όταν ο τοίχος "χαμογελά στοχαστικά":
Oι "Αρχές"! Δηλαδή οι μηχανισμοί που άρχουν, κυριαρχούν επί των "αρχόμενων", ενίοτε χωρίς οι ίδιες να σέβονται ούτε καν τις "αρχές" ή κατευθύνσεις που περιμένουν να τηρούνε τα ανθρώπινα αντικείμενα ιδιοκτησίας και αυθαιρεσίας των ρυθμιστών και αυτοανακηρυχθέντων κλειδοκρατόρων αυτού του κόσμου. Δηλαδή αυτών που ελέγχουν απόλυτα και χρησιμοποιούν κατά το δοκούν τις λεγόμενες "Αρχές".
Οι Αρχές λοιπόν πάντα έπαιρναν πολύ σοβαρά τον ρόλο που τους έχουν αναθέσει τα "μεγάλα @@".
Δηλαδή εκείνο του θεματοφύλακα του κοινωνικού μότο "ησυχία, τάξη κι ασφάλεια", το οποίο λειτουργεί σαν ελεγκτικό εργαλείο των αντανακλαστικών των μαζών. Και σε πιο ελεύθερη ή εμβριθή απόδοση θα μπορούσε να προσδιοριστεί και κάπως έτσι: βουβαμάρα νεκροταφείου - σιγή ασυρμάτου απέναντι στη σωρεία κοινωνικοπολιτικών στρεβλώσεων και τα μονίμως κοινωνικά κακώς κείμενα - "φοβού και τη σκιά σου κι εμπιστεύσου τον (εκάστοτε) νταβά σου".
Αν όμως διαθέτεις πλεόνασμα ανατρεπτικού χιούμορ (= ένα σπουδαίο όπλο αντίστασης & υπερπολύτιμο εργαλείο για να ανταπεξέλθεις σ'έναν αμετανόητα υποκριτικό, μαζοχιστικά φοβισμένο και φανατικά αυτοματοποιημένο και αφύσικο κόσμο), τότε...μπορείς να παίξεις λιγάκι με τις Αρχές, ακόμη κι όταν στριμώχνεσαι. Όχι για να κάνεις αυτές να γελάσουν (αυτό είναι σα να θες να γαργαλήσεις το Δράκουλα και ν'αναμένεις να μειδιάσουν τα χείλη με τους κυνόδοντες), αλλά για να γελάσεις εσύ. Γιατί σε τελική ανάλυση είναι όλα και όλοι τους για γέλια. Πολλά, τρελά, νευρικά, θορυβώδη, ενοχλητικά, ψυχοθεραπευτικά και σωτήρια, ακόμη κι αν σ'έχουν δεμένο στο τραπέζι του ηλεκτροσόκ ή σε απειλούν με σφιγμένη γροθιά αν δεν σταματήσεις....
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το περίφημο βιβλίο του Abbie Hoffman "Revolution for the hell of it" - στα ελληνικά "Η επανάσταση για την κάβλα της" σε μετάφραση Δημήτρη Φινινή κι εκδόσεις της Διεθνούς Βιβλιοθήκης:
" Οι ακροάσεις αναβλήθηκαν για την Πέμπτη και πήραμε εντολή να επιστρέψουμε στις 2 Δεκεμβρίου 1968, για τις απολογίες μας. Σκοπεύω να αποκαλύψω τα πάντα. Προειδοποιώ όμως την Επιτροπή ("Επιτροπή αντιαμερικανικών πράξεων") ότι θα υπάρχει συνεχές πρόβλημα με τη γλώσσα. Ζήτησα άδεια να φέρω στις ακροάσεις του Οκτωβρίου μια διερμηνέα, αλλά δεν μου δόσανε. Τέλος πάντων εγώ την έφερα, αλλά και πάλι ήταν δύσκολο να τους καταλάβω. Μίλαγαν για Μαρξ κι εγώ νόμιζα πως εννοούσαν τον Γκρούτσο (σημείωση: πρόκειται για έναν από τους αδελφούς Μαρξ, τους σπουδαίους Αμερικανούς κωμικούς της δεκαετίας του 1930, με το πηγαίο, ανατρεπτικό και σαφώς αναρχίζον χιούμορ - ψάξτε τις ταινίες τους!). Η διερμηνέας μου είπε: όχι, εννοούν τον Καρλ Μαρξ. Μίλαγαν για Λένιν και νόμιζα πως εννοούσαν τον Τζον Λέννον των Μπητλς. Η διερμηνέας μου είπε: Όχι, εννοούν τον τύπο που δεν έχει μικρό όνομα.
Ήταν όλα πολύ μπερδεμένα, αλλά τι να περιμένεις όταν ένας με χρωμοσωματική βλάβη συναντάει τους Δεινόσαυρους! Παρ'όλα αυτά, ένα πράγμα θα δηλώσω πριν ακόμη καταθέσω και αυτό είναι ότι: Δεν είμαι ούτε υπήρξα ποτέ μέλος της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Πράξεων"...
περί Abbie Hoffman περισσότερα εδώ:
Ένας επαναστάτης που τον καύλωνε η επανάσταση!
και Μαθήματα "ανορθόδοξης επαναστατικότητας" (ή "επαναστατικής γιορτής")
Oι "Αρχές"! Δηλαδή οι μηχανισμοί που άρχουν, κυριαρχούν επί των "αρχόμενων", ενίοτε χωρίς οι ίδιες να σέβονται ούτε καν τις "αρχές" ή κατευθύνσεις που περιμένουν να τηρούνε τα ανθρώπινα αντικείμενα ιδιοκτησίας και αυθαιρεσίας των ρυθμιστών και αυτοανακηρυχθέντων κλειδοκρατόρων αυτού του κόσμου. Δηλαδή αυτών που ελέγχουν απόλυτα και χρησιμοποιούν κατά το δοκούν τις λεγόμενες "Αρχές".
Οι Αρχές λοιπόν πάντα έπαιρναν πολύ σοβαρά τον ρόλο που τους έχουν αναθέσει τα "μεγάλα @@".
Δηλαδή εκείνο του θεματοφύλακα του κοινωνικού μότο "ησυχία, τάξη κι ασφάλεια", το οποίο λειτουργεί σαν ελεγκτικό εργαλείο των αντανακλαστικών των μαζών. Και σε πιο ελεύθερη ή εμβριθή απόδοση θα μπορούσε να προσδιοριστεί και κάπως έτσι: βουβαμάρα νεκροταφείου - σιγή ασυρμάτου απέναντι στη σωρεία κοινωνικοπολιτικών στρεβλώσεων και τα μονίμως κοινωνικά κακώς κείμενα - "φοβού και τη σκιά σου κι εμπιστεύσου τον (εκάστοτε) νταβά σου".
Αν όμως διαθέτεις πλεόνασμα ανατρεπτικού χιούμορ (= ένα σπουδαίο όπλο αντίστασης & υπερπολύτιμο εργαλείο για να ανταπεξέλθεις σ'έναν αμετανόητα υποκριτικό, μαζοχιστικά φοβισμένο και φανατικά αυτοματοποιημένο και αφύσικο κόσμο), τότε...μπορείς να παίξεις λιγάκι με τις Αρχές, ακόμη κι όταν στριμώχνεσαι. Όχι για να κάνεις αυτές να γελάσουν (αυτό είναι σα να θες να γαργαλήσεις το Δράκουλα και ν'αναμένεις να μειδιάσουν τα χείλη με τους κυνόδοντες), αλλά για να γελάσεις εσύ. Γιατί σε τελική ανάλυση είναι όλα και όλοι τους για γέλια. Πολλά, τρελά, νευρικά, θορυβώδη, ενοχλητικά, ψυχοθεραπευτικά και σωτήρια, ακόμη κι αν σ'έχουν δεμένο στο τραπέζι του ηλεκτροσόκ ή σε απειλούν με σφιγμένη γροθιά αν δεν σταματήσεις....
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το περίφημο βιβλίο του Abbie Hoffman "Revolution for the hell of it" - στα ελληνικά "Η επανάσταση για την κάβλα της" σε μετάφραση Δημήτρη Φινινή κι εκδόσεις της Διεθνούς Βιβλιοθήκης:
Ήταν όλα πολύ μπερδεμένα, αλλά τι να περιμένεις όταν ένας με χρωμοσωματική βλάβη συναντάει τους Δεινόσαυρους! Παρ'όλα αυτά, ένα πράγμα θα δηλώσω πριν ακόμη καταθέσω και αυτό είναι ότι: Δεν είμαι ούτε υπήρξα ποτέ μέλος της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Πράξεων"...
περί Abbie Hoffman περισσότερα εδώ:
Ένας επαναστάτης που τον καύλωνε η επανάσταση!
και Μαθήματα "ανορθόδοξης επαναστατικότητας" (ή "επαναστατικής γιορτής")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου