Ο υψηλόβαθμος υπάλληλος της ελληνικής έκδοσης της μεγάλης ασιατικής πολυεθνικής εταιρείας, μέσα στις πρώτες παγκοσμίως στον τομέα που δραστηριοποιείται, κοίταξε την κάρτα που τον είχε εφοδιάσει η εταιρεία του. Δεν σου γέμιζε το μάτι, δεν είχε σχεδόν τίποτε γραμμένο απάνω της και συνάμα είχε τα πάντα. Μέσα της. Για αυτόν και τη ζωή του. Τους αριθμούς που προσδιόριζαν και διαμόρφωναν την επαγγελματική και κοινωνική ζωή του σε κάθε της πτυχή.
Ξεφύσηξε. "Για σκέψου, αυτό είμαι εγώ! Δεν μπορώ να αγοράσω ούτε έναν καφέ εντός των συνόρων της εταιρικής μου φωλιάς, ή ιδιωτικής μικρής σχεδόν χώρας, αν δεν επιδείξω αυτό. Το γαμημένο! Απαιτείται και το δακτυλικό μου αποτύπωμα, ώστε αν μου την κλέψει κανείς να του είναι άχρηστο τελείως! Βιομετρική ασφάλεια, λένε! Και γαμώ το φακέλωμα! Κι αυτό είναι το μέλλον! Που ήδη εμπεδώνεται και ξεκινάει από τις μεγάλες εταιρείες και τις χιλιάδες των υπαλλήλων τους. Έτσι όπως το πάνε και με την αβάντα των πολιτικών αριστερών και μη, σύντομα κανείς δεν θα μπορεί να υπάρχει χωρίς τις κωλοκάρτες αυτές και να πληρώνεται και να καταναλώνει και να μην ξέρουν πού βρίσκεται και τι κάνει αυτοί που θέλουν να ξέρουν".
Έριξε πάλι μια γρήγορη ματιά στη λίστα με τους υποψηφίους που του είχε δώσει να μελετήσει και στο σπίτι ο direct manager της εταιρείας, για τη θέση η οποία είχε αδειάσει λόγω απόλυσης.
"Μαλακίες!" σκέφτηκε φωναχτά. "Τι πτυχία και μεταπτυχιακά! Αυτό που μετράει στο marketing είναι το πόσο λαμόγιο είσαι, πόσο κωλογλείφτης και να ξέρεις από πού τα παίρνεις και πού τα δίνεις! Άσε που πρέπει να πέσει και ψάξιμο στα ποσταρίσματα του κάθε υποψήφιου στο facebook ή τα tweets του! Tι; Δεν έχεις facebook μαλάκα μου και μας ζητάς δουλειά λέγοντάς μας τα προσόντα σου; Χεστήκαμε! Το προφίλ σου ποιο είναι, πού κάνεις like; Πώς; Δεν έχεις facebook; Δεν υπάρχεις τότε, φιλαράκο! Σε τι κόσμο νομίζεις ότι ζεις και θες να σταδιοδρομήσεις; Δεν ξέρεις ότι το twitter και το facebook χρηματοδοτούνται από τις μεγάλες εταιρείες για απόλυτα συγκεκριμένους λόγους; Ας πρόσεχες μαλάκα μου!"
Πήρε μια ανάσα, λιγάκι τρομαγμένος και ο ίδιος από το παραλήρημά του, κάτι σαν έκρηξη ειλικρίνειας. Αλλά απέναντι σε ποιον; Η γυναίκα και το παιδί του κοιμούνταν. Στον εαυτό του;
"Πού θα τον πάει τον σχιστομάτη διευθυντή άραγε για φαγητό ο άλλος;" Συνέχισε τις σκέψεις του, για τον direct manager που υποδέχτηκε τον υψηλό Ασιάτη αξιωματούχο, ο οποίος είχε έρθει στη χώρα. "Και πού να'ξερε ο μεγάλος (μιλώντας για το διευθυντικό στέλεχος που είχε έρθει να ελέγξει τους ντόπιους στη δούλεψη της φημισμένης πολυεθνικής) ότι ο δικός μας, που θα τον τραπεζώσει σήμερα και για επιδόρπιο θα του φέρει κανένα ακριβοπληρωμένο γκομενάκι, έχει κάνει τις κρυφοπουστιές του, παραβιάζοντας τον κοινοτικό νόμο περί χειραγώγησης της αγοράς. Χα! Αλλά αυτοί οι Ασιάτες είναι περίπτωση. Σου λένε με τον τρόπο τους: κάνε ό,τι θέλεις αρκεί να μην το μάθω εγώ, γιατί αν τύχει από κάρφωμα, κάτι καθόλου σπάνιο, ή από υποψία σοβαρή να το μάθω, τότε είσαι τελειωμένος!"
Έκανε μια παύση στις σκέψεις του για να χώσει την κάρτα που ως τότε κρατούσε στο χέρι μέσα στο πορτοφόλι. "Αλλά, από την άλλη τα αφεντικά από μακριά, γνωρίζοντας ότι εσύ βγάζεις 10 και κρατάς 8 ή 9 είναι ευχαριστημένα, γιατί έχουν κέρδος +1 ή +2. Ε! βέβαια, με τέτοιο τζίρο που κάνουμε το χρόνο!"
Και τότε θυμήθηκε την εκκρεμότητα.
"Α! να μην ξεχάσω να βάλω μονάδες στην κάρτα του παιδιού, που χρησιμοποιεί στο σχολείο του. Αυτό όμως θα πει σοβαρό κι ονομαστό σχολείο, στο πνεύμα μέσα των αγορών. Προετοιμάζουν τους μαθητές για το αύριο, με το να χρησιμοποιούν μόνο κάρτες για ό,τι αγοράζουν στο κυλικείο ή στο κατάστημα που λειτουργεί εντός του σχολείου. Αλλά...μήπως αυτό δεν κάνει και το σχολείο μια μίνι-εταιρεία; Στην υπηρεσία των μεγάλων εταιρειών; Που...που σε τελική τι είναι; Ολοκληρωτικοί θεσμοί!"
Η διαπίστωση αυτή δεν ήταν φυσικά κάτι καινούργιο γι'αυτόν. Ήξερε καλά πού βρισκόταν. Για λίγο ξεκίνησε να σκέφτεται αν για το παιδί του ήταν καλό να ενσωματωθεί από τόσο μικρό στις ψυχρές λογικές και απαιτήσεις των αγορών. Αναστέναξε και πάλι. "Ουφ! Δεν βαριέσαι! Καλύτερα να μάθει να ελίσσεται από μικρό. Ας αφήσω το διαλογισμό κι ας ρίξω και πάλι μια ματιά στο ιντερνετικό προφίλ των υποψηφίων"...
μια ιστορία φαντασίας του οπισθοδρομικού ανιχνευτή
(και η όποια ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι..(;).συμπτωματική)
(και η όποια ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι..(;).συμπτωματική)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου