Tα όνειρα που μας σκοτώνουν είναι και τα καλύτερα που είχαμε ποτέ!

Σαν σχόλιο, στο τραγούδι που ακολουθεί...
...ένα σύνθημα παρμένο από τη σοφία του δρόμου, στις αστικές διαδρομές της μίζερης, άχρωμης, αμετανόητα υποκρίτριας, τηλεόπληκτης και ατάλαντης καθοδηγήτριας, χαφιεδολάγνας, αστυνομικής κι ανέραστης, χτικιάρας πραγματικότητας. Που πάσχει (ή έστω το προκρίνει και το εκτρέφει) από το σύνδρομο της αφαντασίας:

Και κάτι στιχάκια από ένα άλλο, επίσης  πολύ ιδιαίτερο τραγούδι:
" And I find it kind of funny
  I find it kind of sad
  The dreams in which I'm dying
  Are the best I've ever had "

 Kingeorge & Yponoia - S' ena oneiro, CD: San Irwes

" Όταν κλείνουν τα φώτα, η ψυχή σου κουρνιάζει
και στο σκοτάδι χορεύει με τις λέξεις
Ο ήχος των δεικτών την ύπαρξή σου βιάζει
Κι εσύ, θέλεις να τρέξεις
Και τότε εμφανίζονται μονοπάτια»

Στο μονοπάτι αρχικά εμφανίστηκε μια μάγισσα,
αόριστα ψιθύρισε πως άργησα,

ότι ο δρόμος των σκιών θα ναι μακρύς και γλυκός
και πως κάπου κάπου θα δακρύζει ο ουρανός.
Λίγο βιάστηκα για να βρεθώ σ ένα ξέφωτο
να δω μια μάχη ένα βράδυ αξημέρωτο
Είδα κάποιον να υψώνει ένα σπαθί μπροστά μου
και, ρίχνοντας το, να ψελλίζει τ όνομά μου.
Θυμήθηκα πολλά και δάκρυσα ασυναίσθητα,
κατάλαβα πως έπρεπε να φύγω και συνέχισα.
Στο διάβα μου αντίκρισα κρίνα λευκά,
προάγγελοι θανάτου στιχοισμένοι σε σειρά
και μια νεράιδα να λέει για μια ατέλειωτη έξη
που μου άφησε στα χείλη μια παράξενη γεύση.
Είδα προδότες σε κελιά, σε κατάσταση σήψης,
με λουκέτα φτιαγμένα από ενδόμυχες τύψεις.
Χάθηκαν. Και προχώρησα πιο πέρα,
ένας μάγος με φίλεψε μια γυάλινη σφαίρα
Τα μάτια του έχυσαν δυο σταγόνες δάκρια γνώριμες,
αλήτρες ανάσες από στιγμές πιο απόμερες.
Πήρα χρώματα και στα κέρναγα παντού
με το χρώμα της φωτιάς στο χρώμα του δειλινού
και με θυμάμαι να λέω πριν το σκοτάδι με βρει
Θέλω Απόψε Να Αγγίξω Την Ουράνια Σιωπή

Σ ένα όνειρο θα ζήσω τώρα πια
αφού ο κόσμος μου δεν σας βολεύει
εκεί που ακόμα υπάρχουν ξωτικά
κι ο άγγελος μου κάπου κάπου ζωντανεύει
Σ ένα όνειρο θα φύγω, θα χαθώ
κι όταν για μένα θα μιλάτε θα σωπαίνω,
θα σας κοιτάω από μακριά και θα γελώ
και ευτυχισμένος κάθε βράδυ θα πεθαίνω

Κι όμως με βρήκε το σκοτάδι, όρθιο ακόμα
να μαι μόνος, στης πανσέληνου το χρώμα.
Κάθε βήμα μου έμοιαζε πιο σκοτεινό
και στο βάθος θαρρώ αίμα έσταζε απ τον ουρανό.
Σαν παραμύθι ευχήθηκα να περάσει η ζωή μου
κι ιστορίες διάβαζα, να δω ποια μου ταιριάζει.
Σε πριγκίπισσα που κοιμόταν έδωσα το φιλί μου
κι όταν ξύπνησε άρχισε να ουρλιάζει.
Έσκυψα κεφάλι ίσως δάκρυσα πιο πέρα
στα μέρη που ποτέ δεν ξημέρωσε η μέρα
γιατί μαύρα δαιμόνια έκρυβαν τον ήλιο
ενώ ο χρόνος εξορίστηκε απ της νιότης το βασίλειο.
Εκεί στολίζονται τα δάση μόνο από ιτιές
που απ τη γέννηση τους έχουν έτοιμες θηλιές
πλεγμένες από ψέματα και όρκους πατημένους
κι οι μανδραγόρες χορεύουν κάτω από τους κρεμασμένους.
Κυνήγι μαγισσών γι αθάνατα ξόρκια.
Με πλησίασε μια κι είπε τα παρακάτω λόγια.
Κρύβω μέσα μου, λέει, μια άπ τις προφητείες :
Όπου δω ανατολή εκεί θα χρίζονται μεσσίες.
Σκέψεις βγαλμένες απ της ψυχής μου τα υπόγεια,
μ ένα μικρόφωνο θα βαφτιστούν υπόνοια
κι αύριο θα με βρει του ήλιου το γέρμα
μ ένα βέλος στη καρδιά, αντί στη φτέρνα.
'Άξαφνα χάθηκαν όλα, με την πρώτη ακτίνα από το φως
κι ο ουρανός μοιάζει τόσο μελαγχολικός.
Ας ήτανε το παραμύθι να μην τελείωνε νωρίτερα,
τα όνειρα που πεθαίνω για μένα είναι τα καλύτερα."

Θυμηθείτε και αυτό:

" Η μουσική! Νότες που κοινωνούν σ'ένα καθολικό μήνυμα μιας νέας ανάσας και χαράς για ζωή.
Εσύ, μόνο εσύ! Εαυτέ μου δίδαξέ μου να συνθέτω μια τέτοια μουσική! Αντηχεί στους ψιθύρους και ήχους των πιο ανείπωτων ονείρων, των πιο συναρπαστικών ιστοριών.
Έρχεται απ'τα σπλάχνα της γης, απ'τα δικά μας σπλάχνα! Στροβιλίζεται με τον αέρα, τη μεταφέρει η αστραπή. Σιγοτραγουδιέται από στόμα σε στόμα.
Ο σκοπός αυτός, ο αχαλίνωτα αφυπνιστικός ρυθμός, αυτό το τραγούδι! Το ξέρεις καλά κι ας πασχίζουν οι κλειδοκράτορες του κόσμου να το λησμονήσεις. Το ήξεραν κι άλλοι πριν από εσένα και θα το μάθουν και οι επόμενοι! Διαπερνάει τη ραχοκοκαλιά της φύσης, έτσι όπως τα μόρια των όντων πάλλονται στις γεμάτες χρώματα και φως δονήσεις...
Μία ακολουθία εσωτερικών κι εξωτερικών συχνοτήτων πολύ υψηλή!
Αναδύεται από βάθη χρόνων για να εμπνεύσει τους καλλιτέχνες-δημιουργούς των ελεύθερων καθάριων εποχών!"
από το Οι δικές μας "μουσικές" στις ολόδικιές μας φρέσκιες "μελωδίες"! του Ένοικου