" Tα προαπαιτούμενα είναι ένας κατάλογος κτηνωδιών ". Από πρόσφατη δημοσίευση του γερμανικού περιοδικού der spiegel για τα "μέτρα διάσωσης"
Tι θα μπορούσα να πω κι εγώ για την "εθνική τρέλα" μέσα στην "ευρωπαϊκή τρέλα"; Μήπως ότι σου'λεγα κάποια πράγματα πριν από λίγο καιρό;-Η "αριστερά" ήρθε- η ελπίδα έφυγε;
Και τι σημασία έχουν οι επισημάνσεις για την επερχόμενη τραγωδία, όταν ήδη ξεκινούν να "τρέχουν" αυτά που συμφωνούνται σε "διαπραγματεύσεις ζωής και θανάτου", που επιλέγουν να προκρίνουν το δεύτερο και να θάψουν το πρώτο! Σε επίπεδο ενός ολόκληρου λαού! Που προσφάτως ζητήθηκε από την κυβέρνηση η συμμετοχή του σ'έναν ξεχασμένο αμεσοδημοκρατικό θεσμό και η θαρραλέα απάντησή του, παρά τις αντιξοότητες και την τεράστια προπαγάνδα, θα έδινε σε αυτήν τη στήριξη να διαπραγματευτεί για κάτι καλύτερο από αυτό που απέρριψε με το "όχι" της η κοινωνία. Για να εισπράξει ως επιβράβευση αυτός όλος ο κόσμος που αναθάρρησε και έστηνε και λαϊκά πανηγύρια στο Σύνταγμα -το βράδυ της επικράτησης του "όχι"- ένα μεγαλοπρεπέστατο και ενδοτικότατο "ναι" σε όλα από αυτούς που τους έβαλε πλάτη με τη στάση του ενάντια στο "ναι". Εκείνο της παράδοσης στην ταπεινωτική υποταγή και λεηλασία.
Και να του λένε μετά κι ότι "μια καλή μέρα ξημερώνει για την Ευρώπη", αλλά μην αναλύοντας κατά πόσο για το δικό του τόπο ισχύει αυτό με μια χειρότερη συμφωνία σε σχέση με εκείνη που απέρριψε.
Μιλάμε δηλαδή για τρέλα, για σουρεαλιστικές σχεδόν καταστάσεις που πιθανώς να ενέπνεαν τον Ιονέσκο να γράψει την επόμενη μεγάλη επιτυχία του "θεάτρου του παραλόγου"!
Μόνο που αυτή η παράνοια έχει βαρύ κόστος στην καλή υγεία και ψυχική κατάσταση πάρα πολλών ανθρώπων.
Η κυβέρνηση αυτή δεν είναι υπόλογη επειδή έδωσε αφειδώς πληθώρα υποσχέσεων και ανέλαβε δεσμεύσεις που δεν μπορούσε απλώς ή δεν είχε την πραγματική διάθεση εκ των προτέρων να τηρήσει. Το εμπόριο ελπίδας αποτελεί τη συνηθέστερη πρακτική της πολιτικής. Η κυβέρνηση αυτή είναι πολύ περισσότερο υπόλογη γιατί έπαιξε ανέντιμα και ανήθικα με την απογοήτευση, την ταλαιπωρία, τα παθήματα, τις κακουχίες, τις αγωνίες και τη λαχτάρα ενός λαού για μια αχτίδα φωτός και γενναιότητας από την πλευρά της ηγεσίας του. Η οποία αφού του δημιούργησε ψευδαισθήσεις και κίβδηλες εντυπώσεις εμπιστοσύνης σε δημοκρατικούς θεσμούς και υπερασπιστές των συμφερόντων του, σύροντάς τον σ'ένα δημοψήφισμα που αποτέλεσε στις συνειδήσεις και μετρητή συλλογικού σθένους και αυτοσεβασμού, στη συνέχεια συμπεριφέρθηκε σαν κοινός απατεώνας. Αποσπώντας από τους ανθρώπους ενέργεια και συναισθήματα και φυσικά χρήμα που δεσμεύτηκε και αποδίδοντάς τους όχι το αντάλλαγμα το οποίο υποσχέθηκε για άλλη μια φορά. Αλλά ανταμοίβοντάς τους με το γύρισμα της πλάτης και την εγκατάλειψη στη νεοφιλελεύθερη ζούγκλα των αδίστακτων θηρευτών και του δικαίου τους.
Η πολιτική αυτή ηγεσία είναι πρώτιστα υπόλογη για πλήρη έλλειψη αρχών, αυτές τις "αριστερές αρχές" που κάθε τόσο επικαλούνταν και που ως αποτέλεσμα είχαν τελικά τη μαζική εξαπάτηση. Και για το πιο κυνικό και σαδιστικό, όπως εξελίχτηκε, τσαλαπάτημα των όποιων ελπίδων καλλιέργησε ως κυρίαρχο μότο της στην κοινωνία και τα πιο αδύναμα στρώματά της, για κάτι έστω και μια ιδέα διαφορετικό τηρουμένων και των αναλογιών. Κρίμα!
Κι αυτό είναι που δεν θα της συγχωρέσει ούτε η Ιστορία ούτε οι άνθρωποι.
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου