ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 20 Μαΐου 2018

H περίφημη διακήρυξη για την ανεξαρτησία του κυβερνοχώρου


 " Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του διαδικτύου είναι το κείμενο που επηρέασε την ιντερνετική κοινότητα όσο κανένα άλλο. Μολονότι γραμμένη το 1996, μια εποχή που το διαδίκτυο ήταν ακόμη στα πρώτα βήματά του, οι αρχές και οι στόχοι που ευαγγελίζεται είναι σήμερα πιο επίκαιροι παρά ποτέ. Κάθε λογής εξουσίες, κρατικές ή ιδιωτικές, επιχειρούν όλο και περισσότερο να χαλιναγωγήσουν τις ηλεκτρονικές μας επικοινωνίες και να αλλάξουν τον κατεξοχήν ελευθεριακό χαρακτήρα του κυβερνοχώρου σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον. Ο αντίρροπος αγώνας σε αυτές και η δόμηση μιας δίκαιης και ελεύθερης κοινωνίας της πληροφορίας δεν είναι υπόθεση μιας εκλεκτής κάστας τεχνολόγων. Είναι υπόθεση όλων μας. "
Από  εισαγωγή στο περίφημο κείμενο της "διακήρυξης για την ανεξαρτησία του κυβερνοχώρου", που θ' ακολουθήσει. Εισαγωγή που την βρήκαμε ΕΔΩ και μας εκφράζει απόλυτα, ωστόσο θεωρούμε χρήσιμο να
προσθέσουμε, συμπληρωματικά και τη συμβουλή του (αρχαίου, κι έχει τη σημασία του αυτό) Κινέζου φιλόσοφου Κομφούκιου, 551-479 π.Χ. : " Είμαστε πλούσιοι σε πληροφορία, αλλά φτωχοί σε χρόνο. Πρέπει να μάθουμε λοιπόν πώς να επιλέγουμε μόνο τα καλύτερα και τα πιο χρήσιμα για να τον αφιερώνουμε αποκλειστικά εκεί "
Το δε κείμενο του John Perry Barlow  παρατίθεται μεταφρασμένο έτσι όπως το δανειστήκαμε από το φανζίν chimeres



 " Προς τις κυβερνήσεις του Βιομηχανικού Κόσμου, προς εσάς τους κουρασμένους γίγαντες από δέρμα και ατσάλι, έρχομαι απ’ τον Κυβερνοχώρο, το νέο σπίτι του Νου. Εκ μέρους του μέλλοντος, ζητάω από εσάς του παρελθόντος να μας αφήσετε στην ησυχία μας. Δεν είστε ευπρόσδεκτοι ανάμεσα μας. Δεν έχετε κυριαρχία στα μέρη που βρισκόμαστε.

Δεν έχουμε εκλεγμένη κυβέρνηση, ούτε υπάρχει η πιθανότητα να έχουμε στο μέλλον, οπότε σας απευθύνομαι με μοναδική εξουσία όχι μεγαλύτερη απ’ αυτή που πηγάζει απ’ την ελευθερία.
Κηρύσσω τον παγκόσμιο κοινωνικό χώρο που χτίζουμε εκ φύσεως ανεξάρτητο απ’ την τυραννία που προσπαθείτε να μας επιβάλετε. Δεν έχετε κανένα ηθικό δικαίωμα να μας εξουσιάζετε ούτε κατέχετε κάποια μέθοδο επιβολής που θα έπρεπε πραγματικά να φοβόμαστε.

Οι κυβερνήσεις αντλούν την εξουσία τους απ’ τη συναίνεση των κυβερνόμενων. Δεν έχετε ζητήσει ή λάβει τη δική μας. Δεν σας προσκαλέσαμε. Δεν μας γνωρίζετε, ούτε γνωρίζετε τον κόσμο μας. Ο Κυβερνοχώρος δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία σας. Μην σκέφτεστε πως μπορείτε να τον χτίσετε, σαν να ήταν κάποιο δημόσιο κατασκευαστικό έργο. Δεν μπορείτε. Είναι μια πράξη της φύσης και αναπτύσσεται μέσα απ’ τις συλλογικές μας δράσεις.

Δεν έχετε εμπλακεί στην μεγάλη και συγκεντρωτική συζήτηση μας, ούτε έχετε δημιουργήσει τον πλούτο των αγορών μας. Δεν γνωρίζετε την κουλτούρα μας, την ηθική μας ή τους άγραφους κανόνες που ήδη παρέχουν στην κοινωνία μας μεγαλύτερη τάξη απ’ ό,τι θα μπορούσε να υπάρχει με οτιδήποτε προσπαθείτε να επιβάλετε.

Ισχυρίζεστε πως υπάρχουν προβλήματα μεταξύ μας που πρέπει να λύσετε. Χρησιμοποιείτε αυτό τον ισχυρισμό ως δικαιολογία για να εισβάλετε στις περιοχές μας. Πολλά απ’ αυτά τα προβλήματα δεν υπάρχουν. Εκεί που υπάρχουν πραγματικές συγκρούσεις, εκεί που υπάρχουν σφάλματα, θα τα αναγνωρίσουμε και θα τα αντιμετωπίσουμε με τα δικά μας μέσα. Διαμορφώνουμε το δικό μας Κοινωνικό Συμβόλαιο. Αυτή η κυβέρνηση θα αναδυθεί με βάση τις συνθήκες του δικού μας κόσμου, όχι του δικού σας. Ο κόσμος μας είναι διαφορετικός.

 Ο Κυβερνοχώρος αποτελείται από συναλλαγές, σχέσεις και σκέψεις, τοποθετημένες σαν ένα όρθιο κύμα στον ιστό των επικοινωνιών μας. Ο κόσμος μας είναι ένας κόσμος που είναι ταυτόχρονα παντού και πουθενά, αλλά δεν είναι εκεί που ζουν τα σώματα μας.

Δημιουργούμε έναν κόσμο στον οποίο μπορούν να μπουν όλοι, χωρίς προνόμια ή προκαταλήψεις που απορρέουν απ’ τη φυλή, την οικονομική δύναμη, τη στρατιωτική ισχύ ή την καταγωγή.

Δημιουργούμε έναν κόσμο όπου οποιοσδήποτε, οπουδήποτε, μπορεί να εκφράσει τις πεποιθήσεις του, όσο μοναδικές κι αν είναι, χωρίς τον φόβο να εξαναγκαστεί σε σιωπή ή συμμόρφωση.

Οι νομικές σας έννοιες για την ιδιοκτησία, την έκφραση, την ταυτότητα, την κίνηση και το γενικότερο πλαίσιο αυτών δεν έχουν εφαρμογή σε εμάς. Βασίζονται όλες στην ύλη, και δεν υπάρχει καθόλου ύλη εδώ.

Οι ταυτότητες μας δεν έχουν σώματα, οπότε, σε αντίθεση με εσάς, δεν μπορούμε να συμμορφωθούμε με φυσικό εξαναγκασμό. Πιστεύουμε πως μέσα απ’ την ηθική, το προσωπικό ενδιαφέρον και το κοινό καλό, η κυβέρνηση μας θα αναδυθεί. Οι ταυτότητες μας μπορεί να είναι διασκορπισμένες σε περιοχές μακριά από την δικαιοδοσία σας. Ο μόνος νόμος που θα αναγνωρίσουν οι επιμέρους κουλτούρες μας είναι ο Χρυσός Κανόνας. Ελπίζουμε πως θα καταφέρουμε να χτίσουμε τις λύσεις μας πάνω σ’ αυτή την αρχή. Αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε τις λύσεις που προσπαθείτε να επιβάλλετε.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχετε σήμερα δημιουργήσει ένα νόμο, το Telecommunications Reform Act, ο οποίος αναιρεί το ίδιο σας το Σύνταγμα και προσβάλει τα όνειρα των Jefferson,  Washington, Mill, Madison, DeToqueville και Brandeis. Αυτά τα όνειρα πρέπει τώρα να αναγεννηθούν μέσα μας.

Φοβάστε τα ίδια σας τα παιδιά, γιατί είναι γηγενείς σε έναν κόσμο που θα είστε για πάντα μετανάστες. Επειδή τους φοβάστε, εμπιστεύεστε τους γραφειοκρατικούς σας μηχανισμούς με την γονική ευθύνη που εσείς οι ίδιοι είστε αρκετά δειλοί να αντιμετωπίσετε. Στον κόσμο μας, όλα τα αισθήματα και εκφράσεις ανθρωπιάς, απ’ τα πιο ποταπά έως τα πιο εξευγενισμένα, είναι μέρη ενός αδιάλειπτου όλου, της παγκόσμιας συνεύρεσης των bits. Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τον αέρα που μπορεί να πνίξει απ’ τον αέρα που δίνει δύναμη στα φτερά να χτυπούν.

Σε Κίνα, Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία, Σιγκαπούρη, Ιταλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσπαθείτε να εκδιώξετε τον ιό της ελευθερίας τοποθετώντας φυλάκια στα σύνορα του Κυβερνοχώρου. Αυτά μπορεί να κρατήσουν μακριά τη μόλυνση για ένα μικρό διάστημα, αλλά δεν θα λειτουργήσουν σε έναν κόσμο που σύντομα θα καλυφθεί από μέσα μεταφοράς bits.

Οι συνεχώς και πιο απαρχαιωμένες βιομηχανίες πληροφορίες που έχετε θα διαιωνίσουν τον εαυτό τους προτείνοντας νόμους, στην Αμερική και παντού, που θα απαιτούν ακόμα και την ιδιοκτησία της ομιλίας σε όλο τον κόσμο. Αυτοί οι νόμοι θα διακηρύσσουν πως οι ιδέες είναι ένα ακόμα βιομηχανικό προϊόν, όχι πολύ διαφορετικό απ’ τον σίδηρο. Στον κόσμο μας, οτιδήποτε μπορεί να δημιουργήσει η ανθρώπινη νόηση μπορεί να αναπαραχθεί και να διανεμηθεί απεριόριστα χωρίς κόστος. Η παγκόσμια διαβίβαση σκέψης δεν απαιτεί πλέον τα εργοστάσια σας για να επιτευχθεί.

Αυτά τα όλο και αυξανόμενα εχθρικά και αποικιοκρατικά μέτρα, μας τοποθετούν στην ίδια θέση με όλους τους εραστές της ελευθερίας και του αυτο-προσδιορισμού που προηγήθηκαν, που έπρεπε να απορρίψουν την εξουσία απόμακρων και αδιαμόρφωτων δυνάμεων. Πρέπει να διακηρύξουμε τους εικονικούς μας εαυτούς ως απρόσβλητους απ’ την κυριαρχία σας, ακόμα κι αν συνεχίζουμε να συναινούμε στην εξουσία σας πάνω στα σώματα μας. Θα επεκτείνουμε τους εαυτούς μας κατά μήκος του Πλανήτη ώστε κανείς να μην μπορεί να συλλάβει τη σκέψη μας.

Θα δημιουργήσουμε έναν πολιτισμό του Νου στον Κυβερνοχώρο. Ίσως να είναι πιο ανθρώπινος και δίκαιος απ’ τον κόσμο που οι κυβερνήσεις σας έχουν φτιάξει.

Νταβός, Ελβετία, 8 Φλεβάρη, 1996.   " 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου