ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

" ώστε ήρθαν τα χριστούγεννα κι εσύ τι έχεις κάνει;" (γιορτινή επιστολή)

Ένα παλιότερο άρθρο από εμάς που αναδημοσιεύουμε, με κάποιες λίγες προσθαφαιρέσεις, καθώς μας εκφράζει το ίδιο ή και περισσότερο ακόμη, σε σχέση με τα προπέρσινα χριστούγεννα (που είχε πρωτοδημοσιευτεί) και την "περιρρέουσα ατμόσφαιρά τους"...


Συνδέστε το και με αυτό το άρθρο: Στις κοινωνίες της κανονικότητας και τις επερχόμενες εορτές της αγάπης δεν υπάρχει τίποτε το κανονικό!
Καθώς και με αυτή την ιστορία:
Χριστούγεννα στα χαρακώματα κάποιου παγκόσμιου πολέμου
Κι ας μη λησμονούμε κι αυτό, σα διαρκή συναγερμό:
 Το τέλος της αθωότητας..

" ώστε ήρθαν τα χριστούγεννα κι εσύ τι έχεις κάνει;" (γιορτινή επιστολή)

του ανιχνευτή

"...so this is christmas and what have you done? "

...που λέει και το γνωστό τραγούδι του μακαρίτη Τζον Λέννον.

" ώστε ήρθαν τα χριστούγεννα κι εσύ τι έχεις κάνει;"

...επέτρεψέ μου να σου θυμίσω εγώ τι έχεις κάνει ως τώρα και (εξαιτίας και της δικής σου ανοχής, συνενοχής και αδιαφορίας) σε τι είδους χωρόχρονο ζεις και κινείσαι, σαν να περπατάς με κλειστά μάτια και γι'αυτό οι άλλοι γύρω σου γίνονται τόσο εκπληκτικά αόρατοι! Αλλά θυμίζεις και το γνωστό βατραχάκι του πειράματος που ενώ το σιγοβράζουν στο καυτό νερό, εκείνο προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του πως αυτή η αίσθηση τσουρουφλίσματος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ και όταν πια έχει γίνει φλαμπέ, κάτι σαν τις μεσαιωνικές πυρές της θρησκείας της αγάπης, είναι πολύ αργά για ν'αντιδράσει και να πηδήξει έξω απ'την κατσαρόλα...


Σε προειδοποιώ όμως:
 αυτό το κείμενο απευθύνεται σ'εσένα φιλήσυχε και νομιμόφρονα νοικοκύρη (μικρο)αστέ, που ψηφίζεις τους κοινούς απατεώνες σου για να δικαιολογήσεις  την ατάκα "έχουμε δημοκρατία"... Γιατί αν τελικά οι ραγδαία κι ανελέητα νοσηρές ολόγυρα καταστάσεις σε αναγκάσουν να παραδεχτείς το αντίθετο; Τότε σημαίνει ή ότι το γουστάρεις ή ότι πρέπει να βγεις στους δρόμους και ν'αγωνιστείς με νύχια και με δόντια για την ανατροπή του παλιού και νοσηρού, τη σύνθεση και τη δημιουργία κάτι αυθεντικού κι ελπιδοφόρα καινούργιου...Κι εσύ δεν είσαι για τέτοια, ας τρέξουν άλλοι, έτσι; Που οργανώνεσαι σε κώ(ό)ματα, ακόμη και με προοδευτικό-αγωνιστικό μανδύα, αλλά αν σου πετάξουν οι "κύρηδές σου" ένα κοκαλάκι ξεχνάς όλη τη θεωρία σου και βολεύεις την αφεντιά σου και τα βλαστάρια σου... Έστω κι αν πατήσεις επί πτωμάτων, έστω κι αν χαντακωθούν κάποιοι άλλοι πιο άξιοι.
 Εσύ, που ανησυχείς για την αδυναμία πληρωμής των (παρανοϊκά και ενάντια σε κάθε σοβαρή οικονομική επιστημονική μελέτη) φόρων, που συγχρόνως αποκαλείς ληστρικούς & παράλογους... Αλλά ποτέ δεν σου πέρασε απ'το μυαλό να ΜΗ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΜΙΑ, παρακινώντας και άλλους να το κάνουν (κάτι που προϋποθέτει ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ, ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΩΝ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ έμπρακτη) και καθιστώντας τους εξόφθαλμα αντιλαϊκούς νόμους τους κενούς γράμματος, με τη μη εφαρμογή τους από την πλειοψηφία των (συνειδητοποιημένων) πολιτών! Αλλά ΦΟΒΑΣΑΙ κι ας το δικαιολογείς με τόσες μυξοδικαιολογίες: " θα πάω φυλακή" (λες και μπορούν να φυλακίσουν εκατομμύρια ανυπάκουους πολίτες! ή μήπως θα καταρρεύσουν σαν τραπουλόχαρτα;), "αφού οι άλλοι συμμορφώνονται, εγώ θα βγάλω το φίδι απ΄την τρύπα;", "αφού εμείς τους ψηφίσαμε!"...
1ον: ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, αλλά η μειοψηφία ΕΣΕΙΣ και 2ον: κι εσείς που τους ψηφίσατε (και τους λουστήκαμε κι εμείς) το κάνατε ξανά και ξανά για να σας κάνουν αυτά που σας κάνουν; Χωρίς να έχετε την πραγματική πρόσβαση και συλλογική συμμετοχή στις διαδικασίες διακυβέρνησής σας; Τότε ή είστε αθεράπευτα μαζοχιστές, αθεράπευτα λοβοτομημένοι, άρα ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ για τους υπόλοιπους ή εξαπατηθήκατε-ω!τι έκπληξη-για άλλη μια φορά και αντί να τους στείλετε στο διάβολο κι ακόμα παραπέρα, κάθεστε και περιμένετε το τσεκούρι του δήμιου να σας πάρει το "δημοκρατικό" σας κεφάλι...Και οι έννοιες ΑΥΤΟΘΕΣΜΙΣΗ, ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ σας φαντάζουν σαν προτάσεις για αποικισμό του διαστήματος, έτσι; Τα πάντα στα αποδεδειγμένα βρώμικα ή ύποπτα χέρια των "ειδικών"-"πληρεξούσιών σας", αρκεί να μην έχετε εσείς την ευθύνη, ε; ΚΙ ΟΜΩΣ...ΤΗΝ ΕΧΕΤΕ!
Η ΟΥ-ΤΟΠΙΑ ΕΙΝ'ΕΔΩ!

 Ήδη έχω αρχίσει να γίνομαι δυσάρεστος για κάποιους ή και μίζερος ; (άλλη μια trendy λέξη,ανέκαθεν, για να κρυβόμαστε από τα χάλια μας, την πραγματική μιζέρια) Γιορτινές μέρες δεν κάνει... Ναι! ο παραλογισμός και η εθελοτυφλία χρειάζονται συχνά και "ιλλουστρασιόν εορταστικό περίβλημα", το οποίο όμως δεν επαρκεί να ντύσει όλους...

Εσύ όμως, θα δανειστείς ίσως... για άλλη μια φορά;
Κι ας αναγκάστηκες ίσως να παραδώσεις τις πινακίδες του Ι.Χ. σου γιατί και με τα τέλη και τα τεκμήρια και με τα μαχαίρια παντού να στοχεύουν τις δικές σου πλάτες και της οικογένειάς σου, δεν σε παίρνει πια. Εδώ δεν ξέρεις αν αύριο έχεις σπίτι ή προστεθείς στις δεκάδες χιλιάδες πια των αστέγων. Έτσι! "Για να γίνει το χρέος βιώσιμο και "για να σωθεί η χώρα". Πάντως θα πάρεις τα όποια απαραίτητα δώρα για τα προσφιλή πρόσωπα του μικρόκοσμού σου (ποιος νοιάζεται για τους άλλους κι ας δυστυχούν μέχρι φρίκης κι ας είναι τούτες οι μέρες "μέρες της αγάπης") και προπάντων ΘΑ ΑΝΤΑΛΛΑΞΕΙΣ ΕΥΧΕΣ! Τις πιο πολλές μέσω SMS με το ντιζαϊνάτο κινητό, γιατί η ομιλία χρεώνει και θα λες πράγματα που απλά ΠΡΕΠΕΙ να λες αυτές τις μέρες. Κι ας σου φωνάζει όλο το σύμπαν ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ αυτή η αισχρή κατάσταση, που μόνο με συμπόνια κι αγάπη δεν έχει σχέση: και για το μέλλον το δικό σου και της οικογένειάς σου, κρετίνε, και για των άλλων ανθρώπων. Αυτών όλων που από μικρό σε δίδαξαν να παρακάμπτεις ελέω ανταγωνισμού και συνταγών επιτυχίας και για το μέλλον του πλανήτη ολόκληρου και της βιωσιμότητάς του... Αν δεν αλλάξει αυτό το καρκίνωμα της σωρείας αντιλήψεων του αφύσικου σύγχρονου τρόπου ζωής!


  Σου προτείνω, λοιπόν, κάποιες εναλλακτικές ευχές:


  • Για ποια "ειρήνη" θα ευχηθείς; Αυτή που προωθείται παγκοσμίως, με τους σιδερόφρακτους μπάτσους να σακατεύουν στους δρόμους όποιους τολμούν να ζητούν τ'αυτονόητα, με τους φασίστες να τσακίζουν όποιον μιλάει άλλη γλώσσα ή φαίνεται διαφορετικός; Αυτή που σχεδιάστηκε μέσα από εισβολές σε Ιράκ κι Αφγανιστάν, βομβαρδισμούς σε Σερβίες, επιθέσεις σε Δίδυμους Πύργους (με συντριπτικές πια ενδείξεις για "δουλειά από μέσα", με συνέπεια τη γνωστή αστυνομοκρατούμενη σάρωση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών), πριμοδοτούμενες από Δυτικούς μηχανισμούς αποσταθεροποίησης εμφύλιους στη Συρία και σχεδιαζόμενο ντου στο Ιράν, προωθούμενη χρόνια εξαθλίωση και ανελέητες σφαγές αμάχων στην Παλαιστίνη από τους απόγονους του ναζιστικού ολοκαυτώματος, σενάρια για παγκόσμιες συρράξεις και απειλές για όποιον σηκώσει κεφάλι; Καλύτερα λοιπόν να το θέσεις έτσι: " εύχομαι ό,τι κι αν γίνει να επιβιώσετε αρτιμελείς και έχει ο θεός..."(ο ιουδαιοχριστιανικός Γιαχβέ δηλ. που είναι ίδιος με των Εβραίων, οπότε γιατί δεν τα βρίσκουν και να αδελφοποιηθούν κι επίσημα με κάποιο τρόπο οι δυο τόσο "φιλεύσπλαχνοι" μονοθεϊσμοί;)
  • Και βέβαια θα μιλήσεις για "αγάπη", σαν καθωσπρέπει χριστιανός, άσχετα αν οι πράξεις σου δεν συμβαδίζουν ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ με τις 10 εντολές του Χριστού (οπότε ποιος ο λόγος να λέγεσαι χριστιανός; ή μήπως προτιμάς το "ψιλοχριστιανός;"). Που είτε τις αγνοείς παντελώς είτε τις αντικαθιστάς με δικές σου επινοήσεις, τόσο σε επίπεδο ατόμου όσο και κοινωνίας ή κράτους ολόκληρου. Βέβαια, αυτές τις μέρες μπορεί και να δώσεις και κάνα ευρουδάκι σε κανέναν ετοιμοθάνατο σχεδόν από το κρύο άστεγο, κάνοντας το χριστιανικό σου καθήκον που ισχύει μόνο για τις γιορτές! Σιγά μη σκεφτείς ότι αν η ύπαρξη αστέγων, κι ανθρώπων που φυτοζωούν κάτω απ'το όριο της φτώχιας, εκφράζει τον βαθμό "πολιτισμού" μιας κοινωνίας, σύμφωνα με το νόμο αιτίας-αποτελέσματος, τότε επιβάλλεται ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΝΕΡΓΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ να αντιμετωπιστεί αυτό το επονείδιστο πρόβλημα. Στις δομικές του διαστάσεις και πραγματικές του ρίζες. Γιατί ΑΓΑΠΗ φίλε μου σημαίνει ΕΥΘΥΝΗ και ΑΔΟΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ! Σ'έναν κόσμο 6 δισεκατομμυρίων περίπου, με τα 5,5 δισ. φτωχούς, τα 2,2 δισ.να τη βγάζουν με 1 ευρώ τη μέρα, 600εκ. παιδιά στα πρόθυρα του θανάτου και 250 εκ. παιδιά σε συνθήκες δουλείας εκ των οποίων 27 εκ. επισήμως σκλάβους κι ας καταργήθηκε η δουλεία! Οπότε, καλύτερα να το θέσεις έτσι: " να έχετε αγάπη μέσα σας, αλλά μη το παρακάνετε κιόλας! Πάνω απ'όλα ο εαυτός μας! Βέβαια, οι δικοί μας άνθρωποι να μας αγαπούν βρέξει-χιονίσει, ό,τι κι αν είμαστε, ό,τι κι αν (τους) κάνουμε!"
Έτσι θέλουν και πασχίζουν με κάθε μέσο και μηχανισμό να είμαστε, όπως επισημαίνει κι Ο Ένοικος: Η υπνωτισμένη "ελεύθερη βούληση" του πολίτη-πελάτη και μόνιμα θύματος
Όπως επίσης:  Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από πάσης φύσεως "ειδικούς" αλλά από τα "φόβητρά της"!

Να χαίρεσαι λοιπόν τις "γιορτές" σου  και μη φοβάσαι: "έχει ο θεός!" Αλλά, αν θες και τη δική μου ευχή, μια και αλλάζει ο χρόνος (ξέρεις εσύ, θα έχει την τιμητική της η ατάκα "κάθε πέρυσι και καλύτερα" αλλά καμιά πρόταση σοβαρή για του χρόνου, έτσι; ευτυχώς "έχει πάλι αυτός ο θεός!") και αυτό σηματοδοτεί... Το πέρασμα σε μια νέα αρχή ή ένα νέο- ίσως και χειρότερο-τέλμα ή στο πουθενά ή παντού ή εκεί που θέλουν αυτοί ή σ'αυτά που θα χαράξουμε και θα στήσουμε εμείς ή σε μια εκφυλιστικά πλέον άρρωστη ή σε μια ζωογόνο ανθρωποκεντρική νοοτροπία ή στα σκοτάδια της απόλυτης πνευματικής και υλικής σκλαβιάς ή  στο φως των πιο ελεύθερων ανοιχτών πεδίων...


...Θα σου αφιερώσω απλά το παρακάτω τραγούδι και να ελπίσω σε ριζικές αλλαγές νοοτροπίας, εδώ που φτάσαμε κι εκεί που μας προορίζουν να καταλήξουμε και με τη...βούλα των "αγορών" που δεν χωρούν ανθρώπους και πραγματικές ανάγκες τους! Και να ευχηθώ επίσης μια ριζική "μετατόπιση" της αντίληψης των πραγμάτων κι αυθόρμητα συνειδητοποιημένους αγώνες, που θέτουν ως πρώτιστο μέλημα τον ΑΝΘΡΩΠΟ! Όχι ως δίποδο αμνό, με λογής τσελιγκάδες και τσοπανόπουλα πάνω (και "μέσα") στο κεφάλι του, αλλά ως πραγματικά χειραφετημένου κι όχι ως ηθικά υποχρεωμένου στο όνομα οποιασδήποτε "στράτευσης", ανεξάρτητου πλάσματος. Αγώνες "χτισμένους" με δομικά υλικά τα οποία παράγονται στο εργαστήρι της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ! Που είναι γέννημα της ΑΥΤΟΕΠΙΓΝΩΣΗΣ μιας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ...Του μόνου καθοδηγητή που μπορεί να εμπιστευτεί ένα ανθρώπινο ον στην πορεία του προς την ολοκλήρωσή του!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου