώχεια και η απελπισία που πιθανόν να προκύψουν θα είναι πρώτης τάξεως πληγές για την δημόσια υγεία
»


τα αποσπάσματα προέρχονται από ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου