ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ: Κάλεσμα για τη διοργάνωση μαθημάτων αλληλεγγύης


ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ για τη διοργάνωση των δωρεάν μαθημάτων αλληλεγγύης την ΠΕΜΠΤΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ στις 7μμ στο θεατράκι της Ξυλοτεχνίας  (Δημοσθένους 11-13 και Παρασκευοπούλου)
 
Κάλεσμα για τη διοργάνωση μαθημάτων αλληλεγγύης

προς ΕΛΜΕ Περιστερίου, σύλλογο ΠΕ "Έλλη Αλεξίου", ΣΕΦΚ, ΠΕΑΕ, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς

ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ - ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ - ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΓΩΝΑ

Η κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ, βυθίζουν την κοινωνία στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Απαξιώνουν και διαλύουν το δημόσιο σχολείο καταργώντας κάθε έννοια δωρεάν παιδείας, δημιουργούν σχολεία αναμορφωτήρια που αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία του ατομικισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού, εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς με εξετάσεις σφαγείο.

Δεν περιμένουμε την κυβέρνηση, το κράτος, την εκκλησία και τον δήμο να γίνουν φιλάνθρωπα ιδρύματα και να λύσουν το πρόβλημα επιβίωσης του λαού την ίδια στιγμή που είναι εκείνοι που το δημιουργούν. Πολύ περισσότερο δεν έχουμε να ελπίζουμε από τις ΜΚΟ, τη φιλανθρωπία τύπου ΣΚΑΪ, την «εταιρική κοινωνική ευθύνη» του ΣΕΒ. Θέλουν έναν λαό επαίτη και ζητιάνο χωρίς αξιοπρέπεια, που θα τον κάνουν ό,τι θέλουν για ένα ξεροκόμματο.

Εμείς, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, αγωνιζόμαστε, απεργούμε, διαδηλώνουμε. Δεν θέλουμε να μοιράσουμε τη φτώχεια μας! Η ελπίδα είναι στους αγώνες για την ανατροπή τους! Διεκδικούμε τον πλούτο που εμείς οι εργαζόμενοι δημιουργήσαμε και που μας έκλεψαν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Γνωρίζουμε ότι συνώνυμα του αγώνα είναι η οργάνωση και η αλληλεγγύη.

Δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται!


Σφίγγουμε το χέρι του διπλανού μας. Του απολυμένου, του άνεργου, του εργαζόμενου που του μείωσαν τον μισθό του, που του κόβουν το ρεύμα, που δεν μπορεί να στηρίξει οικονομικά τα παιδιά του στη μάχη για τη μόρφωση και την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο αγώνας για την υπεράσπιση της δημόσιας, δωρεάν παιδείας περνά από τη μάχη για την ανάδειξη της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της κριτικής σκέψης και του αγώνα.


Φέτος το μάθημα ξεκινά από Α: αντίσταση - αγώνας - αλληλεγγύη - ανατροπή !

Η Εργατική Λέσχη Περιστερίου συντάσσεται με την εκπαιδευτική κοινότητα και τους αγώνες της. Θα συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις σε ένα μέτωπο αγώνα στο Περιστέρι, μαζί με τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, για να μην κλείσει κανένα σχολείο, να μην περάσει καμιά συγχώνευση, να μην βρεθεί κανένα παιδί έξω από το σχολείο.

Ωστόσο, την ίδια στιγμή που αγωνιζόμαστε για την παιδεία των αναγκών μας, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να μένουν τα παιδιά των φτωχών οικογενειών της πόλης μας εκτός εκπαίδευσης, εκτός ΑΕΙ και ΤΕΙ. Με τη συλλογικότητα θα απαντήσουμε στις «ίσες ευκαιρίες» της αγοράς. Θέλουμε να βοηθήσουμε όλα τα παιδιά των ανέργων, των υποαπασχολούμενων και των γονιών με χαμηλό εισόδημα, που έχουν ανάγκη και δεν έχουν την δυνατότητα υποστηρικτικής εκπαίδευσης.

Σε αυτά τα πλαίσια και για αυτό τον ανώτερο σκοπό, καλούμε την ΕΛΜΕ Περιστερίου, το σύλλογο ΠΕ "Έλλη Αλεξίου", το ΣΕΦΚ, την ΠΕΑΕ, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς να διοργανώσουμε μαθήματα αλληλεγγύης, για να έχουν τα δικά μας παιδιά τις ευκαιρίες που τους αξίζουν. Θέλουμε οι νέοι άνθρωποι να είναι αισιόδοξοι και αγωνιστές!

"H κοινωνία δε χτίζεται σε μια παλάμη που ζητιανεύει, αλλά σε αυτή που σφίγγεται σε μια γροθιά"





από  ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου