ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Ξεκινώντας για όλα όσα νομίζαμε πως ήταν πέρα από τις δυνάμεις μας...

(το παρακάτω βίντεο, με τα συνοδευτικά από κάτω δικά μου σχόλια, το δανείστηκα από τη σελίδα του μπλογκ με τιτλο "ΔΟΝΗΣΕΙΣ" ώστε να το χρησιμοποιήσω ως εφαλτήριο ερέθισμα για μια σειρά σκέψεων...)


Ο Tom Morello (πασίγνωστος από τους πολιτικοποιημένους δυναμίτες Rage against the Machine) εδώ ως Nightwatchman μας εξηγεί πως κι ένας μόνο αποφασισμένος & συνειδητοποιημένος άνθρωπος μπορεί να "αλώσει την παγκόσμια φυλακή", σε κάθε γωνιά της και να ανάψει σαν μαγική σπίθα τις φλόγες του αγώνα στις καρδιές των ανθρώπων!

Λοιπόν:

Τίποτα δεν έχει ακόμα χαθεί, σκέψου πόσα είναι να κερδηθούν... Κι αν οι παγίδες μοιάζουν αξεπέραστες, αν το μέγεθος των "μπάζων" μέσα στη ζωή και το μυαλό μας θυμίζουν πύργο της Βαβέλ κι αν όσα οι "κουκλοπαίχτες" μας δίδαξαν να μας χωρίζουν(θεωρώντας μας άνοες μαριονέτες) μοιάζουν ριζωμένα ως το μεδούλι της ανθρώπινης ύπαρξης...(ΝΕΚΡΟΣ) Εγώ σου λέω ότι όλα αυτά ΔΕΝ υπάρχουν πραγματικά, είναι μόνο σκοτεινές σκιές που μας ακολουθούν σε κάθε βήμα επειδή είχαμε συνηθίσει να περπατάμε με τα μάτια κλειστά! Όλα διαλύονται σαν σκόνη στην πνοή των πιο ισχυρών ανέμων (...λόγια των ανέμων), όλα εξαλείφονται και γίνονται μέρος της πιο μακρινής λήθης (Ετούτα όλα...)...Όταν αποφασίζουμε να Υπάρξουμε από την αρχή, να νιώσουμε ζωντανοί και συνδεδεμένοι με τον ίδιο τον πυρήνα του θαύματος που λέγεται ζωή! ΖΩΗ ΡΕ! Πόσο αυθεντική, πόσο ουσιαστική είναι όταν έχει να κάνει μόνο με την...επιβίωση;
( Η Φωνή που δίνει λαλιά στις φωνές μας!)

Όπου ακόμα και η μοναξιά (Το προσωπικό μου "κουκούλι") μπορεί ν'αποτελέσει μια ευκαιρία για μια άλλη αλληλεπίδραση, διαφορετικών κραδασμών, έξω από τις συνηθισμένες συμβάσεις συνεύρεσης κι επαφής μεταξύ των ανθρώπων. Εκεί όπου σκοντάφτεις πάνω τους και πνίγεσαι από (ποιος τα πρωτοκαθόρισε κι επέβαλλε;)νόρμες, "ρεαλιστικές" συμβουλές (Συμβουλές με χαμόγελα), προβλέψιμους κώδικες κι "ορθούς τρόπους" συμπεριφοράς και λογής ψυχολογικά και συμπεριφοριστικά "παιχνίδια". Κάτι που προφανώς σημαίνει ότι ο αληθινός εαυτός (και οι πραγματικές του ανάγκες για μια άλλη ποιότητα) είναι από ανεπιθύμητος έως επικηρυγμένος!

Κι αν πηγαίνουμε γυρεύοντας...είναι γιατί "αν ο άνθρωπος είναι μια φυλακή όπου μόνο η ψυχή του παραμένει ελεύθερη"(Βίκτωρ Ουγκώ), εμείς θα θέλαμε και το σώμα και το πνεύμα του ελεύθερα. Ως μια αδιαίρετη ολότητα...Ικανή για κάθε λογής θαύματα!
Μια υπέρβαση μεταμορφωτική που ξεκινάει από μέσα για να διαχυθεί παντού προς τα έξω...(Από μέσα προς τα έξω)

 Ξεκινώντας για όλα όσα νομίζαμε πως ήταν πέρα από τις δυνάμεις μας...Ανακαλύπτουμε ότι ήταν πολύ μικρά και λίγα για εμάς...
(Η φλόγα της Δύναμης)

ανιχνευτής

Δείτε κι αυτό από τον Ένοικο... 
Αλλά κι αυτό από τη νάμα 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου